ตอนที่ 710 เหตุผลที่ถูกก็ไม่ใช่ผิดก็ไม่เชิง 2
“กู้ฮอน ตอนนี้เธอไปตรวจสอบสถานการณ์ที่โรงแรมแมนดาริน โดยเฉพาะข้อมูลวิดีโอ ดูสิว่ามีหลักฐานสำคัญที่ Noton ไม่เกี่ยวข้องกับคดีนี้หรือไม่”
***
หลังจากฉิงฮัวจากไปไม่นาน ทนายโอวหยางก็กลับมาจากศาล เขาถือข้อมูลเดินเข้ามาในห้องทำงานของเป่หมิงโม่
“จัดการเรื่องราวเป็นอย่างไรบ้าง”
ทนายโอวหยางหยิบเอกสารออกมาจากกระเป๋าเอกสารตัวเอง “ประธานเป่หมิง ตามข้อมูลและรูปภาพที่คุณมอบให้ ผมได้ตรวจสอบโรงเรียนชั้นสูงอันดับหนึ่งในเมือง A แล้วก็มีคนคนนี้อยู่จริงๆ แต่ว่าเขาในตอนนี้ไม่ได้ชื่อถังเทียนจื๋อแล้ว แต่ชื่อ Noton ทั้งยังมีสัญชาติสเปนด้วยครับ”
เป่หมิงโม่วางเอกสารในมือลง เงยหน้าขึ้น ความตกตะลึงพาดผ่านนัยน์ตาไป
“ไม่ว่าตอนนี้เขาจะชื่ออะไร เป็นคนที่ไหน ผมถามคุณเพียงแค่ว่าตอนนี้พวกเราสามารถฟ้องร้องเขาได้หรือไม่” เป่หมิงโม่ไม่อยากให้เป็นเพราะว่าถังเทียนจื๋อเปลี่ยนเป็นคนสเปนแล้วจะสามารถรอดพ้นจากข้อกล่าวหาแล้วหลบหนีไปได้
“ประธานเป่หมิงวางใจได้ครับ เพียงแค่ชาวต่างประเทศก่ออาชญากรรมในประเทศของพวกเรา พวกเรามีอำนาจที่จะดำเนินการพิจารณาตัดสินคดีได้ ดังนั้นผมได้นำเอกสารยื่นให้กับทางศาลแล้วครับ คาดว่าทางนั้นน่าจะได้รับหมายศาลเร็วๆนี้”
เป่หมิงโม่พยักหน้า เอ่ยกับทนายโอวหยางว่า “คุณจะต้องทำคดีนี้อย่างสุดความสามารถเข้าใจไหม ผมไม่อยากให้เขาหลบหนีไปได้”
สำหรับเขาแล้วคดีนี้สำคัญมาก
เพราะว่าเกี่ยวข้องกับการแก้แค้นให้บิดาเป่หมิงเจิ้งเทียนได้หรือไม่ ให้วิญญาณบนสรวงสวรรค์ของเขาสามารถหลับตาลงได้
อีกทั้งในฐานะที่เป่หมิงโม่เป็นลูกชาย นี่ก็เป็นเรื่องสุดท้ายที่เขาจะทำให้กับบิดาที่เสียชีวิตไปแล้ว
เขาเคยสาบานต่อหน้าโลงศพของบิดาเอาไว้ว่าจะต้องส่งคนที่ทำร้ายเขาเข้าสู่กระบวนการยุติธรรมให้ได้
ทนายโอวหยางพยักหน้า “ประธานเป่หมิง คุณวางใจเถอะครับ คดีนี้พวกเรามีหลักฐานพร้อมมือ จะต้องสามารถทำให้เขาสารภาพผิดได้แน่นอน ผมลงไปจัดการข้อมูลให้สมบูรณ์ก่อน คุณมีเรื่องอะไรก็หาผมได้ทุกเมื่อครับ”
“รอก่อน นี่คือที่อยู่ของพยานทั้งสองคนนั้น ถ้าหากว่าคุณมีข้อมูลอะไรที่ต้องการจะทำความเข้าใจ ก็ไปพบพวกเขา จำไว้ว่าตอนที่คุณไปและกลับออกมาจะต้องระมัดระวังเป็นอย่างมาก อย่าให้เกิดปัญหาอะไรกับสองคนนั้นได้” เป่หมิงโม่เอ่ย พลางหยิบปากกาด้ามหนึ่งออกมาจากกล่องเสียบปากกา เขียนที่อยู่ที่หนึ่งให้กับเขาอย่างง่ายๆ
ทนายโอวหยางรับกระดาษใบนั้นมาแล้วก็หย่อนลงในกระเป๋าเสื้อ “ประธานเป่หมิง คุณก็วางใจเถอะครับ”
*
“ทำไมนายถึงได้กลับมาเร็วขนาดนี้ กินแกงประตูปิด（เวลาคนไปเยี่ยมเยือนผู้อื่นที่บ้าน แต่เจ้าของบ้านไม่อยู่หรือไม่ได้ให้การต้อนรับ）มาใช่หรือไม่” เป่หมิงโม่เหลือบตาขึ้นมองฉิงฮัว ท่าทางหมดอาลัยตายอยากนั้นถูกเขียนไว้บนใบหน้า
ฉิงฮัวนั่งลงบนที่นั่งของตัวเอง “จริงๆแล้วก็ไม่ได้กินแกงประตูปิดหรอกครับ ผมไปเสนอความคิดของผมให้กับคุณผู้หญิงแล้วครับ”
เมื่อได้ยินว่าฉิงฮัวไปพบกับกู้ฮอน เป่หมิงโม่ก็รู้สึกตื่นตัวขึ้นมาในทันที “กู้ฮอนพูดกับนายว่าอย่างไร”
ฉิงฮัวไม่ได้เก็บเอาไว้ บอกเล่าบทสนทนาระหว่างพวกเขาให้กับเจ้านายฟัง
เป่หมิงโม่ฟังแล้วก็ถอนหายใจเบาๆ “ฉันว่าระหว่างนายกับลั่วเฉียวยังต้องเดินทางอีกยาวไกล”
เป่หมิงโม่เอ่ยถึงตรงนี้ก็ลุกขึ้นยืน วางสิ่งของในมือไปไว้อีกฝั่ง “เอาเถอะ นายก็อย่าคิดฟุ้งซ่านไปเลย ในเมื่อกู้ฮอนรับปากจะช่วยนายแล้ว เธอจะต้องตั้งใจแน่นอน นายก็รอข่าวดีจากเธอเถอะ ไป ออกไปข้างนอกกับฉันสักหน่อย”
ฉิงฮัวพยักหน้า ลุกขึ้นยืน เดินตามอยู่ด้านหลังของเจ้านาย
ภายในรถยนต์ ฉิงฮัวติดเครื่องยนต์ พวกเขาก็ออกมาจากลานจอดรถใต้ดินของตระกูลเป่หมิงอย่างรวดเร็ว ฉิงฮัวขับรถไปพลาง เหลือบตามองเป่หมิงโม่ที่นั่งอยู่เบาะด้านหลังผ่านกระจกหลังไปพลาง “เจ้านาย คุณจะไปที่ไหนหรือครับ”
เป่หมิงโม่มองรถและผู้คนที่ผ่านไปมานอกกระจกรถยนต์ พลางเอ่ยปากพูดช้าๆว่า “ไปสุสาน”
*
ทางนี้ กู้ฮอนเดินออกมาจากห้องทำงานห้องหยินปู้ฝัน เธอเริ่มจัดการคดีของถังเทียนจื๋อ
เธอบอกกับหยินปู้ฝันแล้วก็ขับรถไปที่โรงแรมแมนดาริน
ที่นี่เป็นพื้นที่เกิดเหตุ เธอหวังว่าจะสามารถพบเบาะแสได้ที่นี่
***
ในเวลาเดียวกันกับที่เป่หมิงโม่เคารพบิดาอยู่ที่สุสานนั้นก็ได้รับโทรศัพท์ของทนายโอวหยาง ทั้งยังได้รับข่าวสารที่ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจข่าวหนึ่ง
นั่นก็คือทนายโอวหยางได้ทราบข่าวจากทางศาลมาว่าถังเทียนจื๋อนั้นเชิญทนายความในพื้นที่นี้มาเป็นตัวแทนทนายความแล้ว อีกทั้งทนายความคนนี้ก็คือกู้ฮอนของสามารถมองเห็นความครึกครื้นของถนน
หลังจากเป่หมิงโม่ได้ข่าวนี้มาแล้วก็เกือบจะทำธูปสามดอกในมือที่นำมาไหว้บิดาหักครึ่งแล้ว
แน่นอนว่าทำให้เขารู้สึกโมโหเล็กน้อย เดิมเคยบอกกับเธอไปแล้วว่าอย่าไปมาหาสู่กับถังเทียนจื๋ออีก แต่เธอกลับมาต่อสู้กับตัวเอง
ไม่เพียงแต่เป็นเช่นนั้น ถัดมา เขาก็ได้รับโทรศัพท์ที่โทรมาจากโรงแรมแมนดาริน
บอกว่ามีทนายความที่ชื่อกู้ฮอนต้องการรวบรวมข้อมูลวิดีโอของกล้องวงจรปิดจากแผนกรักษาความปลอดภัยโรงแรม
เป่หมิงโม่หรี่ตาลง จากนั้นก็เอ่ยเสียงเข้มว่า “พวกคุณยื้อเธอเอาไว้ก่อน ผมจะรีบไปจัดการ” เขาเอ่ยจบก็ปักธูปลงในกระถางธูปหน้าหลุมฝังศพ จากนั้นก็โค้งทำความเคารพรูปถ่ายของเป่หมิงเจิ้งเทียนหน้าหลุมศพครั้งหนึ่ง “พ่อ เดิมวันนี้ผมอยากจะพูดคุยกับพ่อที่นี่ เพราะว่าผมใกล้จะเอาตัวคนที่ทำร้ายพ่อเข้าสู่กระบวนการยุติธรรมได้แล้ว แต่เมื่อสักครู่ผมได้รับโทรศัพท์เรื่องวุ่นวายเรื่องหนึ่งที่ผมไม่อาจไม่ไปจัดการได้ แต่ว่าพ่อวางใจเถอะ ในเมื่อผมพูดแล้ว จะต้องทำได้อย่างแน่นอน พ่อก็รอข่าวดีจากผมก็แล้วกัน”
เป่หมิงโม่เอ่ยจบก็หมุนตัวเดินไปยังทิศทางที่รถจอดไว้ ฉิงฮัวเห็นเป่หมิงโม่เดินกลับมา แม้จะไม่เข้าใจว่ามีเรื่องอะไร แค่เขาก็มองออกว่าจะต้องเป็นเรื่องที่เขาไม่อยากเผชิญหน้าเรื่องหนึ่งแน่นอน”
