TTW:บทที่ 221 ไม่มีทางออก
คนที่อยู่ในเรือนจำเริ่มตะโกนอย่างตื่นตระหนกเมื่อต้องเผชิญกับผู้บุกรุก แต่พวกเขาใช้ได้แต่อาวุธระยะประชิดเท่านั้น เมื่อพวกเขาเปลี่ยนเป็นดาบทำให้พวกเขาอ่อนแอกว่าอย่างที่พวกเขาใช้ปืน
หลิวกำ และ ยินฮี กระโดดลงจากกำแพงและบุกเข้าไปอย่างอุกอาจ ทั้งคู่เหมือนเสือที่เข้าไปในฝูงแกะไม่สามารถมีใครหยุดยั้งพวกเขาได้ ในช่วงเวลาสั้นๆ ศพมากกว่า 1 โหลก็กระจายอยู่บนพื้น ส่วนที่เหลือรู้สึกหวาดกลัวและเริ่มกระจายตัวออกไปทิศทางต่างๆ มีเพียงไม่กี่คนที่ยอมรับความพ่ายแพ้พวกเขาจึงคุกเข่าลงแสดงการยอมแพ้ หลิวกำ รู้สึกโกรธเมื่อตอนที่เขาถูกยิงคนพวกนี้ไม่ให้โอกาสเขาเลยดังนั้นทุกคนจะได้รับการลงโทษเช่นเดียวกัน โดยการสับไปที่ศีรษะของพวกเขา
จางเฉียงหลี่ และคนอื่นๆที่ยืนอยู่ข้างนอกได้ยินเสียงปืนหยุดลงจากนั้นพวกเขาจึงตัดสินใจที่จะบุกเข้าไปในเรือนจำ หลังจากที่พวกเขาทำลายประตูหน้าได้พวกเขาก็เข้าไปร่วมฆ่าในทันที
หลังจากผู้คนน้อยลงสิ่งที่เหลือคือการตามล่าคนที่กระจัดกระจายออกไป หลิวกำ ใช้กฎเดิมของเขาคือการฆ่าทุกคนในเรือนจำนี้ ไม่ว่าพวกเขาจะคุกเข่าหรือขอร้องอย่างไรผลสุดท้ายพวกเขาก็ต้องตาย บริเวณเรือนจำล้อมรอบไปด้วยกำแพงสูงหลายเมตรซึ่งมีทางเข้าทางเดียวเท่านั้น ทางเข้าเป็นประตูโลหะหนา ดังนั้นจึงเป็นเรื่องง่ายที่จะปกป้องและยากที่จะออกไป จางเฉียงหลี่ ยืนอยู่ที่ประตูเหมือนผู้รักษาประตูไม่มีใครสามารถหลบหนีออกจากประตูนี้ได้ หากใครผ่านมาที่ประตูนี้พวกเขาจะต้องแลกด้วยชีวิตของพวกเขาเอง
นักโทษบางคนพยายามที่จะ ซ่อนตัวเองในห้อง แต่พวกเขาก็ไม่สามารถหลบหนี ยินฮี ได้ในขณะที่พวกเขากำลังจะปิดประตู ประตูก็ถูกพังทลายลง และพวกนักโทษก็ตายภายใต้ขวานของ หลิวกำ หรือไม่ก็มีดของ ยินฮี
หลิวกำ และ ยินฮี ฆ่าพวกเขาอย่างรวดเร็วดังนั้นส่วนใหญ่พวกเขาจึงไม่ต้องทรมานมาก นักโทษ 3 คนที่เหลือตัดสินใจหลบเข้าไปในโกดังเก็บของ นั่นทำให้ หลิวกำ และ ยินฮี เผชิญกับสถานการณ์ลำบากมากขึ้น
“แกอย่าเข้ามานะ! ไม่อย่างนั้นกูจะยิงถังน้ำมันนี่! แกก็รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้ากูทำแบบนั้น พวกเราจะตายกันทั้งหมด!” 1 ใน 3 นักโทษตะโกน นักโทษคนนี้ใช้ปืนของเขาชี้ไปที่ถังน้ำมันที่อยู่ข้างๆ
ใบหน้าของนักโทษชายคนนี้ซีดราวกับกระดาษ แต่เขาพร้อมที่จะตายถ้ามันจำเป็น เขาเป็นหนึ่งในนักโทษที่ประจำการอยู่ที่ด่านหน้า เขาได้เห็นคนทั้งคู่ฆ่าผู้คนโดยวิธีใดบ้าง เขารู้ว่าทั้งคู่จะฆ่าทุกคนโดยไม่คำนึงว่าคนๆนั้นจะยอมจำนนหรือต่อต้าน นักโทษคนนี้จึงใช้วิธีระเบิดน้ำมันเบนซินเพื่อแลกกับชีวิตตัวเอง
แต่ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องไร้สาระ
หลิวกำ ใช้ [กระทบจิตใจ] กับนักโทษทั้งสามคน นักโทษที่กำลังชี้ปืนไปที่ถังน้ำมันเบนซิน ชะงักชั่วครู่เนื่องจากความรู้สึกของสมองของเขาขาดหายไป ยินฮี รีบพุ่งเข้าไปตัดศีรษะของนักโทษ3 คนนั้นทันที ทำให้ปืนของนักโทษหล่นลงกับพื้นและไม่สามารถเป็นภัยคุกคามกับถังน้ำมันเบนซินที่อยู่ข้างๆได้
หลิวกำ และ ยินฮี ตรวจค้นรอบเรือนจำอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าปลอดภัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะสายตาอินฟราเรดของยินฮีทำให้เธอสามารถค้นหา นักโทษสองคนที่ซ่อนตัวอยู่ในโกดังเก็บของได้
ในโกดังเก็บของมีพื้นที่ขนาดใหญ่ที่จัดเก็บถังน้ำมันเบนซินขนาดใหญ่ 10 ถังเอาไว้และอาหารกระป๋องจำนวนมาก บนถังน้ำมันและถุงข้าวมีตัวอักษรที่บอกว่ามาจากทางเหนือของเมืองนินจิง ดูเหมือนว่าแหล่งอาหารพวกนี้ไม่ได้อยู่ที่นี่ตั้งแต่แรกแต่ถูกนำมาจากที่อื่นๆบริเวณใกล้เคียง
แต่ตอนนี้ทุกอย่างเป็นของ หลิวกำ แล้ว
รถขนส่งนักโทษผ่านเข้ามาในเรือนจำเมื่อได้รับการยืนยันว่าภายในนั้นปลอดภัยแล้ว นอกเหนือจากผู้หญิงหลายคนที่เปลือยกายและถูกขังอยู่ในเรือนจำ นอกจากนั้นไม่มีใครรอดชีวิต บนกำแพงเต็มไปด้วยคราบเลือดที่สาดกระเซ็นไปทั่ว ภาพโดยรวมราวกับที่นี่เหมือนกับนรก
หลังจากการระเบิดของสถานีน้ำมันทำให้สมาชิกทีมของ หลิวกำ เหลือเพียงจำนวน 20 คน ทำให้ หลิวกำ โกรธมากและเขาต้องการหาคนที่กระทำเหตุการณ์นี้ แต่คำขอของเขาก็ถูกปฏิเสธดังนั้นเขาจึงต้องแก้แค้นทุกคน ในฐานะที่เป็นผู้เล่นการฆ่าซอมบี้นั้นเป็นเรื่องปกติ แต่การที่มีศพของมนุษย์และคราบเลือดบนกำแพงเป็นเรื่องผิดปกติ พวกซอมบี้และมนุษย์ไม่ได้มีความแตกต่างกันมากนัก ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือกลิ่นฉุนของเนื้อเน่าที่ไม่พบกับซากศพเหล่านี้
หลังจากที่ลีเหมาค้นเจออุปกรณ์ทางการแพทย์ในโกดังเก็บของเธอรีบดำเนินการรักษาผู้เล่นที่บาดเจ็บก่อนทันที หลิวกำ และ จางเฉียงหลี่ ขอให้เธอฟื้นฟูร่างกายของซูเหจียนก่อนเป็นอันดับแรก ในฐานะที่ซูเหจียนเป็นนักล่าระดับ 5 เขาเป็นทรัพยากรมนุษย์ที่ขาดไม่ได้ในกลุ่ม ดังนั้น หลิวกำ จึงต้องการให้ช่วยเขาก่อนเป็นอันดับแรก
หลังจากการสู้รบครั้งใหญ่ที่เกิดขึ้นในบริเวณเรือนจำความมืดก็ปกคลุมทั่วสถานที่ ผู้เล่นที่ได้รับบาดเจ็บยังคงได้รับการรักษา พวกเขาจำเป็นต้องพึ่งพาตัวเองหากพวกเขาต้องการอยู่รอด ศพทั้งหมดภายในเรือนจำถูกขนย้ายออกไปด้านนอก ด้านบนสุดของกำแพงพวกเขาจัดให้มีคนเฝ้ายาม ในขณะนี้ หลิวกำ และกลุ่มของเขากำลังทำงานอย่างเป็นระบบเพื่อใช้สถานที่นี้เป็นฐานใหม่ชั่วคราวของเขา
จากการตรวจสอบสมาชิกกลุ่มที่เหลือพบว่าทีมเดิมของซูเหจียน นั้นตกตายไปกันหมด ยกเว้นแต่ตัวซูเหจียนเท่านั้น ผู้เล่นอีก 9 คนที่อยู่ในสถานีน้ำมันไม่เหลือแม้แต่ซาก วังเฉิง, ฮันกวงมิน และ ชางฮัว ตรวจสอบสมาชิกในกลุ่มของตัวเองและพบว่าในกลุ่มของพวกเขาก็มีคนเสียชีวิตเช่นกัน มีเฉพาะกลุ่มของ จางเฉียงหลี่ เท่านั้นที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ เนื่องจากพวกเขาติดตาม หลิวกำ และ ยินฮี เดินทางมาที่เรือนจำในเวลานั้น
ส่วนใหญ่ของผู้เสียชีวิตมาจากกลุ่มของ บอสเฉิง ซึ่งเป็นผู้เล่นที่เข้ามารวมกลุ่มใหม่ กลุ่มดั้งเดิมที่ติดตาม หลิวกำ มาตั้งแต่เริ่มแรกนั้นมีเพียง เชาเหมิงและฮูจุนเท่านั้นที่อาการไม่ค่อยดีนัก ทั้งสองอยู่ในอาการโคม่า เทพยุทธ์สายฟ้า มีกระดูกแตกที่ขาและซี่โครงหัก ในขณะที่ โจวจิงจิง แขนและซี่โครงหัก
ตราบใดที่ผู้เล่นยังคงหายใจอยู่แม้เขาจะได้รับบาดเจ็บพวกเขาก็สามารถที่จะฟื้นฟูตัวเองได้ นอกจากนี้ร่างกายของพวกเขายังได้รับความแข็งแกร่งมากขึ้นกว่ามนุษย์ปกติ ดังนั้นควรจะใช้เวลาเพียงไม่กี่วันเพื่อจะฟื้นฟูร่างกายได้อย่างเต็มที่ จากการช่วยเหลือของลีเหมา ทำให้ผู้เล่นที่ได้รับบาดเจ็บค่อยๆอาการดีขึ้น นั่นเป็นข่าวดีท่ามกลางข่าวร้าย.
