บทที่ 1078 ส่งมอบหุ้นของคุณ
อย่างที่กล่าวไปหนึ่งใจไม่สามารถทำสองสิ่งได้ ไม่เช่นนั้นก็จะทำได้เพียงเผชิญกับความว่างเปล่า หรือจะไม่มีทางทำงานให้ดีได้
ในฝั่งของบริษัทGT โม้จิ่งเฉิงยังสามารถใช้โหมดการทำงานก่อนหน้านี้ เพื่อควบคุมการดำเนินงานของบริษัท นี่เป็นเรื่องคุ้นเคยสำหรับเขา
แน่นอนว่าเป่หมิวโม่ไว้วางใจมาก เขาขับรถกลับไปที่บ้านเก่าตระกูลเป่หมิง
มองพวกเขาด้วยสีหน้าทำตัวไม่ถูก รู้ว่ากี่วันทานี้พวกเขายังคงรู้สึกหดหู่ใจอยู่มาก
“อย่ามัวแต่คิดเรื่องอื่น อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าให้กระปรี้กระเปร่า จากนั้นทานอาหารเช้า พออิ่มแล้ว ก็อย่านั่งรอความตาย”
เป่หมิงยี่เฟิงมองเป่หมิงโมอย่างไม่เข้าใจ แม้เขาจะไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร แต่เขาสามารถเห็นความแตกต่างจากการแสดงออกของเมื่อก่อน
“อาสอง คุณหมายความว่าคุณมีวิธีแล้ว?”
เป่หมิงโม่มองไปที่เขา การแสดงออกของเขาไม่ได้ยืนยันออกมา: “ยังพูดไม่ได้ พูดได้เพียงลองดู อย่าพูดมาก พวกนายสามคนทำตามที่ฉันบอกก็พอ ตระกูลเป่หมิงเป็นกำลังใจให้”
ด้วยคำสั่ง ตระกูลเป่หมิงที่สูญเสียกระดูกสันหลัง กลับมามีความกล้าหาญอีกครั้ง จริงๆ แล้วพวกเขาก็คิดไม่ถึงว่า นิสัยเด็กดีของเป่หมิงโม่ เป็นกระดูกสันหลังที่แท้จริงของพวกเขา
เมื่อทั้งสามคนพร้อมที่จะหยุดทุกอย่าง ก็มุ่งความสนใจไปที่เป่หมิงโม่ที่กำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์บนโซฟา
“อาสอง ต่อจากนี้เราควรทำยังไงดี? แค่คุณพูดมา เราก็จะทำตาม” เป่หมิงยี่เฟิงฟื้นคืนจากจิตวิญญาณที่หายไปก่อนหน้ากี่วันมานี้
ในฐานะลูกคนโตหลานคนโตของตระกูลเป่หมิง เขาจำเป็นต้องใช้เพื่อกระตุ้นภาระอันหนังอึ้งนี้ แม้ตอนนี้เป่หมิงโม่ยังคงเป็นผู้นำของพวกเขา
เป่หมิงโม่วางหนังสือพิมพ์ลง
“ไปสุสานกันเถอะ”
หลังจากเขาพูดจบ ก็เดินตรงออกไป
สุสาน? มันเกินความคาดหมายของเป่หมิงยี่เฟิงและคนอื่นๆ จริงๆ พวกเขาคิดว่าหลังจากทานข้าวเสร็จ หลังจากนั้นเป่หมิงโม่จะพาพวกเขาไปกู้คืนบริษัทเป่หมิง
แต่คิดไม่ถึงว่าทุกอย่างไม่ได้เป็นไปอย่างที่คิด ทุกอย่างที่เป่หมิงโม่ทำ ยังคงทำให้พวกเขางงงวย
***
แม้ว่าเป่หมิงยี่เฟิงและคนอื่นๆ จะงงเล็กน้อย รู้สึกไม่ค่อยเข้าใจ แต่พวกเขาก็ยังขับรถตามไปที่สุสานอย่างเชื่อฟัง
เป่หมิงโม่ตัดสินใจมาที่นี่ ดูเหมือนจะว่าจะเตรียมพร้อมมา
เขาหยิบดอกเบญจมาศ ออกมาจากท้ายรถ จากนั้นเป่หมิงเฟยหย่วนและเป่หมิงยันก็หยิบของที่เหลือ
มองไปที่หลุมฝังศพสีดำ มีรูปถ่ายของเป่หมิงเจิ้งเทียนอยู่บนนั้น
เป่หมิงโม่ยืนอยู่ตรงกลาง เขาวางดอกไม้ไว้ข้างหลุมฝังศพ
“พ่อ ลูกได้โยนความอกตัญญูทิ้งไปแล้ว หากวิญญาณของคุณอยู่บนสวรรค์ โทษผมเถอะ”
พูดแล้ว เขาก็หันตัว หยิบเหล้าขาวและแก้วสองใบจากมือขอเป่หมิงเฟยหย่วน เขาวางแก้วสองใบไว้หน้าหลุมฝังศพ จากนั้นเปิดขวดเหล้าและเทใส่แก้วสองใบให้เต็ม
เขาหยิบขึ้นมาหนึ่งแก้ว: “พ่อ เป็นเหล้าที่คุณชอบตอนมีชีวิตอยู่ ผมเอามาให้คุณ เมื่อก่อนเราแทบจะไม่เคยนั่งดื่มด้วยกันเลย วันนี้ผมมาเพื่อดื่มกับคุณ” พูดจบ เขาก็เงยหน้า ดื่มของตัวเองให้หมดแก้ว
วางแก้วเปล่าไว้หน้าหลุมฝังศพ: “ดื่มก่อนเพื่อเป็นการแสดงความเคารพ”
เป่หมิงเฟยหย่วนพวกเขายืนอยู่ข้างหลังของเขา หลังจากดูเขาดื่มหมดแก้ว ไม่รอให้เขาพูดอะไร ก็หยิบเหล้า เทให้ตัวเองเต็มแก้ว เงยหน้าดื่มเข้าไป
“พ่อ คุณอย่าโทษโม่ทั้งหมด เรื่องของบริษัทเป่หมิง คนที่ต้องรับผิดชอบก็คือผมและยี่เฟิง ผมไร้ประโยชน์ พวกเราคิดสู้กับโม่ทั้งวัน นำมาสู่การเอาหมาป่าเข้าบ้าน หากโทษต้องโทษพวกเรา”
จากนั้นพวกเขาทั้งหมดก็ดื่มเหล้าหมดแก้ว
จากนั้นเป่หมิงยี่เฟิง หยิบแก้วที่เดิมทีเทให้เป่หมิงเจิ้งเทียน ค่อยๆ เทลงบนหลุมฝังศพ: “คุณปู่ หลานอกตัญญู แต่หลานชายขอรับรองตรงนี้ว่า ต้องนำบริษัทเป่หมิงกลับมาอีกครั้ง!”
เป่หมิงโม่มองไปที่เขา: “นายเอาแต่พูดว่าจะเอาบริษัทเป่หมิงกลับมา แล้วจะเอากลับมายังไง?”
คำพูดนี้ ทำให้เป่หมิงยี่เฟิงตะลึง
เขาไม่เคยคิดว่าอาสองจะพูดแบบนี้
“อาสอง คุณอยู่บ้านเก่าตระกูลเป่หมิงไม่ใช่ยัง…”
เป่หมิงเฟยหย่วนและเป่หมิงยันที่ยืนอยู่ข้างๆ รู้สึกตะลึง เรื่องที่เป่หมิงโม่ได้พูดไว้ก่อนหน้าอาจไม่ใช่เพราะมีความมั่นใจ
คราวนี้ดีแล้ว มาพูดโม้ให้พ่อฟังตรงนี้ แต่จากนี้ควรทำยังไงเป็นเรื่องที่ทำได้ยาก
เป่หมิงโม่เดินไปตรงหน้าของเป่หมิงเฟยหย่วน สีหน้าจริงจังมาก: “ตอนนี้นายจะทำตามสิ่งที่ฉันบอกไหม?”
“แน่นอน ไม่เช่นนั้นเราจะตามนานมาที่นี่ทำไม” เป่หมิงเฟยหย่วนตอบอย่างไม่เข้าใจ
เป่หมิงโม่พยักหน้าหลังจากได้ฟัง จากนั้นก็มองไปที่เป่หมิงยันและเป่หมิงยี่เฟิง: “พวกนายล่ะ?”
“แน่นอนพวกเราฟังนาย?”
“โอเค เมื่อความคิดเห็นเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว งั้น…” สายตาของเขามองกลับไปที่เป่หมิงเฟยหย่วนอีกครั้ง: “ขอหุ้นบริษัทเป่หมิงทั้งหมดให้ฉัน” ?!
เป่หมิงเฟยหย่วนยิ่งไม่เข้าใจยาในขวดน้ำเต้าที่เป่หมิงโม่ขาย
“ทำไม เสียดายเหรอ?” เป่หมิงโม่ยังคงจ้องมองเขา
ออร่าของเขาในตอนนี้ และก่อนหน้ากำลังค่อยๆ กลับมาหาเขา ซึ่งทำให้อีกสามคนรู้สึกหนาวสั่นเล็กน้อย
“ฉัน ฉันให้นายได้ แต่ฉันอยากรู้ว่านายจะเอาไปทำอะไร”
“ใช่อาสอง แม้เราจะรู้ว่าสิ่งที่คุณทำต้องมีเหตุผล แต่เราอยากรู้แผนของคุณมากกว่า เพื่อที่เราจะได้ช่วยคุณทำแผนให้สำเร็จได้ดีขึ้น เราทุกคนเป็นคนของตระกูลเป่หมิง มีอะไรทำไมจะพูดกันต่อหน้าไม่ได้?”
***
เป่หมิงโม่มองพวกเขาสามคน เดิมทีเขาไม่คิดจะบอกเรื่องเมื่อวานให้พวกเขาฟัง
เพราะเขารู้สึกว่า เรื่องนี้จำเป็นต้องทำด้วยตัวเอง
เรื่องทั้งหมดเป็นเพราะแม่ของเขาหวีหรูเจี๋ยเป็นนำพา ในฐานะลูกชายจึงมีหน้าที่ต้องจัดการเรื่องนี้ ส่วนคนอื่นๆ ของตระกูลเป่หมิงไม่จำเป็นต้องเข้าร่วม
“เรื่องนี้บอกนายก็ไม่ชัดเจน หากเชื่อฉัน ก็ส่งมอบหุ้นที่ฉันเคยให้พวกนายออกมาให้หมด หากไม่เชื่อ คำพูดก่อนหน้าก็ถือว่าฉันไม่เคยพูด ตอนนี้ฉันต้องทำเวลา”
เผชิญหน้ากับคำตอบของเป่หมิงโม่เช่นนี้ เป่หมิงเฟยหย่วนและคนอื่นๆ ต่างมองหน้ากัน
ไม่ใช่เพราะไม่เชื่อใจเป่หมิงโม่ แต่ครั้งก่อนที่เขาได้รับส่วนแบ่งต่อหน้าสมาชิกทุกคนในตระกูลเป่หมิง ยังคงเป็นเรื่องสดใหม่ในความทรงจำของพวกเขา
ใช่ เป่หมิงโม่มีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่มากในช่วงนี้ แม้การเปลี่ยนแปลงนี้จะทำให้พวกเขารู้สึกเหลือเชื่อเล็กน้อย แต่ไม่คาดคิด
แต่ สุดท้ายเป่หมิงเฟยหย่วนก็เลือกเชื่อใจเป่หมิงโม่
เขาคิดว่าเมื่อก่อนเป่หมิงโม่สามารถคืนหุ้นให้ตัวเอง ก็ได้พิสูจน์ความจริงใจของเขาแล้ว
หากเขาไม่คืนให้ตัวเอง แล้วยังไงล่ะ….
คนของตระกูลเป่หมิงก็ยังคงเป็นตระกูลเป่หมิง
เมื่อถูกคนภายนอกกดขี่ ต้องกอดกัน ฮึกเหิม
เขายกมือขึ้นมาตบไหล่ของเป่หมิงโม่: “ต่อหน้าหลุมฝังศพของคุณพ่อ ฉันเลือกอยู่ฝั่งนาย ฉันสามารถโอนหุ้นให้นายทันที แต่ ในฐานะพี่คนโต สิ่งที่ฉันจะบอกนายก็คือ: “นายไม่จำเป็นต้องเผชิญกับมันคนเดียว มีครอบครัวอยู่ ก็ไม่จำเป็นต้องแบกรับทุกอย่างไว้เอง แบบนี้ ถึงจะทำให้เรารู้สึกว่าเราเป็นครอบครัวที่แท้จริงกับนาย”
“อาสอง มีอะไรให้ผมทำ พูดมาเถอะ คุณปู่อยากจะเห็นพวกเราสามัคคีกัน”
“อาสอง แม้ว่าฉันอยู่ที่นี่จะเป็นส่วนเกิน แต่ยังไงฉันก็เป็นหนึ่งในสมาชิกของตระกูลเป่หมิง เรื่องอื่นๆ หากต้องการผมไม่ต้องเกรงใจ บอกฉันมา หากต้องการความกดดัน คุณก็รู้”
เป่หมิงโม่มองพวกเขา ในใจรู้สึกอบอุ่นมาก เมื่อญาติๆ เดินเคียงข้างกัน สนับสนุนกัน มันรู้สึกดีจริงๆ
“พวกนานวางใจเถอะ หากจำเป็น ฉันจะเอ่ยปากแน่นอน แต่ ก่อนที่ทุกอย่างยังไม่ชัดเจน ฉันอยากให้พวกนายช่วยฉันอย่างหนึ่ง นั่นก็คือช่วยดูแลฮอนและพวกเด็กๆ แทนฉันด้วย”
สิ่งที่เขาพูด ทำให้พวกเขารู้สึกแปลกๆ อีกครั้ง เหมือนคนที่กำลังจะออกไปสู้รบ
ลมหมดแรงน้ำก็เย็น คนเข้มแข็งจากไปและไม่กลับมาอีก…
ฉากดังกล่าวปรากฏขึ้นในความคิดของพวกเขาทั้งสามคน เป่หมิงโม่กำลังจะไปสู้กับถังเทียนจื๋อเหรอ?
แต่ดูแล้วก็ไม่เหมือน เช่นนั้นก็ยิ่งต้องเป็นตัวช่วย แต่ไม่ใช่ขอหุ้นส่วน
พฤติกรรมของเป่หมิงโม่มักทำให้พวกเขาสับสนอยู่เสมอ
ความรู้สึกที่เขามีต่อกู้ฮอนและเด็กๆ ไม่พูดถึงคนอื่น แม้แต่เป่หมิงยี่เฟิงก็รู้สึกละอายใจเล็กน้อย
เขาเคยคิดว่าตัวเองเป็นผู้ชายที่ให้ความสำคัญกับกู้ฮอนมากที่สุด แต่เมื่อเทียบกับอาสองของเขาแล้ว แตกต่างกันมาก
ความเอาใจใส่และความรักที่เขามีต่อกู้ฮอนและเด็กๆ วิธีที่ดีที่สุดก็คือปฏิบัติต่อตัวเองเหมือนกำแพง
ไม่ เป็นเหมือนภูเขา
แม้จะเป็นพายุรุนแรง เขาก็จะยืนบังพวกเขาอยู่ตรงหน้าอย่างไม่ลังเล
***
ตั้งแต่เมื่อวานที่กู้ฮอนมาพบตัวเอง ถังเทียนจื๋อก็รู้สึกไม่สบายใจตลอดทั้งวัน
ต่อมาเขาได้โทรบอกเรื่องนี้กับหลี่เชิน
แน่นอน เขารู้ว่าเธอไม่เพียงแต่มาหาตัวเอง ขณะเดียวกันก็ไปหาเจ้านายด้วย
โดยหลักจะเป็นเรื่องการให้พวกเขาหยุด
การแสดงออกเช่นนี้ของกู้ฮอน หลี่เชินได้แสดงท่าทีชัดเจนต่อหน้าถังเทียนจื๋อ
ผ่านไปหนึ่งคืน เขาเอาแต่คิดถึงเรื่องที่เจ้านายบอกกับตัวเอง นอนไม่หลับทั้งคืน…
วันนี้ใจลอยทั้งวัน
บริษัทเป่หมิงยังคงดำเนินไปอย่างราบรื่น ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แน่นอน ถังเทียนจื๋อรู้สึกว่าทำตัวปกติก่อนดีกว่า
แมวจะบหนู มักไม่กัดหนูจนตายหลังจับหนูได้ แต่จะเล่น ค่อยๆ ทรมาน จนตัวเองเล่นจนเบื่อ ถึงจะกัดมันลงไป
ถังเทียนจื๋อกำลังจะใช้วิธีนี้ เล่นก่อนค่อยว่ากัน
โดยเฉพาะเมื่ออยู่ต่อหน้าเป่หมิงโม่ ให้เขาดูว่าบริษัทเป่หมิงอยู่ในมือเขาได้ยังไง ค่อยๆ เปลี่ยนไปทีละนิด เปลี่ยนจนหากเป่หมิงเจิ้งเทียนฟื้นขึ้นมาก็จำไม่ได้แบบนี้จะดีกว่า
“ประธานถัง ฉันเพิ่งได้รับแจ้งจากประชุมสามัญผู้ถือหุ้น จะมีการประชุมฉุกเฉินในช่วงบ่าย”
ตอนนี้ เขาเปลี่ยนจากผู้ช่วยเป็นประธาน แน่นอนขั้นแรกก็คือหาเลขาผู้หญิง เพื่อดูแลตารางงานตามปกติของเขา
“เธอรู้ว่าเนื้อหาส่วนใหญ่คืออะไรไหม?” เขามองเลขาที่ยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของตัวเอง
เลขาหญิงยิ้มแล้วส่ายหน้า: “อันนี้ฉันไม่รู้”
“อืม เอาล่ะ เธอไปยุ่งเรื่องของเธอเถอะ
