ตอนที่ 681 วุ่นวาย 1
รถของหยินปู้ฝันกับกู้ฮอนสองคัน นอกจากคนพวกนั้นแล้ว บนรถก็แน่นเอี๊ยด
หลังจากพวกเขาขนย้ายของเข้าห้อง หยินปู้ฝันก็ถอนหายใจ： “พวกเธอออกมา นอกจากของใช้ประจำวัน จะเอาของมาน้อยกว่านี้ไม่ได้เหรอ? เธอดู เหลือแค่บ้านแล้วที่ยังไม่ได้ขนมา”
“นายเสียดายแล้วใช่มั้ย? บอกอะไรนายให้นะ ของพวกนี้ต้องได้ใช้ นายอย่าลืมนะ ตอนนี้มีหญิงท้องอยู่” กู้ฮอนมองเขา พูดราวกับเจ้านายกำลังสอนลูกน้องอยู่
ลั่วเฉียวหัวเราะแล้ววิ่งเหยาะๆ เข้าไปข้างๆ หยินปู้ฝัน ยื่นมือไปคล้องคอเขาไว้ เหมือนกับน้องสาวกำลังอ้อนพี่ชาย： “รุ่นพี่อุตส่าห์ให้ที่พักพวกเรา พอถึงเวลาจะให้รางวัลอย่างงาม”
“นี่ๆ เธอระวังหน่อยสิ ตอนนี้มันสถานการณ์ไหน ยังทำอย่างกับเด็กวิ่งไปวิ่งมา ไม่ต้องใส่ใจหรอก เรื่องของเธอรอฉันว่างแล้วจะจัดการให้ อีกอย่าง บ้านฉันไม่ได้ให้พวกเธอมาพักฟรีๆ หรอกนะ” หยินปู้ฝันชักสีหน้ามองลั่วเฉียว
“ห้ะ！ได้ยินมาว่านายช่วยเพราะเห็นแก่เพื่อนไม่ใช่เหรอ? ทำไมพอถึงเวลาก็กลับคำซะงั้น ดูไม่ออกจริงๆ หลายปีที่ผ่านมานายเรียนรู้เรื่องแย่ๆ พวกนี้มาด้วย ช่างเถอะ แบบนี้ฉันย้ายกลับไปดีกว่า อย่างน้อยก็ไม่ต้องเห็นสีหน้านาย” ลั่วเฉียวประหลาดใจ ก่อนจะทำหน้าบึ้ง แล้วหันกลับเข้าห้องไปหยิบกระเป๋าเดินทางของตน
กู้ฮอนก็ดึงลั่วเฉียวไว้ ผู้หญิงท้องนี่อารมณ์แปรปรวนจริง “เฉียวเฉียว เธอหยุดฟังสิ่งที่หยินปู้ฝันจะพูดก่อน ถ้าเธอไม่เต็มใจจะไปก็ยังไม่สาย” พูดจบ เธอก็มองไปที่หยินปู้ฝัน เขานี่สรุปแล้วต้องการอะไรกันแน่
หยินปู้ฝันพูด： “ความต้องการฉันง่ายมาก อยู่ที่นี่เป็นเด็กดี ห้ามเดินไปไหนมาไหนซี้ซั้ว และก็ห้ามทำห้องเลอะเทอะ ยิ่งต้องห้ามก็คือหลังจากที่ฉันกลับมาห้ามเอะอะโวยวายกระทบฉันทำงาน”
ลั่วเฉียวมองหยินปู้ฝันแล้วทำหน้าอึ้งๆ ： “แค่นี้?”
“แค่นี้ ทำไมข้อห้ามน้อยเกินไปเหรอ?” หยินปู้ฝันมองเธอที่ทำท่าทางไม่อยากเชื่ออยู่ เขาไม่รู้จริงๆ ว่าจะรับมือกับรุ่นน้องยังไงแล้ว
“ไม่ต้องเพิ่มแล้ว พอแล้ว ต้องรู้นะว่าฉันก็ถือว่าเป็นดาราดังพอตัว” ลั่วเฉียวปัดมือ
“ฉันไม่สนว่าเธอจะเป็นดาราหรือไม่ ในสายตาของฉันเธอก็เหมือนเด็กที่อายุเท่ากับจิ่วจิ่ว ถ้าผู้ใหญ่ไม่ดูแลเธอ ก็จะทำอะไรซี้ซั้ว ดูท้องเธอนี่สิ บ้าบอคอแตกจริงๆ” หยินปู้ฝันใช้ความเป็นพี่ชายสั่งสอนลั่วเฉียวอีกครั้ง
ลั่วเฉียวไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ แต่จิ่วจิ่วไม่ค่อยพอใจ เธอขมวดคิ้วแล้วเดินไปยืนข้างๆ ขาของหยินปู้ฝัน ยื่นมือเล็กๆ ป้อมๆ ออกไปหยิกขากางเกง： “พ่อปู้ฝัน จิ่วจิ่วเป็นเด็กดี ไม่ดื้อเหมือนกับป้าเฉียวเฉียว”
“ห้ะ！จิ่วจิ่วคนนี้ ไม่กี่วันนี้ป้าดื้อที่ไหน ยังจะฟ้องอีก คอยดูว่าป้าจะจัดการกับหนูยังไง……” ลั่วเฉียวพูดพลางนั่งยอง ใช้สองมือจั๊กจี้จิ่วจิ่ว
***
จิ่วจิ่วหัวเราะอยู่ครู่ก่อนจะไปหลบอยู่หลังขาหยินปู้ฝัน： “ป้าเฉียวเฉียวทำเรื่องไม่ดีแล้วยังไม่ให้พูดอีก ชิๆ ……”
“เฉียวเฉียว นี่มันกี่โมงแล้ว เธอต้องรักษาสุขภาพสิ” แอนนิรีบพูดแล้วพยุงเธอขึ้น： “เด็กในท้องยังไม่อยู่ตัว ท่าทางแบบนี้ทำน้อยๆ จะดีกว่า ยิ่งไม่ต้องไปทะเลาะกับจิ่วจิ่วเลย”
ลั่วเฉียวเบ้ปาก： “อ่า ฉันรู้แล้ว……”
ตอนบ่ายกู้ฮอนก็ไปรับเฉิงเฉิง ขณะที่กำลังกลับ เฉิงเฉิงก็มองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นว่านี่ไม่ใช่ทางกลับบ้าน
“แม่ พวกเราจะไปไหน ไม่กลับบ้านเหรอ?”
กู้ฮอนยิ้มอ่อน： “พวกเราย้ายไปอยู่บ้านของพ่อปู้ฝันดีมั้ย ยังมีจิ่วจิ่ว ป้าแอนนิกับป้าเฉียวเฉียวด้วย”
“แม่ งั้นจากนี้พวกเราก็จะไปอยู่ที่บ้านของพ่อปู้ฝันเลยเหรอ?” เฉิงเฉิงหันไปหากู้ฮอน
“ไม่ใช่จ้ะ ตอนนี้เพราะว่าป้าเฉียวเฉียวท้องอยู่ ป้าเขาต้องการคนดูแล แต่ว่าที่บ้านเราไม่พอให้อยู่ เพราะงั้นจึงต้องย้ายไปอยู่ที่บ้านของพ่อปู้ฝันสักระยะ”
เฉิงเฉิงได้ยินแบบนี้จึงวางใจแล้วพยักหน้ารับ
*
กู้ฮอนกลายเป็นยุ่งมากๆ บ้าน สำนักงานทนาย โรงพยาบาลและโรงเรียนมีหลายที่ที่ต้องวิ่งวน ไม่กี่วันผ่านมาเธอเหนื่อยจนผอมสูบลงไปไม่น้อย แต่ดูเหมือนเธอจะผอมลงไปและเธอก็ดูมีเสน่ห์มากขึ้น
อาจจะเป็นเพราะเธอเจอเรื่องราวในชีวิตมากขึ้น เธอจึงมีความเข้าใจที่ลึกซึ้งเกี่ยวกับชีวิต
เป่หมิงยี่เฟิงได้รับผิดชอบโครงการของบริษัทเจียเม้าอย่างเต็มที่ เป่หมิงโม่จึงได้เพลิดเพลินกับการพักผ่อน แต่เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดปกติ เขาจึงส่งคนสองคนไปอยู่ข้างกายเป่หมิงยี่เฟิง คอยจับตาดูทุกการกระทำของเขา
เป่หมิงโม่กับฉิงฮัวทั้งสองคน ไม่กี่วันที่ผ่านมาก็ใช้เวลาไปกับการสำรวจคดีของโรงแรมแมนดาริน ภาพจากกล้องวงจรปิดก่อนวันเกิดเหตุ พวกเขาก็ประหลาดใจ ที่ถังเทียนจื๋อเคยปรากฏตัวที่นี่
แถมวันต่อๆ มาก็ยังคงเห็นเงาของเขาอยู่
สิ่งที่ทำให้พวกเขารู้สึกแปลกก็คือ ดูเหมือนเขาจะจงใจหลบกล้องวงจรปิด มีแค่ตอนที่เขาเข้าออกห้องโถงถึงจับภาพเขาไว้ได้
การกระทำภายในอาคารล้วนแต่ใช้ทางที่ปลอดภัย เพราะว่าที่แต่เส้นทางนั้นที่ไม่มีกล้องวงจรปิดติดตั้ง
เขาเข้ามาในโรงแรมแมนดารินแล้วไปชั้นไหน ไปทำอะไรก็ไม่สามารถทราบได้
ต่อมา พวกเขากำลังตรวจสอบข้อมูลการเช็คอินของแขกทุกคนจากแผนกต้อนรับของโรงแรม หวังว่าจะหาเบาะแสจากที่นี่ได้
แต่สิ่งที่ทำให้เขาผิดหวังก็คือ ในระบบไม่มีแขกที่ชื่อถังเทียนจื๋ออยู่เลย แม้แต่แขกที่แซ่ถังก็ไม่มี
เป่หมิงโม่ขมวดคิ้ว เห็นได้ชัดว่าในวิดีโอทุกครั้งที่ถังเทียนจื๋อเข้าออกโรงแรม ก็จะมาหยุดที่เคาน์เตอร์แผนกต้อนรับ ดูเหมือนว่ากำลังจัดการธุระหรืออะไรสักอย่าง
