บทที่111 พี่ชาย ฉันกลัว
เช้าวันรุ่งขึ้น ยินเสี้ยวเสี้ยวตื่นแต่เช้า ยังคงมีอาการปวดท้องน้อยอยู่ แต่ไม่ได้รุนแรงเหมือนวันที่อยู่โต๊ะจีนแล้วคุณหมอหยางก็บอกว่าไม่ได้ร้ายแรงอะไร ก็แค่ตอนนั้นอาจจะดูรุนแรงเกิน ล้มแรงเกินไป ดังนั้นเลยดูเหมือนน่ากลัวขนาดนั้น
แต่ว่าเรื่องนี้ยังคงทำให้หยูเจียห้วยมี
ความคิดบางอย่างในใจ เลยมาหาแต่เช้า วันนี้จิ๋นลี่ยวนหยุดเลยคุยกับพ่อในห้องเรื่อยๆ หยูเจียห้วยคอยช่วยยินเสี้ยวเสี้ยวที่ห้องครัว
หั่นหัวหอมไป หยูเจียห้วยพูดไป”เสี้ยวเสี้ยว ครั้งหน้าห้ามทำเรื่องอันตรายขนาดนั้นแล้วนะ ครั้งนี้เธอไม่ได้ท้องก็จริง แต่ว่าถ้าเกิดเธอท้องขึ้นมาจริงๆล่ะ?เธอรู้ไหมว่าสถานการณ์จะร้ายแรงขนาดไหน?”
ยินเสี้ยวเสี้ยวก้มหน้าล้างผักไม่พูดอะไรเธอจะไม่รู้ความร้ายแรงได้ไง?ตอนนี้ยินรั่วอวิ๋นก็อยู่ในโรงพยาบาลยังไม่ออกมาเลยไม่ใช่เหรอ?ตอนนั้นล้มลงมาหล่อนยังอดทนแสดงให้จบ เธอนับถือหล่อนมาก แต่ว่าสิ่งที่แลกมามากเกินไปหน่อยรึเปล่า ไม่มีลูกแล้ว และมีช่องว่างในความสัมพันธ์ หล่อนยังสาวอนาคตจะเป็นยังไงกันนะ?
“เสี้ยวเสี้ยว เธอกับจิ๋นลี่ยวนคิดจะมีลูกสักคนไหม?”ในที่สุด หยูเจียห้วยถึงได้พูดตรงประเด็นขึ้นมา นี่ก็คือความคิดของคุณย่าจิ๋น”เสี้ยวเสี้ยว ตอนนี้เธอยังเด็กก็เด่นมากในเมืองTแล้ว ถึงจะมีบ้านจิ๋นปกป้องเธออยู่ มีลี่ยวนปกป้องเธอ แต่ว่าเธอก็น่าจะรู้ เวลานี้เธอไม่เหมาะที่จะแสดงตัวข้างนอกแน่ๆ……”
ใช่ เธอเพิ่งจะ23ปี แต่ดันกลายเป็นคุณหญิงซานช่าวบ้านจิ๋นที่ทุกคนในเมืองTต่างก็รู้กัน นี่ถ้าเกิดกลับไปทำงานที่เก๋อหลินจะเดือดร้อนแค่ไหน ถึงขั้นรอบตัวจะมีคนเข้าหาเธอมากขึ้นเรื่อยๆด้วยผลประโยชน์ต่างๆ……
แต่ว่า ลูก……
นี่ก็คือความคิดของคุณย่าจิ๋นกับหยูเจียห้วยเหรอ?
ยินเสี้ยวเสี้ยวก้มหน้าไม่พูดอะไร หยูเจียห้วยพูดต่อ”เสี้ยวเสี้ยว เดือนกันยายนคุณย่าจิ๋นก็80ปีแล้ว ฉันคิดว่าลูกจะเป็นของขวัญที่ดีที่สุดที่เธอให้บ้านจิ๋น ให้คุณย่าจิ๋น”
หลังจากนั้น หยูเจียห้วยไม่ได้พูดอะไรต่อ พูดถึงจุดนี้ก็น่าจะพอแล้ว ถ้ายินเสี้ยวเสี้ยวฉลาดพอก็จะเข้าใจว่านี่คือโอกาสที่จะให้คุณย่าจิ๋นอ่อนข้อให้ มีการคุ้มกันของเด็ก ชีวิตคนรวยของยินเสี้ยวเสี้ยวก็จะราบรื่นยิ่งขึ้น
ตอนนี้ ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่มีกำลังไปคิดปัญหาอื่นอีกแล้ว คำพูดของหยูเจียห้วยครอบครองเซลล์ทั้งหมดของเธอแล้ว เมื่อคืนได้รับสายจากคุณย่าจิ๋นเธอยังไม่ทันได้บอกจิ๋นลี่ยวนเลย ตอนนี้ก็ได้รับข่าวแบบนี้ ไม่ตกใจได้ไง?
อาหารกลางวันเต็มโต๊ะ หยูเจียห้วยไม่ใช่สะใภ้คนรวยที่ทำอะไรไม่เป็น ฝีมือการทำอาหารดีมาก สี่คนในห้องกลับกินข้าวกันอย่างปรองดองเป็นพิเศษ แต่ว่าระหว่างมื้ออาหารจิ๋นลี่ยวนสังเกตเห็นว่า เห็นความเหม่อลอยของยินเสี้ยวเสี้ยว แต่เพราะว่าพ่อแม่ก็อยู่เลยไม่ถามดีแล้ว ในที่สุด หลังมื้ออาหารทั้งสองคนก็ออกไป
ในเมืองไห่เมียว ยินเสี้ยวเสี้ยวนั่งอุ้มหมีแพนด้าตัวใหญ่อยู่ที่เก้าอี้เปลตรงระเบียง ตาคู่สวยเบิกกว้างๆเหมือนว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ขนาดจิ๋นลี่ยวนเดินมาก็ไม่เห็น
ลูก?
ตอนนี้ใช่เวลาเหรอ?
จิ๋นลี่ยวนยืนอยู่ข้างๆจิ๋นลี่ยวน ไม่ได้ใช้ร่างกายของตัวเองบังความสว่างไสวของเธอ แค่ยืนก้มหน้ามองเธอเงียบๆ ผิวขาว ขนตางอน ปากอมชมพู สวยไปหมด
“กำลังคิดอะไรอยู่?”ทันใดนั้น จิ๋นลี่ยวนก็เอ่ยถามเบาๆ
ยินเสี้ยวเสี้ยวเงยหน้าสบตาแหลมคมของเขา มือน้อยค่อยๆกอดหมีแพ้นด้าแน่น ก็ไม่รู้ว่าคิดอะไร หน้าซีดทันที
คิ้วขมวด จิ๋นลี่ยวนกำลังจะพูดมือถือของยินเสี้ยวเสี้ยวก็ดังขึ้น ให้สัญญาณยินเสี้ยวเสี้ยวรับสาย จิ๋นลี่ยวนก็เลยเดินไปเอาน้ำมาให้เธอ กลับไม่คิดว่าตอนกลับมาจะได้ยินน้ำเสียงอ่อนแอของยินเสี้ยวเสี้ยว
“พี่ชาย ฉันกลัว……”เสียงของยินเสี้ยวเสี้ยวต่ำเป็นพิเศษ เสียงเบาๆกลับลอยตามลมมาถึงหูจิ๋นลี่ยวน อดขมวดคิ้วไม่ได้
ยินจื่อเจิ้น?
จิ๋นลี่ยวนหน้าบึ้งเล็กน้อย บ่อยครั้ง ภรรยาตัวน้อยของเขาพึ่งพายินจื่อเจิ้นมากกว่าเขามากๆ ขนาดตอนนี้กลัวก็บอกยินจื่อเจิ้นก่อน ให้เขาไม่ขมวดคิ้วได้ไง?
จื๋นลี่ยวนไม่รู้ว่าสายตรงข้ามพูดอะไร แค่พูดแทรกเงียบๆกะทันหัน”เสี้ยวเสี้ยว วันนี้ตอนบ่ายทานข้าวกับคนในโรงพยาบาล ตอนเธอนอนกลางวันอย่าลืมปรับนาฬิกาปลุกด้วย””ตัวของยินเสี้ยวเสี้ยวแข็งทื่อทันทีเพราะเสียงที่กะทันหันของจิ๋นลี่ยวน หันหน้าไปมองเขาด้วยความตื่นตระหนกเล็กน้อย พยักหน้าซื่อๆ วินาทีต่อมาก็ปฏิเสธคำขอนัดเจอของยินจื่อเจิ้นในสาย
ทานข้าวกับหมอโรงพยาบาลหนันหยู นี่คือเรื่องที่จิ๋นลี่ยวนบอกกับเธอตั้งนานแล้ว แต่เพราะว่าตอนที่ทั้งสองแต่งงานไม่ได้บอกกับเพื่อนร่วมงานในโรงพยาบาล ยังไงก็รู้สึกว่าเกรงใจเล็กน้อย ตกลงเวลากันแล้ว ดันเป็นวันนี้พอดี……
วางสายยินจื่อเจิ้น ยินเสี้ยวเสี้ยวอุ้มหมีแพนด้านั่งลงบนเก้าอี้เปลอีกครั้ง หน้านิ่วคิ้วขมวด
จิ๋นลี่ยวนที่อยู่ข้างๆหยีตาอย่างรุนแรง ไม่ได้พูดอะไร
ภรรยาตัวน้อยของเขา กำลังเครียดอะไรอยู่?
ตอนเย็นเวลา5โมงครึ่ง ‘ร้านอาหารเทาถี้’
จิ๋นลี่ยวนสวมเสื้อยืดแขนยาวแบบบางและกางเกงสบายๆ จูงมือยินเสี้ยวเสี้ยวเดินเข้ามาอย่างนั้นเลย ดึงดูดสายตาของคนรอบข้างมากมายในทันที ผู้จัดการหวงออกมาต้อนรับเอง ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ข่าวที่จิ่งซานช่าวพาภรรยาตัวน้อยของเขามากินข้าวที่’ร้านอาหารเทาถี้’แพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว
ตอนที่มาถึงห้องหมายเลขศูนย์ หมอโรงพยาบาลหนันหยูบางคนก็มาถึงกันแล้ว ระมัดระวังกันเล็กน้อย แต่พอเห็นว่าจิ๋นลี่ยวนไม่ได้วางมาดก็ค่อยๆผ่อนคลายลง คนในห้อง มีบางคนสนิทกับยินเสี้ยวเสี้ยว เช่นพี่หลิง เถียนหรงหรือคุณหมอฉิงกับคุณหมอจู แต่ว่าก็มีคนที่ไม่ค่อยจะรู้จัก แต่ว่าก็รู้ว่าเพื่อนร่วมงานที่ดีมากของจิ๋นลี่ยวน
“อ่ะอ่ะอ่ะ ไม่ว่ายังไงวันนี้ลี่ยวนก็ต้องโดน3แก้วแล้วแหละ ?นึกไม่ถึงว่าจะปิดมิดขนาดนั้น!”มีเพื่อนร่วมงานที่ใจกล้าพูดว่าจะลงโทษให้ดื่ม รอบๆมีเสียงเชียร์ แต่กลับไม่กล้าบังคับ ยังไงสถานะของจิ๋นลี่ยวนก็ยังคงทำให้คนหวาดกลัว นี่ก็คือสาเหตุที่ว่าเพราะอะไรตั้งแต่แรกจิ๋นลี่ยวนถึงได้ไม่ทำตัวเป็นจุดสนใจ”ถ้าพวกเราไม่รู้ พูดบ้านจิ๋นไม่ดีกับนาย งั้นก็แย่สิ?ตอนนี้กลับมีเรื่องใหญ่ขนาดนี้ออกมา ต้องลงโทษซะเลยๆ!”
“ลงโทษ!ลงโทษ!”
เถียนหรงกับจิ๋นลี่ยวนสนิทกันเป็นพิเศษ อันที่จริงตั้งแต่เถียนหรงเป็นหมอฝึกหัดก็ตามจิ๋นลี่ยวนอยู่แล้ว ก็อยู่เหมือนกับลูกศิษย์ เขายังกล้าสร้างบรรยากาศ ดังนั้นทุกคนก็สนุกไปกับจิ๋นลี่ยวนเช่นกัน
จิ๋นลี่ยวนอมยิ้ม ดวงตาดั่งหงส์มองจนยินเสี้ยวเสี้ยวนิ่งไปเล็กน้อย ตอนที่ก้มหน้าดื่มเหล้า ยินเสี้ยวเสี้ยวเห็นลูกกระเดือกของเขา สีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย หันหน้าไปทันที
หมอผู้หญิงและพยาบาลสองสามคนที่สนิทกับจิ๋นลี่ยวนหน่อยของโรงพยาบาลหนันหยูอยู่ตรงนี้หมด ตอนนี้คุณหมอฉิงเห็นยินเสี้ยวเสี้ยวเดินเข้ามากับจิ๋นลี่ยวน หน้าบึ้งทันที
เธอไม่เคยคิดเลยว่า แค่ยินเสี้ยวเสี้ยวคนเดียว จะแย่งจิ๋นลี่ยวนที่เธอจ้องมานานขนาดนี้ไป!และจิ๋นลี่ยวนคนนั้นยังเป็นจิ่งซานช่าวที่ลึกลับเป็นพิเศษของเมืองT!ใครยอมได้?ขนาดคุณหมอฉิงบังแอบไม่พอใจเล็กน้อย!
“คุณยิน ก่อนที่เธอจะแต่งกับจิ๋นลี่ยวนก็รู้ว่าเขาเป็นใครแล้วใช่ไหม?”คุณหมอฉิงพูดขึ้น คำแรกก็คือคุณยิน เห็นได้ชัดว่ามาร้าย พี่หลิงดูอยู่ข้างๆ ปากที่กำลังกินผลไม้ชะงักเล็กน้อย”ถ้าเธอไม่รู้ ฉันคิดว่าเธอเป็นถึงคุณหนูบ้านยิน ก็คงไม่ยอมแต่งกับหมอยากจนอย่างพวกเราสินะ”
คุณหมอฉิงมองยินเสี้ยวเสี้ยวด้วยตาประกาย เหมือนว่าแบบนี้ก็จะสามารถมองเธอทะลุได้ ยินเสี้ยวเสี้ยวมองหล่อน หลังจากมองรอบๆแล้วถึงได้พูดขึ้น”ดูเหมือนคุณหมอฉิงจะความจำไม่ค่อยดี ขนาดจุดมุ่งหมายในการเข้าร่วมงานเลี้ยงวันนี้ก็ลืมแล้ว ที่นี่ดูเหมือนจะมีจิตแพทย์นะ ดูสักหน่อยไหม?”
พูดเบาๆ ยินเสี้ยวเสี้ยวเห็นว่าสายตาของหล่อนไม่มีท่าทีจะออกจากตัวเธอได้เลย
จนถึงตอนนี้คุณหมอฉิงก็ยังไม่ค่อยรู้สถานะของตนเอง งั้นเธอก็ไม่ถือสาแนะนำกับหล่อนดีๆ!
คุณยิน?ที่นี่ยังมีคุณยินเหรอ?
ไม่มี!
มีแต่ภรรยาจิ๋น!
ถ้าเป็นคนอื่นเธออาจจะไม่ถือสาเลยก็ได้ แต่เห็นได้ชัดว่าเป็นผู้หญิงที่อยากได้สามีตนเอง เธอยินเสี้ยวเสี้ยวไม่แคร์ที่ทำให้คนอื่นจำความจริงว่าจิ๋นลี่ยวนแต่งงานแล้ว!รอยยิ้มบนหน้าคุณหมอฉิงเกร็งเล็กน้อย จุดมุ่งหมายของวันนี้?เธอจะลืมได้ไง ถ้าไม่ใช่เพราะว่าอยากเจอจิ๋นลี่ยวน วันนี้เธอไม่มาแน่!
พูดว่ารวมตัวกัน แต่ทุกคนก็รอ งานเลี้ยงนี้ก็เหมือนกับงานแต่งงานเล็กๆ คือจะบอกกับทุกคนว่าเขาจิ๋นลี่ยวนกับยินเสี้ยวเสี้ยวแต่งงานแล้ว การแต่งงานที่เป็นสามีภรรยาตามกฎหมาย!
ไม่ว่ายังไง คุณหมอฉิงก็ไม่ยอมเรียกหล่อนว่าคุณหญิงจิ่น แต่ว่ายินเสี้ยวเสี้ยวก็ไม่ได้ใส่ใจ เธอไม่ยอมรับไม่ได้หมายความว่าไม่มีเรื่องนี้ ถ้ามีความสามารถเธอก็หลอกตัวเองแบบนี้ไปทั้งชีวิตก็ได้ พี่หลิงรีบออกมาเกลี่ยไกล่ ก็ทำให้บรรยากาศที่เงียบไปสนุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แต่ว่าพอหันหน้ากลับก็สังเกตเห็นว่าคุณหมอจูที่นั่งอยู่ตรงนี้ตลอดหายไปไหนแล้วไม่รู้
เงยหน้า ยินเสี้ยวเสี้ยวก็เห็นคุณหมอจูที่คอแข็งที่สุดในโรงพยาบาลหนันหยูเดินไปถึงกลุ่มผู้ชายดื่มเหล้าชนแก้วสนุกสนานกัน ยักคิ้วสวยเบาๆ ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่ได้พูดอะไร แค่เห็นจิ๋นลี่ยวนกินเหล้าต่อๆกันหลายแก้ว อดคิดไม่ได้ว่า นี่ยังไม่กินข้าวเลย ก็ดื่มซะแล้ว กลัวว่าวันนี้จิ๋นลี่ยวนเมากลับบ้านแน่…… ตอนจิ๋นลี่ยวนเมา ก็ไม่เคยเห็นจริงๆ
ลุกขึ้น ยินเสี้ยวเสี้ยวไปเร่งผู้จัดการหวงให้รีบเสิร์ฟอาหาร เกรงว่าพวกเขาดื่มต่อไปถึงเวลาจะเจ็บกระเพาะก็ไม่ดี กลับไม่คิดว่าหันหลังไปก็เห็นสามีตัวเองตอนนี้มีผู้หญิงอยู่ในอ้อมกอด ในเวลาเดียวกัน นอกประตูที่ไม่ได้ปิดกลับมีเสียงเรียกที่คุ้นเคยส่งมา
“เสี้ยวเสี้ยว?”เฉิงชื่อชิงยืนมองเสี้ยวเสี้ยวอยู่หน้าประตู บนหน้ามีแต่ความดีใจ
หลังจากที่คุณหมอจูไม่ทันระวังล้มอยู่ในอ้อมแขนเขา จิ๋นลี่ยวนผลักหล่อนออกก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยนี้ เหล่ตาคมอย่างกระวนกระวาย สายตามองตรงไปยังยินเสี้ยวเสี้ยวกับเฉิงชื่อชิงหน้าประตู
เฉิงชื่อชิง ตามหลอกหลอนไม่ยอมหายไปไหนสักที……
