บทที่ 1076 ความกรุณา
“หาฉัน? เหมือนว่าระหว่างเราจะ…” หลี่เชินพูด ทำท่าทางทำตัวไม่ถูก จากนั้นก็เดินไปที่ขอบหน้าต่างอย่างช้าๆ จากนั้นก็หยุดฝีเท้าไว้ตรงนั้น
เขามองนอกหน้าต่าง ข้างทางมีต้นไม้เรียงเป็นแถว
และหนึ่งในนั้นมีต้นไม้ที่สูงที่สุด มีนกกางเขนหนึ่งตัวกำลังยุ่งกับการทำรัง
เมื่อเห็นเช่นนี้ มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย
กู้ฮอนมองแผ่นหลังของเขา หลังจากเรียบเรียงประโยคพูดเป็นครั้งสุดท้ายว่า: “วันนี้ที่ฉันมาคือให้คุณสารภาพ”
หลี่เชินได้ฟังก็หุบยิ้มทันที เขาหันกลับมามองกู้ฮอนอย่างไม่น่าเชื่อ: “เธอพูดอะไร เมื่อกี้ฟังไม่ค่อยชัดเจน”
กู้ฮอนมองเขา แล้วพูดคำเมื่อกี้ช้าๆ จากนั้นน้ำเสียงก็ดังขึ้น: “ฉันบอกว่า ที่มาในวันนี้คือให้คุณสารภาพ”
“สารภาพ? ทำไมฉันต้องสารภาพ หรือว่าฉันทำเรื่องอะไรผิดกฎหมายงั้นเหรอ เรื่องของบริษัทเป่หมิง เราก็ได้มันมาอย่างถูกต้องตามกฎหมาย ทำไมถึงต้องสารภาพ?”
เมื่อมองหลี่เชิน สีหน้าของเขาเหมือนของถังเทียนจื๋อ
“ถ้าเป็นเรื่องนี้ ฉันทำไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าบริษัทเป่หมิงจะอยู่ในมือของพวกคุณ ฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้อีก ไม่ว่าจะเป็นคุณหรือไม่ก็ตามในใจฉันรู้ดี”
“แล้วฉันยังจะต้องพูดอะไรอีก? สารภาพ…ฉันรู้ว่าเธอเรียนด้านกฎหมายมา ซึ่งต้องรู้กฎข้อระเบียบอยู่แล้ว ซึ่งต้องใช้อย่างระมัดระวัง มิฉะนั้น แม้ว่าเธอจะเป็นลูกสาวของฉัน ฉันก็จะไม่พูดมากอีก”
เอาแล้วไงทีนี้ คนหนึ่งมาก่อกวนอย่างไร้เหตุผล อีกคนแสร้งทำเป็นหูหนวก
“ฉันไม่สนว่าคุณต้องการสารภาพปัญหาอะไร แน่นอนหากคุณสามารถเล่าเรื่องเลวๆ ของคุณออกมา ฉันก็จะไม่คัดค้าน ฉันมาที่นี่ คือมาให้โอกาสครั้งสุดท้ายกับคุณ”
“ฮ่าๆ โอกาสครั้งสุดท้าย…” หลี่เชินแอบพึมพำ และก็ต้องส่ายหัวเบาๆ : “เธอจะให้ฉันเริ่มพูดจากตอนไหนล่ะ?”
“แน่นอนต้องเริ่มจากตอนที่คุณสมรู้ร่วมคิด จนกระทั่งได้ครอบครองบริษัทเป่หมิงทีละขั้นตอน”
หลี่เชินพยักหน้า: “หากเป็นเพราะเรื่องนี้ งั้นคงต้องเริ่มตั้งแต่เธอหายไป”
กู้ฮอนขมวดคิ้ว แต่เธอไม่พูดอะไร
จากนั้นหลี่เชินก็พูดถึงวิธีที่เขาและถังเทียนจื๋อได้บริษัทเป่หมิงมาอย่างทีละขั้น
เขารู้สึกว่ามันเป็นข้อตกลงที่สิ้นสุดแล้ว แม้ว่าจะบอกให้เธอ เธอก็ทำอะไรตัวเองไม่ได้
แน่นอน เขายังเดิมพันกับตัวเอง: หากหลังจากกู้ฮอนรู้เรื่องนี้แล้วจะทำอย่างไร
กู้ฮอนตั้งใจฟังมาก
กู้ฮอนตั้งใจฟังมาก เมื่อถึงจุดสำคัญ เธอยิ่งตั้งใจฟังมากยิ่งขึ้น
แน่นอน สำหรับการเสียชีวิตของเป่หมิงเจิ้งเทียน เช่นเดียวกับการลงมือครั้งก่อน เรื่องการโกงของเป่หมิงเฟยหย่วนพ่อลูก ก็พูดออกมาหมด
“สิ่งที่เธออยากฟังฉันพูดออกมาหมดแล้ว แล้วเธอจะส่งฉันให้ตำรวจเลย หรือจะทำเหมือนไม่ได้ยินอะไร”
หลี่เชินพูดแล้ว ก็หมุนตัวกลับไปหน้าโต๊ะน้ำชา แล้วหยิบปล่องบุหรี่ที่วางอยู่บนนั้นขึ้นมา
เขาวางบุหรี่ และคอยสังเกตความเปลี่ยนแปลงท่าทางของกู้ฮอนไปด้วย
***
ในที่สุดกู้ฮอนก็ได้รู้ เค้าโครงดังกล่าวมีขนาดใหญ่มาก มีอีกมากมายที่ตัวเองยังไม่รู้
และสิ่งที่รู้ ก็คือพวกเขาใช้ประโยชน์จากเป่หมิงอี้เฟิงเข้ามาบริษัทเป่หมิง และสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น
ภาพลักษณ์ของหลี่เชินในตอนนี้ ถือว่าไม่มีภาพลักษณ์ที่ดีในใจของกู้ฮอนแล้ว
“ทำไมฉันถึงมีพ่ออย่างคุณ”
หลี่เชินสูบบุหรี่ไปหนึ่งที จากนั้นก็ยิ้มบางๆ : “ทำไม มันทำให้เธอผิดหวังใช่ไหม”
“ผิดหวัง?” กู้ฮอนยิ้มเย็นชาใส่เขา: “ฉันมีอะไรต้องผิดหวัง ตั้งแต่เล็กจนโต ตัวละครที่ฉันเกลียด ก็คือพ่อ”
ไม่ผิด ตั้งแต่เธอเด็กจนกระทั่งช่วงที่เริ่มทำงานที่บริษัทเป่หมิง สิ่งที่เกิดขึ้น มีเรื่องมากมายก็เพราะพ่อที่ไม่เป็นไรคนนี้-กู้เซิงเทียน
แน่นอน มีหลายสิ่งก็เพราะเพื่อปกป้องลูกสาวแท้ๆ ของตัวเอง อีกอย่างก็เพราะต้องการมีความสัมพันธ์กับบริษัทเป่หมิง และแทบรอไม่ไหวที่จะให้ตัวเองเป็นของขวัญมอบให้เป่หมิงโม่…
สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นเรื่องสดใหม่
เธอไม่รู้เพราะอะไร ทำไมพ่อทั้งสองของเธอ คนหนึ่งกู้เซิงเทียน และยังมีพ่อผู้ให้กำเนิดคนนี้หลี่เชิน ภายนอกพวกเขามีความรุ่งโรจน์มาก แต่สิ่งที่ทำกลับไม่ดีล่ะ?
ในทางตรงกันข้ามโม้จิ่งเฉิงพ่อบุญธรรมของตัวเอง แม้ว่าประสบการณ์ชีวิตของเขาจะไม่รุ่งโรจน์เท่าพ่อสองคนนั้น แต่เขาได้ทำหน้าที่ของพ่อผู้ให้กำเนิดได้จริงๆ การดูแลเอาใจใส่ลูกสาวอย่างพิถีพิถัน
สำหรับการกัดฟันพูดออกมาของกู้ฮอน แม้ว่าหลี่เชินมีความคาดหวังในใจ แต่ก็ยังคงรู้สึกเหมือนมีหนามเล็กๆ ทิ่มแทงใจอยู่มากมาย
กู้ฮอนพูดต่อ: “หากคุณสามารถไปสารภาพเอง แล้วฉันจะไปเยี่ยมคุณช่วงที่คุณติดคุกในภายหลัง แต่อย่าเพิ่งดีใจ หากคุณปฏิเสธอย่างเด็ดขาด ฉันก็ทำอะไรไม่ได้ พวกเขาคงจะหาตัวคุณเจอในไม่ช้า”
“พวกเขา?” หลี่เชินเกิดความสนใจสิ่งที่กู้ฮอนพูดออกมาจากปากกะทันหัน
เขามองกู้ฮอน: “ที่เธอพูดคงไม่ใช่ตำรวจใช่ไหม?”
กู้ฮอนพยักหน้า: “ดังนั้นฉันจึงให้คุณสองทางเลือก ฉันหวังว่าคุณจะเลือกถูกทางในครั้งแรก”
“ได้ ฉันจะคิดดีๆ” หลี่เชินพูด เขามองไปที่กู้ฮอนอย่างลึกซึ้ง: “เธอมีใจให้เด็กคนนั้นจริงๆ แล้วใช่ไหม? อย่าลืมนะ เขาคือคนที่เคยทำร้ายเธอ ฉันทำแบบนี้ เพราะโกรธแทนเธอ”
“ช่างเถอะ คุณอย่าเอาทุกสิ่งอย่างที่ตัวเองทำเพื่อจะได้สวมเพียงแค่หมวกที่สูงศักดิ์”
ในฐานะคนทำงานด้านกฎหมาย ฉันพูดได้เพียงว่าการเผชิญหน้าความผิดของตัวเอง ถึงจะได้รับการให้อภัย” แม้ว่ากู้ฮอนจะไม่อยากบอกสิ่งเหล่านี้กับเขา เพราะเธอดูออก คำพูดเหล่านี้สำหรับเขาแล้วไม่มีความรู้สึกเลยสักนิด
ในมือของหลี่เชินถือบุหรี่แบบท่อ สูบบุหรี่ไว้ ในใจเขาคิดอะไรอยู่ กู้ฮอนดูไม่ออกเลย
“ทุกอย่างมาถึงจุดนี้แล้ว ฉันว่าเธอไม่มีอะไรจำเป็นต้องเปลืองน้ำลาย บอกพวกเขา หากต้องการล้มฉัน ก็เอาหลักฐานออกมา แน่นอน ฉันคาดว่าพวกเขาเอาหลักฐานออกมาไม่ได้จึงให้เธอมาช่วยพูดล่ะสิ” พูดถึงตรงนี้ เห็นได้ชัดว่าเขายังรู้สึกว่าตัวเองเหนือกว่าบ้าง
สิ่งที่เขารู้ แม้ว่าตัวเองจะทำอะไรไป คนรอบข้างทนดูไม่ลง หรือรู้สึกถึงปัญหา แต่ก็ทำอะไรตัวเองไม่ได้
***
กู้ฮอนยอมทิ้งความหวังครั้งสุดท้ายแล้วจริงๆ นิสัยของพวกเขาสองพ่อลูกเหมือนกันมาก สิ่งที่ตัวเองคิดว่าดีก็จะไปให้สุด…
“จำไว้ ว่านี่คือโอกาสครั้งสุดท้ายที่ฉันให้คุณแล้ว คุณก็เหมือนถังเทียนจื๋อที่ไม่ยอมฟัง”
“อ้อ? ฮ่าๆ บอกได้แค่ว่าเขาคู่ควรแล้วที่เป็นลูกศิษย์ของฉัน ฉันว่าวันนี้เธอทำเสียเปล่าประโยชน์ แม้ว่าเธอจะเป็นลูกสาวของฉัน แต่กลับไม่ใช่เส้นทางเดียวกับฉัน บางครั้งฉันเคยคิด หากเธออยู่ฝั่งเดียวกับเรานั้นจะดีมากแค่ไหน สิ่งที่ตระกูลเป่หมิงสามารถให้เธอได้ ที่ฉันตรงนี้ก็จะให้ไม่น้อยไปกว่าเขา เงินของพวกเขา และฉันมีอำนาจ ในสังคมนี้ มีเงินไม่นับว่าเป็นความมั่งคั่งจริงๆ มีเพียงอำนาจถึงจะเป็นความมั่งคั่งที่แท้จริงไม่มีสิ้นสุด”
หลี่เชินยิ่งพูดในใจยิ่งรู้สึกตื่นเต้น เขาทุ่มเทพกำลังชีวิตทั้งหมดเพื่อสิ่งนี้
*
หลังจากโล่ฮานและกู้ฮอนได้พูดคุยสั้นๆ ในตอนเช้า ได้เริ่มใช้กำลังคน ด้านหนึ่งคอยแอบตรวจสอบคนอย่างถังเทียนจื๋ออย่างละเอียด และคอยสำรวจผู้อยู่เบื้องหลังของเขา
อีกด้านเขาก็คอยตรวจสอบความปลอดภัยของเสี่ยวเฉินให้แน่ใจ
ตั้งแต่หลังจากเสี่ยวเฉินฟื้น ได้พูดคุยกับโล่ฮานแล้ว
เมื่อหลังจากโล่ฮานเปิดเผยตัวตน เสี่ยวเฉินได้ยอมรับความจริงทุกอย่าง และได้พูดสิ่งที่ตัวเองรู้เกี่ยวกับเรื่องราวต่างๆ ออกมาทั้งหมด และลงนามเอกสารเพื่อยืนยัน
แน่นอน สิ่งที่เขารู้ ล้วนเกี่ยวข้องกับผู้อำนวยการโกว
เพราะเหตุนี้ ให้คิดว่าเสี่ยวเฉินตายมาโดยตลอด และผู้อำนวยการโกวที่ตั้งใจปกปิดความผิดครั้งใหญ่ของตัวเอง
‘พิษห้าอย่าง’ เขาถือว่าใกล้ ‘พิษสี่อย่าง’ แล้ว ดูแล้วชีวิตนี้เขาคงต้องไปอธิบายในคุกแล้ว
ตอนที่สอบสวนเสี่ยวเฉิน โล่ฮานไม่เพียงแต่ได้รู้การฆาตกรรมโดยเจตนาของถังเทียนจื๋อเท่านั้น แต่ยังยืนยันได้ว่ามีเจ้าหน้าที่รัฐอยู่เบื้องหลังด้วย
แต่ สำหรับคนระดับอย่างเสี่ยวเฉิน ไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของคนนี้ ยิ่งชื่อนามสกุลไม่ต้องพูดถึง
เขาแอบรู้สึกว่า บุคคลที่ตัวเองต้องไปเกี่ยวข้องด้วยนั้นไม่ธรรมดาเลย
หลังจากได้ข้อมูลหลังจากเสี่ยวเฉินฟื้นขึ้นมาอยู่ในมือ เขาได้รับสายจากกู้ฮอน
“ฮอน เกิดอะไรขึ้น มีอะไรให้ฉันช่วยเหลือใช่ไหม?”
กู้ฮอนขับรถอยู่ระหว่างทางกลับมาจากที่หลี่เชิน: “เดี๋ยวว่างไหม ฉันอยากคุยด้วย”
“ไม่มีปัญหา แล้วเจอกันที่ไหน?”
“ที่แอนนิดีกว่า หากเปิดร้านอยู่ ก็ไม่ต้องกังวลอะไร วางใจได้
*
ครัวของแอนนิ
โล่ฮานมาให้ทัน ตอนที่ร้านกำลังยุ่งมาก
แอนนิเห็นเขาก็ยิ้มทักทาย: “เธออยู่ชั้นบนแล้ว”
กู้ฮอนนั่งอยู่บนโซฟาห้องทำงาน รอด้วยความใจจดใจจ่อ
เธอมาถึงครึ่งชั่วโมงกว่าแล้ว
“ต้องขอโทษจริงๆ ตอนนี้เพิ่งมาถึง ทำไมเหรอ คุณรีบพบผม ที่คุณมีเรื่องลำบากใจเหรอ?” โล่ฮานเปิดประตูเข้ามา ระหว่างพวกเขาไม่ต้องพูดเกรงใจกันแล้ว
ช่วงที่กู้ฮอนรอเขามา ความคิดสุดท้ายได้ต่อสู้กันเล็กน้อย เลือกระหว่างเปิดเผยและไม่เปิดเผย
อย่างไรก็ตาม หลังจากโล่ฮานมาแล้ว ดูเหมือนเธอจะมีทางเลือกแล้ว
“คุณโล่ เรื่องเกี่ยวกับที่เราคุยกันเมื่อเช้า ฉันคิดว่ามีบางเรื่องควรบอกให้คุณรู้ล่วงหน้า คุณจะได้เตรียมใจ”
***
โล่ฮานสังเกตคน แม้ว่าจะไม่มืออาชีพเหมือนนักจิตวิทยา แต่ช่วงหลายปีของการทำงานของเขา เขาได้ทำสรุปผลได้เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง
มองสีหน้าของกู้ฮอน ค่อนข้างต่างจากช่วงเช้า ใบหน้าของเธอแสดงออกถึงเนื้อหามากมาย
ดูเหมือนว่าเธอจะต่อสู้ในใจกับตัวเองอย่างหนัก
“ฮอน มีอะไรคุณพูดเถอะ หากอยู่ในความสามารถของผม ก็จะต้องช่วยคุณแน่นอน”
กู้ฮอนพยักหน้า: “ก่อนอื่น สิ่งที่ฉันต้องการพูดก็คือ: หลังจากเราแยกกันแล้วฉันไปหาถังเทียนจื๋อ”
โล่ฮานมองเธอที่ลดสายตาลงเล็กน้อย เขาประหลาดใจเล็กน้อย: “คุณต้องการพูดอะไร?”
“เขาปฏิเสธการให้ความร่วมมือ และเขามีไหวพริบมาก เขาเอาแต่นอกเรื่องเกี่ยวกับเรื่องที่เล่นงานเสี่ยวเฉิน ฉันดูแล้วพวกคุณคงต้องแข็งข้อกับเขาแล้ว
