ตอนที่ 739 ประธานเป่หมิงอยู่ก่อน
นอกจากนี้ กู้ฮอนและคนอื่นๆ ยังพักอยู่ในวิลล่าหลังนั้น ลั่วเฉียวยังต้องพึ่งพวกเธอ
ในช่วงเวลาที่ลั่วเฉียวยังไม่พร้อม เขาตัดสินใจไปที่นั่นทุกๆ สามถึงห้าครั้ง บางทีอาจไปทุกวัน
เมื่อรถของพวกเขาจอดสนิทอยู่บนทางประตูของโรงแรมแมนดาริน เป่หมิงยี่เฟิงก็ตามมาถึง
“อาสอง คิดไม่ถึงว่าคุณจะมาเร็วขนาดนี้” เป่หมิงยี่เฟิงพูดผ่านกระจก
ขณะนี้เป่หมิงโม่ลงจากลง เขาก้มศีรษะเหลือบมองเป่หมิงยี่เฟิง: “นายก็ไม่ได้มาสายหนิ”
“ใครจะกล้าฝ่าฝืนเจตจำนงของอาสอง” เป่หมิงยี่เฟิงพูดจบก็ดับเครื่อง แล้วลงจากรถ
ฉิงฮัวที่อยู่ข้างหลังของเป่หมิงโม่ พยักหน้าให้เป่หมิงยี่เฟิงอย่างสุภาพ
“อาสอง ฉันได้ยินมาว่าคราวนี้ บริษัทGTอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ไม่ได้มองหา แต่ได้เดินทางมาหาบริษัทเป่หมิงของเรา ดูเหมือนจะมาเพราะคุณโดยเฉพาะ” เป่หมิงยี่เฟิงยิ้มฝืดๆ เดินอ้อมรถมาตรงหน้าของเป่หมิงโม่
เป่หมิงโม่ไม่ถ่อมตน เหลือบมองเป่หมิงยี่เฟิงแล้วพูดว่า: “โครงการของบริษัทเจียเม้าความคืบหน้าเป็นอย่างไรบ้าง? หากพบเจอปัญหาอะไร ต้องพูดออกมาไม่ต้องเกรงใจ คุณภาพและปริมาณเป็นรากฐานของบริษัทเป่หมิง
“อาสองคุณวางใจเถอะ แต่นี่ผมรักษามันไว้อย่างดี จะไม่ปล่อยให้รากฐานที่ปู่ของฉันสร้างขึ้นมาถูกทำลายด้วยมือของผมหรอก” เป่หมิงยี่เฟิงพูดอย่างมั่นใจ
บริษัทGTตั้งสำนักงานชั่วคราวที่โรงแรมแมนดาริน ซึ่งมันทำให้เป่หมิงโม่รู้สึกประหลาดใจ เพราะเขาไม่รู้อะไรเลย
อย่างไรก็ตามสิ่งนี้ยังทำให้สามารถเห็นได้ว่าพวกเขามีความจริงใจในการร่วมมือกับบริษัทเป่หมิง
เป่หมิงโม่และคนอื่นๆ มาถึงห้องโถง มีผู้จัดการมีต้อนรับพวกเขา เมื่อคืนฉิงฮัวได้มาที่นี่ ได้พูดถึงข้อควรระวังแล้ว
“ประธานเป่หมิงเชิญมาทางนี้กับผม” ผู้จัดการแผนกต้อนรับยิ้มแล้วนำเป่หมิงโม่เดินตามพรมแดง ไปที่ลิฟต์
หลังจากผ่านเหตุการณ์ภายในลิฟต์ โรงแรมแมนดารินได้เปลี่ยนลิฟต์ให้หมด นอกจากนั้นยังเสริมสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกและบุคลากรด้านความปลอดภัยที่แน่นหนาขึ้น
พวกเขาขึ้นลิฟต์มาถึงห้องประชุม ที่นี่ได้จัดเป็นที่ประชุมไว้เรียบร้อยแล้ว
ตอนนี้ ชายชุดสูทสี่ดำยืนอยู่หน้าประตู ใบหน้ายิ้มแย้ม ยื่นมือเป็นการเชื้อเชิญ
“คุณต้องเป็นประธานของบริษัทเป่หมิงคุณเป่หมิงใช่ไหม คิดไม่ถึงว่าพวกคุณจะมาได้เร็วขนาดนี้ เชิญเข้ามานั่งข้างใน ประธานของเราใกล้จะถึงแล้ว”
เป่หมิงโม่จับมือกับเขา
เห็นคนๆ นี้ เขาอายุราวๆ สามสิบ ส่วนสูงประมาณร้อยเจ็ดสิบ ผมแสกข้าง สวมแว่นที่หนาเล็กน้อย
“คุณคือ?” เป่หมิงโม่ถาม
ชายตรงหน้ารีบหยิบนามบัตรออกจากกระเป๋าของตัวเอง ออกมาหนึ่งใบ สองมือยื่นไปตรงหน้าของเป่หมิงโม่อย่างสุภาพ: “ผมแซ่ปี้ ชื่อคือ ‘เหอ’ เป็นคนดูแลบริษัทGTของที่นี่”
เป่หมิงโม่รับนามบัตรมาดู จากนั้นก็ยื่นไปให้ฉิงฮัวที่อยู่ข้างๆ
กลุ่มคนเดินเข้าไปในสถานที่จัดงาน หลังจากแขกและเจ้าภาพนั่งเรียบร้อยแล้ว เป่หมิงโม่มองปี้เหอที่นั่งอยู่ตรงข้าม: “ผมรู้ว่า บริษัทGTของพวกคุณเป็นบริษัทระดับนานาชาติขนาดใหญ่ แต่ผมไม่ค่อยเข้าใจ หากพวกคุณต้องการพัฒนาตลาดที่นี่ ทำไมต้องย้ายสำนักงานมาที่นี่ นี่ไม่ทำให้คนฝูงชนตื่นเต้นเหรอ?”
ปี้เหอยิ้มเล็กน้อย ยักไหล่แล้วพูดว่า: “ประธานเป่หมิง ความจริงเป็นยังไงผมก็ไม่รู้ นี่เป็นการตัดสินใจของประธานของเรา”
***
คำตอบเช่นนี้ทำให้เป่หมิงโม่ เป่หมิงยี่เฟิงและฉิงฮัวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
อย่างไรก็ตามเป่หมิงโม่ผู้ซึ่งทำงานหนักในห้างสรรพสินค้ามานาน เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับประธานของบริษัทGT
ได้ยินว่าที่บริษัทGTแทบจะไม่เคยมีใครเคยเห็นหน้าของประธานท่านนี้ แม้แต่การมีส่วนร่วมโดยตรงเกี่ยวกับการดำเนินงานของบริษัทประธานท่านนี้ยังไม่เคยร่วม
ทุกครั้งจะให้คนๆ หนึ่งที่ได้รับการไว้วางใจมาดูแลเรื่องทั้งหมด
“ช่างน่าสนใจ คุณสามารถตัดสินใจแทนเจ้านายของคุณได้เหรอ?” เป่หมิงยี่เฟิงยังคงเป็นลูกวัวแรกเกิด แม้ว่าเมื่อคืนเขาได้ตรวจสอบข้อมูลเกี่ยวกับบริษัทGTบนเว็บบ้างแล้ว
แต่เป็นเพียงแค่เศษเสี้ยวก็เท่านั้น
ปี้เหอมองเป่หมิงยี่เฟิง และไม่ได้ตอบคำถามของเขา แต่กลับมองเป่หมิงโม่: “ประธานเป่หมิง ไม่ทราบว่าท่านนี้คือใคร?”
“นี่คือหัวหน้าเป่หมิงของแผนกออกแบบของบริษัทเป่หมิงของเรา เมื่อทราบว่า บริษัทGTของพวกคุณกำลังจะสร้างอาคารสำนักงานใหญ่ที่นี่ ผมจึงต้องการพาเขามาดู” เห็นได้ชัดว่าน้ำเสียงของเป่หมิงโม่เรียบนิ่ง
ปี้เหอพยักหน้า: “เป่หมิงยี่เฟิง…หากผมเดาไม่ผิด เขาน่าจะเป็นหลานชายของคุณใช่ไหม ผมได้ยินมาว่าโครงการของบริษัทเจียเม้าเป็นเขาที่ออกแบบ”
ทันทีที่พูดออกมา มุมปากของเป่หมิงยี่เฟิงก็โค้งขึ้นเล็กน้อย เขาหันไปมองเป่หมิงโม่ที่อยู่ข้างๆ
ราวกับจะพูดว่า: เห็นรึยัง ฉันอาศัยโครงการของบริษัทเจียเม้า ตอนนี้สามารถกล่าวได้ว่ามีชื่อเสียงเล็กน้อยแล้ว
เป่หมิงโม่พยักหน้า สีหน้าบนใบหน้ายังคงนิ่งเรียบมาก: “เหมือนว่าคุณปี้จะเตรียมความพร้อมมาแล้ว เมื่อเป็นเช่นนี้เรามาเข้าประเด็นกันเถอะ ข้อกำหนดของบริษัทGTของคุณคืออะไร?”
“ฮ่าๆ พวกนี้ไม่ใช่เรื่องยาก ผมรู้ว่าตอนที่ประธานเป่หมิงไม่ได้ดูแลบริษัทเป่หมิงซึ่งได้เป็นนักออกแบบที่มีชื่อเสียงในยุโรปแล้ว ดังนั้นผมรู้สึกว่าในเมื่อเป็นเช่นนี้ สู้คุณมาทำความเข้าใจเกี่ยวกับบริษัทของเรา แล้วหยิบยกการออกแบบออกมาเป็นอย่างไร?”
ทันทีที่พูดออกมา เป่หมิงโม่ไม่ได้มีปฏิกิริยาที่แสดงออกมามากนัก แต่ในใจของเป่หมิงยี่เฟิงกลับอึ้งเล็กน้อย
คำพูดของปี้เหอ สามารถกล่าวได้ว่าได้บอกถึงข้อกำหนดออกมาหมดแล้ว อาจกล่าวได้ว่าไม่ได้พูดถึงข้อกำหนดใดๆ ออกมาเลย
สำหรับนักออกแบบแล้ว เป็นความยากระดับหนึ่ง
เป่หมิงโม่ยิ้มเล็กน้อย: “ไม่มีปัญหา เพียงแต่คุณปี้ ผมมีเรื่องร้องขอเล็กน้อย”
“ประธานเป่หมิงเชิญพูด”
ในตอนนี้เป่หมิงโม่ ยื่นมือออกมา ตบไหล่ของเป่หมิงยี่เฟิงที่อยู่ข้างๆ : “ผมต้องการให้เขามีส่วนร่วม เขาเป็นผู้มาใหม่ ไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถมีโอกาสที่ยากเย็นเช่นนี้”
ทันใดนั้นเป่หมิงยี่เฟิงก็เข้าใจแล้ว เป่หมิงโม่ต้องการดึงเขาให้จมน้ำไปพร้อมกัน เพื่อเป็นการทดสอบ
สำหรับการเชื้อเชิญเช่นนี้ เป่หมิงยี่เฟิงจะปฏิเสธได้อย่างไร: “ของคุณประธานเป่หมิงที่มองผมอยู่ในสายตา คุณมั่นใจได้ผมจะแสดงความสามารถของผมออกมา”
“นั่นเป็นสิ่งที่ดีที่สุด” เป่หมิงโม่ยิ้มเล็กน้อย
ตอนนี้ปี้เหอก็เอ่ยขึ้นมาว่า: “ประธานเป่หมิง ในเมื่อเราได้ทำข้อตกลงกันแล้ว เช่นนั้นเรามาเซ็นสัญญากันเถอะ”
พูดแล้วเขานำสัญญาที่เตรียมไว้ก่อนหน้า มาสองชุดแล้วยื่นมาให้
“ไม่มีปัญหา” หลังจากเป่หมิงโม่ได้ดูสัญญาคร่าวๆแล้ว และไม่ได้พบความผิดปกติ จึงได้เซ็นชื่อของตัวเองไว้บนนั้น
ขั้นตอนที่เกี่ยวข้องเสร็จแล้ว เป่หมิงโม่ก้มศีรษะลงมองนาฬิกา: “คุณปี้ หากไม่มีธุระเรื่องอื่นแล้ว เราสามารถออกไปจากที่นี่ได้แล้วใช่ไหม?”
“ไม่มีปัญหา คนอื่นๆ สามารถออกไปได้แล้ว แต่คุณประธานเป่หมิง ต้องอยู่ที่นี่ก่อน” ปี้เหอกล่าวแล้วยิ้มเล็กน้อย เขาค่อยๆ ลุกขึ้นมา
ฉิงฮัวที่ยืนอยู่ข้างๆ มองไปรอบๆ อย่างตื่นตัว จากนั้นก็พูดกับปี้เหอว่า: “คุณปี้ คุณหมายความว่าอย่างไร?”
***
ไม่เพียงแต่ฉิงฮัวที่เพิ่มความระมัดระวัง แม้แต่เป่หมิงยี่เฟิงก็รับรู้ได้ถึงความประหลาดใจ
มีเพียงเป่หมิงโม่ยังคงทำตัวปกติ เขาโบกมืออย่างผ่อนคลาย เพื่อให้ฉิงฮัวอย่าตื่นตระหนก
จากนั้นเขาก็หยิบที่กล่องบุหรี่ที่สวยงาม ออกมาสามม้วนจากกระเป๋า
ม้วนหนึ่งโยนให้ปี้เหอที่นั่งอยู่ตรงข้ามของตัวเอง อีกม้วนยื่นไปให้เป่หมิงยี่เฟิง ยังมีอีกม้วนไว้ให้ตัวเอง
ปี้เหอยิ้มเล็กน้อย: “ประธานเป่หมิง ขอบคุณความหวังของคุณผมไม่สูบบุหรี่” พูดแล้ว เขาก็โยนบุหรี่กลับมา
ตอนนี้เป่หมิงยี่เฟิงก็สูบสองครั้งเป็นบางครั้ง ไม่ใช่เพราะอย่างอื่น หลายครั้งก็เพื่อคลายความเครียดในใจ ดังนั้นเขาไม่ได้ปฏิเสธ แถมเอาเข้ามุมปากอย่างชำนาญ
ตอนนี้ฉิงฮัวรีบหยิบไฟแช็กออกมา จุดไฟให้เป่หมิงโม่ แล้วจุดให้เป่หมิงยี่เฟิง
หลังจากเป่หมิงโม่ได้สูบเข้าไปลึกๆ หนึ่งครั้ง แล้วมองปี้เหอ: “มีเรื่องอะไรที่ไม่สามารถพูดบนโต๊ะได้งั้นเหรอ?”
ปี้เหอยิ้มบางๆ มองดูสัญญาที่เซ็นเรียบร้อยแล้วในมือ จากนั้นก็พูดว่า: “คุณเป่หมิง นี่คือสิ่งที่เจ้านายของเราสั่งให้ทำเช่นนี้ สาเหตุเพราะอะไร ผมว่าเดี๋ยวคุณควรจะถามเจ้านายของเราโดยตรง”
เมื่อเป่หมิงโม่ได้ฟัง คิ้วข้างหนึ่งเลิกขึ้นเล็กน้อย: “ฮ่าๆ ได้ยินมาว่าประธาน บริษัทGTของพวกคุณเป็นบุคคลลึกลับ มาแบบไร้เงาไปแบบสาบสูญ แทบจะไม่มีใครเคยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขา คิดไม่ถึงว่าวันนี้ผมกลับโชคดีได้พบหน้าเขา”
“ประธานเป่หมิงพูดเกินไป แต่เป็นความจริงที่ประธานของเราน้อยมากที่จะพบปะผู้คน” ปี้เหอพูดแล้ว ก็ลุกขึ้นหยิบสัญญาแล้วเดินอ้อมไปที่ประตูห้องประชุม
แล้วหันมาผายมือให้ฉิงฮัวและเป่หมิงยี่เฟิง: “เชิญทั้งสองท่านออกมารอกับผมครู่หนึ่ง”
“เจ้านาย…” ฉิงฮัวมองเป่หมิงโม่อย่างเป็นกังวล
“นายพาเป่หมิงยี่เฟิงลงไปรอฉันที่ห้องโถงชั้นล่างก็พอแล้ว ตรงนี้ฉันสามารถรับมือได้ วางใจเถอะ” เห็นได้ชัดว่าเป่หมิงโม่ดูสบายมาก
ฉิงฮัวพยักหน้า จากนั้นก็พูดกับเป่หมิงยี่เฟิงว่า: “คุณชายเป่หมิง เราออกไปกันเถอะ”
ความจริงเป่หมิงยี่เฟิงรู้สึกแปลกใจมาก ความศักดิ์สิทธิ์ของประธาน บริษัทGTอะไรจะลึกลับขนาดนี้
แต่ในเมื่อเขาขอต้องการพูดคุยตามลำพังกับอาสอง ก็ไม่มีอะไรจะพูด
ตอนที่เขาได้เดินผ่านเป่หมิงโม่ ได้เอื้อมมือไปตบไหล่ของเขาเบาๆ : “อาสอง รักษาโอกาสนี้ไว้ให้ดี บริษัทเป่หมิงนั้นขึ้นอยู่กับคุณแล้ว”
รอให้ปี้เหอ ฉิงฮัวและเป่หมิงยี่เฟิงทั้งสามคนออกไปแล้ว ภายในห้องประชุมก็เหลือเพียงเป่หมิงโม่ที่นั่งอยู่เพียงลำพัง ผ่านไปห้านาที ผ่านไปสิบนาที สุดท้ายประธานของบริษัทGTก็ยังไม่ปรากฏใบหน้า
ภายในห้องประชุม เต็มไปด้วยกลิ่นบุหรี่อ่อนๆ ข้างในที่เขี่ยบุหรี่ มีก้นบุหรี่เหลือเพียงสองอันแล้ว
อย่างไรก็ตาม เป่หมิงโม่กลับไม่ได้แสดงท่าทีอารมณ์เสียแต่อย่างใด
ไม่ว่าจะพูดอย่างไร นี่คือสนามของเขา ไม่จำเป็นต้องกังวลว่าคนอื่นจะเล่นกลอะไร
ตอนที่เขาโยนบุหรี่ม้วนที่สามลงในที่เขี่ยบุหรี่แล้ว ก็ได้ยินเสียงประตูห้องประชุมเปิดออก
มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามา
เป่หมิงโม่ที่หันหลังให้ประตูห้องประชุม ดังนั้นจึงไม่ได้เห็นลักษณะของคนที่มาในวินาทีแรก
แต่บุคคลนั้นเมื่อเข้าประตูมาก็หัวเราะออกมาอย่างสะใจ เสียงนั้นฟังออกว่า คนๆนี้แข็งแกร่งมากแค่ไหน
หลังจากหัวเราะเสร็จก็พูดออกมาว่า: “ให้ประธานของบริษัทเป่หมิงรอผมนานขนาดนี้ รู้สึกละอายใจเล็กน้อย แต่จะทำอย่างไรได้ เมื่อครู่งานในมือยังจัดการไม่เสร็จ”
