บทที่157 ยินเสี้ยวเสี้ยวตัวซวย
เฉิงฉิงกำผ้าปูที่นอนแน่น พลางจ้องยินเสี้ยวเสี้ยวแต่ไม่พูดอะไร แต่ท่าทางแบบนั้นจะดูยังไงก็คืออยากฆ่ายินเสี้ยวเสี้ยวให้รู้แล้วรู้รอดกั๋วกั๋วและเฉียนเสว่ที่อยู่อีกด้านนิ่งเงียบไม่พูดอะไร
ยินเสี้ยวเสี้ยวค่อยเงยหน้ามองเฉิงฉิงพลางพูด：“เฉิงฉิง ทางที่ดีสองปีนี้พวกเราอยู่กันอย่างสงบจะดีกว่า ไม่งั้นฉันไม่ถือนะที่จะทำให้เธอรู้ว่าเราต่างกันแค่ไหน ”
เมื่อคนคนหนึ่งโกรธจนถึงขั้นสุด ก็จะชอบเผยไพ่ใบสุดท้ายของตนออกมา ยินเสี้ยวเสี้ยวก็เป็นคนแบบนั้นเช่นกัน
เฉิงฉิงกักริมฝีปาก คำพูดที่อยากจะพูดก็โดนกลืนลงไปทันที
ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงจางหมืง ในที่สุดผู้หญิงขี้ขลาดคนนั้นก็เปลี่ยนไปหมดแล้ว
ยินเสี้ยวเสี้ยวเดินออกไป ไม่อยากจะยุ่งอะไรกับเธออีก พลางขมวดคิ้วเป็นปม
เหมือนเธอจะปวดท้องหน่อยๆนะ
หรือวันนี้กินอะไรผิดแปลกไป？
ยินเสี้ยวเสี้ยวเดินออกไปอย่างไม่คิดอะไรมาก แต่กลับไม่รู้ว่าหลังจากที่เธอออกไป มีผู้หญิงคนหนึ่งมาเอะอะโวยวายที่แผนกป.โทของมหาวิทยาลัยT เรื่องยิ่งบานปลายไปกันใหญ่จนไม่อาจควบคุมได้แล้ว
……
‘บริษัทจื่อยิน’
ถึงแม้ยินเสี้ยวเสี้ยวจะเป็นคนของบ้านยิน แต่นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เธอมา‘บริษัทจื่อยิน’
เมื่อใกล้ถึง‘บริษัทจื่อยิน’ยินเสี้ยวเสี้ยวก็โทรหายินจื่อเจิ้น ที่นั่นมันเงียบจนน่าอึดอัดเล็กน้อย
พูดเสียงเบา“พี่ ฉันกำลังไป”ยินเสี้ยวเสี้ยวเดาว่าที่นั่นกำลังประชุมอยู่หรือไม่ เธอพูดแล้วรีบวางสาย“งั้นพี่ทำธุระก่อน เดี๋ยวฉันขึ้นไปเอง”
ไม่รอให้ยินจื่อเจิ้นได้พูด ยินเสี้ยวเสี้ยวก็วางสายไป
คนขับรถขับมุ่งหน้าไปยังบริษัทจื่อยิน’แต่เมื่อถึง‘บริษัทจื่อยิน’ก็เห็นคนยืนอยู่ที่ประตูทางเข้าจำนวนมาก บางคนก็ดูออกว่าเป็นนักข่าว และคนที่อยู่ในกลุ่มนักข่าวนั่นก็เป็นคนที่ยินเสี้ยวเสี้ยวรู้จัก นั่นก็คือเซี่ยงหลินที่ไม่ได้เจอกันมานาน
——ยินเสี้ยวเสี้ยว นังผู้หญิงสารเลว！แกทำแบบนี้ไม่กลัวสวรรค์ลงโทษบ้างรึไง？
——ยินเสี้ยวเสี้ยว แกไม่กลัวโดนแฟนคลับของเธอประณามงั้นเหรอ ？
——นังคนชั้นต่ำ นังผู้หญิงสารเลว！แย่งสามีคนอื่นแล้วยังจะทำลายชีวิตเธออีก！
……
ทั้งหมดล้วนออกมาจากปากของเซี่ยงหลิน ทุกถ้อยคำทุกคำพูดล้วนพูดถึงยินเสี้ยวเสี้ยว ยินเสี้ยวเสี้ยวงุนงง เธอยังไม่ทันจะได้พูดก็เห็นประตูลิฟต์ในห้องโถงของ‘บริษัทจื่อยิน’เปิดออก ยินจื่อเจิ้นและเฉิงกังเดินออกมา พอเห็นเธอก็รีบเดินเข้ามา
การปรากฏตัวของยินจื่อเจิ้นดึงดูดสายตาของทุกคนโดยไม่ต้องสงสัย นักข่าวแทบจะกรูกันเข้าไป แต่ทว่าที่นี่คือ‘บริษัทจื่อยิน’พวกรปภ.อยู่ได้เพราะยินจื่อเจิ้น มีเหรอที่จะยอมให้ยินจื่อเจิ้นโดนล่วงเกิน แม้แต่การก้าวเดินก็ไม่เคยหยุด เมื่อยินจื่อเจิ้นไปยืนตรงหน้ายินเสี้ยวเสี้ยว ทุกคนจึงเห็นผู้หญิงที่อยู่ข้างหลังพวกเขา ที่ไม่รู้ว่ามายืนนานแค่ไหนแล้ว
พอเซี่ยงหลินเห็นยินเสี้ยวเสี้ยวก็บ้าขึ้นมา！ปากพลางด่าทอและสาปแช่ง
“ยินเสี้ยวเสี้ยว แกทำแบบนี้ได้ยังไง？ถึงแกจะอิจฉาหรือไม่พอใจอะไร ก็ไม่ควรทำแบบนี้นี่ มู่ซูวไปทำอะไรให้แก แกถึงต้องทำขนาดนี้？แกรู้ไหมว่าสำหรับนักเต้นแล้ว ร่างกายคือทุกอย่างของเธอ ขาทั้งสองข้างคือทุกสิ่งทุกอย่างของเธอ แกทำลายทุกสิ่งทุกอย่างของเธอ！”เซี่ยงหลินด่าทอออกมาเสียงดังอย่างเสียสติไปแล้ว น้ำตาก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว “ยินเสี้ยวเสี้ยว แกก็แต่งงานกับจิ๋นลี่ยวนแล้ว ถึงกับต้องป้องกันเธอขนาดนั้นเลยเหรอ？แกรู้ไหมว่าขาคู่นั้นคือชีวิตของมู่ซูว แกทำแบบนี้ไม่ต่างอะไรกับบีบให้เธอตายเลยสักนิ！”
ยินเสี้ยวเสี้ยวขมวดคิ้วเป็นปม ไม่อาจเรียกสติกลับมาได้
สีหน้ายินจื่อเจิ้นดูไม่ดีนัก เขายื่นมือไปโอบไหล่ยินเสี้ยวเสี้ยวเพื่อจะพาเธอเข้าไปใน‘บริษัทจื่อยิน’แต่ยินเสี้ยวเสี้ยวกลับไม่เดินไปด้วยซะงั้น เดินไปหาเซี่ยงหลินแทน
ถ้าวันนี้มู่เยียนหรานทิ้งบอมไว้ งั้นสิ่งที่เซี่ยงหลินทิ้งไว้ก็คือกระสุนจริง
คงเป็นไปไม่ได้หรอกนะที่เธอจะไม่รู้ว่าตัวเองรับผิดของคนอื่นอยู่？
“เซี่ยงหลิน เธอหมายความว่าไง？”ถามเสียงเบา ท่าทีของยินเสี้ยวเสี้ยวทำเอาคนอื่นรู้สึก‘ตลก’
“ฮ่าๆ……”จู่ๆเซี่ยงหลินก็หัวเราะออกมา พลางผลักรปภ.ที่ขวางตนออกอย่างแรง แล้วพูดเสียงดัง：“ยินเสี้ยวเสี้ยว แกยังมีหน้ามาถามว่าที่ฉันพูดหมายความว่าไงงั้นเหรอ？ทุกคนในเมืองTเขารู้กันหมด รู้ข่าวที่ว่าเมื่อคืนมู่ซูว‘บัลเล่ต์เอลฟ์’ประสบอุบัติเหตุที่ทางแยก จนทำให้เป็นอัมพาตไปครึ่งตัว ！ตอนนี้แกยังจะมาถามว่าฉันพูดอะไรงั้นเหรอ？”
เป็นอัมพาตไปครึ่งตัว ？
เธอตัวสั่นเทาเล็กน้อย
เธอไม่ใช่นักเต้น แต่เธอรู้ว่าขาทั้งสองข้างมีความหมายกับนักเต้นยังไง
มันเป็นสิ่งที่สำคัญเท่าชีวิตเลย！
ตอนนี้เธอเพิ่งจะเข้าใจว่าสิ่งที่มู่เยียนหรานและเฉิงฉิงพูดนั้นคืออะไร และเธอก็ยังปวดท้องอยู่ตลอด แต่ไม่มีโอกาสได้ไปตรวจว่าเป็นอะไรกันแน่
“ยินเสี้ยวเสี้ยว ฉันจะบอกแกว่าฉันกำลังพูดถึงอะไร！”จู่ๆเซี่ยงหลินก็ตะโกนออกมา พลางชี้ยินเสี้ยวเสี้ยวและพูด：“ฉันกำลังพูดถึง แกแย่งแฟนที่มู่ซูวคบได้สองปี แย่งคนที่มู่ซูวจะได้แต่งงานด้วยในอนาคต สามีของเธอ จิ๋นลี่ยวน แกถึงกับห้ามไม่ให้จิ๋นลี่ยวนลงไปหาเธอตอนที่เธอเสียใจ จนกระทั่งทรมาณจิตใจเธอได้แล้วแกถึงจะปล่อยให้จิ๋นลี่ยวนไป แต่นั่นมันก็ทำให้ใจมู่ซูวแตกสลายไปหมดแล้ว！ยินเสี้ยวเสี้ยว แกทำให้มู่ซูวประสบอุบัติเหตุ แกทำให้เธอเป็นอัมพาตครึ่งตัว แกนั่นแหละที่ทำลายทุกสิ่งทุกอย่างของเธอ ！”
เพราะแก เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นก็เพราะแก ！
เรื่องหนักอึ้งพวกนี้ถาโถมเข้ามาที่ยินเสี้ยวเสี้ยว จนทำให้เธอหายใจไม่สะดวกไปชั่วขณะ
คนที่อยู่ตรงนี้ไม่ได้มีแค่นักข่าว แต่ยังมีพวกแฟนคลับของมู่ซูว ที่เซี่ยงหลินปลุกปั่นมาอีกจำนวนไม่น้อย จู่ๆก็มีใครไม่รู้ปาไข่ไก่ไปที่หน้าของยินเสี้ยวเสี้ยว จากนั้นก็เกิดการโจมตีขึ้นราวกับฝนตก
ทั้งไข่ไก่ แป้งหมี่ แอปเปิ้ล……
ทุกอย่างปามาที่ยินเสี้ยวเสี้ยว แต่ยังไม่ทันโดนเยอะเท่าไหร่ ยินจื่อเจิ้นที่อยู่ข้างๆก็ถอดเสื้อแจ็คเก็ตของตน คลุมศีรษะยินเสี้ยวเสี้ยวแล้วกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของตนแน่น……
ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น ได้ยินแค่เสียงไข่แตกและเสียงของแอปเปิ้ลที่น่าอึดอัดใจ แต่ทว่าของพวกนี้ที่เดิมทีควรจะโดนเธอกลับไปโดนยินจื่อเจิ้นทั้งนั้น ผู้ชายคนนั้นใช้ร่างของตัวเองปกป้องเธอซะมิดชิด พูดได้ว่านอกจากบนหน้าที่โดนไข่ไก่ และแขนที่โดนลูกแอปเปิ้ลไปเล็กน้อย ส่วนอื่นๆไม่เป็นอะไรเลย เพราะการโจมตีทั้งหมดยินจื่อเจิ้นรับไว้แทนเธอแล้ว……
——ยินเสี้ยวเสี้ยว แกออกไปจากเมืองTซะ นังตัวซวย
——ออกไปซะ แกอยู่ที่นี่เมืองTก็ไม่สงบสุขอีกเลย ！
——ชดใช้‘บัลเล่ต์เอลฟ์’ให้พวเราซะ นังสารเลว！
……
เสียงด่าทอสาปแช่งดังไม่ขาดสาย แต่ยินเสี้ยวเสี้ยวกลับรู้สึกไม่ถูกต้อง！
เธอไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น แต่กลับต้องมาเจออะไรแบบนี้！
มู่ซูวประสบอุบัติเหตุก็โยงมาถึงเธอ มู่ซูวเป็นอัมพาตครึ่งตัวก็โยงมาถึงเธอ งั้นถ้าต่อไปในเมืองTเกิดเรื่องอะไรขึ้น ก็จะโยงมาถึงเธองั้นเหรอ？
เธอมีความสามารถมากมายขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน？
ยินเสี้ยวเสี้ยวกัดริมฝีปากแน่น ยืนตัวสั่นเทาไม่พูดอะไร
“เสี้ยวเสี้ยว ไม่ต้องกลัว พี่อยู่นี่”ทันใดนั้นยินเสี้ยวเสี้ยวก็ได้ยินเสียงอันอ่อนโยน
ยินจื่อเจิ้นพูดปลอบโยนเบาๆ ปลอบโยนยินเสี้ยวเสี้ยวที่สั่นไปทั้งตัวในอ้อมแขน
ราวกับโลกทั้งใบเงียบสงบลง ความเป็นจริงก็สงบลงเช่นกัน แต่ไม่ใช่เพราะคำพูดประโยคนี้
เพราะจิ๋นลี่ยวนลงจากรถเรนจ์โรเวอร์ ทุกคนก็ค่อยๆถอยหลังออกไป
ดังนั้นคนพวกนี้จึงเป็นเช่นนี้
คนทั้งเมืองTล้วนจำได้ ว่าตำรวจในสถานีตำรวจแห่งหนึ่งเคยได้รับความทรมานเช่นไร และยังจำได้ว่าพวกนักข่าวที่เคยล่วงเกินยินเสี้ยวเสี้ยวนั้น เคยตกที่นั่งลำบากอย่างไร
จิ๋นลี่ยวนมีรูปลักษณ์ภายนอกที่สง่างาม แต่ในขณะเดียวกันก็มีความเป็นปีศาจเช่นกัน
เขาเดินตรงไปหายินจื่อเจิ้น มองยินเสี้ยวเสี้ยวที่โดนป้องกันอย่างรัดกุม จิ๋นลี่ยวนมองยินจื่อเจิ้นแล้วยิ้มยกมุมปากอย่างเย้ยหยัน จากนั้นก็สะบัดเสื้อที่ขึ้นชื่อว่าเป็นของผู้ชายคนอื่น ออกจากศีรษะยินเสี้ยวเสี้ยว แล้วดึงเธอเข้าไปในอ้อมกอดของเขาเบาๆ
จากอ้อมกอดอันอบอุ่นไปยังอ้อมกอดที่มีความหนาบเหน็บเล็กน้อย ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่มีโอกาสหาทางออกได้เลย
ในขณะที่โลกกลับสู่ความสว่างไสว ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอจากยินจื่อเจิ้นก็เปลี่ยนเป็นจิ๋นลี่ยวน
เมื่อเขามองเธอ ยินเสี้ยวเสี้ยวก็เห็นสายตาของเขา ที่แสดงถึงความโล่งอกอย่างเห็นได้ชัด และปนไปด้วยความรักและทะนุถนอมเบาๆ
ความโล่งอกนั้นโดนมองข้าม ความรักและทะนุถนอมโดนจดจำ
จิ๋นลี่ยวนอุ้มเธอ และพูดเสียงเบาๆกับทุกคนที่อยู่ตรงหน้า：“ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะ ว่าชีวิตของผมคนอื่นสามารถเข้ามาแทรกแซงได้ตามอำเภอใจ？”
แค่พูดออกมา สถานการณ์ ณ ตรงนั้นก็เงียบสงัดอย่างแปลกประหลาด
ถูกต้อง เขาคือจิ๋นลี่ยวน ถึงแม้เขาจะไม่ใช่จิ๋นลี่ยวน ชีวิตเขาก็ไม่จำเป็นต้องไปรับผิดชอบใคร พวกเขามีสิทธิ์อะไรคิดว่าจิ๋นลี่ยวนควรคบกับมู่ซูว ถึงกับแม้เขาจะแต่งงานกับยินเสี้ยวเสี้ยว ก็ต้องทำดีกับมู่ซูวให้มากๆ หากลองคิดอีกมุมหนึ่ง ถ้าเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับตัวเอง ใครสามารถทนได้บ้าง？
นี่เป็นการนอกใจที่บังอาจมาก ！
นี่เป็นการนอกใจที่โดนบีบบังคับ！
จิ๋นลี่ยวนกวาดสายตามองทุกคนตรงหน้าด้วยสายตาเยือกเย็น พลางยิ้มมุมปากอย่าเย้ยหยันแล้วพูดขึ้น：“ผมจะพูดแค่ครั้งเดียวเท่านั้น จากนี้ไปอย่าเอาเรื่องมั่วซั่วพวกนั้นมาโยงกับภรรยาผมอีก ไม่งั้นผมไม่รามือง่ายๆแน่！”
ทุกคนไม่กล้าพูด แม้แต่นักข่าวก็ยังไม่กล้าถามคำถามอะไรต่อ จากนั้นจิ๋นลี่ยวนก็อุ้มยินเสี้ยวเสี้ยวออกไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นท่าทางแบบนั้นแฝงไปด้วยความรังเกียจ ทำให้ทุกคนหยุดก้าวเท้ารวมถึงยินจื่อเจิ้นด้วย
บนรถเรนจ์โรเวอร์ จิ๋นลี่ยวนขับรถไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ ส่วนนิ้วชี้ก็เคาะไปที่พวงมาลัยโดยไม่รู้ตัว
จิ๋นลี่ยวนในตอนนี้ทั้งใจเย็นและฉุนเฉียวในเวลาเดียวกัน อัตราความอัตราทั้งตัวเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งระดับ
ยินเสี้ยวเสี้ยวพูดตั้งแต่ขึ้นรถ เธอหลับตาพักผ่อน ส่วนมือก็วางบนหน้าท้องของตนโดยไม่รู้ตัว เธอในตอนนี้เหมือนมีความรู้สึกไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น
ท้องมีทีท่าว่าจะปวดขึ้นเรื่อยๆ ตกลงเธอไปกินอะไรผิดสำแดงมากันแน่？
พอไฟแดงจิ๋นลี่ยวนก็หันมามองยินเสี้ยวเสี้ยว ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆหลับไปแล้ว จู่ๆจิ๋นลี่ยวนก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย สายตาแฝงไปด้วยความไม่แน่ใจ
ยินเสี้ยวเสี้ยว ทำไมเขาถึงสืบเรื่องในอดีตของเธอไม่ได้เลยสักนิด？
ผู้ญิงคนนี้ยังมีเรื่องเบื้องหลังอะไรที่เขาไม่รู้อีกงั้นเหรอ？
