บทที่107 แผนการที่เปิดเผยของยินรั่วอวิ๋น
ฤดูร้อนหมดไปฤดูใบไม้ร่วงมา ทั้งเมืองเหมือนเข้าสู่ฤดูฝนเลย วินาทีก่อนท้องฟ้ายังแจ่มใสจู่ๆก็ฝนตก ก็เหมือนกับชีวิตของคนเรา มีอุปสรรคกับราบรื่นมาพร้อมกันตลอด
เรื่องที่ช่วงนี้ทุกคนพูดถึงในเมืองTยังไม่ผ่านไป มีสายของบ้านยินโทรหายินเสี้ยวเสี้ยว คนที่โทรมาคือหลี่หมึ้ง บอกว่าตอนนี้พวกเขาอยู่ใน’ห้างสรรพสินค้าหม่านฮั่นฉวนสี’ ให้ยินเสี้ยวเสี้ยวมาเที่ยว พอดีเดี๋ยวยินจื่อเจิ้นเลิกงาน ทุกคนทานข้าวด้วยกัน
ถ้าไม่มีข้อเสนอที่ล่อใจอย่างยินจื่อเจิ้น ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่ไปแน่ๆ แต่ดันมี
ใน’ห้างสรรพสินค้าหม่านฮั่นฉวนสี’ คนไม่เยอะมาก ที่ไม่ใช่ห้างทั่วๆไป ในนี้น่าจะแบ่งออกเป็นสองที่ ที่หนึ่งส่วนมากขายของจำพวกสินค้าหรูหรา คนธรรมดาไม่สามารถจ่ายได้ อีกที่หนึ่งถึงจะมีสิ่งของที่ค่อนข้างธรรมดา แต่ว่าทั้งสองก็ยังมีระยะห่างกันเล็กน้อย
ตอนที่ยินเสี้ยวเสี้ยวถึง ยินรั่วอวิ๋นกับหลี่หมึ้งก็วนในนี้หนึ่งรอบแล้ว ในมือมีสินค้ามากมาย
“แม่”เรียกเบาๆ ในเสียงนี้ของยินเสี้ยวเสี้ยวไม่มีความรู้สึกแล้ว หลังจากที่ตอนนั้นตัวเองออกจากบ้านยินถูกหลี่หมึ้งบังคับเซ็นสนธิสัญญาแบบนั้นก็ไม่มีแล้ว
ยินรั่วอวิ๋นเงยหน้าฉีกยิ้มใส่ยินเสี้ยวเสี้ยว สายตาตกลงบนท้องน้อยที่แบนรายของเธอเงียบๆ
นับเวลา น่าจะพอๆกับตนเอง ก็สองเดือนแหละ เด็กยังไม่เป็นตัวเลย
ไม่รู้ว่ายังทำตามความคิดของคนรุ่นเก่ารึเปล่า ยังท้องไม่ถึง3เดือนไม่เหมาะที่จะบอกกับคนอื่น ดังนั้นจนถึงตอนนี้ เรื่องที่ยินเสี้ยวเสี้ยวท้องก็มีแค่ครอบครัวบ้านยินเท่านั้นที่รู้
“พี่ เมื่อกี้ตอนฉันไปซื้อของกับแม่ ก็ซื้อเผื่อพี่ด้วยหนึ่งชุด”พูดไป ยินรั่วอวิ๋นก็แกล้งยื่นถุงที่อยู่ในมือใกล้ยินเสี้ยวเสี้ยว ของในนั้นมีสองชุดจริงๆ เหนือความคาดหมายของยินเสี้ยวเสี้ยวมันไม่มีความแตกต่างระหว่างข้อดีหรือข้อเสีย
สำหรับเรื่องท้อง ยินเสี้ยวเสี้ยวอยากพูดตลอด แต่กลับไม่เคยมีโอกาส
ช็อปจนเหนื่อยแล้ว หลี่หมึ้งเลยพายินรั่วอวิ๋นไปนั่งพักที่ร้านกาแฟร้านหนึ่ง จัดเก็บของด้วยพอดี ใครจะรู้ว่าเพิ่งนั่งลง ยินรั่วอวิ๋นก็ถามขึ้น”พี่ เรื่องที่พี่ท้องยังไม่บอกคนบ้านจิ๋นเหรอ?”
ประโยคนี้ ก็ดึงดูดความสนใจของหลี่หมึ้ง
ในท้องของยินเสี้ยวเสี้ยวคือหลานรักนะ จะไม่ให้บ้านจิ๋นรู้ได้ไง?พวกเขาไม่รู้ งั้นบ้านยินก็จะไม่ได้รับผลประโยชน์สินะ?หลี่หมึ้งก็พูดออกมาอย่างไม่ลังเล”เสี้ยวเสี้ยว เรื่องนี้ทำไมเธอถึงทำแบบนี้?ถึงจะเป็นข้อต้องห้าม3เดือนแรกทารกในครรภ์ยังไม่มั่นคง แต่ว่าก็ทำแบบนี้ไม่ได้ พวกเขาคือครอบครัวของเธอนะ”
ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่ได้พูด วันนี้ออกมา เธอแค่อยากเจอยินจื่อเจิ้น ให้เขารู้ว่าตัวเองสบายดี
ไม่ได้คำตอบจากยินเสี้ยวเสี้ยว ยินรั่วอวิ๋นกับหลี่หมึ้งก็ไม่เครียด แค่หลังจากที่พูดเกลี้ยกล่อมด้วยเจนตนาที่ดี ทั้งสามคนก็เริ่มช็อปอีกครั้ง ครั้งนี้ยังคงมุ่งเน้นไปห้างสรรพสินค้าเด็กทารก ตลอดทางจะได้ยินหลี่หมึ้งเตือนพวกเธอตลอด ตอนท้องต้องระวังเรื่องอะไรบ้าง…….
ยินเสี้ยวเสี้ยวฟังจนหมดความสนใจไปแล้ว บวกทั้งตอนนี้เธอปวดท้องขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เธอไม่อยากสนใจ และเรื่องนี้เหมือนกับว่าห่างไกลกับเธอมาก หลี่หมึ้งดันเจอเพื่อนที่เล่นไพ่ด้วยกัน ทั้งสองก็พูดคุยกันอีก ทีนี้ยินรั่วอวิ๋นกับยินเสี้ยวเสี้ยวก็เบื่อเล็กน้อย แต่ในไม่ช้ายินจื่อเจิ้นก็โทรมา จิตใต้สำนึกยินเสี้ยวเสี้ยวก็เลยเดินไปรับข้างๆ
ยินรั่วอวิ๋นมองไปทางยินเสี้ยวเสี้ยวก็เดินตามไป
“พี่ พวกเราลงไปรอแม่กันเถอะ”ยิ้มพูดเบาๆกับยินเสี้ยวเสี้ยว ยินรั่วอวิ๋นยิ้มเจิดจ้าเป็นพิเศษ ยื่นมือดึงยินเสี้ยวเสี้ยวจะเดินไปที่บันไดเลื่อน
ยินเสี้ยวเสี้ยวคุยกับยินจื่อเจิ้นไปถูกเธอลากไปโดยไม่รู้ตัว จนทั้งสองคนเดินมาถึงข้างบันไดเลื่อน เวลานี้คนในห้างน้อยมาก มีไม่กี่คนอยู่รอบๆบันไดเลื่อน บางครั้งก็จะมีคนเดินขึ้นเดินลง คนที่มาเขตทารกน้อยมากจริงๆ
“พี่ พี่บอกฉันได้นะ เด็กในท้องพี่เป็นของใครไหม?ฉันสัญญา ไม่บอกพี่เขย”จู่ๆ ยินรั่วอวิ๋นก็พูดแบบนี้ออกมา น้ำเสียงสดใดทะลุผ่านเข้าหูของยินจื่อเจิ้นที่อยู่ในสายด้วย
ยินเสี้ยวเสี้ยวหันไปมองยินรั่วอสิ๋นที่จู่ๆก็เพิ่มน้ำเสียงนี้ กลับเห็นท่าทางคาดหวังของเธอ ยังไม่ทันได้พูด ยินรั่วอวิ๋นก็พูดอีกครั้ง
“พี่ พี่ท้องแล้ว นับเวลาน่าจะก่อนแต่งงาน งั้นผลตรวจก่อนหน้านี้ของพี่เป็นจอมปลอมเหรอ?”ยินรั่วอวิ๋นพูดทีละคำ พูดแต่คำบนหน้ามีความสะใจเล็กน้อย”พี่ พี่มีผู้ชายคนอื่นลับหลังพี่เขยใช่ไหม?เขารู้เรื่องนี้รึเปล่า?”
“ยินรั่วอวิ๋น เธอกำลังพูดบ้าอะไร!”ยินเสี้ยวเสี้ยวโมโห ไม่ว่ายังไงผู้หญิงคนหนึ่งก็ไม่ชอบให้ใครมาใส่ร้ายตัวเองแบบนี้หรอก โทรศัพท์ในมือยังไม่วาง ก็คาสายไว้”ฉันมีผู้ชายอื่นตอนไหน?”
“หึ แล้วทำไมพี่ไม่กล้าบอกคนบ้านจิ๋น ว่าพี่ท้อง?”ยินรั่วอวิ๋นมั่นใจว่ายินเสี้ยวเสี้ยวท้องก่อนแต่งงาน ไม่ว่าเด็กนี้จะเป็นของจิ๋นลี่ยวนรึเปล่า เธอก็จะไม่ให้ยินเสี้ยวเสี้ยวปักหลักที่บ้านจิ๋นง่ายๆแน่”ถ้าพี่ไม่มีความลับ ทำไมถึงไม่กล้าพูดล่ะ?”
บนหน้าผากยินเสี้ยวเสี้ยวมีเหงื่อออกเล็กน้อย อาการปวดท้องน้อยชัดเจนยิ่งขึ้น แต่ว่าตอนนี้เธอกลับหันหลังเดินออกไปไม่ได้ ถ้าออกไป งั้นเธอก็จะอาจจะถูกคำพูดเหล่านี้ของยินรั่วอวิ๋นฆ่าตายจริงๆ!
คุณย่าจิ๋นไม่อนุญาตแน่!
“ยินรั่วชูเธออย่าพูดจาโอ้อวด!ฉันไม่ได้……”ยินเสี้ยวเสี้ยวเวียนหัวเล็กน้อย จิตใต้สำนึกอยากจะยื่นมือจับของอะไรบางอย่าง เดิมทีจ้องที่วางแขนไว้ ยินรั่วอวิ๋นกลับยื่นมือจับเธอไว้”ฉันไม่ได้…….”
คำส่าท้องยังไม่ทันได้พูดออกมา ยินเสี้ยวเสี้ยวก็ตกใจจนเบิกตาโตของตัวเอง
“โอ๊ย!พี่ พี่ผลักฉันได้ไง!’
เสีนงกรี้ดร้อง ดังขึ้นทั่วห้างทันที ผู้คนก็ยื่นหัวมาดูฉากที่น่าตื่นเต้นนี้
จู่ๆยินเสี้ยวเสี้ยวก็ถูกมือที่ดึงตนเองไว้ของยินรั่วอวิ๋นผลักเธอ หลังจากนั้นก็เห็นร่างกายของยินรั่วอวิ๋นจะหงายหลังล้มลงอย่างควบคุมไม่ได้ ก่อนล้มลงไปยังยื่นมือจับยินเสี้ยวเสี้ยวไว้ ยินเสี้ยวเสี้ยวตกอยู่ในภวังค์เล็กน้อย ก็ตามๆกันล้มลงไปจากบันไดเลื่อนกับยินรั่วอวิ๋น
อ๊า!
คนที่อยู่ในห้างเห็นจากนี้น่าตกใจก็ร้องตกใจออกมา ดึงดูดสายตาผู้คนได้อย่างรวดเร็ว
บันไดเลื่อนค่อยๆเคลื่อนไหว คนข้างบนก็กลิ้งลงมาทันที มีคนเห็นอย่างรวดเร็ว ผู้หญิงสองคนที่กลิ้งลงไปท่อนล่างเปื้อนเลือด สีที่น่าตกใจนั้นทำให้คนเห็นหน้าซีด
“รั่วอวิ๋น!”ขณะที่หลี่หมึ้งพุ่งเข้ามา เห็นยินรั่วอวิ๋นกับยินเสี้ยวเสี้ยวสองคนกลิ้งตามๆกันลงมาจากบนถึงล่าง และเพราะความเฉี่อยเลยเคลื่อนไปข้างหน้าไม่น้อย……
บนพื้นสีขาวและเย็นของห้าง มีผู้หญิงสองคนสลบอยู่บนพื้นทั้งคู่ สีสดท่อนล่างยิ่งอยู่ยิ่งเยอะ ก็เหมือนกับดอกไม้ที่กำลังบานเลย…….
กรี้ด!
ในห้างบางทีมีผู้หญิงเห็นฉากนี้กะทันหันก็จะร้องออกมา แต่ตอนนี้เหมือนกับว่าเรียกความคิดทั้งสองกลับมาไม่ได้
ยินรั่วอวิ๋นรู้สึกถึงความเจ็บของท่อนล่าง เธอที่สลบอยู่ตื่นเพราะเจ็บ มือน้อยลูบท้องตัวเองโดยไม่รู้ตัว
บนหน้าที่ถูกผมบังไว้มีรอยยิ้มที่มองไม่เห็นออกมา รู้สึกกับมือเองว่าลูกของตัวเองไหลออกจากจาก เธอแค่รู้สึกว่าอนาคต เหมือนจะสดใส…….
“เจ็บ เจ็บจัง……”ร้องแบบไม่มีเสียง ยินรั่วอวิ๋นจนจนไม่กล้าขยับ พนักงานในห้างเห็นก็รีบพุ่งเข้ามา”ฉันเจ็บมาก ลูกของฉัน ลูกของฉันล่ะ……”
ไม่มีใครกล้าตอบ ในสถานการณ์นี้ เห็นได้ชัดว่ายินรั่วอวิ๋นแท้ง เด็กจะอยู่ได้ไง!
หลี่หมึ้งลงมาจากชั้นบน ตกใจจนหน้าซีดมาก ตฝร่างกายของยินรั่วอวิ๋นเต็มไปด้วยเลือดนอนอยู่ตรงนั้นเธอมองจนปวดใดใจขึ้นมา เวลานี้ลืมว่าหลานรักในท้องของยินเสี้ยวเสี้ยวบางทรก็ไม่มีแล้วเหมือนกัน!
“รั่วอวิ๋น รั่วอวิ๋น อย่ากลัว แม่อยู่นี่…….”หลี่หมึ้งโอบยินรั่วอวิ๋นไว้ในอ้อมแขนตัวเอง มองใบหน้าเจ็บปวดที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเธอ อดไม่ได้ร้องออกมา จิตใต้สำนึกพูดออกมา”ยินเสี้ยวเสี้ยว เธอทำแบบนี้ได้ไง เธอก็รู้ว่าน้องเธอท้อง เธอผลักน้องลงมาได้ไง……”
ประโยคเดียวก็ให้คนนึกถึงตอนที่ยินรั่วอวิ๋นำดออกมาตอนกลิ้งลงมา จอนนี้ถึงจะมีคนหันมองยินเสี้ยวเสี้ยวที่ไม่ขยับเลย
“แม่ ฉันเจ็บมาก..….ฉันเจ็บมากจริงๆ……ทำไมพี่ถึงทำแบบนี้กับฉันได้……”ยินรั่วอวิ๋นร้องไประบายไป ไม่ได้พูดถึงโรงพยาบาลเลยสักนิด”แม่ ทำไมพี่ถึงเป็นแบบนี้ ฉันยกซานช่าวให้แล้ว ฉันแต่งงานกับเซี่ยงเฉินแล้ว ฉันคิดว่าพี่จะปล่อยฉันไป ทำไมเธอถึงยังไม่ยอม……”
“แม่ รึว่าพี่เห็นฉันตายถึงจะพอใจ?”พูดไป ยินรั่วอวิ๋นก็เคาะหัวตัวเองลงกับพื้น กลับถูกหลี่หมึ้งห้ามไว้”แม่ ฉันแต่งงานกับเซี่ยงเฉินเพื่อบ้านยิน ยอมแพ้กระทั่งซานช่าวที่ฉันรักที่สุด พี่แต่งกับเขาแล้ว ทำไมพี่ยังไม่ปล่อยฉันไป…….”
คำพูดนี้ ข้อมูลใหญ่มากพอที่จะให้ทั้งเมืองTระเบิด!
การพูดคุยของกลุ่มคนกลับแปลกใจที่ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่ได้ยิน กระทั่งข้อกล่าวหาพวกนั้นของยินรั่วอวิ๋นเธอก็ไม่ได้ยิน เพราะว่าตอนนี้เธอเจ็บจนยืดตัวไม่ได้ ได้แต่ขดตัวนอนบนพื้นที่เย็น พยายามหาความอบอุ่นให้ตัวเอง กลับทำอะไรไม่ได้เลย……
ท่อนล่างยิ่งอยู่ยิ่งชัดขึ้น ปวดท้องน้อยจนทำให้เธอพูดยาก จิตใต้สำนึกมือยังจับโทรศัพท์ ยินเสี้ยวเสี้ยววางสายยินจื่อเจิ้น โทรหาจิ๋นลี่ยวน ในตอนที่รอ ถึงแม้ยินเสี้ยวเสี้ยวจะเจ็บปวดและลำบากใจ จู่ๆก็นึกคำถามขึ้นว่า——
ครั้งนี้ เขาจะมาไหม?
