ตอนที่ 685 ข้อแก้ตัว 1
คิดแล้ว ในใจก็รู้สึกไม่ดี
ไม่ว่าอย่างไร ก็ต้องเผชิญหน้าให้ได้
มาถึงประตูห้องหนังสือของเป่หมิงโม่ เธอจัดการเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อย จากนั้นก็ยกมือขึ้นมาเคาะประตูเบาๆ สองที
ไม่นานประตูก็เปิดออก ฉิงฮัวยืนอยู่ตรงประตู
เขาพยักหน้าให้เฟยเอ๋ออย่างสุภาพ: “คุณเฟยเอ๋อ”
เฟยเอ๋อก็พยักหน้าตอบอย่างสุภาพ เธอค่อยๆ เดินเข้ามาในห้องหนังสือ เวลานี้เห็นเพียงเป่หมิงโม่ กำลังยืนอยู่หน้าชั้นวางหนังสือ หันหลังให้ตัวเอง
ไม่รอให้เฟยเอ๋อได้พูด ฉิงฮัวที่อยู่ข้างหลังเธอก็เอ่ยขึ้นมาว่า: “เจ้านาย คุณเฟยเอ๋อมาแล้วครับ”
“อืม” เป่หมิงโม่ตอบเสียงเข้ม จากนั้นยกมือขึ้นโบก
ฉิงฮัวหมุนตัวเดินออกจากห้องหนังสือ และปิดประตู
ขณะนี้ ภายในห้องเหลือเพียงเป่หมิงโม่และเฟยเอ๋อสองคน
วินาทีนี้เฟยเอ๋อรู้สึกว่าภายในห้องได้เปลี่ยนเป็นความเย็นผิดปกติ หนาวจนเธอตัวสั่นอย่างอดไม่ได้
แต่เธอก็ยังคงสงบอารมณ์ไว้ แล้วก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวแล้วพูดกับเป่หมิงโม่ว่า: “โม่ คุณเรียกฉันมีอะไรหรือเปล่าคะ?”
เป่หมิงโม่ค่อยๆ หันตัวมา เฟยเอ๋อเห็นสีหน้าของเขาดูเยือกเย็นมาก ทำให้ตกใจทันที
นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นท่าทางแบบนี้ของเป่หมิงโม่
“เย่ โม่คุณเป็นอะไร สีหน้าดูแย่ขนาดนี้ ไม่สบายรึเปล่า ฉันจะไปเรียกหมอมาดูอาการให้คุณ” เฟยเอ๋อพูดแล้วกำลังจะหมุนตัว
เป่หมิงโม่มองเฟยเอ๋อ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น: “ไม่ต้อง ผมไม่เป็นไร ครั้งนี้ที่เรียกเธอมามีเรื่องจะถามเธอ”
เฟยเอ๋อรู้สึกแย่ทันที แต่เธอก็คิดไม่ออกว่าเธอไปทำเรื่องอะไรที่ทำให้เป่หมิงโม่เป็นแบบนี้
เรื่องในอดีตถือว่าเข้าใจกันแล้ว เนื่องจากตอนนี้เขาถามอะไร แค่ตัวเองปฏิเสธ ก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น
คิดถึงตรงนี้ เธอก็พูดว่า: “โม่ เรามีเรื่องอะไร พูดตรงๆ ก็ได้”
สายตาของเป่หมิงโม่จ้องดวงตาของเฟยเอ๋อไม่ลดละ: “บอกผมมา วันก่อนที่เกิดเรื่อง คุณไปอยู่ไหน?”
ทันใดนั้นหัวใจของเฟยเอ๋อก็กระตุก เธอก้มศีรษะลงเล็กน้อย คู่ตาเลิกลัก คงไม่ใช่เพราะเกิดเรื่องขึ้นหรอกนะ? แต่เป็นไปไม่ได้ ตัวเองออกไปไม่มีใครตามมา อีกอย่างตัวเองรีบไปรีบกลับ น่าจะไม่มีใครทันสังเกตถึงจะถูก
คิดถึงตรงนี้ เธอก็เงยหน้าขึ้น มองเป่หมิงโม่ด้วยความว่างเปล่า “เกิดเรื่อง? เรื่องอะไร? ฉันอยู่บ้านตลอดไม่ใช่เหรอ คุณนายเป่หมิงเป็นพยานให้ฉันได้”
***
เป่หมิงโม่มองเฟยเอ๋อ เห็นได้ชัดว่าใบหน้าของเธอดูสงสัย ราวกับไม่เข้าใจสิ่งที่ตัวเองถามเธอ
เขาจึงอดทนและพูดว่า: “ผมจะทวนความจำให้คุณ วันนั้นที่เตรียมแต่งงาน คุณออกไปทำอะไร?”
เมื่อเฟยเอ๋อได้ฟัง ในใจก็คิดเรื่องของวันนั้นเขาเจอเบาะแสอะไรรึเปล่า ตั้งแต่คุณท่านเป่หมิงจากไปอย่างกะทันหัน ใจของเธอก็ไม่สงบลง มักรู้สึกว่าวันหนึ่งจะมีบางอย่างเกิดขึ้น
เพราะในใจของเธอรู้ดี ว่าเป่หมิงโม่จะไม่ยอมปล่อยไปแน่นอน ตำรวจได้เข้ามาแทรกแซง ด้วยวิธีการสืบสวนทางอาญาของพวกเขา กรณีเช่นนี้ยากที่จะทำลาย
แต่ที่ทำให้เธอแปลกใจก็คือ ตำรวจได้ระบุว่าคดีดังกล่าวเป็นอุบัติเหตุที่เกิดจากลิฟต์ขัดข้อง ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้ตรวจสอบอีก
ในเวลาเดียวกัน เธอก็ได้รับสายจากถังเทียนจื๋อ บอกเธอว่าวางใจได้ คดีนี้ได้รับการตัดสินแล้ว
แต่เธอรู้ว่าเป่หมิงโม่ ดูเหมือนจะไม่มีเจตนาที่จะปล่อยมือ ดังนั้นเธอก็ยังรู้สึกค่อนข้างประหม่าไม่มากก็น้อย
ไม่กี่วันที่ผ่านมา เป่หมิงโม่ได้พาหยางหยางไปร่วมทำกิจกรรม เธอถึงจะรู้สึกโล่งใจ
เพราะหากเป่หมิงโม่มีเรื่องในใจ จะไม่มีอารมณ์ออกไปข้างนอก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะพาหยางหยางออกไปเล่นข้างนอก
แต่เธอพบว่าตั้งแต่หลังจากเป่หมิงโม่กลับมา เขากลับเปลี่ยนเป็นคนเงียบขรึมเหมือนแต่ก่อน
แต่เธอรู้สึกว่า นั่นเป็นเพียงเพราะสาเหตุของกู้ฮอน
ดังนั้นเธอจึงไม่ได้นำมาใส่ใจมากนัก แม้ว่าเธอยังคงสนใจการติดต่อของเป่หมิงโม่กับกู้ฮอน
*
ตอนนี้ เป่หมิงโม่ก็พูดถึงเหตุการณ์นั้นขึ้นมาอย่างกะทันหัน ซึ่งทำให้เฟยเอ๋อไม่ทันได้เตรียมใจ
เขาได้ยินอะไรมาจากปากของคนใช้รึเปล่า
หาเหตุผลอะไรสักอย่าง อย่างไรได้ยินถังเทียนจื๋อบอกว่าเขาได้จัดการกับตำรวจเรียบร้อยดีแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นได้ทำความสะอาดเรียบร้อย
ไม่ว่าตอนนี้เป่หมิงโม่ต้องการตามอะไรสักอย่าง เขาก็ไม่สามารถหาหลักฐานได้
แค่สร้างเหตุผลหลอกเขาก็ย่อมได้
เฟยเอ๋อตัดสินใจแล้วพูดกับเป่หมิงโม่ว่า: “โม่ วันนั้นฉันกำลังจะได้แต่งงานไม่ใช่เหรอ ได้ยินเพื่อนคนหนึ่งบอกว่า ได้ส่งคนนำของขวัญมาให้ฉัน ฉันได้รับของขวัญแล้วทำไมจะไม่กล่าวขอบคุณเธอล่ะ ดังนั้นจึงออกไปกล่าวขอบคุณกับเพื่อนคนนั้นของฉัน”
เป่หมิงโม่มองเฟยเอ๋อ การแสดงออกของเธอนั้นนิ่งมาก
เขาหมุนตัวไปนั่งบนเก้าอี้หนังของตัวเอง: “แค่เพื่อนให้ของขวัญ จำเป็นต้องไปกล่าวขอบคุณถึงหน้าประตูเชียวเหรอ โทรบอกก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?
