ตอนที่ 825 ให้บุหรี่ฉันม้วนนึง
เป่หมิงโม่ถอนหายใจ:” เฟยเอ๋อ เรารู้จักกันมานับว่าหลายปีแล้ว หัวสมองของคุณคิดอะไรอยู่ผมจะไม่รู้เลยหรือ? ในเมื่อผมถามคุณแบบนี้ ในมือของผมต้องมีอะไรบ้างแล้วแน่นอน เพียงแต่ว่าผมเห็นแก่ที่คุณดีต่อผมถือว่าพอใช้ได้ ผมจึงตัดสินใจให้คุณพูดออกมาเองดีกว่า
เฟยเอ๋อฟังปุ๊บรู้สึกกลัวขึ้นมาบ้างแล้ว
นั่นเป็นเพราะว่าอุบัติเหตุครั้งก่อนของท่านเป่หมิง เธอได้โกหก สุดท้ายถูกเป่หมิงโม่มองจนทะลุปรุโปร่ง
เป็นเพราะเรื่องนี้ เป่หมิงโม่จึงยกเลิกงานแต่กับตัวเอง
ตอนนี้ เขาถามเรื่องคลิปวีดีโออีก ถ้าหากตัวเองไม่ตอบความจริงไป ไม่รู้ว่าเป่หมิงโม่จะจัดการตัวเองยังไง
สิ่งที่เธอคิดได้ก็คือ ฝีมือที่ร้ายกาจไม่ได้ดีไปกว่าถังเทียนจื๋อสักเท่าไหร่
***
ถ้าเป็นเรื่องดีๆย่อมไม่ใช่เรื่องร้ายๆ ถ้าเป็นเรื่องร้ายๆหนียังไงก็หนีไม่พ้น
เฟยเอ๋อคิดถึงตรงนี้ ถอนหายใจเบาๆ:”คลิปวีดีโอฉันเป็นคนทำเอง”
เป่หมิงโม่ได้ยินคิ้วกระตุกโดยไม่รู้ตัว
ความจริงเรื่องนั้นตัวเองยังไม่ได้ตรวจสอบว่าใครเป็นคนทำ เพียงแค่เขามีความรู้สึกว่าเฟยเอ๋อเป็นคนทำ แต่ว่าไม่มีหลักฐานที่แน่นหนา
หลังเจอเฟยเอ๋ออีกครั้ง เป่หมิงโม่ตัดสินใจหลอกเธอพูดความจริงออกมาเอง ถ้าหากเธอไม่ได้เป็นคนทำ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่รู้ว่าเป็นใครอีกแล้ว
เขารู้แค่ว่ามีผู้หญิงสองคนที่ไม่ถูกกับกู้ฮอน คนนึงคือเฟยเอ๋อ อีกคนคือซูยิ่งหวั่น
เพียงแต่ว่าตอนนั้นซูยิ่งหวั่นอยู่ที่ต่างประเทศ
สีหน้าเป่หมิงโม่เปลี่ยนไปทันที:”คลิปวีดีโอคุณเป็นคนทำ ผมคิดว่าคนที่แจ้งตำรวจเรื่องที่ว่าเธอทำการค้าขายทุจริตนั้นก็เป็นคุณสินะ ฮอนมีความแค้นอะไรกับคุณกันแน่ ทำให้คุณต้องใช้ฝีมือที่ต่ำช้ามาจัดการกับเธอแบบนี้?”
ในเมื่อเปิดอกคุยกันแล้ว เฟยเอ๋อรู้สึกว่าไม่มีอะไรต้องปิดบังอีกแล้ว:” ถูกต้อง ฉันเป็นคนแจ้งตำรวจเอง โม่ คุณยังมาถามฉันว่าเพราะอะไร ทำไมคุณไม่คิดดูดีๆ? ตั้งแต่ต้นจนจบฉันต่างหากที่เป็นว่าที่ภรรยาของคุณ เธอก็แค่คลอดลูกชายสองคนให้กับคุณแค่นั้นเอง คุณถามฉันมาตลอดว่าทำไมต้องทำกับเธอแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นทำไมคุณไม่คิดดูว่าเธอทำอะไรกับฉันบ้างหล่ะ ยังจำพิธีงานหมั้นของเราได้มั้ย เธอพาลูกชายสุดที่รักทั้งสองของคุณมาวุ่นวายที่งาน บอกว่างานหมั้นก็จริง แต่สุดท้ายเข้ามาวุ่นวายจนมีแค่ในนามแต่ไม่ได้เป็นจริง ต่อมา อยู่ที่บ้านพักตากอากาศที่นั่น ฉันไม่รู้ว่าเธอวางยาเสน่ห์อะไรให้กับป้าของคุณกันแน่ ทำให้ป้าของคุณชอบเธอมาก และทำเย็นชากับฉัน ยิ่งไปกว่านั้นการเรียกนามก็ต่างกันโดยสิ้นเชิง”
ยิ่งพูดเฟยเอ๋อยิ่งโมโห ยิ่งพูดยิ่งรู้สึกตัวเองกล้ำกลืนฝืนทนมากๆ:” โม่ ฉันอยากถามคุณ ตอนที่อยู่บ้านพักตากอากาศ เวลาที่คุณอยู่กับฉันนานกว่าหรือคุณอยู่กับเธอนานกว่ากัน? หลังจากนั้นเจอกับไฟไหม้ คุณได้ช่วยเหลือเธอและลูกๆไปในที่ที่ปลอดภัย ถึงคิดได้ว่ายังมีฉันอยู่ บางครั้งฉันคิดอยู่ตลอดเวลา ถ้าตอนนั้นฉันถูกไฟเผาตาย ก็อาจไม่มีความทุกข์พวกนี้แล้ว โม่ นี่ก็คือเรื่องหลายๆเรื่อง ระหว่างฉันกับเธอเกิดขึ้นมาทีละเรื่องทีละเรื่องทำให้ฉันรู้สึกยิ่งอยู่ยิ่งเกลียดเธอ ยิ่งอยู่ยิ่งอยากให้ชื่อเสียงของเธอเสียหายและพังยับเยิน ยังดี ในที่สุดโอกาสดีๆที่ฉันรอคอยก็ได้มาถึงแล้ว เธอกับหยินปู้ฝันทำงานในโรงแรม ฉันก็แค่ผลักเรือให้ไหลไปตามน้ำ ทำให้เธองอหัวไม่ขึ้นต่อหน้าคนอื่นอีกต่อไป ฉันจะได้หายแค้นใจ”
เฟยเอ๋อพูดอยู่ จ้องตาโตๆ เผยความแค้นที่มีต่อกู้ฮอนออกมา
เป่หมิงโม่คิดไม่ถึงเฟยเอ๋อจะพูดคำพูดเช่นนี้ออกมา ส่ายหน้าเบาๆโดยไม่รู้ตัว
คิดถึงตอนนั้น เธอเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยนมาก ถึงแม้ตัวเองไม่มีความรู้สึกดีๆต่อเธอ แต่ว่าปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอคือผู้หญิงที่ดีคนนึง
แต่ทำไมหลังจากไฟไหม้ครั้งนั้นมา เธอก็ค่อยๆเปลี่ยนไปเปลี่ยนไปจนตัวเองเหมือนไม่เคยรู้จักมาก่อน
สำหรับความอิจฉาริษยาที่ผู้หญิงมีต่อผู้หญิงนั้น อาจมากกว่าระหว่างผู้ชายซึ่งความร้ายกาจนั้นสามารถทำให้ร่างกายของคนหนาวเย็นจับใจ
เป่หมิงโม่หยิบบุหรี่ออกมาจากกระเป๋า ดึงออกมาหนึ่งม้วนคาบไว้ในปาก
ขณะนี้เฟยเอ๋อพูดจาขึ้นมาอีกแล้ว:” โม่ ให้ฉันม้วนนึงได้มั้ย?”
นี่ทำให้เป่หมิงโม่คิดไม่ถึง ในความทรงจําของเขา เฟยเอ๋อไม่เคยสูบบุหรี่ ยิ่งไปกว่านั้นหลังได้กลิ่นบุหรี่ ก็จะหลบไปไกลๆ
แต่ว่าในเมื่อเธอมีความต้องการแบบนี้ เขาได้หยิบออกมาอีกม้วนนึง ให้ฉิงฮัวยื่นให้กับเธอ
***
เฟยเอ๋อรับบุหรี่มา คีบบุหรี่ไว้ในระหว่างนิ้วมือทั้งสองนิ้วแบบไม่คุ้นเคย
ฉิงฮัวเอาไฟเช็ดออกมาจุดไฟบุหรี่ให้กับเธอ
หลังเฟยเอ๋อสูบแรงๆไปหลายคำ เหมือนสบายตัวไปทั้งคน
เป่หมิงโม่พ่นควันสีฟ้าอ่อนๆออกมาเบาๆ มองหน้าเธอ:”คุณหัดสูบบุหรี่ตั้งแต่เมื่อไหร่?”
เฟยเอ๋อถือบุหรี่ไว้และยิ้มแย้มอย่างขมขื่น:”จะเมื่อไหร่หล่ะ ก็ตอนที่หลบๆซ่อนๆอยู่ข้างนอกไง อยู่ในความหวาดกลัวทุกวัน ไม่มีที่พึ่งดีๆทางจิตใจ เมื่อก่อนฉันเคยเห็นคุณสูบบุหรี่ที่นั่นบ่อยๆ เพราะฉะนั้นฉันจึงหัดเป็นแล้ว”
ต่อมาทั้งสองคนเงียบสงบ ส่วนความเงียบสงบครั้งนี้รักษาไว้ได้นานที่สุดก็แค่เวลาที่บุหรี่ถูกไฟเผาจนหมดสิ้นไปในวินาทีนั้น
หลังเฟยเอ๋อสูบบุหรี่หมดไป รู้สึกอาการดีกว่าเมื่อสักครู่ที่ได้เจอกับเธอ
” เอาอีกม้วนนึงมั้ย? “เป่หมิงโม่ถามเธออย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
เฟยเอ๋อยิ้มแย้มเล็กน้อย จากนั้นส่ายหน้า:” ตลอดเวลาที่ผ่านมา น้อยมากที่จะถามความต้องการของฉัน คุณชินกับการที่สั่งให้คนอื่นทำตามคำสั่งของคุณมาโดยตลอด
” อ้อ? อย่างนั้นหรือ ทำไมผมไม่รู้สึก? “เป่หมิงโม่อาจอวดเก่งเกินไป เพราะฉะนั้นจึงไม่เคยสังเกตุปฎิกิริยาของคนอื่นๆ
” ใช่แล้ว แต่ว่าฉันเจอคุณครั้งนี้ พบว่าคุณไม่เหมือนเดิมแล้ว พลังที่บีบบังคับคนยังมีอยู่ แต่ว่าน้อยลงไปบ้างแล้ว ช่วงเวลานี้กู้ฮอนได้เปลี่ยนคุณไปไม่น้อยสินะ? ” เฟยเอ๋ออยู่ข้างกายเขานานที่สุด เธอเข้าใจนิสัยของเป่หมิงโม่อย่างดี
เป่หมิงโม่ยักคิ้วข้างนึง อาจจะใช่ หรืออาจจะไม่ใช่
หลังเฟยเอ๋อถอนหายใจยาวๆพูดว่า:” โม่ มีอะไรจะถามฉันอีก? ”
คิดไม่ถึงเฟยเอ๋อเป็นคนที่เปลี่ยนเรื่องการสนทนาของพวกเขาสองคนเข้ามาในเรื่องเดิม
เป่หมิงโม่เงียบไปสักพัก จากนั้นพูดว่า:”ผมมีคำถามสุดท้าย นั่นก็คือความตายของคุณป้าฟางเกี่ยวข้องกับคุณรึเปล่า?”
น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนไปอย่างนิ่งเฉย จุดนี้ทำให้ เป่หมิงโม่ยังตกใจกับตัวเอง
เพราะว่าเรื่องที่ถูกทำร้ายซึ่งเกี่ยวข้องกับป้าฟางนั้น เขาจะแสดงความตื่นตัวออกมา
แต่ว่าวินาทีนี้กลับไม่มี
ป้าฟางซึ่งอยู่ในใจของเขาไม่สำคัญเท่าเมื่อก่อนแล้วใช่มั้ย?
ไม่ เธอยังอยู่ในใจของเป่หมิงโม่และยังคงอยู่อย่างแน่นหนาเช่นเคย
เฟยเอ๋อรู้สึกแปลกใจกับคำถามสุดท้ายของเขา เพราะว่าเรื่องนี้ตั้งแต่เป่หมิงโม่นำศพป้าฟางไปฝังก็ไม่เคยตรวจสอบอีกเลย
เธอคิดว่าเรื่องนี้ได้ปล่อยผ่านไปแล้ว โดยเฉพาะต่อมาท่านเป่หมิงจากไปอย่างคาดไม่ถึง ได้ดึงดูดความสนใจของเป่หมิงไปเรียบร้อยแล้ว
แต่ว่าวันนี้เป่หมิงโม่กลับพูดถึงเรื่องเก่าๆอีกแล้ว ที่สำคัญยังสงสัยในตัวเองอีกด้วย
เฟยเอ๋อเงยหน้าขึ้นมามองเป่หมิงโม่:”ทำไมคุณเอาความตายของเขามาข้องเกี่ยวกับฉันหล่ะ? หรือว่าฉันเข้าไปมีส่วนร่วมเรื่องของท่านเป่หมิง คุณก็เลยเริ่มสงสัยขึ้นมาว่าความตายของป้าฟางก็เป็นเรื่องอุบัติเหตุงั้นหรือ? หมอได้ยืนยันไปแล้วไม่ใช่หรือ?”
“การยืนยันของหมอเป็นความจริง เพียงแต่ว่าสาเหตุของการตาบยังมีข้อสงสัยหนึ่งข้อ มิเช่นนั้นทำไมถึงอยู่ดีๆก็ล้มป่วยตาย ผมอยากรู้จากคุณทางนี้ว่าวันนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้นมากันแน่”
ตอนที่เป่หมิงโม่พูดท่าทางนิ่งเฉยแบบผิดปกติ ไม่ใช่อารมณ์ของเขาในวินาทีนี้ แต่ว่าเขาใช้ความพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้กำเริบอย่างน้อยตอนนี้ไม่ต้องกำเริบ เพราะว่าท่าทางในการเคลื่อนไหวของเขาทุกท่วงท่า อาจมีผลกระทบต่อเฟยเอ๋อว่าจะสามารถพูดความจริงออกมาหรือไม่
***
หลังเฟยเอ๋อเงียบไปสักพัก เธอพยักหน้า:”ฉันยอมรับการตายของป้าฟางเกี่ยวข้องกับฉันแน่นอนอยู่แล้ว ถ้าหากบอกว่าความตายของท่านเป่หมิงฉันจงใจแล้วละก็ ถ้าอย่างนั้นความตายของป้าฟางกลับเป็นความไม่ได้ตั้งใจของฉัน
เป่หมิงโม่ได้ยินเฟยเอ๋อยอมรับด้วยตัวเอง ทันทีนั้นในใจมีไฟลุกไหม้ขึ้นมาทันที เขากำหมัดขึ้นมา กำไว้อย่างแน่นๆ แม้แต่เส้นเอ็นที่หลังมือก็ปูดขึ้นมาด้วย
ฉิงฮัวมองดูเจ้านายอย่างตื่นเต้น กลัวเขาจะควบคุมตัวเองไม่ได้ ชกเฟยเอ๋อไปหนึ่งหมัด
หมัดของเป่หมิงโม่ถ้าหากชกเข้าไปที่ร่างกายของผู้ชาย ยังทนไม่ไหวแน่ๆ โดยเฉพาะนี่ยังเป็นผู้หญิงที่อ่อนแออีกด้วย
“พูด เรื่องราวในตอนนั้นมันยังไงกันแน่” คำพูดออกมาจากการกัดฟันและออกมาจากร่องฟัน นำพาพลังอันน่ากลัวที่ทำให้สันหลังของคนหนาวเย็นจับใจ
เขาโมโหแค่ไหนเฟยเอ๋อเคยเห็นมาหมดแล้ว แต่ว่าท่าทางเขาในตอนนี้กลับเคยเห็นครั้งแรก
นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยเส้นเลือด ขมับทั้งสองข้างก็เหมือนจะปูดออกมาด้วย
หรือเธอรู้แล้วว่าตัวเองต้องพบกับจุดจบยังไง ต่อให้เธอรู้สึกหวาดกลัว แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความคิดเธอถูกรบกวน
“โม่ คุณยังจำตอนที่อยู่บ้านพักตากอากาศได้รึเปล่า ขณะที่ฉันต้องการเรียกเธอว่าป้า เธอพูดยังไง? เธอบอกว่าให้ฉันเรียกเธอคุณป้าฟาง แต่ว่าเธอกลับให้กู้ฮอนเรียกเธอว่าป้า นี่มันหมายความว่าไง? เธอไม่เห็นฉันเป็นว่าที่ภรรยาของคุณ และคนครอบครัวเดียวกันด้วย แต่กลับเห็นกู้ฮอนเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน คุณจะให้ฉันยอมรับจากใจยังไง? ฉันรู้ดีเธอสำคัญในใจคุณมากแค่ไหน เพราะฉะนั้นดูจากการพูดการจาและการกระทำ เธอไม่มีทางอวยพรให้กับเราแน่นอน”
” ต่อให้เป็นเช่นนี้จริง เธอก็ไม่จำเป็นต้องทำให้เธอตายนิ เธอดีกับกู้ฮอนมันเป็นเพราะว่าเธอได้คลอดลูกชายให้กับฉันสองคน เพื่อลูกทั้งนั้นถึงได้ดีกับเธอ”
เฟยเอ๋อส่ายหน้า:” โม่ ความคิดของผู้หญิงคุณไม่มีวันเข้าใจหรอก ฉันเป็นผู้หญิงฉันรู้ดีที่สุด แน่นอน ถ้าแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวฉันก็ไม่มีอคติกับเธอหรอก เพียงแต่ว่าหลังๆยิ่งอยู่เธอยิ่งดีกับกู้ฮอน เห็นฉันเป็นคนนอกไปเลย ยิ่งไปกว่านั้นยังทำเป็นมองไม่เห็น พวกคุณพูดคุยกับเธอตอนกลางคืน ความจริงฉันแอบฟังอยู่ที่ที่ไม่ไกลนัก
ความจริงฉันก็ไม่อยากทำแบบนี้ แต่ว่ามันดึกมากแล้ว คุณยังอยู่ข้างนอกกับกู้ฮอนอีก คุณจะให้ว่าที่ภรรยาคนนี้คิดยังไง?
แล้วคนอื่นหล่ะจะหัวเราะเยาะฉันยังไง?
ขณะนั้น ฉันเห็นพวกคุณพูดคุยเรื่องสนุกสนานและเรื่องในอดีตซึ่งครอบครัวเดียวกันเท่านั้นถึงจะพูดคุยกัน
ตอนนั้นใจคุณเคยคิดถึงฉันบ้างไหม?
ฉันคิดว่า มันเป็นไปไม่ได้หรอก ตอนนั้นคุณคงถือว่ากู้ฮอนเป็นภรรยาของคุณไปเรียบร้อยแล้ว
เป่หมิงโม่ฟังถึงตรงนี้ ไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่นัก เขานึกย้อนกลับไปในเหตุการณ์ใต้แสงจันทร์วันนั้น ตัวเองไม่ได้คิดเรื่องเฟยเอ๋อจริงๆในตอนนั้น
“ความจริง คนที่คุณเกลียดมาตลอดไม่ใช่กู้ฮอนและไม่ใช่ป้าฟางแต่ควรจะเป็นผม”
