TTW:บทที่ 244 ตลอดไป
“ใครจะไปรู้ล่ะ?บางทีมันอาจจะอยู่ด้านนอกอาคารของเรา การเคลื่อนไหวของมันอาจสามารถทำให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้” หลิวฮ่าว กัดฟันของเขาขณะที่ตอบ เทรดมิล
“ อย่ากังวลไปพี่ใหญ่หลิวนั้นเก่งมาก เขาจะฆ่ามันแน่นอน” ชางฮัว ปลอบประโลมทุกคน แม้ว่าเขาจะลังเลที่จะพูดบางอย่างแต่หลังจากเทคนิคล้างสมองของจางเฉียงหลี่ ไม่เป็นสองรองใคร ดังนั้น ชางฮัว จึงมีความเชื่อมั่นในความสามารถของ หลิวกำ
“ พี่ใหญ่หลิวขอบคุณในความเสียสละ! ทุกปีผมจะเผาเครื่องหอมไปให้คุณ” เทรดมิล เริ่มอธิษฐานอยู่ด้านข้าง
“แกกำลังพูดอะไร” ชางฮัว เตะ เทรดมิล ทันที
“สมควร!” หลิวฮ่าว และ หยวนฮงจุน ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยจากการโดนเตะก้น พวกเขาทั้งสองคนหัวเราะคิกคักที่ เทรดมิล ได้รับบทลงโทษ
หลังจากนั้นหลายนาที หลิวกำ และ ยินฮี ก็กลับมา เขาไม่ได้เข้ามาในอาคารแต่เขาตะโกนเสียงดังอยู่ข้างนอก
“ทุกคน!วิ่ง!เร็วเข้าไม่อย่างนั้นจะสายเกินไป!”
เหล่าสมาชิกได้ยินเสียงที่คุ้นเคยของ หลิวกำ พวกเขาไม่ได้ตั้งคำถามอะไร พวกเขารีบลุกขึ้นและพุ่งไปราวกับจรวดแม้กระทั่งนักศึกษาและชายวัยกลางคนก็ตาม ชางฮัว เป็นคนแรกที่วิ่งออกจากประตูและพบว่า หญิงสาวคนนั้นยังคงนั่งอยู่บนพื้น กำลังตกตะลึง ดังนั้นเขาจึงรีบกลับมาหาเธอเพื่อพาเธอออกจากห้อง
หลิวกำ ไม่ได้มุ่งหน้าไปตามที่หินลงมาปิดกั้นทาง แม้ว่าเขาจะเดินไปตามที่ทางนั้นก็ไม่มีประโยชน์อะไร เส้นทางนั้นถูกปิดผนึกอย่างสมบูรณ์ หลิวกำ มุ่งหน้าไปยังอาคารสูงที่สุดของหมู่บ้านชาวประมง มันมีรูปร่างเหมือนประภาคาร หลังจากที่เขาวิ่งเข้าไปเขารีบวิ่งไปบนสุด และมองออกไปยังทิศทางของทะเลเปิด
ยินฮี เดินตามติด หลิวกำ เหมือนเงา ผู้ขับ ATV ทั้ง 6 คนมีความว่องไวมากดังนั้นเขาจึงติดตาม หลิวกำ และ ยินฮี อย่างใกล้ชิด ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาต้องออกวิ่ง แต่สถานการณ์ปัจจุบันไม่ใช่เวลาที่พวกเขาจะถาม ไม่มีทางเลือกอื่นเขาจำเป็นต้องปฏิบัติตาม หลิวกำ อย่างเคร่งครัด
ชางฮัว นำเด็กสาวออกมา ด้วยความเร็วของเขาทำให้เขาสามารถเดินตามหลังผู้ขับรถ ATV ทั้ง 6 คนได้ จากนั้นเขาเดินขึ้นบันไดไปยังด้านบนของประภาคาร
แม้ว่าชายวัยกลางคนจะเป็นมือใหม่ระดับ 1 แต่ด้วยคุณสมบัติทางกายภาพโดยธรรมชาติของเขาไม่ได้เลวร้ายเลย ถึงแม้เขาจะล่าช้าแต่เขาก็ทิ้งห่างจาก ชางฮัว ไม่ถึง 10 วินาที
อย่างไรก็ตามชะตากรรมของนักศึกษานั้นหน้าเศร้า เขาไม่สามารถติดตามการเคลื่อนไหวของทุกคนได้ เขาจึงเป็นคนเดียวที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง หลังจากนั้นมีฟ้าผ่าลงมาทำให้เกิดแสงสว่างทั่วทั้งหมู่บ้านชาวประมงนี้ ทำให้พวกเขาเห็นน้ำที่กำลังเอ่อล้นขึ้นมา บรรดาผู้ที่ยืนอยู่ด้านบนของประภาคารสามารถมองเห็นนักศึกษาที่กำลังหลงทางอยู่
เบื้องหลังของเขาก็เกิดคลื่นสูง 10 เมตรทะยานขึ้นจากท้องทะเล หลังจากนั้นนักศึกษาก็หายไปกับสายน้ำ…
ตอนนี้สาเหตุเร่งด่วนที่พวกเขาต้องหลบหนีปรากฏขึ้นอย่างชัดเจน หากเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อปลายเดือนก่อน ชะตาชีวิตของพวกเขาจะเหมือนกับนักศึกษาที่หายไปกับสายน้ำ ไม่มีใครสามารถรู้ได้ว่านักศึกษาจะเป็นอย่างไรหลังจากที่เขาถูกลากลงไปในทะเล
ในเวลาเพียงชั่วครู่หมู่บ้านชาวประมงทั้งหมดก็จมอยู่ใต้ทะเล แสงจากฟ้าผ่าทำให้เขามองเห็นบริเวณทุกที่ที่เต็มไปด้วยน้ำ ตอนนี้เหลือเพียง 3 เมตรน้ำจะขึ้นถึงจุดที่พวกเขาอยู่
คนสร้างประภาคารนี้ มีความเป็นไปได้ที่สร้างโครงสร้างของอาคารเพื่อรองรับการเกิดสึนามิ อาคารนี้จึงถูกสร้างด้วยเหล็กที่หลอมเข้ากับคอนกรีต ทำให้แข็งแรงและการโจมตีที่รุนแรงของคลื่น ถ้าไม่ใช่เพราะสถาปนิกคนนั้นคงไม่มีที่หลบภัยให้กับผู้เล่นเหล่านี้
“เชี่ยเห้ย แกมันปากพาซวยจริงๆ ตอนนี้น้ำท่วมแล้วจริงๆ!” ผู้เล่นทุกคนมองไปที่ เทรดมิล
“ แต่…ฉันแค่พูด…เฉยๆ..” จางเฉียงหลี่ พูดด้วยท่าทางรู้สึกผิด
หลังจากนั้นฝนยังคงตกหนักทุกคนเริ่มกลุ้มใจ อุณหภูมิในตอนกลางคืนลดลงอย่างรวดเร็วใกล้จะศูนย์องศาเซลเซียส ความหนาวเย็นชนิดนี้คนปกติไม่สามารถทนได้ แม้แต่ หลิวกำ ก็ไม่มีข้อยกเว้น ใบหน้าของเขาซีดลงและร่างกายเริ่มแข็ง คนอื่นๆอยู่ในสภาพที่เลวร้ายยิ่งกว่า
มีทะเลอยู่รอบๆประภาคาร เกือบทุกคนกำลังสั่นสะท้านด้วยความเหน็บหนาวและจามไปมา หน้าตาซีดเซียวของพวกเขาแสดงออกถึงสิ้นหวัง แม้ว่าปูยักษ์จะไม่ปรากฏตัว แต่อุณหภูมิหนาวจัดในเวลากลางคืนนี้รวมทั้งคลื่นสึนามิที่เกิดขึ้น ดูเหมือนว่าการเผชิญหน้ากับปูยักษ์คงเป็นทางเลือกที่ดีกว่า
หลิวกำ รู้สึกไม่ดี นี่เป็นครั้งที่ 3 ของเขาที่โดนขัง ครั้งแรกคือบนป้ายโฆษณาและครั้งที่สองอยู่บนสะพานแขวน คราวนี้เขาถูกขังอยู่บนชั้นสูงสุดของประภาคาร ทุกครั้งที่เขาถูกขังมักจะอยู่ในช่วงเวลาที่อันตรายที่สุด ถ้าเขาไม่สามารถหนีจากสถานการณ์นี้ได้ชีวิตของเขาจะต้องจบลงเพราะอุณหภูมินี้!
ร่างกายของเด็กสาวคนนั้นอยู่ในสภาพที่เลวร้ายที่สุด เธอหยุดการเคลื่อนไหวไปแล้ว เพราะอุณหภูมิร่างกายของเธอลดลงอย่างรวดเร็ว ชางฮัว ไม่กังวลเกี่ยวกับศีลธรรม เขาจึงกอดหญิงสาวคนนั้นเอาไว้ เขาพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อจะทำให้ร่างกายของเธออุ่นด้วยการกอดเธอไว้
ถัดมาคือชายวัยกลางคน ร่างกายของเขาไม่มีความสามารถเทียบเท่ากับผู้เล่นระดับ 5 ดังนั้นเขาจึงกอดตัวเองและกระโดดขึ้นลง อย่างน้อยความพยายามของเขาก็สร้างความอบอุ่นให้กับร่างกายและการไหลเวียนของเลือดเพื่อชะลอตัวจากภาวะอุณหภูมิลดลง
“ไม่นะ..ฉันกำลังจะตาย!มันหนาวมาก!ฉันไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้นานกว่านี้!” เทรดมิล เริ่มร้องไห้ออกมาดังๆ
“ชายชราคนนี้อายุ 40 ปีเขายังสามารถมีชีวิตอยู่ได้ แต่นายกลับไม่สามารถยืนหยัดได้อีกต่อไป นายเป็นคนอ่อนแอมาก” หลิวฮ่าว ตอบ เทรดมิล เนื่องจากร่างกายของ หลิวฮ่าว มีไขมันจำนวนมากเขาจึงสามารถทนต่ออุณหภูมิได้ดีเล็กน้อย
บรรยากาศอันหนาวเย็นนี้ได้เตือนความจำของ หลิวกำ ถึงสถานการณ์ที่คล้ายกันเมื่อปีที่แล้วบนยอดเขาเอเวอเรสต์ เขาไม่มีถุงนอนและเกิดภาวะอุณหภูมิลดลงทำให้แขนขาของเขาใช้การไม่ได้อีกต่อไป และเหตุการณ์ในคืนนั้นได้เปลี่ยนชีวิตของเขาตลอดไป..
เป็นไปได้ไหมว่าเขาจะต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์โศกนาฏกรรมแบบนั้นอีก
เช้านี้เมื่อเขาออกมาสภาพอากาศค่อนข้างดี ไม่มีใครคาดคิดว่าทางออกเดียวที่จะออกจากหมู่บ้านนี้ถูกปิด แล้วยังเกิดฝนฟ้าคะนองกับคลื่นสึนามิ ดูเหมือนว่าโชคของเขาไม่ได้ดีมากนัก เป็นไปได้ไหมว่านี่คือความสงบก่อนพายุจะเกิด
ทันใดนั้นเองแววตาของ หลิวกำ ก็เปลี่ยนไป เขารู้สึกอบอุ่นขึ้นมา มันอุ่นมากราวกับว่าเขาอยู่ในฝัน เมื่อ หลิวกำ มองลงไปเขาค้นพบว่า ยินฮี กำลังกอดเขาอยู่ เขาไม่ได้สังเกตเห็นเมื่อเธอเดินเข้ามาหาขณะที่เขากำลังหวนนึกเหตุการณ์ เขามองเข้าไปในดวงตาสวยงามของเธอที่กำลังจ้องมองเขาเช่นกัน
“ขอบคุณ” หลิวกำ กระซิบกับ ยินฮี
“ อดทนไว้..ฉันไม่อยากให้คุณตาย” ยินฮี กอด หลิวกำ
“ ผมจะพยายาม ไม่ว่าจะยากแค่ไหนผมจะอดทน ผมจะอยู่เพื่อคุณ” หลิวกำ ก้มลงไปจูบที่แก้มของ ยินฮี.
