การมาถึงของอัศวินมังกรหลวงน้อยอย่างกะทันหัน สร้างความตระหนกให้กับผู้คนจำนวนมากที่อยู่ในเหตุการณ์ คนที่ไม่รู้ความรู้สึกอึดอัดในใจ หรือไม่ก็แอบรู้สึกดีใจที่เห็นคนอื่นได้รับความเดือดร้อน หวังให้อัศวินมังกรหลวงน้อยกระตุกหนวดเสือด้วยการปล้นหลี่ชิเย่
ขณะที่ยอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนบางส่วนที่รู้ถึงสาเหตุ โดยเฉพาะบรรดายอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนที่เสียเปรียบมาก่อน พวกเขาจ้องมองหลี่ชิเย่ด้วยความโกรธจนดวงตาทั้งสองแทบลุกเป็นไฟออกมา ต้องการฉีกเนื้อหลี่ชิเย่ให้เป็นชิ้นๆ เหมือนว่าพวกเขามีความแค้นใหญ่หลวงไม่อาจอยู่ร่วมโลกกับหลี่ชิเย่อย่างนั้น
ในเวลานี้เอง ทารกมังกรหลวงได้กระโดดลงมาจากม้าศึก หัวเราะเสียงดังท่าทีเหมือนชื่นชอบ และดีใจเป็นยิ่งนัก รีบแสดงคารวะแบบจีนต่อหลี่ชิเย่และกล่าวว่า “ขอแสดงความยินดีพี่หลี่กลับมาจากแดนนิพพาน ช่างน่ายินดี น่ายินดียิ่งนัก การกระทำของพี่หลี่นับว่าในอดีตและปัจจุบันไม่เคยปรากฎมาก่อน”
หลี่ชิเย่เพียงมองหน้าเขาอย่างเย็นชาทีหนึ่ง สำหรับการกล่าวแสดงความยินดีของทารกมังกรหลวง
“พรรคพวก ยกเอาสมบัติมาทั้งหมด ทั้งหมดนี้ล้วนแล้วแต่เป็นทรัพย์สมบัติของพี่น้องข้า” ในขณะนี้ทารกมังกรหลวงได้ตะโกนสั่งการกับศิษย์อัศวินมังกรหลวงน้อยที่อยู่ด้านหลัง
ในเวลานี้เอง ศิษย์ของอัศวินมังกรหลวงน้อยได้ช่วยกันยกเอาลังขนาดใหญ่แต่ละใบเข้ามา เมื่อมีการเปิดลังแต่ละใบออกมา พลันปรากฏของวิเศษที่ส่งประกายหลากสีสันวูบวาบออกมาจนผู้คนที่เห็นรู้สึกลายตาไปหมด ภายในลังนั้นบรรจุของวิเศษสารพัดสารพันเต็มไปหมด ทั้งอาวุธ ของวิเศษ ศิลาขมุกขมัว โลหะประหลาด…
ในขณะนี้ทุกคนที่ได้เห็นของวิเศษมากมายต่างจ้องมองไปที่หลี่ชิเย่ สายตาที่จ้องมองพลันกลับกลายเป็นไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย
เนื่องจากอัศวินมังกรหลวงน้อยคือกลุ่มโจร พวกเขาคือกองกำลังที่เป็นโจร ย่อมสามารถรู้ได้ว่าสมบัติของพวกเขาได้มาจากที่ใด เวลานี้ ทารกมังกรหลวงกลับมอบสมบัติทั้งหมดให้กับหลี่ชิเย่ ทุกอย่างย่อมไม่ธรรมดาเสียแล้ว
ธิดาราชันฉีหลินถึงกับขมวดคิ้ว นางรู้สึกได้ทันทีว่าสถานการณ์ไม่สู้ดีนัก ในนี้จะต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากล!
“ของขวัญเล็กน้อยเท่านั้น” ทารกมังกรหลวงกล่าวด้วยความดีใจและมีรอยยิ้มเต็มใบหน้าว่า “พวกเรารู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่สามารถรับใช้พี่หลี่ พวกเราจะติดตามพี่หลี่กวาดล้างไปทั่วหล้า และกวาดเอาความมั่งคั่งทั่วทั้งสิบสามทวีปมาให้สิ้น ไม่ว่าผู้นั้นจะเป็นใคร ขอเพียงพี่หลี่มีคำบัญชาลงมา ขอเพียงเป็นสิ่งที่อยู่ในสายตาของพี่หลี่ พวกเราก็จะชิงมาให้พี่หลี่จนได้ พวกเรายินดีบุกน้ำลุยไฟ ยินดีสละชีพเพื่อพี่หลี่”
พลันที่ทารกมังกรหลวงพูดคำๆ นี้ออกมา แววตาที่จ้องมองหลี่ชิเย่พลันแปรเปลี่ยนไปทันที ถ้าหากจะบอกว่าอัศวินมังกรหลวงน้อยคือโจรผู้ร้าย คือโจรท้องถิ่น เช่นนั้นแล้วหลี่ชิเย่ก็คือหัวหน้าโจร กองกำลังโจรผู้ร้ายกับคนโหดคนหนึ่ง เรียกได้ว่าเป็นคู่ที่เหมาะสมที่สุดแล้วหละ!
“พอแล้ว หลี่ชิเย่ เจ้าทำเกินไปแล้ว!” เวลานี้เสียงที่น่าเกรงขามเสียงหนึ่งดังขึ้น ผู้หญิงที่สุดยอดในหล้าคนหนึ่งนำพาศิษย์เข้ามา กล่าวตำหนิว่า “เจ้าส่งอัศวินมังกรหลวงน้อยลอบโจมตีศิษย์หุบเขาตะวันรอน ชิงสมบัติศิษย์หุบเขาตะวันรอนของข้า เจ้าจะอธิบายอย่างไร!”
บุคคลผู้นี้ที่และดูงดงามล้ำเลิศในหล้า เป็นผู้หญิงที่เพิ่งแต่งงานประทับใจผู้คนก็คือเจ้าหุบเขาตะวันรอนยินหัวลี่นั่นเอง!
“เจ้าหุบเขายิน เรื่องนี้เกรงว่าจะมีการเข้าใจผิดกัน” ในเวลานี้ธิดาราชันฉีหลินรู้ว่าสถานการณ์ไม่ค่อยดี จึงรีบเข้าขวางยินหัวลี่เอาไว้ และรีบเข้าไปไกล่เกลี่ย
“ธิดาราชัน เรื่องนี้ไม่มีอะไรต้องเข้าใจผิด” ท่าทีของยินหัวลี่ที่ดูมีพลังที่แข็งแกร่ง กล่าวขึ้นมาช้าๆ ว่า “ อัศวินมังกรหลวงน้อยลอบโจมตีศิษย์สำนักของข้า ชิงของวิเศษของศิษย์ข้า เวลานี้มีทั้งพยานและหลักฐาน ภายในลังเหล่านี้ก็มีของวิเศษจากหุบเขาตะวันรอนของพวกเราอยู่!”
“นั่นสิ ถ้วยทองคำใบนั้นก็คือของของพวกเรา” ในเวลานี้ ปรากฏผู้บำเพ็ญตนกลุ่มคนรุ่นใหม่ผู้หนึ่งที่อยู่ด้านข้างเห็นยินหัวลี่ออกหน้า ทำให้เกิดความกล้าขึ้นมา ร้องกล่าวเสียงดังออกมา
“อัศวินมังกรหลวงน้อยคือผู้ที่สังหารศิษย์พี่ของข้า แย่งชิงเอาธงวิเศษฝังเพชรของพวกเราไป” ชายหนุ่มวัยกลางคนผู้หนึ่งก็ร้องเสียงดังขึ้นมา
“หอเถาวัลย์เมฆของพวกเราถูกชิงเอาของวิเศษไปแปดชิ้น และอัศวินมังกรหลวงน้อยได้สังหารศิษย์ของพวกเราไปแปดคน” ผู้เฒ่าผู้หนึ่งกล่าวท่าทีน่าเกรงขาม
ในเวลานี้ มียอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนจำนวนไม่น้อยทยอยกันก้าวออกมาชี้ถึงพฤติกรรมชั่วช้าของอัศวินมังกรหลวงน้อย
นาทีนี้ ธิดาราชันฉีหลินเข้าใจแล้วว่า ขณะที่พวกเขาเพิ่งจะกลับมาถึงก็มีคนจ้องมองหลี่ชิเย่ด้วยความโกรธ ที่แท้เป็นเช่นนี้นี่เอง
ธิดาราชันฉีหลินขมวดคิ้วทีหนึ่ง นางได้ยินได้ฟังเกี่ยวกับพฤติกรรมของอัศวินมังกรหลวงน้อยมานานแล้ว เมื่อไหร่ที่อัศวินมังกรหลวงน้อยลงมือปล้นทรัพย์และฆ่าคนล่ะก็ พวกเขาจะไม่เหลือผู้รอดชีวิตไว้อย่างเด็ดขาด ตลอดเวลาที่ผ่านมาพวกเขาฆ่าปิดปากเหยื่อทุกคน
มาคราวนี้อัศวินมังกรหลวงน้อยกลับปล้นทรัพย์สินอย่างอุกอาจเช่นนี้ อีกทั้งยังเหลือผู้รอดชีวิตเอาไว้เป็นจำนวนมาก ทิ้งพยานหลักฐานมากมายเช่นนี้ นับว่ามีจิตใจที่เหี้ยมโหดมาก
ทารกมังกรหลวงต้องการดึงหลี่ชิเย่ลงไปในน้ำโคลน ต้องการให้ผู้คนทั่วหล้าเป็นศัตรูกับหลี่ชิเย่
ทารกมังกรหลวงเพียงหัวเราะเยาะนิดหนึ่งกับการก้าวออกมาชี้ตัวของแต่ละคน พูดด้วยท่าทางทะนงตัวยิ่งว่า “แค่ของวิเศษไม่กี่ชิ้นนับเป็นอะไรได้ การที่พี่หลี่เห็นคุณค่าของวิเศษของพวกเจ้านับเป็นเกียรติของพวกเจ้า การละเว้นชีวิตพวกเจ้าถือว่าเป็นการปราณีเป็นพิเศษแล้ว พวกเจ้าสมควรขอบคุณในความเมตตาของพี่หลี่จึงจะถูก”
เดิมทั้งหมดก็พุ่งเป้าไปที่หลี่ชิเย่อยู่แล้ว เวลานี้เมื่อได้ฟังคำจากทารกมังกรหลวงแล้วเท่ากับเป็นการยืนยันอย่างหนักแน่นว่า ไม่ต้องถามก็รู้ได้ว่าเป็นหลี่ชิเย่ที่ใช้ให้อัศวินมังกรหลวงน้อยไปปล้นชิงพวกเขา
ในเวลานี้ แววตาที่โกรธแค้นได้พุ่งไปที่ตัวของหลี่ชิเย่ทั้งหมด ไม่รู้ว่านัยน์ตาทั้งสองของผู้คนจำนวนเท่าไรที่แทบจะพ่นเป็นไฟออกมา ไม่รู้ว่ามีผู้คนจำนวนเท่าไรที่อยากจะฉีกร่างของหลี่ชิเย่เป็นชิ้นๆ ให้มันรู้แล้วรู้รอดไป เพื่อล้างแค้นให้กับเพื่อนร่วมสำนักที่ต้องตายไป
“หลี่ชิเย่ แม้ว่าเจ้าจะมีความแข็งแกร่งเป็นอันมาก แต่ว่าเรื่องนี้เจ้าทำเกินไปแล้ว” ในขณะนี้ ยินหัวลี่จ้องมองหลี่ชิเย่อย่างเย็นชา และกล่าวด้วยน้ำเสียงน่าเกรงขามว่า “เรื่องนี้ เจ้าจะต้องมีคำอธิบายที่สมเหตุสมผล มิฉะนั้นล่ะก็ ไม่มีใครเลิกราง่ายๆ อยู่แล้ว!”
ยินหัวลี่นับเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาผู้อยู่ในเหตุการณ์ทั้งหมด อีกทั้งเบื้องหลังของนางก็แข็งแกร่งมากที่สุด คนอื่นไม่กล้าเป็นศัตรูกับหลี่ชิเย่ซี่งหน้า ไม่กล้าด่าทอตำหนิซึ่งหน้าด้วยเสียงอันดังต่อหลี่ชิเย่ แต่ ยินหัวลี่กล้าทำ จะอย่างไรเสียนางก็คือเจ้าสำนักที่เป็นหนึ่งสำนักสองราชัน นางเองมีความสามารถและมีความมั่นใจที่จะทำเช่นนี้ได้
“คำอธิบายที่สมเหตุสมผล?” หลี่ชิเย่มองดูทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ แล้วก็มองดูทารกมังกรหลวง ยิ้มแต้กล่าวว่า “ข้าไม่เคยต้องอธิบายอะไรอยู่แล้ว”
“ถูกต้อง พี่หลี่ของพวกเราคือใคร เขาคือมนุษย์เทพแห่งเก้าชั้นฟ้าสิบแดนดิน เซียนหวังที่มีชะตาฟ้าสิบสองสายในอนาคต จำเป็นต้องมีคำอธิบายอย่างนั้นรึ?” ในเวลานี้ทารกมังกรหลวงก็พูดด้วยเสียงอันดังออกมา เวลานี้เขากลัวว่าเรื่องราวจะไม่วุ่นวายพอ
เมื่อหลี่ชิเย่พูดออกมาเช่นนี้ บวกกับการร้องเอ็ดตะโรของทารกมังกรหลวง พลันทำให้นัยน์ตาทั้งสองของทุกคนพ่นเป็นเพลิงแค้นออกมา ด้วยเพลิงแค้นที่ลุกไหม้นี้สามารถเผาผลาญร่างของหลี่ชิเย่จนสิ้น ทุกคนต่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน คำพูดของหลี่ชิเย่และทารกมังกรหลวงข่มแหงกันเกินไปแล้ว
ธิดาราชันฉีหลินถึงกับหัวเราะเจื่อนๆ เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ มันเป็นการราดน้ำมันลงบนกองเพลิงชัดๆ
“หลี่ชิเย่ พูดแบบนี้แสดงว่าต้องการเป็นศัตรูกับหุบเขาตะวันรอนน่ะสิ!” ยินหัวลี่เองก็โกรธขึ้นมาแล้ว จะอย่างไรเสีย คำพูดลักษณะเช่นนี้ก็ทำให้หุบเขาตะวันรอนของพวกเขาหาทางลงไม่ได้
“ฮึ ต่อให้เจ้าแข็งแกร่งกว่านี้ เจ้าคิดว่าตนเองนั้นปราศจากผู้ต่อกรทั่วหล้าอย่างนั้นรึ? คิดว่าอาศัยกำลังเพียงคนเดียวสามารถต้านกับผู้คนทั่วหล้าได้รึ? เจ้าจะอวดดีเกินไปแล้ว!” ผู้บำเพ็ญตน ที่ถูกปล้นชิงถึงกับพูดออกมาด้วยความแค้น
“นี่มันจะข่มเหงรังแกกันมากเกินไปแล้ว พวกเราอดกลั้นความอัปยศนี้เอาไว้ไม่ได้แน่นอน” คนอื่นๆ ก็ร้องตะโกนเสียงดังออกมา
หลี่ชิเย่ขึ้คร้านจะไปสนใจคำเอะอะเอ็ดตะโรของผู้อื่น เพียงมองไปที่ทารกมังกรหลวง ยิ้มแต้และกล่าวว่า “แสดงว่าพวกเจ้าต้องการสวามิภักดิ์ต่อข้าน่ะสิ”
“ถูกต้อง” ทารกมังกรหลวงแสดงออกด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า หัวเราะเสียงดังและกล่าวว่า “พี่หลี่คือสุดยอดมนุษย์เทพในหล้า ท่วงท่าที่ปราศจากผู้ต่อกรของพี่หลี่ทำให้ผู้น้องเลื่อมใสทั้งกายและใจ พี่หลี่คือเซียนหวังที่มีสิบสองชะตาฟ้าในครอบครอง สามารถรับใช้มนุษย์เทพเช่นพี่หลี่คือเกียรติของข้า เป็นเกียรติยศของพวกเรา ขอเพียงพี่หลี่สั่งการลงมาคำหนึ่ง อัศวินมังกรหลวงน้อยพวกเรายินดีบุกน้ำลุยไฟให้กับพี่หลี่ ยินดีสละชีพเพื่อพี่หลี่”
ในขณะนี้ เสียงของทารกมังกรหลวงดังมากเป็นพิเศษ เหมือนหนึ่งต้องการให้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ได้ยินให้มันรู้แล้วรู้รอดไป
สิ่งนี้คือวัตถุประสงค์ที่ทารกมังกรหลวงต้องการให้เป็น เขาตั้งใจทำลายชื่อเสียงของหลี่ชิเย่ จงใจให้หลี่ชิเย่เป็นศัตรูกับผู้คนทั่วหล้า เขายังเกรงว่าหลี่ชิเย่จะประกาศความบริสุทธิ์ของตนต่อหน้าผู้คนทั่วหล้า แต่ ไม่นึกเลยว่าหลี่ชิเย่ถึงกับไม่แก้ตัวให้กับตนเอง ซึ่งเท่ากับเป็นไปตามแผนที่ทารกมังกรหลวงต้องการ
“บุกน้ำลุยไฟ เสียสละชีพอะไรคงไม่จำเป็นแล้วหละ” หลี่ชิเย่กล่าวท่าทีเรียบเฉยว่า “ไปเถอะ แม่น้ำเหิงเหออยู่ตรงข้างหน้านี้เอง สิ่งที่พวกเจ้าต้องทำก็แค่กระโดดลงไปในแม่น้ำเหิงเหอก็พอแล้ว”
คำพูดเช่นนี้ของหลี่ชิเย่ทำเอาทารกมังกรหลวงตะลึงนิดหนึ่ง เขาหัวเราะแห้งๆ แล้วกล่าวว่า “พี่หลี่ชอบพูดเล่นเสียจริง”
“ข้าไม่เคยพูดเล่น กระโดดลงไปเสีย ข้ารอจนหงุดหงิดแล้วนะ” หลี่ชิเย่โบกมือและกล่าวด้วยท่าทีเรียบเฉย
คราวนี้ไม่เพียงแค่ทารกมังกรหลวงที่ตะลึงงัน แม้กระทั่งผู้คนทั้งหมดที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ตะลึงไปด้วย ในเวลานี้ทุกคนต่างจ้องมองไปที่หลี่ชิเย่กับทารกมังกรหลวง
“พี่หลี่ การล้อเล่นเช่นนี้ไม่ขำเลยสักนิด” ทารกมังกรหลวงพยายามข้ามหัวข้อสนทนาไป
“ใครว่าข้าพูดเล่น?” หลี่ชิเย่กล่าวท่าทีเรียบเฉ่ยว่า “ในเมื่อพวกเจ้าต้องการจงรักภักดีต่อข้า นี่คือคำสั่ง แม้แต่คำสั่งก็ไม่ปฏิบัติตามแล้วจะบอกว่าจงรักภักดีต่อข้าได้อย่างไร!”
ทารกมังกรหลวงไม่พอใจ กล่าวน้ำเสียงเย็นชาว่า “พี่หลี่ พวกเราจงรักภักดีต่อท่าน ยินดีบุกน้ำลุยไฟเพื่อท่าน เพื่อท่านแล้วพวกเรากระทั่งเป็นศัตรูกับผู้คนทั่วหล้า แย่งชิงทรัพย์สมบัติทั้งหมดจากผู้คนทั่วหล้า แต่ เฉกเช่นการกระทำที่ฆ่าตัวตายเช่นนี้ ยากจะปฏิบัติตาม”
“ปฏิบัติตามหรือไม่ต้องให้พวกเจ้ามาตัดสินใจอย่างนั้นรึ?” หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าวเฉยเมยว่า “ในเมื่อเป็นสุนัขรับใช้ก็ต้องมีสำนึกของความเป็นสุนัขรับใช้ ผู้เป็นนายให้เจ้าไปก็ต้องไป ไม่ได้ให้เจ้าเป็นคนตัดสินใจเอง!”
“ท่าน…” ทารกมังกรหลวงถูกหลี่ชิเย่หยามต่อหน้าผู้คนมากมาย พลันทำให้มีสีหน้าที่ดูไม่ได้ถึงขีดสุด
ในเวลานี้บรรดาศิษย์ของอัศวินมังกรหลวงน้อยทั้งหมดถึงกับจ้องมองหลี่ชิเย่ด้วยความโกรธ พวกเขาต่างเป็นโจรผู้ร้ายที่ดุดันและเหี้ยมโหดทั้งสิ้น เวลานี้ถึงกับถูกหลี่ชิเย่เรียกว่าสุนัขรับใช้ พวกเขายากจะกล้ำกลืนความอัปยศนี้เอาไว้ได้
“มองอะไร ยังไม่คุกเข่าโขกศีรษะรับผิด!” หลี่ชิเย่มองหน้าพวกเขาอย่างเย็นชา และกล่าวว่า “หลังจากนั้น ทั้งหมดให้กระโดดลงในแม่น้ำเหิงเหอ! นี่คือคำสั่งทีมีต่อสุนัขรับใช้อย่างพวกเจ้าของข้า!”
ในเวลานี้ ทั้งทารกมังกรหลวงและศิษย์ทั้งหมดของอัศวินมังกรหลวงน้อยต่างเพลิงแค้นสุมเต็มอก พวกเขาแค่ต้องการแสดงละครเท่านั้น ต้องการใส่ร้ายหลี่ชิเย่เท่านั้นเอง ไม่นึกเลยว่าหลี่ชิเย่กลับเล่นจริง ทำให้ทารกมังกรหลวงและอัศวินมังกรหลวงน้อยเหมือนขี่หลังเสือ
ทุกคนต่างนึกไม่ถึงว่าเหตุการณ์จะแปรเปลี่ยนเป็นเช่นนี้ไปได้ เวลานี้บรรยากาศตึงเครียดอยู่อย่างนั้น ทุกคนต่างจ้องมองไปที่หลี่ชิเย่และทารกมังกรหลวง
