ตอนที่3ยกเลิกการหมั้นหมายกับยินรั่วอวิ๋น
ประตูทางเข้าห้องพักรับรองสติของยินเสี้ยวเสี้ยวกลับมาได้เร็วจึงดิ้นออกจากการจับกุมของผู้ชายมองเขาอย่างระมัดระวัง:“คุณลุงจางไม่ขอรบกวนให้คุณลำบากแล้วค่ะคุณกลับไปเข้าร่วมงานเลี้ยงเถอะค่ะ”
พูดจบก็เตรียมตัวเข้าห้องพักรับรองเพื่อพักผ่อนสักพักแต่ทว่าไม่ทันคาดคิด‘คุณลุงจาง’ที่ระยะนี้ปรากฏตัวที่บ้านเธอบ่อยๆจะหัวเราะออกมาอย่างคาดไม่ถึงร่างกายที่ออกจะอ้วนเล็กน้อยคล้ายสามารถมองเห็นไขมันสั่นได้ทำให้รู้สึกรังเกียจ
ผู้จัดการจางเหลือบสายตามองผู้หญิงที่อยู่ด้านหน้าที่จริงแล้วในบ้านยินลูกสาวคนโตของบ้านยินเป็นคนที่มีรูปร่างหน้าตาสมบูรณ์แบบโดดเด่นคนหนึ่งสี่พี่น้องของบ้านยินเธอคือคนเดียวที่เติบโตมาแล้วงดงามที่สุดและก็ล่อลวงจิตใจของคนมากที่สุดใบหน้าของยินเสี้ยวเสี้ยวอ่อนโยนนุ่มนวลถ้าอยู่ในสมัยโบราณคงเป็นคนที่ใบหน้างดงามอันดับหนึ่ง
“คุณอย่าเรียกผมว่าคุณลุงจางเลยผมอายุมากกว่าคุณไม่เท่าไรเรียกผมว่าพี่ชายก็พอแล้ว”มองเหยื่อที่อยู่ด้านหน้าอย่างพึงพอใจ
“เชิญออกไปค่ะพวกเราต้องการเข้าไปพักผ่อนสักครู่มีธุระอะไรไว้ค่อยคุยกัน!”ผู้จัดการจางวางแผนที่จะเข้าไปจับกุมยินเสี้ยวเสี้ยวเข้ามาไว้ในอ้อมแขนขอเพียงแค่เข้าไปในห้องเขาก็ไม่เชื่อว่าเขาจะนำเธอมาไม่ได้!
ยินเสี้ยวเสี้ยวหลบจากมือของผู้จัดการจางในใจมีความหวาดกลัวนิดหน่อยสายตามองไปที่ทางเดินด้านหลังผู้จัดการจางโดยไม่ได้ตั้งใจหวังให้มีใครสักคนปรากฏตัวขึ้นมาหยุดพฤติกรรมอันบ้าคลั่งของเขาในตอนนี้ได้
“คุณลุงจางกรุณาระมัดระวังท่าทีของคุณด้วย!”
รู้สึกเคร่งเครียดนิดหน่อยพยายามที่จะหลีกหนีแต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ถูกมือของเขาลากเอาได้จึงกระวนกระวายขึ้นมายินเสี้ยวเสี้ยวก้มหน้าลงแล้วกัดที่ฝ่ามือของเขาอย่างรุนแรงด้วยแรงนั้นทำให้ผู้จัดการจางคลายแรงที่มือออกด้วยสัญชาตญาณ
ยินเสี้ยวเสี้ยววิ่งเร็วเล็กน้อยเพราะกลัวว่าผู้จัดการจางที่อยู่ด้านหลังจะไล่ตามมาทันหันศีรษะกลับไปมองเห็นคนด้านหลังไม่ได้ไล่ตามมาแต่ไม่ทันได้คาดคิดก็ชนเข้ากับอ้อมกอดของใครสักคนกลิ่นที่คุ้นเคยทำให้ยินเสี้ยวเสี้ยวเจ็บจมูกขึ้นมานิดหน่อยครางออกมาจากลำคอ
เซี่ยงเฉิงเสียงที่คุ้นเคยของดังออกมาจากลำคอและยังมีฝ่ามือที่อบอุ่นแสนคุ้นเคยของเขาทุกท่าทางทำให้ใจที่กำลังสลายของยินเสี้ยวเสี้ยวยังคงอยู่:“เสี้ยวเสี้ยวคุณเป็นอะไร?บาดเจ็บตรงไหนไหม?”
ลืมตาขึ้นยินเสี้ยวเสี้ยวมองผู้ชายตรงหน้าเขาที่เพิ่งจะปฏิเสธความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาไปเช่นนั้นแล้วตอนนี้เขามีความหมายอะไร?ทำไมถึงยังเป็นห่วงเธอ?ทำไมถึงยังแกล้งทำเหมือนทั้งสองคนยังมีความรู้สึกคุ้นเคยกันอยู่?
ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่มองเขาอย่างดื้อดึงเซี่ยงเฉิงรู้นี่คือการแสดงออกถึงคำตอบที่ยากจะยอมรับภายในใจของทั้งสองคนอยู่ด้วยกันมาสี่ปีถ้าหากแค่นี้ยังไม่รู้เวลาที่ผ่านมาก็คงไร้ประโยชน์จริงๆ
“ทำไมคุณไม่บอกผมคุณคือลูกสาวคนโตของบ้านยิน?คุณรู้หรือเปล่าพ่อแม่ของผมจะให้ผมแต่งงานกับบ้านยินผมไม่มีวิธีอื่นถึงได้ไปหายินรั่วอวิ๋นถ้าหากผมรู้ว่าคุณคือลูกสาวคนโตของบ้านยินแน่นอนว่าผมต้องไม่ไปกับยินรั่วอวิ๋น!”เซี่ยงเฉิงเสียงของดังขึ้นเล็กน้อยแต่ก็ยังสะกดอารมณ์ไม่ได้ใช้เสียงที่ดังกว่านี้สายตาที่มีความโกรธมองไปที่ยินเสี้ยวเสี้ยว:“เสี้ยวเสี้ยวครั้งนี้คุณเอาแต่ใจตัวเองมากเกินไปจริงๆ!”
ได้ฟังคำตอบอย่างนี้แล้วแต่จู่ๆยินเสี้ยวเสี้ยวก็หัวเราะขึ้นมุมปากโค้งเป็นรอยยิ้มอย่างสวยงามเปิดให้เห็นฟันสีขาวสะอาดสวยแก้มยังมีลูกแพร์ลูกๆสองลูกในขณะนั้นราวกับเห็นดอกไม้ที่บานท่ามกลางฤดูหนาวอย่างไรอย่างนั้น
เซี่ยงเฉิงตกตะลึงยินเสี้ยวเสี้ยวที่เป็นแบบนี้เขาคุ้นเคยและก็ไม่คุ้นเคยในเวลานั้นเขารู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องราวกับว่ามีบางสิ่งที่ไหลผ่านเข้ามาในชีวิตของเขาอย่างรวดเร็ว
หลังจากที่ยินเสี้ยวเสี้ยวหัวเราะเสร็จสายตาก็มองไปทางยินรั่วอวิ๋นที่เดินตามพวกเขามาอย่างเงียบๆก็ถามประโยคหนึ่งด้วยน้ำเสียงหนักแน่น:“ถ้าอย่างนั้นในเมื่อตอนนี้คุณรู้แล้วว่าฉันคือลูกสาวคนโตของบ้านยินคุณก็จะยกเลิกการหมั้นหมายกับน้องสาวของฉันหลังจากนั้นก็จะหมั้นกับฉันใช่ไหม?”
เพี๊ยะ!
ไม่เกินความคาดหมายเลยแม้แต่น้อยยินเสี้ยวเสี้ยวก็ได้รับฝ่ามือของยินรั่วอวิ๋นอีกครั้งฝ่ามือนี้รุนแรงกว่าของฝ่ามือของหลี่หมึ้งเสียอีกรุนแรงจนได้รับรสชาติของเลือดภายในปากแต่ก็ยังคงถามเซี่ยงเฉิงอย่างหนักแน่น:“เป็นอย่างไรบ้างล่ะ?คุณต้องการเลิกกับน้องสาวของฉันหลังจากนั้นก็มาคบกับฉันไหม?”
