บทที่108 คำเดียวเกิดกระแสอย่างรุนแรง
ในห้างสรรพสินค้าหม่านฮั่นฉวนสีวุ่นวายมาก ถึงแม้ผู้ดูแลของห้างสรรพสินค้ามาก็ยังไม่สามารถเคลื่อนย้ายยินรั่วอวิ๋นกับหลี่หมึ้งได้ เพียงแค่ให้คนรอบข้างล้อมดูมากขึ้น
“พี่ พี่ทำอย่างนี้กับฉันได้ไง?ฉันขอร้อง ปล่อยฉันไปได้ไหม……”ยินรั่วอวิ๋นถูกหลี่หมึ้งกอดไว้ในอ้อมแขน ร้องไห้กล่าวว่ายินเสี้ยวเสี้ยว”ฉันแต่งงานแล้ว ไม่แย่งพี่แล้ว และก็ไม่ทำเรื่องที่ไม่ดีกับพี่ พี่ปล่อยฉันไปไม่ได้เหรอ?”
ยินเสี้ยวเสี้ยวนอนอยู่ข้างๆ บางทีเพราะว่าเลือดท่อนล่างดูแล้วไม่น่ากลัวเท่ายินรั่วอวิ๋นข้างๆ เลยทำให้คนรู้ว่าขึ้นอย่างไม่รู้ตัวว่า เธอบาดเจ็บเบากว่ายินรั่วอวิ๋น แต่มองใบหน้าขาวซีดที่มีเหงื่อไหล่ท่วมของเธอก็คิดว่าเรื่องมันไม่ได้ง่ายแบบนั้น……
ยินเสี้ยวเสี้ยวพยายามที่จะลุกขึ้นมา แต่ว่าท้องน้อยของเธอปวดมากจริงๆ เดิมทีเธอปวดประจำเดือนจนชิน แต่ว่าเดือนนี้มาล่วงหน้า ยังกลิ้งลงมาจากข้างบน เธอไม่เป็นไรก็ต้องเป็นแล้วแหละ ในมือยังจับโทรศัพท์ไว้ หูได้ยินคำพูดของยินรั่วอวิ๋น วินาทีนั้นยินเสี้ยวเสี้ยวหัวเราะกะทันหัน
พยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง ยินเสี้ยวเสี้ยวมือหนึ่งจับโทรศัพท์ มือหนึ่งจับท้องตัวเอง ตาดำกลมมองยินรั่วอวิ๋น อ้าปากพูดแทรกประโยคร้องเรียนต่อไปของยินรั่วอวิ๋น
“อินรั่วอวิ๋น เธอสามารถไม่คำนึงถึงเด็กในท้องเธอได้ แล้วมาใส่ร้ายฉันแบบนี้ เธอคิดว่าฉันยังพูดอะไรได้อีก?”ยินเสี้ยวเสี้ยวพูดเบาๆ น้ำเสียงไม่สูงแต่กลับเพียงพอที่จะให้คนในเหตุการณ์ได้ยิน
ทันทีทันใด ทุกคนมองไปทางยินรั่วอวิ๋น ข้างหูคือเสียงของยินเสี้ยวเสี้ยว
“ยินรั่วอวิ๋น เธอกับฉันถึงจะเป็นพี่น้องกัน แต่ว่าฉันเคยทำเรื่องอะไรที่ผิดต่อเธอเหรอ?ฉันโทรศัพท์อยู่ข้างลิฟท์ดีๆ เธอก็เข้ามาพาฉันกลิ้งลงบันไดด้วยกัน ตอนนี้พวกเราใครก็ไม่ได้ดี เธอยังจะทำอะไรอีก?ไม่ว่าจะพูดยังไงก็พูดความสัมพันธ์ของเธอกับจิ๋นลี่ยวนไม่รู้เรื่อง เธอยังจะทำอะไรอีก??”ยินเสี้ยวเสี้ยวทนความเจ็บปวดมองสองแม่ลูกที่อยู่ตรงหน้า จู่ๆก็รู้สึกว่าตัวเองซื่อแบบนั้นได้ยังไง คิดว่ามีสักวันที่พวกหล่อนจะปล่อยเธอไปง่ายๆ
ยินรั่วอวิ๋นมองยินเสี้ยวเสี้ยวตามัน ร้องเสียงดังกว่าเดิม หันมาถามเสียงดัง”พี่ เธออย่าบังคับฉัน ฉันรู้ความลับของพี่!ฉันไม่ได้ทำร้ายพี่ แต่ทำไมพี่ถึงทำแบบนี้กับฉัน ทำกับเด็กที่ยังไม่ได้เกิดออกมาของฉัน เขาเพิ่งจะสองเดือนเอง!”
ยินเสี้ยวเสี้ยวมองยินรั่วอวิ๋นอย่างเย็นชา สายตาตกบนท่อนล่างเธอช้า เวลานี้ตรงนั้นทิ่มตาเป็นพิเศษ แดงมากๆ เหมือนดอกบัวกำลังบาน งดงามอย่างน่าตกใจ
มุมปากยกขึ้นอย่างเยาะเย้ย ยินเสี้ยวเสี้ยวเจ็บจนแรงจะพูดก็ไม่มี ไม่ได้สังเกตเลยว่าโทรศัพท์ในมือตัวเองคาสายตั้งนานแล้ว และไม่รู้เลยว่าหลังจากคนในสายนั้นได้ยินบทสนทนานี้แล้วจะใช้ความเร็วขนาดไหนรีบมาที่นี่ ในเวลาเดียวกัน เซี่ยงเฉินได้ข่าวก็รีบมาที่นี่เหมือนกัน!
ยินรั่วอวิ๋นเห็นยินเสี้ยวเสี้ยวไม่ได้พูด หน้าก็ยิ่งอยู่ยิ่งซีด สายตาตกบนท่อนล่างเธอ เห็นว่าเธอนอกจากจะหล่นลงมาอย่างแรงแล้วมีเลือดไหลครั้งเดียวก็ไม่มีเลือดไหลออกมาอีกเลย ในใจอดสงสัยไม่ได้ กลับคิดว่า ลูกของยินเสี้ยวเสี้ยวอายุยืนขนาดนั้นเหรอ ไม่ได้แท้งเหรอ?
ทันใดนั้น ยินรั่วอวิ๋นมองเห็นสายตาของยินเสี้ยวเสี้ยวน่ากลัวขึ้น พูดเสียงเบา”พี่ พี่ทำให้ฉันไม่มีลูกแล้ว ทำไมพี่กลับไม่มีภาระเลยสักนิด?นั้นไม่ใช่ญาติพี่เหรอ?ทำไมพี่เป็นคนเลือดเย็นแบบนี้?พี่เป็นแบบนี้มีคนรักพี่จริงๆเหรอ?”
ยินเสี้ยวเสี้ยวปวดจนตรงหน้าเบลอไปหมด กลับยังเผชิญหน้าตรงๆกับยินรั่วอวิ๋น
“ยินเสี้ยวเสี้ยว แกมันเหี้ย!ทำไมแกถึงทำกับรั่วอวิ๋นได้ เธอคือน้องสาวแกนะ!น้องสาว!”ตอนนี้หลี่หมึ้งก็เหมือนกับคนบ้า ปล่อยยินรั่วอวิ๋นออกแล้วเดินไปหายินเสี้ยวเสี้ยว ในตาเหมือนมีพิษร้าย”ยินเสี้ยวเสี้ยว น้องสาวแกไม่มีลูก แกก็อย่าคิดจะมีเลย! แกมันผู้หญิงที่ใจดำอำมหิต!”
ตั้งแต่หลี่หมึ้งลุกขึ้น ยินเสี้ยวเสี้ยวก็รู้ว่าหลี่หมึ้งจะทำตนเอง พยายามทำให้ตนเองมีสติ ดังนั้นตอนที่หลี่หมึ้งยกมือตบลงแก้มเธออย่างแรง ยินเสี้ยวเสี้ยวก็บังไว้ได้ เงยหน้าพูดกับหล่อนหน้านิ่งๆ”ยินรั่วอวิ๋นพาฉันกลิ้งลงมาจากบันได ถ้าฉันมีลูกจริงๆ งั้นตอนนี้ถ้าฉันไม่ตายก็มีสองชีวิต ที่ไหนยังมีโอกาสคุยเล่นกับเธอนานขนาดไหน?”
ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่ใช่คนโง่ ผู้หญิงแท้งคือเรื่องที่ใหญ่มาก แต่ตอนนี้ไม่นึกเลยว่ายินรั่วอวิ๋นยังมีความกล้านั่งบนพื้นที่เย็นคุยเล่นกับเธอตั้งนาน เห็นได้ชัดว่าเตรียมตัวมาพร้อมมาก ความจริงหนึ่งเดียวก็แค่เด็กในท้องยินรั่วอวิ๋นนั้น ไม่มีจริงๆ!
สีหน้าหลี่หมึ้งเปลี่ยนเล็กน้อย ยื่นมืออยากผลักยินเสี้ยวเสี้ยวออกแรงๆ ตอนนี้ยินเสี้ยวเสี้ยวก็เหมือนกับปลาหมึก จับมือหลี่หมึ้งไว้แน่น ไม่ให้เธอทำร้ายตนเอง
เธอยอมรับว่าตัวเองอ่อนแอ แต่ว่าถ้าได้ ใครอยากเป็นคนที่ถูกรังแกตลอดล่ะ?ตอนที่มีกำลังต่อต้าน ใครจะไม่ยอมตอบโต้ล่ะ?ถึงแม้แรงจะน้อย แต่ก็ยังอยากทำแบบนี้!
คำพูดของยินเสี้ยวเสี้ยวมีผลริง รอบๆเริ่มมีการซุบซิบทำให้ยินรั่วอวิ๋นอดไม่ได้มีความกลัว เธอกับยินเสี้ยวเสี้ยวรู้ดี อาวุธที่ร้ายแรงที่สุดบนโลกนี้ เรียกว่านินทา
หลี่หมึ้งอยากจะทำยินเสี้ยวเสี้ยวแต่ไม่สามารถขยับได้เลย ยินเสี้ยวเสี้ยวทับเธอไว้ทั้งตัว จู่ๆยินรั่วอวิ๋นก็ร้องออกมา กลบการสนทนาในฝูงชนอย่างรวดเร็ว ชี้ยินเสี้ยวเสี้ยวแล้วพูดดังๆ”ยินเสี้ยวเสี้ยว ฉันยินรั่วอวิ๋นไม่มีพี่สาวแบบนี้ แกมันใจดำ แม้แต่เด็กที่อายุเพียงสองเดือนในท้องของน้องสาวอาจก็ทำได้ ยินเสี้ยวเสี้ยวแกไม่ใช่คน!”
“ลูกของฉัน ลูกของฉัน……”ยินรั่วอวิ๋นร้ง ท่าทางนั้นเหมือนฟ่าจะพังทลายลงมา ทำเอาคนรอบข้างที่เป็นแม่คนแล้วอดสงสารไม่ได้
——พี่สาวนี้ทำได้ไงกัน รู้อยู่แล้วว่าน้องสาวตัวเองท้องยังทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้!
——ใจดำอำมหิตจริงๆ เรื่องแบบนี้ก็ทำได้
——ก็ไม่รู้ว่าจิ่งซานช่าวชอบเธอตรงไหน จิตใจแบบนี้ก็กล้าแต่งกลับบ้าน!
……
ในฝูงคนมีการสนับสนุนคนอ่อนแอ แต่ก็มีคนสังเกตท่าทีของยินเสี้ยวเสี้ยว
——คุณหญิงซานช่าวก็ท้องเหมือนกัน?เลือดเธอยังไหลอยู่เลย แล้วยิ่งอยู่ยิ่งเยอะ
——หรือว่าฉวยโอกาสไม่สำเร็จยังเสียอีก?ไม่ๆด้โง่ขนาดนั้นมั้ง……
——มีแม่คนไหน สามารถทำได้ลงคอ อุบัติเหตุแหละ……
……
ในหัวของยินเสี้ยวเสี้ยวไม่ได้ยินเสียงพูดคุยแบบนี้เลย ตอนนี้ในหัวของเธอรู้แค่เรื่องเดียว จับหลี่หมึ้งไว้ไม่ให้หล่อนมีโอกาสทำร้ายตนเอง สภาพของเธอตอนนี้แย่มากจริงๆ ถ้าตอนนี้ถูกทำร้าย ไม่แน่เธอคงเสียใจไปตลอดชีวิต
ผู้หญิงทุกคน มีความฝันที่อยากจะเป็นแม่ทั้งนั้น
“ยินเสี้ยวเสี้ยว ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปฉันกับแกไม่ลงรอยกัน!แกทำให้ฉันเสียลูกไป เรื่องนี้ฉันไม่ยอมแน่ๆ!”ยินรั่วอวิ๋นตะโกนเสียงดัง พอพูดจบ ก็ได้ยินเสียงผู้ชาย
“เธอพูดอะไร?”คำสั้นๆสี่คำ ทำให้ทุกอย่างเงียบลงทันที
เซี่ยงเฉิงยืนหอบอยู่นอกฝูงชน เพราะว่าน้ำเสียงที่เย็นชานั้นเลยต้องเดินเข้ามา
ยินรั่วอวิ๋นบ้าไปเลย เธอไม่คิดว่าเซี่ยงเฉิงจะมาเร็วขนาดนี้ เร็วกว่าจิ๋นลี่ยวน!ตั้งแต่ที่เซี่ยงเฉิงปรากฏตัว ร่างกายของยินรั่วอวิ๋นก็สั่นอย่างควบคุมไม่ได้
สายตาของเขาเย็นชา เหมือนกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างไม่มีตัวตน มีแต่ความโกรธ!
ใช่ ความโกรธ!
เขาเซี่ยงเฉิงยังไม่โกรธได้ไง!นั้นลูกของเขานะ คือลูกคนแรกของเขา เขาตั้งหน้าตั้งตารอเด็กที่สามารถมาบนโบกนี้ได้ แต่ดันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เพิ่งเหยียบเข้ามาเขาก็ได้ยินคำพูดแบบนี้ของยินรั่วอวิ๋น!
ได้สติมา ยินรั่วอวิ๋นรีบชี้ยินเสี้ยวเสี้ยวพูด”เซี่ยงเฉิงเซี่ยงเฉิง ลูกของพวกเราหายไปแล้ว คือยินเสี้ยวเสี้ยว เธอผลักฉันลงมาจากบันได!เซี่ยงเฉิง ยินเสี้ยวเสี้ยวจะฆ่าลูกของพวกเรา!นายต้องขอความเป็นธรรมเพื่อลูกพวกเรานะ!
ทุกๆคนล้วนเป็นข้อกล่าวหา ทุกๆคำล้วนแต่ความไม่เป็นธรรม
เซี่ยงเฉิงเพราะคำพูดของยินรั่วอวิ๋นงงไปหมดแล้ว
ยินเสี้ยวเสี้ยว!
ไม่นึกเลยว่าเธอจะผลักยินรั่วอวิ๋นที่ท้องได้สองเดือนลงมาจากบันไดได้?
หันหน้าแข็งทื่อมองไปทางยินเสี้ยวเสี้ยวที่นั่งบนพื้นเหมือนกันด้วยสภาพไม่ดี ในใจเซี่ยงเฉิงพูดไม่ออกว่าเป็นความโกรธรึเปล่า แค่ค่อยๆเดินไปตรงหน้ายินเสี้ยวเสี้ยว มองเธอด้วยความสงสัย
ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่ได้เงยหน้าเลย แค่กำลังพยายามควบคุมสติ แต่ว่าพอตอนที่เซี่ยงเฉิงปรากฏตัวขึ้นเธอก็เริ่มหมดหวังแล้ว เธอลืมหาตัวช่วย ตอนนี้มีใครที่สามารถมาช่วยเธอได้?หนึ่งต่อสาม ผลลัพธ์ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าแย่ขนาดไหน……
หลี่หมึ้งสบัดมือยินเสี้ยวเสี้ยวอิกอย่างแรง ได้อิสระสักที รีบหันหลังไปโอบปลอบยินรั่วอวิ๋นที่ร้อง
จะเป็นจะตายไว้ ในใจก็มีความสงสัยมาก แล้วก็ได้ยินเซี่ยงเฉินพูดขึ้น
“ยินเสี้ยวเสี้ยว เธอฆ่าลูกชายฉัน?”ไม่ว่ายังไงเซี่ยงเฉิงก็ไม่อยากจะเชื่อ
ยินเสี้ยวเสี้ยวยกยิ้มมุมปากเงียบๆ ขนาดส่วนโค้งยังไม่เห็น แค่พูดเบาๆ”ฉันเปล่า”
ยินรั่วอวิ๋นที่ได้ยินการสนทนานี้ เงยหน้าขึ้นเห็นร่างที่เดินมาทางนี้อย่างรวดเร็ว รีบพูดเสียงดังขึ้น”ยินเสี้ยวเสี้ยว แกนั่นแหละผลักฉันลงมาจากบันได เลยก่อให้ฉันแท้ง แกก็แค่แค้นที่ฉันแย่งแฟนแก! แต่แกก็มีจิ๋นลี่ยวนอยู่แล้ว ทำไมถึงยังไม่ลืมสามีฉันอีก?ยินเสี้ยวเสี้ยว แกหน้าไม่อาย!”
คำเดียวเกิดกระแสอย่างรุนแรง!
ทันใดนั้น สายตาที่ทุกคนมองยินเสี้ยวเสี้ยวก็เปลี่ยนไป ที่แท้ก็เพราะอิจฉา แต่ว่ายินเสี้ยวเสี้ยวไม่ใช่แต่งงานแล้วเหรอ?แล้วคนที่แต่งด้วยก็คือคุณชายสามของบ้านจิ๋น จิ๋นลี่ยวน!
แต่ว่า เซี่ยงเฉิงกับจิ๋นลี่ยวนมันเทียบกันได้เหรอ?หรือว่า ความรักเรื่องแบบนี้ไม่ใช่แค่สถานะพูดได้ ยังมีของไร้สาระเช่นรักแท้?
