ตอนที่ 827 ไม่ขอรับผิดชอบ
อยู่บ้านเป่หมิง มีอยู่สองคนที่ทำให้คุณตาและคุณย่าปวดหัว คนนึงคือคุณพ่อเป่หมิงโม่ อีกคนก็คือลุงสามเป่หมิงยัน
คุณพ่อบีบบังคับลุงใหญ่เป่หมิงเฟยหยวนออกไปแล้วแม้กระทั่งประตูบ้านเป่หมิงก็ไม่ให้เข้า
ลุงสามเป็นคนที่ไม่ว่าจะเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่ยอมเข้ามายุ่งเกี่ยวกับบริษัทเป่หมิงทุกเรื่อง เขาตั้งอกตั้งใจจะเป็นแค่ดาราดัง
“เอาหล่ะเอาหล่ะ ตอนนี้เราอย่าเพิ่งถกเถียงเรื่องพวกนี้เลย คุณย่าเรียกเราลงไปทานข้าวแล้ว ถ้าให้พวกเขารอนานมันจะไม่ดี ถึงเวลาพวกเขาขึ้นมาหาเราแล้วละก็ ถ้าอย่างนั้นจะเผยพิรุธออกมาได้ง่ายๆ” เฉิงเฉิงพูดอยู่จับแขนของหยางหยางเดินไปทางหน้าประตู
เฉิงเฉิงและหยางหยางมาถึงที่ห้องรับประทานอาหาร กับข้าวได้วางเต็มโต๊ะเรียบร้อยแล้ว
เพียงแต่ว่าตั้งแต่ต้นจนจบหยางหยางทานไม่เยอะเท่าไหร่
เป่หมิงยันเห็นท่าทางหยางหยางไม่มีชีวิตชีวา ยิ้มแย้มให้เขา:”หยางหยาง นายเป็นอะไร กับข้าววันนี้ไม่ถูกปากนายหรือว่านายเป็นอะไร? หรือยังโกรธคำพูดของลุงตอนเช้า? ลูกผู้ชาย อย่าใจแคบได้ไหม”
“ลุงสาม ตอนเช้าลุงพูดอะไรกับหยางหยางหรอครับ?” เฉิงเฉิงถามอย่างแปลกใจ
ปกติไอ้เด็กหยางหยางไม่ค่อยใส่ใจกับเรื่องอะไรทั้งนั้น ยังมีคำพูดอะไรที่สามารถกระทบกระเทือนถึงจิตใจเขาอีกเหรอ
เป่หมิงยันพูดด้วยสีหน้าน่าสงสารว่า:” ยังจะเรื่องอะไรหล่ะ หลังจากลุงได้ฟังผลการสอบของเขา จึงล้อเล่นกับเขา ถามเขาว่าโกงข้อสอบรึเปล่า หลังจากนั้นเขาก็ทำแบบนี้กับลุงตลอดเลย”
เฉิงเฉิงฟังแล้วที่แท้เป็นอย่างนี้นี่เอง พูดว่าหยางหยางโกงข้อสอบ สัมผัสถึงเส้นฟางสุดท้ายของเขาแล้ว มิเช่นนั้นทำไมเมื่อวานต้องหนีออกจากบ้านอย่างโมโห
” ลุงสามครับ เรื่องนี้ไม่โทษลุงสามครับ เรื่องเมื่อวานผมเองที่ไม่ได้ตรวจสอบดีๆ ผมได้พูดกับพ่อและแม่ไปแล้วทำให้หยางหยางถูกเข้าใจผิด”
พูดอยู่ เฉิงเฉิงหันหน้าไปมองหยางหยาง:”เพราะฉะนั้นวันนี้ผมจึงแสดงคำขอโทษต่อนาย” ขณะที่คำพูดจบลงยังกระพริบตาให้กับเขาอีกด้วย
ให้เขาอย่าเหลวไหลอีก มิเช่นนั้นช้าเร็วเรื่องจะถูกเปิดโปง
หยางหยางก็ไหลไปตามน้ำ:” เอาหล่ะ เรื่องนี้ถือว่าผ่านไปแล้ว แต่ว่าลุงสาม ผมจะลงโทษลุง”
เป่หมิงยันเห็นท่าทางหยางหยางดีขึ้นมาบ้างแล้ว เขารีบพยักหน้า:”ได้ได้ นายพูดอะไรลุงก็รับปาก พอใจรึยัง?”
เจียงฮุ่ยซินจ้องหน้าเป่หมิงยัน:”ยันยัน ไม่มีใครตามใจหยางหยางเช่นนาย เขาเอาอะไรนายก็รับปาก ถ้าเขาจะเอาพระจันทร์บนฟ้า แม่จะคอยดูนายเตรียมตัวจะไปเอามาให้กับเขายังไง”
“แม่ครับ เรื่องง่ายนิดเดียว แม่เคยเล่านิทานเรื่องนึงให้ผมฟังเรื่องลิงล้วงพระจันทร์ไม่ใช่หรือ พอถึงตอนกลางคืน เอาน้ำมาให้หยางหยางหนึ่งถ้วย ให้เขาไปดูพระจันทร์ที่พื้นก็ได้แล้วไงครับ”เป่หมิงยันพูดอย่างหัวเราะชอบใจ จากนั้นยังตั้งใจไปมองหน้าหยางหยาง
หยางหยางมองบนให้กับเป่หมิงยัน:” ลุงสามครับ ลุงคิดว่าผมโง่กว่าลิงเหรอครับ? ตอนกลางคืนสามารถสะท้อนเงาของพระจันทร์ได้ ถ้าอย่างนั้นกลางวันและฟ้าเคลิ้มๆหล่ะ? อีกอย่าง ผมก็ไม่เสนอคำถามที่ไร้เดียงสาเช่นนี้ออกมาหรอครับ”
“โธ่โธ่ ดูไม่ออกนะเนี้ย ไม่เจอตั้งหลายวัน นายปากดีมากเลยนะ”
” ต้องอย่างนั้นอยู่แล้ว ความจริงผมมีความต้องการอย่างเดียว:” นั่นก็คือพาผมไปที่กองถ่ายของลุง ไปดูสิว่าลุงถ่ายหนังยังไงกันแน่ ง่ายแค่นี้เอง”
“สีหน้าเป่หมิงยันเผยสีหน้าที่ลำบากใจออกมาเล็กน้อย:” ช่วนนี้ลุงไม่ค่อยได้รับหนังอะไรสักเท่าไหร่ ถ้าอย่างนั้นจะพานายไปดูยังไง? เอาอย่างนี้มั้ยรอให้เฉิงเฉิงสอบเสร็จแล้ว ลุงพาพวกนายไปร้านกองถ่ายเหิงเตี้ยนสักครั้งเป็นไง?”
***
“กองถ่ายเหิงเตี้ยน？นี่มันเป็นสถานที่อะไรกันครับ สวนสนุกหรือครับ?” หยางหยางได้ยินชื่อนี้เป็นครั้งแรก
เฉิงเฉิงอยู่ข้างๆแสดงท่าทางที่ลำบากใจ น้องชายคนนี้ของเขานอกจากจะเล่นเกมส์และทานอาหารอร่อยแล้ว สำหรับเรื่องภายในประเทศเข้าใจน้อยเกินไปจริงๆ
ดูท่าต้องสอนพิเศษให้ความรู้ที่จำเป็นของภายในประเทศให้กับเขาซะหน่อยแล้ว:”กองถ่ายเหิงเตี้ยน เป็นสถานที่ที่ถ่ายทำหนังซึ่งมีชื่อเสียงพอสมควร มีหนังหลาย เรื่องมากๆที่ถ่ายทำที่นั่นเช่น《ฮีโร่》และช่วงก่อนที่คุณแม่ติดตาม《เจินหวน จอมนางคู่แผ่นดิน》ล้วนถ่ายทำที่นั่นหมด”
“เฮอเฮอ เฉิงเฉิงใช้ได้นะเนี่ย ไม่เพียงการเรียนดี สำหรับเรื่องพวกนี้ก็เข้าใจด้วย” เป่หมิงยันอดที่จะชื่นชมไม่ได้
ทันทีนั้นความอิจฉาตาร้อนของหยางหยางเริ่มทำงานขึ้นมาแล้ว เขากอดแขนไว้ ทำท่าทางไม่พอใจและพูดว่า:” กองถ่ายเหิงเตี้ยนทำไมผมจะไม่รู้ ผมแค่ตั้งใจจะทดสอบนายก็แค่นั้นเอง เรื่องนั้น《มัมมี่3》ก็ถ่ายทำที่นั่นเช่นกัน ใช่แล้วยังมีหนังเรื่องต่อต้านญี่ปุ่นที่แพร่หลายในอินเทอร์เน็ต——ผีกระชากมือก็ถ่ายทำที่นั่น วันปิดเทอมซัมเมอร์ไปเที่ยวที่นั่นก็ไม่เลวนะ ไม่แน่อาจจะเจ้าตาในสำกัดใดสำกัดนึง เป็นแขกรับเชิญที่เล่นบทเป็นคุณชายหรือว่าBOOSก็ไม่แน่นะ เอาหล่ะ เราไปที่นั่นกันเถอะ”
เฉิงเฉิงมองหน้าหยางหยางอย่างสงสัย:” อย่างนายเนี้ยนะแม้แต่หนังก็แสดงไม่เป็น ยังจะเล่นเป็นคุณชาย และBOSS มากสุดให้นายเล่นได้แค่คนผ่านถนน คนขอทานหรือไม่ก็เด็กส่งหนังสือพิมพ์ก็ถือว่าไม่เลวแล้ว”
หยางหยางได้ยินไม่พอใจ เขาพูดอย่างโมโหว่า:”ลุงสาม ลุงพูดสิผมแสดงหนังเป็นรึเปล่ากันแน่ การแสดงของโรงเรียนครั้งก่อนผมเป็นถึงพระเอาเชียวนะ ที่สำคัญหลังจบการแสดงการเคลื่อนไหวของเวทีด้านล่าง มันช่าง เสียงดนตรีดังกึกก้อง เสียงปะทะดังพร้อมเพรียง การแสดงอย่างอลังการ ผู้คนมากมายก่ายกอง”
เขาพูดไปด้วย ยังเลียนแบบท่าทางผลงานของเจียงตานตานอีกด้วย
ทำให้คนที่นั่งอยู่ตรงนั้นต่างชอบใจ
สมแล้วหยางหยางเป็นคนที่สร้างความสุขให้กับคนในบ้าน
” ได้เลย ตกลงตามนี้ เดี๋ยวลุงจะไปจองตั๋วเอง รอให้เฉิงเฉิงสอบเสร็จเราก็ออกเดินทางทันทีเลย” เป่หมิงยันหัวเราะจนน้ำตาเกือบไหลออกมา เขาผายมือให้หยางหยางหยุดการแสดง
เจียงฮุ่ยซินได้ยินลูกชายจะพาเด็กสองคนออกไปเล่นเริ่มเป็นห่วงพวกเขาทันที
ปกติเป่หมิงโม่ไม่ค่อยสนใจเฉิงเฉิงและหยางหยางสักเท่าไหร่ แต่ว่าเธอรู้ดีเด็กสองคนนี้สำคัญต่อเขามากแค่ไหน
ตอนนั้นเป่หมิงเฟยหยวนยังไม่ได้สร้างความกดดันให้กับเขา เขาก็เอาหุ้นส่วนของเป่หมิงเฟยหยวนไปจนหมด ที่สำคัญไล่ออกจากบ้านเป่หมิงอีก
ถ้าหากเด็กสองคนนี้มีอันตรายเกิดขึ้นจากมือเป่หมิงยันแล้วละก็………..
ผลที่ตามมาเธอไม่กล้าคิดเลยจริงๆ
สีหน้าเธอตื่นเต้นและรีบดึงกระชากเสื้อของเป่หมิงยัน:”ยันยัน ไม่ได้นะลูก พวกเขาอายุยังเด็ก ออกไปไกลๆไม่ได้หรอก”
หยางหยางได้ยิน คุณย่าเลี้ยงมาก้าวก่ายอีกแล้ว เขาไม่ยอม:”ใครบอกว่าเราเด็กและออกไปไกลๆไม่ได้ ผมกลับมาจากต่างประเทศ ที่สำคัญรางวัลใหญ่ครั้งก่อนที่เฉิงเฉิงวาดภาพนั้นก็รับที่ต่างประเทศเช่นกัน ตอนนั้นเราได้ไปกันหมด ก็ไม่เห็นเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาเลย
เจียงฮุ่ยซินไม่สนใจคำพูดหยางหยาง พูดกับลูกชายต่ออีกว่า:”ยันยัน ต่อให้พวกเขาเคยไปแล้วก็ตาม มีประสบการณ์บ้างแล้ว ถ้าอย่างนั้นเราก็ต้องบอกกับโม่และฮอนก่อน ยังไงซะเป็นลูกของพวกเขานะ”
เป่หมิงยันได้ยิน คำพูดของแม่ใช่ว่าไม่มีเหตุผล เขาพยักหน้า:”ได้ ถึงเวลานั้นผมพูดกับพวกเขาเอง สำหรับฮอน ผมคิดว่าเธอก็ไม่คัดค้านหรอก พาเด็กสองคนไปไม่แน่พวกเขาจะได้มีโลกของคนสองคน”
***
กู้ฮอนเดินออกมาจากร้านกาแฟ กลับมาที่ห้องผู้ป่วยของแม่อีกครั้ง คุณแม่ยังหลับสนิทอยู่เลย
หลังเธอทิ้งข้อความเอาไว้เรียบร้อยจึงออกไป
*
บ้านเป่หมิง
หลังเฉิงเฉิงและหยางหยางทานข้าวเรียบร้อย กลับไปที่ห้องนอนเฉิงเฉิงอีกครั้ง
หยางหยางรีบล๊อกประตู
เขายังไม่ลืมให้เฉิงเฉิงดูการค้นพบที่ใหญ่โตให้เขาดู
หลังเฉิงเฉิงได้ดูคลิปบันทึกที่คุณย่าและลุงสามกำลังสนทนากันในห้องรับแขก รู้สึกแปลกใจ
“เป็นไง ผมว่าแล้ว คุณย่าเลี้ยงกับลุงสามเป็นพวกเดียวกัน”
“เฉิงเฉิงกลับส่ายหน้า:” นายช่างสะเพร่าจริงๆ เกือบลามปามถึงลุงสามเสียแล้ว การสนทนาของลุงและคุณย่า ไม่มีท่าทีว่าจะร่วมมือกันเลยสักนิด”
หยางหยางขมวดคิ้ว:” เป็นไปได้ไง ลุงสามเป็นลูกชายแท้ๆของคุณย่านะ มีที่ไหนลูกชายไม่ช่วยแม่ตัวเอง?”
” นายไม่เข้าใจนิสัยของลุงสามเลยสักนิด เขาเข้าข้างงานไม่เข้าข้างคนมาโดยตลอด ถึงแม้เราไม่รู้ว่าคุณย่ายังมีแผนการอะไรอีก แต่ว่าดูจากท่าทางที่ลุงสามแสดงออกมาเรื่องมันต้องไม่ใช่เรื่องเล็กๆแน่นอน”เฉิงเฉิงวิเคราะห์อย่างจริงจัง
” ถ้าอย่างนั้นเราควรคิดหาวิธี หลอกแผนการของคุณย่าออกมาจากลุงสาม จากนั้นบอกกับคุณพ่อให้คุณพ่อเตรียมตัวล่วงหน้า”
เฉิงเฉิงมองหน้าหยางหยางอย่างแปลกๆ:” ปกตินายต่อกรกับคุณพ่อบ่อยๆไม่ใช่หรือ ทำไมเรื่องนี้ถึงยืนอยู่ข้างคุณพ่อหล่ะ? ”
หยางหยางนั่งลงไปบนเตียง เงยหน้าขึ้นมา:” ถึงแม้บางครั้งพ่อจะทำให้ผมรับไม่ได้บ้าง แต่ว่ายังไงซะเขาก็คือพ่อของผม เวลาที่คับขัน ผมคงไม่เข้าข้างคนนอกหรอกนะ อีกอย่าง ช่วงนี้นายพบรึเปล่าว่าคุณพ่อเปลี่ยนไปแล้ว
“พ่อเปลี่ยนไปจริงๆ เปลี่ยนไปจากเดิมแล้ว”เฉิงเฉิงยอมรับ
*
กลางคืน กู้ฮอนตบก้นจิ่วจิ่วเบาๆให้หลับนอนในห้องนอน เวลานี้มือถือในกระเป๋าเธอดังขึ้นมา
เธอรีบเอามือถือออกจากกระเป๋า จากนั้นเดินออกไปจากห้องนอน เปิดออกมาดู เฉิงเฉิงโทรมา
” ลูกรัก มีอะไรรึเปล่า? ”
ตอนนี้เป็นเวลากลางคืนสี่ทุ่มกว่า เด็กๆโทรศัพท์มาหาตัวเอง คาดว่าที่บ้านอาจเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา
หลังเฉิงเฉิงได้ยินเสียงคุณแม่พูดว่า:”แม่ครับ วันนี้ลุงสามมา ลุงต้องการรอให้ผมสอบเสร็จ จะพาผมและหยางหยางไปเล่นที่กองถ่ายเหิงเตี้ยน ได้ไหมครับ? ”
เป่หมิงยันคนนี้ ในความทรงจําของกู้ฮอน นอกจากเป็นคุณชายลูกคนรวยก็เห็นจะเป็นดาราภาพยนตร์ที่พอมีชื่อเสียงบ้าง
แต่ว่าผิวเผินเขาอาจจะเป็นคนเอาแต่ใจ แต่กลับเป็นผู้ชายสุภาพบุรุษ เด็กๆไปเที่ยวกับเขา ไม่ต้องกังวลว่าจะทำเรื่องไม่ดี
กู้ฮอนพยักหน้า:”ได้ แต่ว่าอย่าเที่ยวนานนะ ที่สำคัญต้องโทรมาทุกวันเพื่อรายงานเรื่องความปลอดภัย”
ความจริงกู้ฮอนกำลังเครียดๆ อีกสองวันก็เป็นวันหยุดซัมเมอร์ของเด็กๆแล้ว ปกติตัวเองทำงานไม่ได้สบายๆยังต้องดูแลจิ่วจิ่วและคุณแม่อีก
ทางเป่หมิงยันทางโน้นยิ่งไม่ต้องพูดถึง เวลาทำงานและเลิกงานไม่แน่ไม่นอน
ถ้าหากมอบพวกเขาให้กับเจียงฮุ่ยซินแล้วละก็ ถ้าอย่างนั้นยิ่งทำให้เธอไม่ไว้ใจ
การปรากฏตัวของเป่หมิงยันช่วยตัดสินใจปัญหาตรงหน้าที่ใกล้จะมาถึง
“แม่สบายใจได้เลยครับ เราอยู่ข้างนอกไม่ก่อเรื่องแน่นอน” หยางหยางอยู่ข้างๆพูดแทรกขึ้นมา
“หยางหยาง ถ้านายไม่ก่อเรื่องก็แปลกหล่ะ แต่ว่ายังดีนะมีเฉิงเฉิงตามไปด้วย ถึงเวลานั้นนายต้องเชื่อฟังเขาให้มากๆ รู้รึเปล่า” กู้ฮอนเข้าใจนิสัยของลูกชายสุดที่รักคนนี้ดี ถ้าไม่มีคนดูไว้ สามารถพลิกแผ่นดินแน่
***
ถึงแม้กู้ฮอนมีกังวลต่อเด็กๆมากมาย แต่ว่าเธอก็ยังอนุญาตให้พวกเขาตามเป่หมิงยันออกไปเที่ยวเล่น
สำหรับด้านของเป่หมิงโม่ เขากลับไม่มีความกังวลเหมือนกับกู้ฮอน แต่กลับสนับสนุนอย่างเต็มที่
