ตอนที่62 คนคนนั้นเป็นผมได้ไหม
ต๋งไขมองหน้าของยินเสี้ยวเสี้ยวที่ถูกแสงไฟสาดส่องมา เขามองเธออย่างตั้งใจ ปากเล็กๆ บางๆ ก็ขยับพูดขึ้นมา ใจของเขาราวกับหยุดนิ่ง
เสียงเบาๆ นั้น ต๋งไขก็หันหน้าเข้าไปมองทางนั้น
ร่างกายของยินเสี้ยวเสี้ยวแอบแข็งทื่อ เสียงนั้นจะทำให้เธอลืมได้ไง มาจนถึงตอนนี้ถึงเพิ่งรู้ตัวว่ามือของตัวเองไปอยู่บนหน้าอกของต๋งไขแล้ว และก็ดึงแขนของตัวเองออกมา จากนั้นก็หันไปมองคนที่ยืนมองอยู่ด้านข้างเห็นจิ๋นลี่ยวนที่เอามือตัวเองสอดไว้ที่กระเป๋ากางเกง
จิ๋นลี่ยวนสวมเสื้อเชิ้ตคอวีสีดำ กางเกงสีกากี เขาทำท่าเหมือนไม่สนใจแต่มองไปทางผู้ชายผู้หญิงสองคนที่ยืนอยู่หน้าประตูKTV
ใจของต๋งไขแอบขรึม เดิมแล้วเขาต้องการคำตอบของยินเสี้ยวเสี้ยว แต่ตอนนี้จิ๋นลี่ยวนดันมาปรากฏตัวเอาซะก่อน ทำเอาเขาไม่รู้จะทำยังไง แต่กลับมีความรู้สึกว่า ไม่เสียใจเลยที่ได้ความรู้สึกในใจของตัวเองบอกกับยินเสี้ยวเสี้ยวไป
ยินเสี้ยวเสี้ยวยืนอยู่ที่เดิมไม่พูดอะไร และมองไปทางจิ๋นลี่ยวนอย่างอึ้งๆ
ทั้งสองคนยืนเงียบและมองไปทางนั้น ไม่มีใครพูดอะไรเลย ต๋งไขยืนอยู่ตรงนั้นแถมยังเหมือนจับใครออกมาได้
ผ่านไปนานหลังจากนั้น นานจนยินเสี้ยวเสี้ยวรู้สึกว่าไม่มีแรง อยู่ก็มีคนตะโกนเรียกชื่อของจิ๋นลี่ยวนออกมาอย่างสนิทสนม และเสียงนี้ก็รู้สึกคุ้นหูอีกเช่นกัน
“พี่จิ๋น”คนที่เดินออกมาจากKTV ไม่ใช่เซี่ยงหลินแล้วเป็นใครกัน
สีหน้าของยินเสี้ยวเสี้ยวเริ่มไม่ดี แต่เพียงแสงสีช่วยกลบเกลื่อนได้ไปไม่น้อย ไม่มองดีๆ ก็คงมองไม่ออก มีเพียงแค่ต๋งไขเท่านั้นที่รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่ายินเสี้ยวเสี้ยวเปลี่ยนไป
จิ๋นลี่ยวนขมวดคิ้วมองดูผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ ของต๋งไข อารมณ์ก็เริ่มไม่ค่อยดี
จริงๆ ตามปกติ วันนี้อารมณ์ของเขาก็เรื่อยๆ ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ไม่เพียงแต่ตอนที่พูดคุยกับยินจื่อเจิ้นพูดถึงเรื่องที่เขาไม่อยากคุย หรืออารมณ์ที่ตกใจหลังจากที่ไปเจอเข้ากับเซี่ยงหลิน แต่ไม่ว่าอะไรก็ตามก็เทียบไม่ได้กับอารมณ์ตอนที่เจอเข้ากับยินเสี้ยวเสี้ยวและต๋งไขที่นี่ อีกทั้งต๋งไขยังสารภาพรักอีก แบบนี้ยิ่งทำให้อารมณ์ไม่ดีเข้าไปใหญ่！
หรี่ตาลง จิ๋นลี่ยวนราวกับไม่ได้ยินเสียงของเซี่ยงหลินที่เรียกเขาอยู่ ได้เพียงแต่องค์ผู้หญิงที่ทำท่าไม่อยากจะมองเขาเท่านั้น ผู้ชายที่ดูเย็นชามาตลอด ที่เป็นครั้งแรกที่เขาโมโหขนาดนี้
ก้าวขายาวออกไป จิ๋นลี่ยวนสองสามก้าวก็เดินไปถึงที่ด้านข้างของยินเสี้ยวเสี้ยว และก็เอามือข้องเอวเธอไว้ รู้สึกเห็นได้ชัดว่าเธอตัวสั่น ในใจของเขาก็ยิ่งไม่มีความสุขเข้าไปกันใหญ่ เพียงแต่ของเขาไม่ปรากฏ ได้แต่ปรากฏใบหน้าที่ยังคงเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและรอบยิ้มเท่านั้น และพูดออกมาเบาๆ ว่า“เสี้ยวเสี้ยว คุณไม่ได้บอกต๋งไขหรอว่าคุณแต่งงานแล้ว”
เซี่ยงหลินที่วิ่งออกมาก็ทำหน้างง กะพริบตาปริบๆ มองไปทางยินเสี้ยวเสี้ยว ก็ไม่ได้คิดเลยว่ายินเสี้ยวเสี้ยวที่เป็นแฟนของพี่แต่งงานแล้วงั้นหรอ
สีหน้าของต๋งไขหลังจากที่ได้ยินจิ๋นลี่ยวนพูดจบก็ซีดลง ได้ยินเรื่องที่เขาว่ากันมาเป็นความรู้สึกอีกอย่าง พอได้ยินเรื่องจริงกับหูกลับกลายเป็นความรู้สึกอีกอย่าง ผู้หญิงที่เขาปกป้องมาตลอดสี่ปี คนที่เขารอวันที่เธอเลิกกับเซี่ยงเฉิงมาตลอด แต่กลับทำไมหลังจากที่ยินเสี้ยวเสี้ยวเลิกกับแฟนแล้วกลับอยู่ๆ มาแต่งงานเอาซะได้！เรื่องที่เขาว่ากันนั้นมันคือเรื่องจริงทั้งหมด！
ยินเสี้ยวเสี้ยวค่อยๆ เงยหน้าทองผู้ชายที่อยู่ด้านข้าง เขาควรที่จะเห็นออกมาจากบ้าน เสื้อผ้าเปลี่ยนใหม่หมด สระผมใหม่ๆ คิดถึงที่เซี่ยงหลินอยู่ข้างๆ ตัวเอง ในตอนนั้นยินเสี้ยวเสี้ยวก็รู้สึกความอึดอัดของตัวเองค่อยๆ ดีขึ้นมาหน่อย
จิ๋นลี่ยวนไม่ได้ยินเสียงของยินเสี้ยวเสี้ยวอยู่นาน เลยหันไปพูดตรงๆ เข้ากับต๋งไขว่า “ขอโทษนะครับ ภรรยาของผมทำให้คุณเข้าใจผิด พวกเราจดทะเบียนกันแล้ว งานแต่งก็กำลังเตรียมอยู่ ถึงวันนั้นหวังว่าคุณจะมาร่วมอวยพรกันนะครับ”
คำพูดนั้นพร้อมคำทิ้งท้าย ทำเอาสกัดกั้นใจของต๋งไข และก็ทำเอาใจของยินเสี้ยวเสี้ยวนิ่งลง
ต๋งไขมองไปทางยินเสี้ยวเสี้ยว เธอกลับเพราะคำพูดของจิ๋นลี่ยวนแอบอายขึ้นมาเล็กน้อย เขารู้ เธอเขินแล้ว……
เห็นได้ชัดว่าเป็นท่าทางที่ดูสวยงาม แต่ในสายตาของต๋งไขกลับกลายเป็นบาดตาบาดใจ ทรมาน ใจเหมือนถูกทิ่มแทง……
ต๋งไขฝืนยิ้มออกมา ไม่ได้พูดอะไรต่อ ในตาของยินเสี้ยวเสี้ยวไม่รู้จะทำตัวยังไง แต่ไม่ว่าวันนี้จิ๋นลี่ยวนจะโผล่หรือไม่โผล่มา ยังไงเธอก็ปฏิเสธต๋งไขอยู่ดี ระหว่างพวกเขาทั้งสองคนมันไม่เหมาะสมกัน ไม่ว่าจะตอนไหนก็ตาม
“ต๋งไข……”ยินเสี้ยวเสี้ยวพูดออกมาเบาๆ ทำท่าเหมือนทนไม่ได้ และก็ไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดี
ถ้าเกิดเป็นไปได้ เธอหวังว่าทุกคนจะยังคงเป็นเพื่อนกัน
หลังจากที่ต๋งไขอึ้งไปพักหนึ่งก็มีสติกลับมา และก็ไม่ได้พูดอะไร ได้เพียงแต่ยิ้มออกมาเท่านั้น “เดี๋ยวผมเข้าไปรอคุณนะ พวกเขาอยู่ในนั้นกัน เธอเองก็รีบเข้ามานะ”
ยินเสี้ยวเสี้ยวยังไม่ทันตอบกลับ ต๋งไขก็หันเข้าไปที่KTV และต๋งไขเพิ่งจะเดินออกไป ตอนนั้นเองเซี่ยงหลินที่เพิ่งรู้สึกตัวเองได้ก็ตกใจมาก
“ยินเสี้ยวเสี้ยวเธอแต่งงานแล้วหรอ”เซี่ยงหลินเบิกตากว้างมองผู้หญิงคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า ชี้หน้าเธออย่างไม่มีมารยาท และก็หันไปมองหน้าของจิ๋นลี่ยวน ยิ่งถามขึ้นมาอย่างสงสัยว่า “พี่จิ๋นคบกับยินเสี้ยวเสี้ยวงั้นหรอ”
ยินเสี้ยวเสี้ยวมองดูเซี่ยงหลินที่มีสีหน้าไม่เชื่อเป็นอย่างมาก สีหน้าก็ขรึมขึ้นมา
เธอไม่รู้ว่าเซี่ยงหลินไม่รู้ฐานะของเถ้าแก่บ้านจิ๋นอย่างจิ๋นลี่ยวน แต่เธอรู้ว่าเซี่ยงหลินชอบจิ๋นลี่ยวน กระทั่งที่รู้เรื่องของจิ๋นลี่ยวนก่อนหน้านี้ทั้งหมด แต่มาถามเรื่องแต่งงานของคนอื่นต่อหน้าของคนอื่นมันช่างไม่มีมารยาทเป็นอย่างมาก อย่าว่าแต่เดิมความสัมพันธ์ระหว่างยินเสี้ยวเสี้ยวและเซี่ยงหลินไม่ดีเท่าไหร่ แต่มันก็แอบดีอยู่ ตอนนี้ไม่รู้แล้วว่าความสัมพันธ์มันจะเปลี่ยนไปเป็นแบบไหนอีก
“ตกใจมากเลยหรอ”ยินเสี้ยวเสี้ยวถามกลับไป และมองไปที่ใบหน้าของเซี่ยงหลินที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ “ฉันและจิ๋นลี่ยวนแต่งงานกันแล้ว แต่งงานอย่างถูกกฎหมาย และไม่มีเรื่องหมาลักไก่อะไรทำนองนั้นด้วย ทำไมคุณเซี่ยงถึงไม่พอใจขนาดนี้ล่ะ”
จิ๋นลี่ยวนมองผู้หญิงที่ยืนอยู่ด้านข้างอย่างแปลกใจ ในเวลาเดียวกันยินเสี้ยวเสี้ยวอยู่ๆ ก็ราวกับเหมือนเสือที่กำลังขู่ออกมา ทำเอาเซี่ยงหลินไม่ชอบ ในตอนนั้น จิ๋นลี่ยวนก็รู้สึกว่าตัวเองกำลังคว้าอะไรอยู่ กลับแวบเดียวก็หายไปแล้ว
เซี่ยงหลินได้ยินคำพูดของยินเสี้ยวเสี้ยว ก็โมโหขึ้นมา “ฉันไม่พอใจแล้วจะทำไม เธอยินเสี้ยวเสี้ยว คนที่ไม่มีอะไรสักอย่าง ไม่เหมาะกับ่พี่จิ๋นหรอก พี่จิ๋นเป็คนที่ดูดีขนาดนี้……”
“แล้วไง ฉันไม่คู่ควรแล้วเธอคู่ควรงั้นหรอ”ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่ได้รอที่จะให้เซี่ยงหลินพูดจบ ก็สบทคำพูดที่โมโหออกมาสาดใส่อย่างรวดเร็ว และมองไปทางเซี่ยงหลินแสยะยิ้มพูดว่า “ขอโทษจริงๆ นะ ่พี่จิ๋นของเธอไม่เหมาะกับเธอหรอก มันเหมาะกับฉันที่เป็นภรรยาถูกกฎหมายมากกว่า！”
ในตอนนั้นเซี่ยงหลินอดไม่ได้อยากที่จะเข้าไปตบยินเสี้ยวเสี้ยว！
ทำไมเธอถึงได้ก้าวร้าวแบบนี้นะ
“ยินเสี้ยวเสี้ยว！”เซี่ยงหลินตะโกนออกมา และพูดออกมาอย่างโมโหว่า “อีผู้หญิงหน้าไม่อาย！จริงๆ แล้ว่พี่จิ๋นกำลังจะ……”
“เซี่ยงหลิน！”อยู่ๆ จิ๋นลี่ยวนที่เงียบอยู่นานกำลังจะพูดออกมา เซี่ยงหลินที่กำลังเดือดเป็นไฟก็สงบลงมา กลับมองยินเสี้ยวเสี้ยวอย่างไม่พอใจอยู่แบบนั้น เดิมจิ๋นลี่ยวนไม่สนใจเท่าไหร่ และพูดออกมาเบาๆ ว่า “อย่าพูดไปเรื่อย”
คำนั้นทำให้ยินเสี้ยวเสี้ยวอึ้งหน่อยๆ ไม่ได้ดึงสติกลับมา
อย่าพูดไปเรื่อยงั้นหรอ
คือที่เซี่ยงหลินบอกว่าตัวเองหน้าไม่อายอย่างงั้นหรอ หรือว่าอะไรกัน
ยินเสี้ยวเสี้ยวมองจิ๋นลี่ยวนด้วยหางตา กลับเห็นใบหน้าเขามีท่าทีที่เคร่งขรึมไม่น้อย
อารมณ์ธรรมดาๆ แบบนี้ ใจของยินเสี้ยวเสี้ยวกลับรู้สึกไม่ค่อยสบายขึ้นมาเท่าไหร่
จิ๋นลี่ยวน คงจะแคร์ตัวเองมากสินะ
เซี่ยงหลินเม้มปากแน่น ทำหน้าอย่างไม่ได้รับความยุติธรรมไปทางจิ๋นลี่ยวน แต่เพราะสีหน้าที่ดูจริงจังของจิ๋นลี่ยวนทำเอาเธอไม่กล้าพูดอะไรออกไป
่พี่จิ๋นออกจะเหมาะกับพี่ซูว เธอแน่ใจว่าก็ชอบ่พี่จิ๋น ใครจะไปคิดล่ะว่า แค่หมอจนๆ เขาก็ชอบ เดิมได้ยินมาว่า่พี่จิ๋นจะขอพี่ซูวแต่งงานแล้ว แต่พี่ซูวกลับถูกทีมเต้นบัลเล่ต์เยอรมันแย่งไป หลังจากที่พี่ซูวกลับมาแล้วครั้งหนึ่งก็เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเลิกกัน เธอคิดว่าตัวเองจะมีโอกาส ดังนั้นครั้งนี้ ถือโอกาส กลุ่มบัลเล่ต์ลากลับมาอีก เพื่อพี่จิ๋น กลับไม่คิดว่า จิ๋นลี่ยวนจะแต่งงานแล้ว
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่น่าตกใจมาก！
ทำไมอยู่ๆ เขาก็แต่งงานแล้วล่ะ
คิดถึงตรงนี้ อยู่ๆ เซี่ยงหลินก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้รับความยุติธรรม ไม่ได้รับความยุติธรรมถึงขณะที่ว่าทั้งโลกนี้แย่งของของเธอ
น้ำตาอดไม่ได้ที่จะไหลลงมา เซี่ยงหลินพูดกับจิ๋นลี่ยวนอย่างปากสั่นๆ ว่า“พี่จิ๋น ทำไมพี่แต่งงานล่ะ คนพี่อยากแต่งด้วยคนคนนั้นเป็นฉันไม่ได้หรอ หรือว่าตั้งแต่ไหนแต่ไรมาพี่ไม่เคยเห็นฉันในสายตาเลย”
ยินเสี้ยวเสี้ยวมองไปดูท่าทางของเซี่ยงหลิน อดไม่ได้ที่จะแสยะยิ้มออกมา
เธอชัดเจนมาก ทุกคนต่างก็มีสิทธิที่จะตามขอร้องรัก พูดได้ว่าความรักนั้นเป็นสิ่งที่เป็นอิสระ แต่ถ้าความรักของตนเป็นทาสสำหรับคนอื่น แบบนั้นก็สามารถขีดเส้นใต้ได้ว่าความรักนั้นเป็นเรื่องที่ทำให้กดดันได้ใช่หรือไม่ เซี่ยงหลินรู้สึกว่าตัวของเธอเองชอบจิ๋นลี่ยวน กระทั่งเหมือนการแอบรักจิ๋นลี่ยวนอยู่หลายปี อย่างนั้นจิ๋นลี่ยวนก็ควรที่จะเป็นของเธอ ความคิดแบบนี้มันดูเหมือนการแย่งชิงเกินไปใช่ไหม คิดว่าโลกหมุนรอบตัวเองหรือไง
“พี่จิ๋น พวกเรารู้จักกันมาสองปีแล้ว พี่ไม่เคยคิดถึงฉันมาก่อนเลยหรอ” เซี่ยงหลินไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้รับความยุติธรรมขนาดนี้มาก่อน สำหรับความคิดเธอแล้วที่จิ๋นลี่ยวนได้ประกาศเตือนทั้งหมดเมื่อกี้นี้ ทั้งหมดก็คือกำลังตะโกนบอกเธอ และจิ๋นลี่ยวนที่โมโหแบบนั้นก็เพราะว่ายินเสี้ยวเสี้ยว！เมื่อกี้เห็นได้ชัดว่าจิ๋นลี่ยวนมีสายตาที่ดูอบอุ่นอยู่ แต่พอมองไปที่ยินเสี้ยวเสี้ยวเท่านั้นแหละ เขาก็โมโหกลายเป็นคนร้ายกาจขึ้นมาทันที “ยินเสี้ยวเสี้ยวยั่วโมโหนายแล้วใช่ไหม”เธอไม่ได้เป็นคนที่รู้จักละอายแก่บาปเลยซะหน่อย คนทั้งเมืองTมีใครไม่รู้จักกับเธอมั่งล่ะ ‘คุณธรรมไม่มี ศีลธรรมไม่ดี’ พี่จิ๋นอย่าโดนเธอหลอกไปนะ ก่อนหน้านี้เธอคบกับพี่ของฉัน！”
ยินเสี้ยวเสี้ยวแทบไม่สนใจที่เซี่ยงหลินพูด เรื่องพวกนี้เดิมจิ๋นลี่ยวนก็รู้มาตั้งนานแล้ว ถ้าเกิดเขาจะมาขุดเรื่องเก่ามาะทะเลาะ งั้นเธอเองก็ไม่มีเรื่องอะไรที่จะต้องคุยแล้ว ดังนั้นในตอนนั้นเธอเลยเหล่ตาไปมองจิ๋นลี่ยวน เธออยากที่จะดูว่าวันนี้จิ๋นลี่ยวนจะทำอย่างไรต่อไป
เห็นได้ชัดว่าจิ๋นลี่ยวนถูกเซี่ยงหลินสารภาพไปจนตกใจไปแป๊ปหนึ่ง แต่ใช้เวลาเพียงแป๊ปเดียวเขาก็มีสติกลับมาเหมือนเดิม เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเซี่ยงหลินจะมีคิดแบบนี้กับเขา ในขณะเดียวกัน จิ๋นลี่ยวนเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมอยู่ๆ ตอนที่เขามองไปที่ยินเสี้ยวเสี้ยวก็รู้สึกอารมณ์ไม่ดีขึ้นมาได้……
จิ๋นลี่ยวนมองไปที่ยินเสี้ยวเสี้ยวด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
