บทที่ 981 มาได้เวลาพอดี
การที่กู้ฮอนออกไปจากตรงนี้ในทันใด ทำให้ฉิงฮัวต้องรับผิดชอบเป็นพิธีกรของเรื่องนี้ เป่หมิงยี่เฟิงเพียงแค่ฟัง ๆ ก็เพียงพอแล้ว เขาคิดว่าเรื่องนี้กลายเป็นเรื่องที่ไม่ต้องมีความน่าตื่นเต้นหรือสำคัญอะไรแล้ว ตอนนี้เขามีเพียงแต่ความคิดที่ว่าหากได้หนังสือเอกสารการประมูลแล้วก็จะเป็นกุญแจสำคัญที่จะเปิดไปถึงอนาคตได้
*
ที่เมือง C กู้ฮอนและหยินปู้ฝันทำปลอมตัวเป็นคู่รักมาดูบ้าน ก็ได้อยู่ตรงหน้าสำนักงานขายชุมชนหย่วนหยางสักครู่ ในเขตนี้มีประมาณร้อยละห้าสิบเป็นบ้านที่ค่อนข้างหรูหรา ก็ยังมีบ้านที่ธรรมดาหลายแห่งที่ยังไม่สามารถขายออกไปได้
ผู้หญิงขายตึกที่พาพวกเขาไปดูห้อง ก็มีการเจรจาที่ค่อนข้างเก่งมาก เขาได้พูดถึงเขตนี้ดูอลังการอย่างมากมาย แต่ขณะที่พวกเขาดูบ้านอยู่ ก็ได้พบปะเห็นผู้ที่อยู่อาศัยในเขตนี้
พวกเขาได้ทักทายกัน เธออยู่ที่นี่ก็น่าจะมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันได้แน่นอน
หยินปู้ฝันกับกู้ฮอนอยู่ด้านหลังเธอ แล้วพูดเบา ๆ ว่า “ทักทายกับเธอแล้ว ก็อาจจะได้รับสิ่งที่เราอยากได้ก็เป็นได้”
***
หยิบปู้ฝานกับกู้ฮอนก็ได้วางแผนเสร็จเรียบร้อยแล้ว
ก่อนอื่นพวกเขาจะต้องกลับไปยังโรงแรมเช็คเอาท์ หลังจากนั้นก็หาโรงแรมใกล้ ๆชุมชนหย่วนหยาง ถึงแม้ว่าโรงแรมไม่อาจจะเทียบได้กับโรงแมหย่วนหยาง แต่สำหรับสองคนที่ไม่ต้องการอะไรมากมายก็ถือว่าเพียงพอแล้ว
หลังจากนั้น พวกเขาก็จะเปิดวิดีโอมาดูหน้าตาของพ่อแม่ของเสี่ยวเฉิน แล้วเริ่มตามกับผู้หญิงขายตึกไปมาระหว่างตึก
พวกเขาไม่รู้ที่อยู่ของพ่อแม่ของเสี่ยวเฉิน ดังนั้นก็เลยต้องคลำ ๆ ดูไปก่อน ซึ่งเป็นเรื่องที่จำเป็น
เพียงแต่ว่า ตอนนี้หากทำอะไรมากไปแล้วก็จะเหมือนกับการบังเอิญเสียมากกว่า เพราะว่าห้องที่ยังไม่ได้ขายออกยังมีจำนวนน้อยอยู่ หากพวกเขาตามผู้หญิงขายตึกคนนี้ไปก็จะได้ไปแต่ห้องที่มีห้องว่าง
ไม่ต้องสงสัยอาจจะพลาดไปหลายที่ โอกาสที่จะได้พบกับสองผู้เฒ่าก็เหลือน้อยนิดเหลือเกิน
ในหนึ่งวันก็ผ่านไปแบบนี้ นอกจากพวกเขาจะได้เห็นห้องต่าง ๆ แล้ว นอกนั้นก็ไม่ได้ข้อมูลอะไรกลับมาเลย
พวกเขาเดินมาถึงสำนักงานขาย พนักงานหญิงขายตึกเห็นท่าทีของพวกเขาที่ได้ดูห้องในวันนี้ และยังประเคนน้ำให้สองคน “คุณชายหยิน ดูแล้ววันนี้พวกเราไม่ได้พบห้องที่คุณอยากได้เลยนะ ยังดีที่พวกเรายังมีห้องอยู่อีกบ้าง หากพวกคุณสนใจแล้วล่ะก็ พรุ่งนี้ไปดูกันต่อได้ ฉันเชื่อว่า พวกเราจะต้องมีห้องที่คุณชอบที่สุดอย่างแน่นอน”
หยินปู้ฝันและกู้ฮอนรู้สึกมีความปวดหัวเป็นอย่างมาก แต่ภายนอกกลับต้องทำให้ใบหน้ามีความรู้สึกที่สนใจ
ในตอนนี้ มีสามีภรรยาคู่หนึ่งเดินเข้ามา ผู้ชายที่ผมหงอกไปทั่ว ใส่เสื้อสีน้ำเงิน ดูรวม ๆ แล้วรู้สึกสุขภาพแข็งแรงมาก
แต่คนที่อยู่ข้าง ๆ เขาที่มีหญิงชราสีผมขาวไปทั่วเหมือนกัน แต่ดูไปแล้วมีสีหน้าที่ไม่ค่อยจะดีนัก และการเดินก็ไม่ค่อยจะปกติ
พวกเขาเดินผ่านห้องโถง แล้วก็เดินตรงมายังศูนย์บริการ
ไม่นานเท่าไหร่ คนที่รับผิดชอบก็เดินมาตรงหน้าของหยินปู้ฝันกับกู้ฮอนเพื่อมาหาพนักงานขายที่เป็นผู้หญิง
“พี่หวัง มีผู้อาศัยหนึ่งคู่จะมาหาคุณน่ะ” ขณะที่พูดก็ได้ใช้มือชี้ไปยังคู่สามีภรรยาเฒ่า
ในตอนนี้หยินปู้ฝันและกู้ฮอนก็ได้มองไปยังทิศทางนั้นเช่นกัน
หาไปทั่วทุกทีจนรองเท้าจะฉีกก็ยังหาไม่เจอ และยังคิดไม่ได้ว่าจะหาพ่อแม่ของเสี่ยวเฉินได้อย่างไร แต่ตอนนี้ก็ยืนอยู่ที่ไม่ไกลจากตรงนี้
สองคนก็รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก
ในขณะเดียวกัน พนักงานขายตึกก็ได้ยกมือทักทายสองผู้เฒ่า หลังจากนั้นก็ได้พูดกับหยินปู้ฝันว่า “ขอโทษทีนะคะ ฉันมีแขกมาพบ ฉันไปสักครู่ เดี๋ยวกลับมา”
“ไม่เป็นไร อากาศร้อนขนาดนี้อย่าให้สองเฒ่าทั้งสองเขามารอเลย” หยินปู้ฝันตอบอย่างมีมารยาท
พนักงานขายตึกก็ได้ไปหาสองผู้เฒ่าเพื่อพูดคุย หยินปู้ฝันและกู้ฮอนมีสายตาที่มองพวกเขาตลอดไม่ไปไหน
“คุณดูสิ สองผู้เฒ่ามีท่าทีที่ค่อนข้างรีบร้อนใจนะ น่าจะเกิดเรื่องอะไรหรือเปล่า หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้ว ตามหลักเหตุผลก็น่าจะต้องไปหาตำรวจสิ ทำไมจะต้องมีที่นี่ล่ะ ?” หยิบปู้ฝานขมวดคิ้วและเม้มริมฝีปาก พูดเสียงเบา ๆ กับกู้ฮอน
***
หยินปู้ฝันขมวดคิ้ว แล้วก็ทำการครุ่นคิดพูดว่า “หากคุณทำแบบนี้ก็ไม่อาจจะสำเร็จได้เลย ห้องที่นี่พวกเราก็ดูมาหลายที่แล้ว ถึงแม้พวกเราจะไม่ใช่นักสร้างบ้านมืออาชีพ แต่ก็สามารถออกมองว่าการสร้างที่นี่ก็นับว่ามีคุณภาพเป็นอย่างมาก”
“หากคุณพูดว่า เป็นโครงการที่ยอดเยี่ยม แล้วสองผู้เฒ่าจะรีบมาหาพวกเขาทำไม ? หรือว่าอาจจะเหมือนกับโฆษณาในทีวี มีคนมาทุ่มเงินมหาศาลซื้อห้องทั้งหมด ยังลังเลการชะลอตัวของตลาดอสังหาริมทรัพย์ เลยทำให้ห้องที่นี่มีราคาที่ลดลง ผลปรากฎว่าทำให้เกิดความไม่พอใจกับผู้ซื้อ เลยขอคืนเงินที่จ่ายเกินไป ?”
“ทำไมตลอดมาคุณถึงคิดกับหย่วนหยางกรุ๊ปแบบนี้ล่ะ ? เมื่อสักครู่นี้คุณมีความคิดที่ไม่เหมาะสมมาก ๆ เลย ตอนนี้ตลาดอสังหาริมทรัพย์ชะลอตัว เจ้าของจะขอคืนเงินที่จ่ายเกินไป แต่ตอนที่ตลาดอสังหาริมทรัพย์มูลค่ามันเพิ่มขึ้นล่ะ ? ทำไมไม่เห็นเจ้าของหรือใคร ที่จะมาพูดถึงเรื่องเงินล่ะ ? ความคิดแบบนี้ไม่อาจจะมีได้เลย ”
ความคิดของกู้ฮอนและหยินปู้ฝันต่างมีความเห็นไม่ตรงกัน ยากที่จะหลีกเลี่ยงความไม่พอใจ “คุณพูดมาสิ มันจะเป็นปัญหาอะไร ?”
หยิบปู้ฝานได้ยักไหล่ “เรื่องนี้ฉันจะรู้ได้อย่างไรล่ะ หากคุณมีความอยากรู้อยากเห็นแล้วล่ะก็ รอพวกเราจัดการเรื่องได้พอสมควรแล้ว คุณไปหาสองผู้เฒ่าถามให้ชัดเจนก็พอแล้ว”
พวกเขาพูดอยู่ ก็เห็นพนักงานตายกับสองผู้เฒ่าคุณธุระเสร็จแล้วก็จากกันไป คนที่ให้บริการสองผู้เฒ่าก็ได้ช่วยพยุงภรรยาของสามีเฒ่าออกไป
พนักงานขายตึกก็ได้เดินมาหาหยินปู้ฝันด้วยรอยยิ้ม
สองคนก็ได้หยุดการพูดค่อยคุย
“สองท่าน ต้องขออภัยด้วยนะคะ เมื่อสักครู่เกิดเรื่องนิดหน่อย” พนักงานขายได้ใช้วาจาอันสุภาพพูดกับพวกเขา
“ไม่เป็นไร ไม่รู้ว่าคุณจะอึดอัดไหม หากพวกเราอยากจะรู้เรื่องของสองผู้เฒ่ามาหาคุณว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ? ” หยินปู้ฝันรู้ว่าเรื่องนี้มันอาจจะสอดแทรกไปถึงความลับของกิจการ เขาคงไม่บอกตัวเองแน่นอน แต่ในเมื่อมีความอยากรู้อยากเห็นก็เลยถามออกไป
หนักงานขายดูเหมือนคนที่ชอบพูดช่างเจรจา สำหรับปัญหานี้เธอก็ไม่ได้ปกปิดอะไรหรือเลี่ยงคำตอบ “ความจริงแล้วก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรคะ สองท่านนั้นเป็นคนอาศัยที่นี่ พวกเขามาซื้อห้องที่นี่ก็ประมาณปีครึ่ง แต่ขณะที่ห้องตกแต่งเสร็จก็ยังอยู่ไม่กี่วัน ทันใดนั้นก็บอกกับพวกเราว่าไม่อยากได้แล้ว เลยให้พวกเราช่วยจัดการสักหน่อย”
“คืนห้อง ?” หยินปู้ฝันและกู้ฮอนมองสายตากันและกัน
สายตาของหยินปู้ฝันแสดงถึงการคาดไม่ถึง แต่กู้ฮอนกลับมีใบหน้าที่รู้สึกชอบใจเล็กน้อย แล้วมองไปยังเขาว่าความคิดของเธอไม่ผิดเลยใช่ไหม แน่นอนว่าจะต้องเป็นเรื่องนี้แน่นอน
“คุณผู้หญิง คุณสามารถบอกได้ไหมว่าทำไมพวกเขาถึงคืนห้อง ? หรือว่าข้างในมี……” คำที่จะพูดต่อไปหยินปู้ฝันก็ไม่ได้พูด แต่ก็ใช้มือในการปัดเรื่องไป
พนักงานขายเห็นหยินปู้ฝันก็เข้าใจในทันที ใบหน้าของเธอไม่ได้มีความอึดอัดใจ และยังคงรอยยิ้มเอาไว้
“คุณชายหยิน ฉันคิดว่าคุณคงเข้าใจอะไรผิดไป ในเขตของเราไม่ว่าจะในเรื่องของการสร้างจนถึงราคาก็ได้รับการันตีที่ดีจากเพื่อนร่วมกิจการเดียวกัน เจ้าของก็มีการสะท้อนในเสียงที่ดีมากให้กับพวกเรา ดังนั้นสิ่งที่ท่านคิดจะไม่เป็นแบบนั้นแน่นอน สองผู้เฒ่าคืนห้องเป็นเรื่องจริง แต่เหตุผลก็คือพวกเขาต้องการเงินจำนวนหนึ่งอย่างรีบเร่งแค่นั้นเอง”
***
พนักงานขายพูดถึงตรงนี้ เขาก็ได้มองไปยังหยินปู้ฝันและกู้ฮอน “สองท่าน อยู่ดีดีฉันก็นึกความคิดหนึ่งขึ้นได้ หากสองท่านไม่คิดมากแล้วล่ะก็ พวกคุณก็ไปดูห้องของพวกเขาก่อนไหม ไม่ว่าจะเป็นตำแหน่งไหนก็ล้วนดีไปหมดเลย ด้านหลังก็มีภูเขาจำลอง พื้นที่สีเขียว ด้านบนก็สามารถมองเห็นไปรอบ ๆ ในที่สูง ผู้เฒ่าทั้งสองก็เพราะเหตุนี้ก็เลยคำนึงถึงเหล่านี้แล้วซื้อมา”
นี่คือสิ่งที่ทำให้หยินปู้ฝันและกู้ฮอนรู้สึกคาดไม่ถึง พนักงานขายไม่แนะนำห้องของตัวเอง แต่กลับแนะนำห้องของผู้ที่อยู่อาศัย
“สองท่าน สิ่งที่ฉันพูดไปมีข้อสงสัยอะไรไหมคะ ?”
หยินปู้ฝันพยักหน้าอย่างเป็นธรรมชาติ “ใช่แล้ว ฉันอยากจะฟังมาก ๆ ว่าเป็นเพราะอะไร พวกเราไปที่อื่นมากมาย เหมือนกับพวกคุณก็พูดถึงสิ่งนี้”
พนักงานขายก็ยิ้มอ่อน “พูดอย่างไรดีล่ะ ไม่ใช่สมรู้ร่วมกัน แต่กลับไม่มีวิธีอื่น สองผู้เฒ่านี้ตอนที่ซื้อก็มีพวกเรานี่แหละเป็นคนขายให้ พอรู้จักกันเริ่มนาน ก็มีความรู้สึกกันและกัน การซื้อบ้านก็พูดได้ว่าพวกเขาก็ใช้เงินที่มีไปหมดแล้ว ตอนนี้พวกเขาก็ต้องการใช้เงินเร่งด่วน ฉันก็ไม่มีเงินมากมายที่จะช่วยเหลือพวกเขาได้เลย ตอนนี้ก็เพียงแต่อาศัยหน้าที่ที่ทำตรงนี้ในการช่วยเหลือพวกเขา คำพูดแบบนี้ฉันก็เลยพูดกับพวกเขา ฉันก็ถูกบริษัททำเช่นนี้เหมือนกัน หวังว่าพวกเขาจะเก็บความลับนี้เอาไว้”
คิดไม่ถึงจริง ๆ พนักงานขายคนนี้ช่างเป็นคนที่ดีเช่นนี้ เพื่อเป็นการช่วยเหลือสองผู้เฒ่าก็เลยทอดทิ้งลูกค้าคนใหม่ ดูไปแล้วเหมือนกับเป็นวิธีที่ทำยากมากมาย แต่ความจริงแล้วเป็นพนักงานที่ดีที่สุดคนหนึ่งเลย
“ฉันชื่นชมในตัวคุณ นี่คือนามบัตรของฉัน หากคุณมีความสนใจแล้วล่ะก็ สามารถทำงานกับฉันได้เลย” หยินปู้ฝันเอานามบัตรให้กับเธอ
พนักงานรับนามบัตรจากหยินปู้ฝัน และรู้สึกถึงความตกใจเป็นอย่างมาก ไม่คิดว่าคนที่ตัวเองทำการต้อนรับอยู่เป็นทนาย
การทำครั้งนี้ทำให้ตัวเองรู้สึกว่าได้รับความชอบธรรม สำนักงานขายชุมชนหย่วนหยางเป็นสถานที่ที่เธอทำงานเป็นสถานที่ที่ห้าแล้ว ก่อนหน้านั้นเธอพบกับเหตุการณ์แบบนี้ก็เลยเลือกที่จะลาออก หากหย่วนหยางกรุ๊ปรู้เรื่องนี้ก็คงจะต้องไล่เธอออกเช่นกัน
แต่ครั้งนี้เหมือนกับพบกับผู้มีบุญคุณ หากรอบนี้เธอจะถูกไล่ออก ก็ยังมีสถานที่ที่อื่นรับรองตัวเองอยู่ สุดท้ายก็หวังว่าเจ้านายในอนาคตคนนี้จะเห็นด้วยกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป
“คุณแซ่หวังใช่ไหม ฉันได้ยินตอนเพื่อนร่วมงานเรียกคุณแบบนี้ ดูแล้วเหมือนคุณจะอายุน้อยกับกว่าฉัน งั้นผมก็เรียกคุณว่า เสี่ยวหวังแล้วกัน ฉันรู้สึกสนใจในกับการไปดูห้องของสองผู้เฒ่านี้ หากคุณมีเวลาก็พาพวกเราไปดูก็จะดีมากมายเลย” หยินปู้ฝันถึงแม้จะไม่ได้บอกถึงจุดประสงค์ที่ชัดเจน แต่เขาก็หาเหตุผลที่จะเข้าใกล้สองผู้เฒ่านี้มากขึ้นทุกคน
เสี่ยวหวังยิ้มพยักหน้า “งั้นก็รอพวกเราเลิกงานก่อนแล้วกัน ฉันจะไปติดต่อกับสองผู้เฒ่า
