เดิมพันรักยัยตัวแสบ – เดิมพันรักยัยตัวแสบ – ตอนที่ 679 เข้าใจไม่ได้ 1

ตอนที่ 679 เข้าใจไม่ได้ 1

จากที่นอนพลิกไปพลิกมาอยู่นาน จนสุดท้ายถึงได้หลับไปได้แป๊บนึงอย่างไม่ง่าย

เช้าตรู่กู้ฮอนก็สะพายกระเป๋าใบเล็กของตน หลังจากขับรถไปส่งเฉิงเฉิงที่โรงเรียน แล้วก็ขับรถไปที่สำนักงานทนายของหยินปู้ฝัน

เธอจอดรถเสร็จแล้ว ก็ก้มมองนาฬิกา ยังพอมีเวลาก่อนเข้างาน

เธอมักจะมาทำงานก่อนเวลาไม่กี่นาที

ขณะที่เธอกำลังหาวแล้วผลักประตูเปิดออกจากด้านนอก ก็ถูกหยินปู้ฝันที่กำลังทำความสะอาดออฟฟิศอยู่เห็นเข้า

กู้ฮอนก็รีบหยุดหาว แล้วก้มหัวให้หยินปู้ฝันอย่างกระอักกระอ่วน

หยินปู้ฝันไม่ได้ว่าอะไร เขายิ้มอ่อนๆ ： “ฉันนึกว่าเธอจะพาเฉิงเฉิงไปเที่ยวอีกหลายวันถึงค่อยกลับมานะเนี่ย ที่ไปนี่ไม่นานเองนะ”

กู้ฮอนทำหน้าบึ้ง ทำไมใครๆ เจอเธอก็จะถามแต่คำถามนี้กันนะ

เธอเดินไปยังที่นั่งของตนแล้วโยนกระเป๋าลงโต๊ะ： “เห้อ อย่าพูดถึงมันเลย ที่จริงเมื่อวานฉันก็กลับมาแล้ว”

จากนั้นเธอก็เล่าเรื่องที่เธอเจอมาในไม่กี่วันนี้ ให้เขาฟังไปรอบนึง แน่นอนว่าเรื่องที่ไม่ควรพูด ก็ข้ามไป

“เหอะๆ กู้ฮอนเรื่องที่เธอเจอมาพอถึงพอถึงปีหน้าเลยนะ คิดไม่ถึงว่าเป่หมิงโม่ก็พาหยางหยางไป นี่มันบ้าชัดๆ ใช่แล้ว ตอนนี้สุขภาพของคุณป้าก็ดีขึ้นไม่น้อยแล้ว เธอก็ใช้เวลาช่วงที่คุณป้ายังไม่ออกจากโรงพยาบาล และไม่ส่งผลกระทบต่องาน ไปดูแลท่านดีๆล่ะ”

หยินปู้ฝันคนนี้จะว่าไงล่ะ เป็นเพื่อนหรือว่าเจ้านาย ก็เลือกไม่ได้จริงๆ

“โอเค ฉันขอบคุณนายแทนแม่ฉันก่อนแล้วกัน วางใจเถอะ ฉันไม่ทำให้งานของนายล่าช้าหรอก ใช่แล้ว ช่วงนี้เฉียวเฉียวก็มาพักอยู่กับฉัน” เหตุผลที่กู้ฮอนบอกหยินปู้ฝัน ก็เพราะว่าถึงแม้โล่ฮานจะเป็นครูของหยางหยาง แต่ว่าเธอรู้จักเขาไม่ค่อยมาก

สำหรับหยินปู้ฝัน ที่เป็นรุ่นพี่ของลั่วเฉียว ที่เอ็นดูเธอมาตลอด ที่สำคัญความคิดของเขานั้นกว้างขวางกว่า

สามหัวดีกว่าหัวเดียว ดึงหยินปู้ฝันเข้ามาร่วมด้วยอาจจะพอมีคำแนะนำดีๆ ให้ลั่วเฉียวได้บ้าง

หยินปู้ฝันตกใจเล็กน้อย： “เธอไม่ได้กลับไปอยู่กับอาจารย์ของฉันเหรอ? ทำไมยัยคนนี้ถึงได้วิ่งแจ้นออกมาอีกล่ะ?”

“เหอ สายข่าวนายดีเหมือนกันนี่”

หยินปู้ฝันกระตุกคิ้ว： “ฉันเป็นใครล่ะ เรื่องอะไรก็หลบสายตาฉันไม่มิดหรอก พูดมา เธอบอกเรื่องนี้กับฉัน คืออยากจะให้ฉันช่วยหล่อนเหรอ?”

“บอกอะไร นายก็เชื่อเหรอ สายตาของนาย นายคิดว่านายเป็นเพราะเจ้าเหรอ แต่ว่านายก็มีเดาถูกบ้าง มีเรื่องที่อยากจะบอกนายอยู่ ดูว่านายพอมีคำแนะนำบ้างมั้ย” กู้ฮอนพูดถึงตรงนี้ ก็จงใจหยุดลง จากนั้นก็พูดเบาๆ ： “เฉียวเฉียวท้อง”

(⊙o⊙) หยินปู้ฝันได้ยินก็แข็งทื่อ

“นี่ๆ ……หยินปู้ฝันสีหน้าอะไรของนายเนี่ย? รีบคิดหาทางเร็ว” กู้ฮอนเห็นสีหน้าเขาแบบนั้น เหมือนกับพ่อที่รักลูกชายมากกว่าลูกสาว แล้วภรรยาก็คลอดลูกสาวให้เขาอย่างนั้นแหละ

เธอกลั้นขำไม่ไหวจริงๆ ยื่นมือออกไปผลักเขาเบาๆ

“อ่อ…..” หยินปู้ฝันถึงได้สติกลับมา จากนั้นก็หันไปพูดกับกู้ฮอน： “กู้ฮอนเมื่อกี้เธอพูดว่ายัยนั่นท้องแล้วเหรอ?”

กู้ฮอนพยักหน้าอย่างหนักแน่น： “ใช่ แต่ว่าเรื่องนี้นอกจากฟ้าดินฉันกับนาย ก็ไม่มีใครรู้ชัดแล้ว นายต้องรักษาความลับนี้ไว้นะ ไม่งั้น……” เธอพูด พลางใช้มือทำท่าทางปาดคอ

***

หยินปู้ฝันกลืนน้ำลาย มองท่าทางของกู้ฮอน แล้วก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นก็ยกมือขึ้น ใช้มือข้างนึงหยิบมือเธอ ออกจากคอของตน

“กู้ฮอน นี่มันใช่ท่าทีที่จะปรึกษากันมั้ยเนี่ย เหมือนจะบีบบังคับกันมากกว่า แต่ก่อนที่ฉันจะคิดหาวิธี ให้ฉันได้รู้ก่อนว่ายัยนั่นท้องกับใคร? ”

กู้ฮอนมองหยินปู้ฝันทั้งน่าโมโหและน่าขำ： “นี่ นายเป็นรุ่นพี่ของเฉียวเฉียวจริงๆ เหรอ หล่อนเกิดเรื่องนายไม่คิดจะถามว่าตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้าง ยังทำหน้าระรื่นอยู่ได้”

หยินปู้ฝันก็รู้สึกว่าน้ำเสียงเขาเมื่อกี้ดูเหมือนจะเกินไปหน่อย

เขาจัดการกับท่าทีตัวเอง กระแอมแล้วพูดใหม่： “กู้ฮอนใครแกล้งเฉียวเฉียว บอกฉันมา ช่างกล้านัก กล้ามารังแกรุ่นน้องฉัน ฉันต้องคิดบัญชีกับมันแน่ๆ แล้วให้มันมารับผิดชอบ”

กู้ฮอนเห็นท่าทีของหยินปู้ฝัน แล้วขมวดคิ้ว

เธอถอนหายใจ： “อย่าเอะอะก็บอกว่าล้างแค้น รับผิดชอบอะไรพวกนั้น นายก็ถือว่าเป็นทนายของประชาชน คิดให้มันอยู่ในกรอบกฎหมายหน่อยได้มั้ย คนคน นั้นนายก็ถือว่ารู้จักนะ ฉิงฮัว”

พอหยินปู้ฝันได้ยินว่าเป็นฉิงฮัว ก็แข็งทื่อไปอีกครั้ง ท่าทีหาเรื่องเมื่อครู่ก็หายไป จากนั้นก็หัวเราะลั่น： “กู้ฮอน เธอล้อเล่นกับฉันเหรอ เป็นฉิงฮัวคนข้างกายของเป่หมิงโม่นั่นเหรอ? เธอเห็นเขาวันๆ เอาแต่ทำหน้าจริงจัง ถึงแม้วันๆ เขาเอาแต่ตามตูดเจ้านายเขา เป่หมิงโม่เป็นคนยังไงพวกเราก็รู้ดี แต่ว่าอย่างฉิงฮัวทำเรื่องแบบนี้พูดยังไงฉันก็ไม่เชื่อ”

“นี่ นายจริงจังหน่อยได้มั้ย ฉิงฮัวกับเฉียวเฉียวมันน่าขำขนาดนั้นเลยเหรอ? ”

หยินปู้ฝันเห็นกู้ฮอนชักสีหน้า ก็รู้ว่าเธอคงไม่มาล้อเล่นเอาเวลานี้ จึงหุบยิ้ม： “ในท้องของเฉียวเฉียวเป็นลูกของฉิงฮัวจริงๆ เหรอ? โอเค งั้นฉันจะไปหาเป่หมิงโม่ แล้วลากเด็กนั่นมาถาม”