ตอนที่ 717 คอลัมน์พิเศษ
เขาขึ้นไปชั้นสามอย่างรวดเร็วและด้านหน้าของเขาคือทางเดินไปอีกด้านหนึ่งที่คล้ายหลุมดำ
ที่นี่มีไฟแต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้รับการดูแลมาเป็นเวลานานแล้ว เหลือเพียงตัวยึดหลอดไฟที่ชำรุดด้านบนเท่านั้น
ฉิงฮัวหยิบไฟฉายออกจากกระเป๋าเพื่อเปิดไฟฉาย
จากนั้นเขาก็มองรอบสถานที่มืดข้างหน้า ปัดไปทางซ้ายแล้วปัดไปทางขวาอีกครั้งก็ปรากฏแสงแสงหนึ่งขึ้นมอง
เมื่อใส่รหัสเสร็จสิ้น จุดสว่างปรากฏขึ้นในที่ที่มองไม่เห็นจากนั้นจุดสว่างก็เข้ามาใกล้มากขึ้น
“คุณฉิง คุณมาทำอะไรที่นี่” เห็นเพียงชายคนหนึ่งที่สูงเกือบเท่าฉิงฮัวเดินออกมาจากความมืด
“ฉันจะขึ้นศาลพรุ่งนี้ ฉันเลยมาที่นี่เพื่อเยี่ยมทั้งสองคนเป็นพิเศษ”
“ครับ คุณตามฉันมา”
ฉิงฮัวเดินตามชายคนนั้นไปในความมืด หลังจากที่พวกเขาเดินไปประมาณหนึ่งนาที ชายคนนั้นก็หยุดแล้วหันไปเปิดประตู
หลังจากทั้งสองเข้ามาในห้อง ประตูก็ปิดและไฟในห้องก็เปิด
เห็นเพียง หลิ่วเจียง และ หวางซื่อ นั่งอยู่บนโซฟาในห้องด้านใน
เมื่อพวกเขาได้ยินการเคลื่อนไหวในห้องด้านนอก พวกเขาทั้งหมดหันกลับไปมอง เห็นว่าฉิงฮัวมาทั้งคู่ก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว
“คุณฉิง คุณจะปล่อยเราออกไปได้เมื่อไหร่ แม้ว่าที่นี่จะมีอาหารและเครื่องดื่มและทีวีดู แต่ถ้าหลายวันมานี้เราไม่ได้ออกไปข้างนอก เราแทบจะอึดอัดใจตายอยู่แล้วนะ” หลิ่วเจียงกล่าว
ฉิงฮัวเหลือบมองพวกเขา “คืนนี้พวกนายก็ทนอุดอู้อีกคืนนะ พรุ่งนี้จะเป็นวันขึ้นศาลแล้ว ตราบใดที่พวกนายเป็นพยานที่ดี เจ้านายจะไม่เอาเปรียบพวกนายแน่”
“โอเค ไม่มีปัญหา คุณจะพอใจเมื่อถึงเวลานั้น” หลิ่วเจียงกล่าวและมองไปที่ หวางซื่อ ที่ยืนอยู่ข้างๆเขา
หวางซื่อแตกต่างจาก หลิ่วเจียง เขาเป็นเพียงคนงานธรรมดา เมื่อเห็น หลิ่วเจียงมองมาที่เขา ร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อยจากนั้นเขาก็พูดว่า “ฉันจะบอกทุกอย่างที่ฉันรู้อย่างแน่นอน”
ฉิงฮัวมองไปที่ หวางซื่อ จากนั้นยื่นมือออกมาและตบไหล่ของเขา “อย่ากังวล ให้คุณเป็นแค่พยาน ผ่อนคลายหน่อย”
หลังจากนั้นเขาก็หันกลับมาและพูดกับชายคนนั้นตามเขา “คืนนี้คุณทำงานหนักหน่อยนะ เรื่องนี้จบแล้วคุณจะได้รับการตอบแทนอย่างดีเลย”
“ขอบคุณคุณฉิงมาก ถึงคุณไม่บอก ฉันจะทำตามหน้าที่ให้ดีที่สุด”
*
ออกมาจากห้องเซฟแล้ว ฉิงฮัวมองไปที่นาฬิกาของเขา ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงแล้ว
เขานั่งอยู่ในรถทันใดนั้นเขาก็เกิดความคิดอยากไป “ปิ่นฮอนเป่หยวน” เพื่อดูลั่วเฉียว
เมื่อเขาคิดถึงตรงนี้ เขาก็ลังเลอีกครั้ง ลั่วเฉียวเคยบอกว่าเขาไม่ต้องการพบหน้าเขา แต่นี่จะดีได้อย่างไร หรือว่าไปแอบมองเธอจากที่ไกลๆดีนะ?
ทันทีที่เขานึกถึงเรื่องนี้ เขาก็เห็นเด็กขายหนังสือพิมพ์เดินเข้ามาจากถนนด้านที่จอดรถ เขาถือหนังสือพิมพ์ในมือและตะโกนว่า “อ่านหนังสือพิมพ์ อ่านหนังสือพิมพ์ ข่าวใหญ่: อดีตทนายความของเป่หมิงจะเผชิญหน้ากับประธานเป่หมิงที่ศาลในวันพรุ่งนี้…”
ดวงตาของฉิงฮัวหรี่ลงเล็กน้อยและใบหน้าของเขาก็ดูจริงจังในทันที เขารีบผลักประตูเพื่อลงจากรถ
เขายกมือขึ้นและเรียกคนขายหนังสือพิมพ์ “ปกติหนังสือพิมพ์ไม่ได้ขายตอนเช้าเหรอ ทำไมวันนี้มันพิเศษ”
คนขายหนังสือพิมพ์ยิ้มและถือพาดหัวข่าวของหนังสือพิมพ์ว่า “ดูสิครับนี่เป็นฉบับพิเศษ เพิ่งออกมาสดๆร้อนๆเลย”
ฉิงฮัวหยิบเงินออกมาจากกระเป๋าของเขาและซื้อหนังสือพิมพ์จากคนขาย เขาเข้าไปในรถและเริ่มดู: ตามที่เด็กคนขายบอกไว้ หน้าแรกของหนังสือพิมพ์เขียนตัวหนาว่า “อดีตทนายความของเป่หมิงจะเผชิญหน้ากับประธานเป่หมิงที่ศาลในวันพรุ่งนี้”
เนื้อหาต่อไปคือจาก โรงแรมแมนดารินถึงการพ่ายแพ้คดีความของเป่หมิงโม่
แน่นอนว่ามันยังเต็มไปด้วยคำอธิบายที่ผิดเพี้ยนต่างๆนานา
เมื่อฉิงฮัวเห็น ครึ่งหนึ่งเขาก็อยากจะฉีกหนังสือพิมพ์ทิ้ง
***
ในที่สุดฉิงฮัวก็ต่อต้านแรงกระตุ้นของเขา เขารู้สึกว่ามันควรจะเป็นสิ่งที่จำเป็นที่ต้องให้เจ้านายดูสักหน่อย เห็นได้ชัดว่านี่เป็นบทความที่เขียนโจมตีตระกูลเป่หมิง
“ทำไมนายกลับมาเร็วจัง สถานการณ์ของพวกเขาเป็นไงบ้าง” เป่หมิงโม่ประหลาดใจที่ฉิงฮัวกลับมาเร็วขนาดนี้
“เจ้านาย พวกเขาสบายดี ไม่มีเรื่องอะไร เพียงแต่คุณดูนี่หน่อย” ฉิงฮัวกล่าวและวางหนังสือพิมพ์ไว้บนโต๊ะทำงานของเป่หมิงโม่
เป่หมิงโม่เหลือบมองแวบเดียว อันที่จริงเขาเคยชินกับข่าวของเป่หมิงที่เป็นไร้สาระเช่นนี้แล้ว
“เจ้านายดูสิ เป็นฝีมือพวกเขาอีกแล้ว” ฉิงฮัวชี้ไปที่สำนักพิมพ์ที่ตีพิมพ์หนังสือพิมพ์: บันเทิงใหม่
เป่หมิงโม่ไม่ได้มองด้วยซ้ำ แต่เหยียดตัวนั่ง “อย่าสนใจเขาเลย มันเป็นแค่ตัวตลก ยิ่งคุณสนใจเขามากเท่าไหร่ เขาก็จะแกร่งขึ้นเท่านั้น การเมินเขาเท่านั้นที่จะทำให้พวกเขาไม่น่าสนใจอีกต่อไป”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ เป่หมิงโม่มองไปที่นาฬิกาของเขา “วันนี้เลิกงานเร็วหน่อย ไปพักผ่อนที่บ้านฉัน”
ฉิงฮัวสังเกตว่าเจ้านายกำลังพูดถึง “บ้านของฉัน” และนั่นน่าจะหมายถึงเย่หยิงอีพิน
ในความเป็นจริงช่วงนี้ เจ้านายแทบไม่ได้กลับไปที่บ้านใหญ่ของตระกูลเป่หมิง แม้ว่าเขาจะกลับไป แต่โดยพื้นฐานแล้วเขาไม่ได้รับประทานอาหารร่วมกับท่านนายเป่หมิงและคุณเฟยเอ๋อเลย
ส่วนทำไมนั้น เขาไม่รู้จริงๆและเขาไม่กล้าถามเจ้านายว่าทำไม
“โอ้ ใช่แล้ว นายจะไปบ้านใหญ่ บอกเฟยเอ๋อให้เธอไปที่ศาลในวันพรุ่งนี้ด้วย” เป่หมิงโม่กล่าวเสริม
ตรงนี้ทำให้ฉิงฮัวสับสน พรุ่งนี้เป็นคดีระหว่างเจ้านายและถังเทียนจื๋อ จะให้เฟยเอ๋อทำไม?
แต่ฉิงฮัวไม่ถาม พาเจ้านายไปส่งที่เย่หยิงอีพินแล้วเขาก็ไปที่บ้านใหญ่
“ฉิงฮัว ทำไมมีแค่คุณกลับมา โม่ไปไหน” เจียงฮุ่ยซินลุกขึ้นจากโซฟาโดยได้รับความช่วยเหลือจากคนรับใช้ช่วยประคองให้ ขณะที่พูดเธอมองไปด้านข้างด้านหลังเขา
เธอไม่เห็นเงาของเป่หมิงโม่มาหลายวันแล้วและเธอก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ไม่เพียงแค่นั้น หลังจากวันที่เฟยเอ๋อถูกเรียกโดยเป่หมิงโม่ อารมณ์ของเธอดูผิดปกติเล็กน้อยในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เอาแต่ซ่อนตัวอยู่ในห้องตลอดทั้งวันและเธอไม่ค่อยได้ออกไปเดินเล่นและพูดคุยกับตัวเอง
จากการคาดการณ์ของเธอ 80% ของพวกเขามีความขัดแย้งกันแน่ๆ
“นายท่านเป่หมิง ไม่มีเรื่องอะไรหรอก นายท่านกำลังยุ่งอยู่กับงานบริษัทในช่วงนี้ เขาต้องออกแต่เช้าและกลับดึกทุกวัน เขากลัวว่ามันจะส่งผลกระทบต่อการพักผ่อนของคุณ ดังนั้นเขาจะไม่กลับมาที่นี่” ฉิงฮัวอธิบาย
จากนั้นเขาก็มองไปที่ห้องโถง “นายท่านเป่หมิง คุณเฟยเอ๋ออยู่ที่นี่หรือไม่ เจ้านายต้องการให้ผมแจ้งธุระกับเธอ”
เมื่อพูดถึงเฟยเอ๋อ เจียงฮุ่ยซินถอนหายใจเล็กน้อย “เธอน่ะเหรอ ฉันไม่รู้ว่าวันนั้นเธอคุยอะไรกับโม่ หลังจากวันนั้นฉันแทบไม่เห็นเธอเลย เอาแต่ซ่อนตัวอยู่ในบ้าน ไม่ยอมออกมา เธอรู้ไหมว่าโม่ทำอะไรลงไป”
ฉิงฮัวลังเลอยู่ครู่หนึ่งและรู้สึกว่าไม่ควรรายงานเรื่องการให้เฟยเอ๋อไปศาลกับนายท่านเป่หมิง เกรงว่าเธอจะคิดมากและกังวลเกินไป
“นายท่านเป่หมิง มันไม่มีอะไรจริงๆ ตอนนี้คุณเฟยเอ๋ออยู่ในห้องของเธอ ผมขอตัวไปพบเธอก่อนนะครับ” ฉิงฮัวไม่ต้องการเปิดเผยเรื่องนี้กับนายท่านเป่หมิงมากเกินไป จึงเดินอ้อมเจียงฮุ่ยซินไปอย่างรวดเร็วและขึ้นไปชั้นบนเพื่อไปหาเฟยเอ๋อ
ตั้งแต่เฟยเอ๋อออกจากห้องสมุดของเป่หมิงโม่ เธอก็รู้สึกไม่สบายใจมาตลอด รู้สึกว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นในช่วงเวลานี้
แน่นอนว่าสิ่งที่กลัวที่สุดมาถึงแล้ว
เธอได้ยินเสียงจอดรถชั้นล่าง เธอค่อยๆเปิดผ้าม่านและเห็นรถของเป่หมิงโม่จอดอยู่ชั้นล่าง
เธอเดินออกไปจากหน้าต่างทันที หัวใจของเธอเต้นเร็วในขณะนี้
ไม่ว่าจะนั่งหรือยืน ทำได้เพียงเดินไปมาในห้องแบบนี้
***
เมื่อเฟยเอ๋อจมอยู่กับความตึงเครียดและวิตกกังวล ประตูห้องนอนของเธอก็ถูกเคาะ
หัวใจของเธอได้เต้นถี่ สิ่งที่เธอไม่กล้าเผชิญก็ยังคงต้องเผชิญ
เธอทำเพียงแค่จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย สงบสติอารมณ์และเปิดประตูห้องนอน
เธอประหลาดใจที่ฉิงฮัวยืนอยู่ที่ประตูของเธอ
“คุณเฟยเอ๋อค่ะ” ฉิงฮัวพยักหน้าให้เธออย่างสุภาพ
เฟยเอ๋อพยักหน้าเบาๆ จากนั้นเธอก็หันศีรษะไปมองข้างหลังฉิงฮัวเล็กน้อย
“คุณเฟยเอ๋อ เจ้านายไม่ได้กลับมาในวันนี้” ฉิงฮัวรู้ว่าเฟยเอ๋อกำลังดูเป่หมิงโม่มาด้วยหรือไม่
ได้ยินเช่นนี้ เฟยเอ๋อไม่รู้ว่าจะรู้สึกโล่งใจหรือกังวลมากขึ้น
สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย “คุณมีธุระอะไรกับฉัน”
“คืออย่างนี้ เจ้านายจะไม่กลับบ้านวันนี้ เขาขอให้ผมแจ้งให้คุณทราบว่าจะมีการขึ้นศาลในวันพรุ่งนี้ เขาต้องการให้คุณไปศาล”
เฟยเอ๋อรู้สึกตึกตักในใจเล็กน้อย เธอเข้าใจว่าเป่หมิงโม่ต้องการให้เธอเป็นพยาน
เธอไม่รู้ว่าเป่หมิงโม่รู้แล้วหรือยังว่าถังเทียนจื๋ออยู่เบื้องหลังอุบัติเหตุที่ โรงแรมแมนดาริน
หากเป็นเช่นนั้นนี่ ไม่ใช่การขอให้ชี้ตัวถังเทียนจื๋อในศาลเหรอ
มีสองเส้นทางเบื้องหน้าเธอตอนนี้:
ทางแรกคือการช่วยเป่หมิงโม่โดยให้การเป็นพยานชีตัวถังเทียนจื๋อ หากเขาสามารถถูกนำตัวเข้าสู่กระบวนการยุติธรรมได้จริงๆ ที่เขาแปดเปื้อนอยู่ก็สามารถล้างมลทินได้และบางทีมันสามารถฟื้นฟูภาพลักษณ์ของตัวเองต่อหน้าเป่หมิงโม่ได้ด้วย
ทางที่สอง ถ้าหลักฐานในมือของเป่หมิงโม่ไม่เพียงพอ หากถังเทียนจื๋อสามารถล้างความผิดของเขาได้สำเร็จ เขาจะต้องจำเรื่องที่เธอช่วยเป่หมิงโม่ไว้แน่ ถ้าเขาบอกเป่หมิงโม่ว่าเขาจัดการอะไร เขาก็บอกเขาทุกอย่างเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมใน โรงแรมแมนดารินแล้วเขาคงจะไม่มีทางได้กู้ตัวเองกลับคืนมาอีกเลย…
เฟยเอ๋อคิดชั่วขณะ ร่างกายของเธอสั่นเทาโดยไม่ได้ตั้งใจ
“คุณเฟยเอ๋อ ผมว่าสีหน้าคุณดูไม่ดีเลย คุณสบายดีหรือเปล่า?” ฉิงฮัวมองไปที่เฟยเอ๋อ ใบหน้าที่ดูอ่อนแออยู่แล้วของเธอเกือบจะไร้สีเลือดในขณะนี้
เฟยเอ๋อถูกดึงกลับมาด้วยเสียงของฉิงฮัวและเธอโบกมืออย่างรวดเร็ว “ฉันสบายดี เรื่องในศาลเมื่อกี้คุณว่าไงนะคะ?” เธอยังคงแสร้งทำเป็นไม่รู้สึกตัว
ตัวเลือกในปัญหานี้ช่างยากเกินไป
ฉิงฮัวเห็นว่าเฟยเอ๋อยังไม่รู้ เขาจงใจลดเสียงลงและพูดว่า “คุณเฟยเอ๋อ เจ้านายตรวจสอบแล้วว่าถังเทียนจื๋ออยู่เบื้องหลังอุบัติเหตุที่ โรงแรมแมนดาริน เจ้านายจับได้อย่างเต็มที่ หลักฐานทางอาญาและพยานของถังเทียนจื๋อ ตราบใดที่ขึ้นศาลในวันพรุ่งนี้ เจ้านายจะนำเขาเข้าสู่กระบวนการยุติธรรมและสามารถชำระแค้นของคุณท่านเป่หมิงได้”
ร่างกายของเฟยเอ๋อไม่เพียงสั่นสะท้าน ถังเทียนจื๋อกล่าวในตอนแรกว่าเขาได้จัดการผลที่ตามมาแล้วและเขาจะไม่มีวันปล่อยให้เป่หมิงโม่ตามจับได้
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าถังเทียนจื๋อพลาดแล้ว ถ้าร่วมมือกับเป่หมิงโม่เพื่อเอาผิดของถังเทียนจื๋อในเวลานี้ เธอก็จะปลอดภัย
เฟยเอ๋อนึกถึงเรื่องนี้และพยักหน้าให้ฉิงฮัว “คุณกลับไปบอกโม่ว่าพรุ่งนี้ฉันจะขึ้นศาล วิญญาณของท่านปู่เป่หมิงจะได้ไปสวรรค์อย่างสงบ”
