เดิมพันรักยัยตัวแสบ – เดิมพันรักยัยตัวแสบ – ตอนที่ 756 เยี่ยมเยียน​

ตอนที่​756 เยี่ยมเยียน​

โดยเฉพาะ​แม่ของเขาทำกู้ฮอนตอนเด็กๆหายไป​ ทำให้เขาตกตะลึง​มาก

ไม่เพียงแค่เป่หมิงโม่ที่ตกตะลึง​ แม้แต่​ฉิงฮัวก็รู้สึ​กว่าเรื่องนี้ช่างเลือกเชื่อเหลือเกิน​

“นายกลับไปเถอะ​ ฉันต้องการอยู่คนเดียว​เงียบๆ” เป่หมิงโม่ให้ฉิงฮัวกลับไปก่อน

“ครับเจ้านาย” ฉิงฮัวตอบไปคำนึงและหันหลังเดินไปตรงหน้าประตู​ห้องหนังสือ​

ขณะที่​ยังไม่ได้เปิดประตู​ หันหน้ากลับมาพูดกับเป่หมิงโม่อีกครั้ง:”เจ้านาย​ครับ​ คุณ​หนูและลูกๆชีวิต​ช่างลำบากแสนเข็ญ​”จากนั้นเปิดประตู​แล้วก็เดินออก​ไป​

เป่หมิงโม่นั่งคนเดียว​อยู่​ตรงหน้าโต๊ะ​ทำงาน​ มือผสานกันตรึงหน้าผาก​ไว้

เขากำลังคิดอย่างลึกซึ้ง​ เขานึกย้อนกลับไปสิ่งที่ได้ทำกับกู้ฮอนในทุกสิ่งทุกอย่าง​

ปฏิเสธ​ไม่ได้​ เวลาที่ยาวนานเช่นนี้ทำร้ายเธอมากไปจริงๆ

วันที่สอง​ เขาตื่นเช้ามาก​ ไม่ต้องให้คนรับใช้และฉิงฮัวช่วยเหลือ เตรียม​ของฝากที่จะ​ให้กับลู่ลู่ด้วยตัวเอง อาหารเสริมบำรุงร่างกาย​ที่แพงแสนแพงมีหมด

เดิมทีเขาก็อยากไปเยี่ยม​ลู่ลู่ แต่ว่าพอคิดถึง​เรื่องที่แม่ตัวเองเคยทำร้ายกู้ฮอนและลูกๆ​ จึงล้มเลิก​ความคิดนี้ไป

เวลาตอนเก้าโมง​เช้า กู้ฮอนขับรถเข้ามาที่บ้าน​ เป่หมิง

เธอมารับหยางหยาง

หยางหยางถูกคนรับใช้พยุง​ลงมา​ เห็นแม่มาแล้ว​ รีบเดินขากะเผลกมาตรงหน้ากู้ฮอน กอดแม่ไว้:”แม่ครับทำไมแม่เพิ่งมา​ ผมรอจนร้อนใจเลยครับแม่”

***

กู้ฮอน​จับหัวหยางหยางเบาๆ:”จะรีบร้อนทำไม​ แม่มาแล้วนี่ไง”

เวลานี้เฉิงเฉิงลงจากรถ​ มองหน้าหยางหยาง​ จากนั้นวิ่งเข้าไปในบ้าน​ไปดูคุณ​ย่า

ไม่นานเขาลากเจียงฮุ่ยซินเดินออกมาจากบ้าน​ เห็นมือเจียงฮุ่ยซินกำลังถือตะกร้า​ผลไม้แล้วเดินออกมา

“ป้าซิน นี่ป้า…… ” กู้ฮอนรีบเดินเข้าไปต้อนรับ

เจียงฮุ่ยซินยิ้มแย้ม​:”นี่เป็นน้ำใจเล็กๆของป้า​ ช่วยถามไถ่แม่หนู​ให้ป้าด้วย​ วันหลังป้าค่อยไปเยี่ยม​แม่หนู”

“ขอบคุณ​ค่ะ​ป้าซิน​ หนูต้องบอกกับแม่แน่นอน​ค่ะ” พูดอยู่เธอเอากระเช้า​ผลไม้​เข้าไปที่ท้ายรถยนต์​

เฉิงเฉิงและหยางหยางนั่งเข้าไปที่เบาะหลังรถยนต์​

กู้ฮอนเตรียมตัว​หันหลังแล้วขึ้นไปบนรถ​ เป่หมิงโม่ถือกล่องของฝาก​ที่ห่ออย่างสวยงามเดินออกมาจากห้องหนังสือ

ฉิงฮัวเดินติดตามอยู่ข้างหลังเขา​ อยากช่วยเจ้านายถือของหลายครั้งแล้ว แต่ถูกเป่หมิงโม่ปฏิเสธ​

กู้ฮอน​ยืนอยู่ข้างรถยนต์​มองดูอย่างสงสัย​ เป่หมิงโม่กำลังมาไม้ไหนเนี่ย?

ต่อมา​ เป่หมิงโม่ไม่สนว่ากู้ฮอน​ได้อนุญาต​รึเปล่า​ เปิดท้ายรถยนต์​โดยพลการ​ ใส่ของฝาก​เข้าไปข้างใน

กู้ฮอน​มองหน้าเป่หมิงโม่อย่างตกใจ​:”คุณ​กำลัง?”

เป่หมิงโม่ยังคงทำหน้าบึ้ง:”ของฝากพวกนี้ล้วนเป็นยาบำรุงที่ช่วย​ฟื้นฟู​ร่างกาย​ของ​คุณ​แม่คุณ​ วันนี้ผมมีธุระ​ไม่ไปกับคุณ​แล้ว”

ต่อมาไม่พูดอะไรอีกเลย​ หันหลังแล้วก็เดินไปข้างรถที่จอดไว้ไม่ไกล​ เปิดประตู​นั่งเข้าไปข้างใน​

เจียงฮุ่ยซินมองเป่หมิงโม่​ จากนั้น​ยิ้มแย้ม​ให้กับกู้ฮอน​:” เมื่อวานป้าเล่าเรื่องของเราให้เขาฟังแล้ว”

กู้ฮอน​ถึงได้เข้าใจอย่างกะทันหัน​ ถึงแม้เธอจะรู้เรื่องทั้งหมด​ แต่ว่าไม่เคยเอ่ยกับเขาเลย…..

เหตุผล​ง่ายมาก​ นั่นก็คือเธอไม่อยากให้เป่หมิงโม่รู้สึก​ติดค้างตัวเอง​ เพราะว่าติดค้างเยอะ​มากจริงๆ​ เยอะจนถึงขั้นไม่อยากจะถือสาอีกต่อไป

ตอนนี้เธอแค่อยากเลี้ยงลูกให้โต​ เรื่องราว​ในอดีต​เธอไม่มีแรงไปยุ่งแล้ว​ ความแค้นระหว่าง​เธอกับเป่หมิงโม่ก็ไม่อยากเอ่ยถึงมันอีก

เวลานี้ฉิงฮัวก็ได้เดินไปข้างๆกู้ฮอน​:”คุณ​หนูครับ​ของพวกนั้นเป็นของที่เจ้านายเลือกเองกับมือตั้งแต่เช้าตรู่​ ล้วนเป็นน้ำใจของเจ้านายครับ”

เวลานี้​ เป่หมิงโม่ลดกระจกหน้าต่างพูดกับฉิงฮัวว่า:”ยังไม่รีบมาขับรถอีก​ ที่บริษัท​ยังมีเรื่องหลายเรื่องต้องจัดการ”

ฉิงฮัวรีบวิ่งเข้าไป​ ไม่นาน​ เขาขับรถออกไป​จากบ้านเป่หมิงก่อน

“ฮอน​ ป้าคิดว่าเขาเข้าใจดี​ โม่เด็กคนนี้ก็เป็นแบบนี้แหละ​ แสดงออกไม่เป็น​ ทำทื่อ​ๆเป็นอย่างเดียวกัน​ เอาหล่ะ เวลาก็สายแล้วหนูรีบไปเถอะ​ ระวัง​ด้วยนะ”เจียงฮุ่ยซินกำชับกู้ฮอน

กู้ฮอน​พยักหน้า​ จากนั้นก็ขึ้นรถ​ไปเช่นกัน​ ต่อมาออกไปจากบ้านเป่หมิง

ระหว่าง​ทางกู้ฮอน​นึกถึง​แต่คำพูดเจียงฮุ่ยซิน​ โดยเฉพาะ​คำพูดที่ประเมินเป่หมิงโม่คำนั้นว่า:” แสดงไม่เป็น​ ทำทื่อๆเป็นอย่างเดียว

จุดนี้เธอเข้าใจดี​ เป่หมิงโม่คนนี้ทำกับเธอ​ แม้แต่……

คิดถึง​ตรงนี้​ แก้มของเธอก็แดงขึ้นมาเล็กน้อย

“แม่ครับ​ คุณ​ย่าและคุณ​พ่อได้ซื้อของขวัญ​ให้กับคุณ​ยายแล้ว เราเตรียม​อะไรให้กับคุณ​ยายดีเหรอครับ?” หยางหยางที่นั่งอยู่เบาะหลังเอ่ยปาก​ถามขึ้นมา

กู้ฮอนมองหยางหยางจากกระจกหน้ารถ:”ลูกพาตัวเองไปก็คือของขวัญ​ที่ดีที่สุดสำหรับคุณ​ยายแล้ว​ แต่ว่าลูกต้องจำไว้​ เจอคุณ​ยายครั้งแรก​ อย่าพูดมั่วซั่ว​นะรู้ไหม​ โดยเฉพาะ​เรื่องซวยๆของพ่อ”

หยางหยางพยักหน้า​แรงๆ​ จากนั้นยกมือทำท่าคารวะ:”สบายใจ​เถอะ​แม่​ ไม่ฟ้องเด็ดขาด”

***

กู้ฮอนขับรถมาถึงหน้าประตูโรงพยาบาลเร็วมาก

ตามกฎเช่นเคย​ กู้ฮอนซื้อดอกไม้ช่อนึงในร้านดอกไม้​ จากนั้นรบกวน​พนักงาน​ในโรงพยาบาล​ ช่วยขนของฝากที่ท้ายรถออกมา

จากนั้นเดินตามสามแม่ลูกมาถึงที่หน้าประตู​ห้องผู้ป่วย​

ก่อนที่กู้ฮอนจะเปิดประตู​เข้าไป​ หันหน้ากลับไปดูเด็กทั้งสองอีกครั้ง

วันนี้ที่ต้องพาหยางหยางและเฉิงเฉิงมา​ นั่นก็เพราะว่ามีความเสี่ยง​มากจึงพามานานๆครั้ง​ ยังไงซะวันหลังยังมีโอกาสอีกเยอะ​

เธอถอนหายใจเบาๆ​ หยางหยางทำท่าok

กู้ฮอนค่อยๆเปิดประตู​ห้องผู้ป่วย​:”แม่​ เรามาเยี่ยม​แม่แล้ว

ลู่ลู่กำลังนอนพิงบนเตียงผู้ป่วย​ ร่างกายห่มผ้าห่มไว้

ข้างมือเธอวางรีโมต​ทีวีไว้

เห็นประตู​เปิดแล้ว​ คนที่เข้ามาคือกู้ฮอน ใบหน้าของเธอจึงเผยรอยยิ้ม​ออกมาทันที:” ฮอน​ ลูกมาแล้ว”

กู้ฮอน​ยิ้มแย้ม​พยักหน้า​:”แม่​ แม่ดูสิหนูพาใครมา”

พูดอยู่​ เธอขยับตัวเล็กน้อยไปที่กรอบประตู

เห็นเด็กผู้ชาย​สองคนเดินเข้ามาจากข้างนอก​ คนนึงใส่ชุดสูท​ คนนึงใส่ชุดลำลองธรรม​ดา

ถ้าไม่ใช่เสื้อที่แตกต่าง​กัน​ ถ้าอย่างนั้นดูจากหน้าตาของพวกเขาก็จะแยกไม่ออก​เลย​ เหมือนอย่างกับพิมพ์เดียวกัน

ลู่ลู่เห็นหน้าตาของพวกเขา​ นึกถึง​หน้าตาตอนเด็กๆของเป่หมิงโม่ทันที​ เหมือนมากจริงๆ

สองคนนี้ต้องเป็นลูกชายของกู้ฮอนทั้งคู่​

กู้ฮอนเดินอยู่ข้างหลังหยางหยางและเฉิงเฉิง มือทั้งคู่​ตรึงไว้บนไหล่ของพวกเขา​ “แม่​ สองคนนี้เป็นหลานของแม่เอง”

จากนั้นก้มหน้าเล็กน้อยพูดกับลูกสองคนว่า:”คนนี้เป็นคุณ​ยายแท้ๆของลูกนะ

หลังเฉิงเฉิงและหยางหยางสบตากัน​ พวกเขาต่างเรียกลู่ลู่พร้อมกัน​ว่า:” คุณ​ยาย”

จากนั้นทั้งสองคนวิ่งเข้าไปข้างหน้าเตียงผู้ป่วยของลู่ลู่

ถึงแม้​ลู่ลู่จะไม่มีความรู้สึก​ดีๆต่อบ้านเป่หมิง แต่ว่าได้เห็นไอ้เด็กสอนคนตรงหน้า​ที่เฉลียว​ฉลาด​ ชื่นชอบไม่น้อยจากใจข้างใน

ยังไงซะร่างกายพวกเขาก็มีเลือดของลูกสาวครึ่งนึง

คนที่ช่วยกู้ฮอน​ขนของฝากพนักงานใน​โรงพยาบาลคนนั้นได้นำของในมือเข้าไปในห้องผู้ป่วย

หลังกู้ฮอน​ขอบคุณ​ให้กับเขาเรียบร้อย​ เดินเข้าไปข้างๆคุณ​แม่​ นำดอกไม้ในมือเสียบเข้าไปในแจกัน​ดอกไม้​บนหัวเตียง

“ฮอน ลูกใช้จ่ายฟุ่มเฟือย​จริงๆ​ ไม่ได้มาครั้งแรกสักหน่อย​ ทำไมต้องเอาของมาเยอะแยะ” ลู่ลู่บ่นๆ

ไม่รอให้กู้ฮอนพูดจา​ หยางหยางพูดเสริม​ขึ้น​มา​ว่า:”ของพวกนี้คุณ​พ่อและคุณ​ย่าเป็นคนมอบให้กับคุณ​ยายเองครับ”

คุณ​พ่อ? ไม่ต้องพูดก็รู้ว่าต้องเป็นเป่หมิงโม่แน่นอน​ แต่ว่าคุณ​ยายคนนี้คือ……..

กู้ฮอนดูความคิดของคุณแม่ออก​ เธอแนะนำลูกทั้งสองให้กับคุณ​แม่ก่อน:”แม่คะ​ นี่คือหยางหยางและเฉิงเฉิงค่ะ​ เฉิงเฉิงเป็นพี่​ ตอนนี้อยู่กับหนู​”พูดอยู่ชี้ไปเด็กผู้ชาย​ที่สวมใส่ชุดลำลองอยู่

จากนั้นก็ชี้ไปที่ตัวหยางหยางซึ่งสวมใส่ชุดสูทที่​อยู่​ข้างๆเฉิงเฉิง :”นี่เป็นลูกคนเล็กหยางหยาง​ ตอนนี้อยู่กับเป่หมิงโม่ที่บ้านเป่หมิง”

ลู่ลู่พยักหน้า​:” ทำไมเขาสองคนไม่ได้​อยู่​ด้วยกัน​หรือ? ลูกกับเป่หมิงโม่…….”

กู้ฮอน​พยักหน้า​เบาๆ:”แม่คะเรื่องพวกนี้หนูค่อยเล่าให้แม่วันหลังนะคะ” จากนั้น​ชี้ไปที่ของฝากพวกนั้น​:” ของพวกนี้เป็​นของที่เป่หมิงโม่และคุณ​ป้าซินให้หนูมอบให้กับคุณ​แม่เองค่ะ”

ที่​แท้เป็นแบบนี้นี่เอง

ลู่ลู่ยื่นมืออกมา​ จับมือสองพี่น้องเอาไว้​ ความรู้สึก​ข้างในมันอธิบาย​ยาก

ลูกสาวกลับมาแล้ว​ ยังพาหลานสองคนกลับมาอีกด้วย​ แป๊บเดียว​ตัวเองก็มีคนสนิท​เพิ่มขึ้น​มาตั้งสองคน

***

กู้ฮอน​พูดต่ออีกว่า:”ตอนนี้พวกเขาเรียนอยู่โรงเรี​ยนในตัวเมืองที่แพงที่สุด”

“ถ้าอย่างนั้นค่าเทอม​ของพวกเขาก็ต้องแพงมากสินะ?”ลู่ลู่แสดงท่าทางที่ตกใจมาก

กู้ฮอนพยักหน้า​:”ไม่ถูกจริงๆ​ แต่ว่าค่าเทอม​ของพวกเขาหนูไม่ต้องกังวล”

“ค่อยยังชั่วหน่อย​ แต่ว่าเขาสองคนพี่น้องต้องใช้ชีวิต​ที่ขาดพ่อขาดแม่ไปฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง​ แม่ได้ยินว่าแบบนี้จะมีผลกระทบ​ต่อเด็กๆ​ ฮอน​ ลูกก็นะในเมื่อเขาก็ได้เป็นแบบนี้ไปแล้ว​ ถ้าอย่างนั้น​ลูกก็หาพ่อให้กับพวกเขาซะเลยสิ? “ลู่ลู่มองหน้ากู้ฮอนและพูดขึ้นมา

กู้ฮอนขมวดคิ้ว​เล็กน้อย​ รอยยิ้ม​ที่หน้าค่อยๆจางหายไป:” แม่​ เราอย่าพูดเรื่องนี้กันเลยดีกว่าค่ะแม่”

เวลานี้หยางหยาง​ พูดมากอีกแล้ว:” คุณ​ยายครับ​ ความจริงคุณ​แม่เกือบหาพ่อเลี้ยงให้กับเราแล้ว​ แต่ว่าสุดท้ายก็ไม่สำเร็จ ตอนนี้คนคนนั้นเป็นพ่อบุญธรรม​ของเราไปเรียบร้อย​แล้ว”

“ต้องขอบคุณ​จริงๆ”กู้ฮอนมองบนให้กับหยางหยาง​ไอ้เด็กคนนี้มันจริงๆเลยนะ พูดน้อยๆหน่อยจะกลายเป็นใบ้หรือไง”

เฉิงเฉิงก็ทำอย่างลับๆ​ ใช้แขนทิ่มหยางหยางเบาๆ

“ฮอน​ เรื่องมันยังไง?” ลู่ลู่ฟังคำพูดหยางหยางแล้วรู้สึก​แปลกมาก

กู้ฮอนยิ้มแย้ม​:” เรื่องมันผ่านไปแล้ว​ หนูไม่อยากพูดถึงมันอีก​ สรุปหนูใช้ชีวิต​กับลูกมีความสุขดี”

“มีความสุขอะไร​ ผู้หญิง​ตัวคนเดียว​เลี้ยงลูกเอง​ ไม่ต้องคิดเลย เรื่องกลุ้มใจเยอะแยะ​ไปหมด​” ลู่ลู่แอนดูลูกสาวตัวเอง​ ยังไงซะเธอก็เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาแล้วถึงแม้เวลานั้นไม่ได้นานมากก็ตาม​

“แม่คะ​ แม่อย่ากังวล​เรื่องหนูเลย​ ตอนนี้หนูมีเพื่อนสนิท​สองคน​ อยู่​กับพวกเธอ​ หนูไม่ต้องกังวล​อะไรมาก​ที่สำคัญเฉิงเฉิงเป็นเด็กดี​และเชื่อฟัง” กู้ฮอน​แสดงชีวิตความเป็นอยู่​ของ​ตัวเองอย่างสุดกำลัง​ เพื่อให้เธอไม่ต้องเป็นห่วงตัวเอง

“เฮ้ย……. ลูกสาวโตแล้ว​ คนเป็นแม่อย่างเราจะเข้าไปยุ่งมากก็ไม่ได้​แล้ว​ ลู่ลู่ยักคิ้ว​เบาๆ​ และถอนหายใจ​

กู้ฮอนตบมือคุณ​แม่เบาๆ:”แม่​ แม่วางใจเถอะ​ ตอนนี้หนูเป็นผู้ใหญ่​แล้ว​ ที่สำคัญยังเป็นแม่ของลูกตั้งสองคนอีกด้วย​ หนูต้องให้ตัวเองกับลูกมีความสุขแน่นอน”

หยางหยางก็เลียนแบบท่าทางของคุณแม่ตบมือคุณ​ยาย:”คุณ​ยาย​ คุณ​ยายวางใจได้เล​ยครับ​ ผมเจอคนที่เหมาะสม​เมื่อไหร่​ ก็จะแนะนำให้กับคุณ​แม่เองครับ”

ลู่ลู่ถูก​คำพูด​ของหยางหยางทำให้หัวเราะ​อย่างชอบใจ:”เฮอเฮอ นายจะแนะ​นำแฟนให้กับคุณ​แม่เนี่ยะ​นะ​ ยายดูถูก​นายเกินไปซะแล้ว”

หยางหยางเชิ้ตคางหนึ่งครั้ง:” ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว​ ตอนนี้ผมรู้จักครูที่สอนพิเศษ​ของผม​ ยังมีคุณอาบิวตี้อีกด้วย​ ถ้าไม่ใช่หล่อแบบสมาร์ทก็คือหล่อแบบดูดี”