ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล – ตอนที่ 2291 ขอวัดพื้นที่บริเวณนี้หน่อย

หลังจากเข้าไปในประตูที่เสมือนดั่งหลุมดำแล้ว ไม่ได้มีความรู้สึกอึดอัดหายใจไม่ออก เพียงแต่ด้านหน้ามีแต่ความมืดมิดเท่านั้นเอง ต่อให้เปิดเนตรฟ้าขึ้นมาก็ไม่สามารถมองทะลุผ่านความมืดของที่นี่ไปได้

ท่ามกลางความมืดมิดเช่นนี้ ถ้าหากเป็นผู้ที่ใจเสาะและหรือทักษะยุทธอ่อน ต้องถูกทำให้ตกใจไม่เบาทีเดียว

แต่ว่า ขั้นตอนช่วงนี้สั้นมาก หลังจากเวลาผ่านไปไม่นานปรากฏแสงสว่างตรงหน้า ได้ยินเสียงดังปุเสียงหนึ่ง เรือกระดาษสีดำแล่นผ่านประตูไปถึงเงินทองตกพื้นในที่สุด

ได้ยินเสียงตูมดังขึ้น ในขณะนี้เอง เรือกระดาษสีดำถึงกับลุกไหม้ขึ้นมาทันที ภายในระยะเวลาอันสั้นเรือกระดาษสีดำถึงกับลุกไหม้จนกลายเป็นเถ้าธุลีไปทั้งลำ

เมื่อทอดสายตามองออกไปหลังจากเหยียบลงบนพื้นแล้ว ปรากฎที่ตรงนี้คราคล่ำไปด้วยผู้คนเป็นจำนวนมากมาย ทุกคนล้วนแล้วแต่ขี้นจากเรือที่ตรงนี้ สถานที่แห่งนี้จึงถูกผู้คนขนานนามว่าท่าข้าม

ในเวลานี้ บริเวณที่มีชื่อว่าท่าข้ามแห่งนี้คึกคักเป็นอย่างยิ่ง ภายในระยะเวลาอันสั้นก็ได้มียอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนมารวมตัวกันนับพันนับหมื่นคน บรรดายอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนเหล่านี้มาจากระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิขนาดใหญ่แต่ละแห่ง และสำนักเจ้าลัทธิต่างๆ ในแดนลัทธิพรรษ

อย่าว่าแต่ผู้บำเพ็ญตนธรรมดาเลย แม้แต่ระดับเจ้าสำนักที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ผู้กุมอำนาจของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิๆ หนึ่งระหว่างพวกเขากระทั่งมีความเป็นไปได้ว่าชั่วชีวิตก็ไม่มีโอกาสได้พบหน้าแม้เพียงครั้งเดียว อย่างมากที่สุดก็แค่ต่างคนต่างได้ยินชื่อระหว่างกันเท่านั้นเอง จะอย่างไรเสียแดนลัทธิพรรษ มีพื้นที่กว้างใหญ่ไพศาลมากเหลือเกิน ได้รับการยกย่องว่ามีระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธินับหมื่น ช่างเป็นโลกที่กว้างใหญ่ไพศาลเพียงใด

แต่มาวันนี้ บรรดายอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนจำนวนนับไม่ถ้วนที่มาจากแดนลัทธิพรรษต่างทยอยกันมารวมตัวกันที่ตรงนี้ ทุกคนต่างก็มาเพื่อเงินทองตกพื้นทั้งสิ้น

 พี่ขวางเทียน เวลาผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน จากกันที่หาดยุทธนาครั้งนั้นนี่ก็ผ่านมาห้าพันปีแล้ว ไม่นึกเลยว่าพวกเรายังจะได้พบกันอีกขณะที่มีชีวิตอยู่  ระดับบรรพบุรุษได้พบกับคนรู้จัก อดที่จะดีใจไม่ได้

 นั่นสิ ข้ายังเข้าใจว่ารอถึงวันที่มีการเคลื่อนศพข้าไปฝัง จึงจะได้เห็นพี่เป่าคงมาส่งข้าเดินทางนะเนี่ย  ระดับบรรพบุรุษอีกผู้หนึ่งถึงกับหัวเราะเสียงดัง

แม้ว่าการมาที่เงินทองตกพื้นของทุกคนในครั้งนี้ก็เพื่อสมบัติล้ำค่ากันทั้งสิ้น แต่ว่าสามารถได้พบปะกันเพื่อนเก่าที่ไม่ได้พบกันมาเป็นเวลาหลายพันปี ณ สถานที่แห่งนี้นั้น กล่าวสำหรับยอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนจำนวนมากแล้ว ใช่ว่าจะไม่ใช่เรื่องดีเรื่องหนึ่งกันเล่า?

 เจ้านิกายกระเรียนเหิน ได้ยินชื่อเสียงของท่านมานาน ข่าวว่าท่ากระเรียนร่ายรำของพี่เฟยเฮ่อคือหนึ่งในสุดยอดวิชาในหล้านะเนี่ย  มีเจ้าสำนักจำนวนไม่น้อยที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนแล้วมาพบกันตรงที่แห่งนี้ ก็สามารถรู้จักคบหากันได้ภายในระยะเวลาอันสั้น

 ชื่อของหัวหน้าพรรคมังกรพเนจรก็โด่งดังก้องในรูหู กระบี่มังกรพเนจรในมือของหัวหน้าพรรคมังกรพเนจรเคยสังหารคนชั่วมาไม่น้อย ทำให้เฟยเฮ่อเลื่อมใสเป็นยิ่งนัก  มีเจ้านิกายที่หัวเราะเสียงดังขึ้นมา

ในเวลานี้ ยอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนต่างได้พบกับผู้ยิ่งใหญ่ที่คนเองเคยเลื่อมใสมาก่อน

แม้ว่าทุกคนจะมาเพื่อสมบัติล้ำค่า มาเพื่อโชควาสนา แต่ทว่าในระหว่างที่เพิ่งจะได้ลงเหยียบบนพื้นที่ที่ไม่คุ้นเคยมาก่อน ในขณะที่ยังไม่มีความขัดแย้งด้านผลประโยชน์ บรรยากาศดูจะมีความปรองดองกันเป็นพิเศษ ผู้คนจำนวนไม่น้อยอดที่จะคบหากัน หรือพูดคุยถึงเรื่องในอดีตที่ผ่านมาอะไรทำนองนั้น

 ไปกันเถอะ พวกเราไปค้นหาพื้นที่ที่ยอดเยี่ยมกัน  แต่ก็มีผู้ที่อดใจรอต่อไปไม่ไหว พลันที่เหยียบลงบนท่าข้ามก็จะเข้าไปยังเงินทองตกพื้นทันที

ทอดสายตามองออกไปขณะยืนอยู่บนท่าข้าม มองเห็นข้างหน้าเป็นพื้นที่ที่กว้างขวางอย่างยิ่ง เวลานี้พวกเขายืนอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่ง เสมือนดั่งเป็นดาดฟ้าที่ขนาดใหญ่โตมโหฬาร เมื่อยืนอยู่บนพื้นที่ลักษณะเช่นนี้แล้วมองจากระยะห่างไกลไปยังเงินทองตกพื้นที่อยู่ตรงหน้านั้น มองเห็นเป็นเทือกเขาที่ขึ้นลงสลับ มีแม่น้ำที่พันรอบ โลกลักษณะเช่นนี้ดูไปแล้วไม่ได้แตกต่างอะไรจากแดนลัทธิพรรษ

 ไปกัน…  มีผู้ที่ร้องเสียงดังขึ้นมา ทยอยกันเดินเข้าไปในโลกใบนี้ เพื่อค้นหาผืนแผ่นดินของตน

 ไม่จำเป็นต้องอาศัยการก้าวเดินเสมอไป  มีผู้กล่าวเตือนสติว่า  ที่นี่สามารถอาศัยแท่นขึ้นสวรรค์ สามารถส่งตัวท่านเข้าไปโดยตรงก็ได้แล้วมิใช่รึ? ไม่แน่นักหากโชคดี แค่สถานีแรกก็เป็นพื้นที่วิเศษแล้ว 

ทุกคนมองตามทิศทางที่คนผู้นี้ชี้ไป เห็นข้างหน้าไม่ไกลจากที่ตรงนี้มีสถานที่ที่มีลักษณะคล้ายแท่นบูชาจริงๆ บนแท่นสูงได้สลักอักขระยันต์เอาไว้เป็นจำนวนมาก

 แท่นขึ้นสวรรค์สามารถส่งไปที่ใด?  มีผู้ที่อดจะเอ่ยถามขึ้นทันทีที่เห็นแท่นสูงแท่นนี้

 ส่งไปที่ไหนนั้นก็แล้วแต่โชคแล้ว แต่ทว่า หากท่านยิ่งจ่ายเงินมากเท่าไร มันก็จะส่งท่านไปได้ไกลมากเท่านั้น มีระดับบรรพบุรุษเคยพูดเอาไว้ว่า ท่านให้เงินยิ่งมากเท่าไร โอกาสถูกส่งไปยังสถานที่ที่ดีก็ยิ่งมีมาก เท็จจริงอย่างไรข้าคงไม่รู้หรอกนะ  ผู้บำเพ็ญตนเฒ่าผู้นี้กล่าว

 ข้าก่อน  มีผู้ที่ก้าวขึ้นไปบนแท่นขึ้นสวรรค์ทันที ตึง ตึง ตึงนำเหรียญโยนลงบนแท่นขึ้นสวรรค์ พลันที่เหรียญตกถึงพื้นก็หลอมละลายหายไปทันที

ปัง…เสียงหนึ่งดังขึ้น จังหวะที่คนผู้นี้เพิ่งจะโยนเหรียญลงไป ร่างของเขาก็ถูกดีดออกไปเสมือนดั่งดาวตกหายวับไปบนเส้นขอบฟ้า

 เด็กเวรทั้งหลาย ขึ้นมาให้หมดเลย พวกเราจะได้ไม่ต้องเสียเวลาเดินบนทางที่ไม่จำเป็นต้องเดิน  มีผู้อาวุโสพาผู้เยาว์ของตนขึ้นไปยังแท่นขึ้นสวรรค์ โยนเหรียญลงไป ได้ยินเสียงดังปังเสียงหนึ่ง พวกเขาทั้งหมดล้วนแล้วแต่ถูกดีดตัวออกไป

ในเวลานี้ ผู้คนจำนวนไม่น้อยต่างเห็นแก่ความสะดวกและทยอยกันขึ้นไปบนแท่นขึ้นสวรรค์ อาศัยแท่นขึ้นสวรรค์เข้าไปยังพื้นที่ต่างๆ ของเงินทองตกพื้น บนแท่นขึ้นสวรรค์ขอเพียงเจ้าจ่ายเงินให้ยิ่งมากเท่าไรมันก็สามารถดีดตัวเจ้าไปได้ยิ่งไกลเท่านั้น กระทั่งมีคำเล่าลือกันว่า ขอเพียงเจ้าสามารถจ่ายเงินให้อย่างเพียงพอ มันสามารถดีดตัวเจ้าไปถึงส่วนที่ลึกที่สุดของเงินทองตกพื้น ฟังว่าที่ตรงนั้นมีพื้นที่ที่ดีที่สุดของเงินทองตกพื้น!

 พวกเราไปกันเถอะ  แต่ก็มีผู้บำเพ็ญตนจากสำนักขนาดเล็ก พวกเขามีเงินอยู่ในมือไม่มาก สามารถประหยัดได้เท่าไรก็เท่านั้น แม้ว่าจะพวกเขาก็อยากจะอาศัยแท่นขึ้นสวรรค์เข้าไปยังเงินทองตกพื้นเหมือนกัน

แต่ว่าพวกเขาจะใช้จ่ายฟุ่มเฟือยไม่ได้ ต้องใช้มันให้คุ้มค่ามากที่สุด ดังนั้น บรรดาผู้อาวุโสของสำนักขนาดเล็กเหล่านี้ต่างทยอยกันพาศิษย์ของตนเข้าไปยังเงินทองตกพื้นด้วยวิธีเดินเท้าเข้าไป

 ไป ข้ารู้จักสถานที่แห่งหนึ่ง  มีระดับบรรพบุรุษที่เคยได้รับบันทึกจากบรรพบุรุษของเขา ดังนั้นจึงไม่อาศัยแท่นขึ้นสวรรค์ นำพาผู้เยาว์ของตนวิ่งไปยังสถานที่ยอดเยี่ยมที่ตนรู้จัก

หลี่ชิเย่ก็ขี้เกียจจะเดินไป ก้าวขึ้นแท่นขึ้นสวรรค์โดยตรง ล้วงหยิบเงินเหรียญมากำหนึ่งตามอารมณ์โยนลงไปบนแท่นขึ้นสวรรค์ ปังเสียงหนึ่งดังขึ้น แท่นขึ้นสวรรค์ได้ส่งตัวหลี่ชิเย่ไปถึงเส้นขอบฟ้า เสมือนดั่งดาวตกที่วิ่งผ่านฟากฟ้าไป

ปัง…เสียงหนึ่งดังขึ้นมา สุดท้ายหลี่ชิเย่ได้ตกลงพื้น แท่นขึ้นสวรรค์ได้ส่งตัวหลี่ชิเย่มาถึงยังยอดเขาที่สูงตระหง่านแห่งหนึ่ง หลี่ชิเย่ลืมตามองดูแล้ว มันเป็นเพียงยอดเขาธรรมดาๆ ลูกหนึ่งเท่านั้น ไม่ต้องไปพูดถึงเรื่องของพื้นที่ยอดเยี่ยมอะไรนั่น

บอกได้แต่เพียงหลี่ชิเย่โชคไม่ดีที่ไม่ได้ถูกส่งตัวไปยังพื้นที่ที่ยอดเยี่ยม แต่ว่า หลี่ชิเย่ไม่ได้มีปัญหาแต่อย่างใด เขาก็แค่เลือกเอาสถานที่ที่เงียบสงบสักแห่งตามอารมณ์เท่านั้นเอง กล่าวสำหรับเขาแล้วจะใช่พื้นที่ยอดเยี่ยมหรือไม่นั้นล้วนไม่สำคัญทั้งสิ้น

หลี่ชิเย่ยืนอยู่บนยอดเขาแห่งนี้ มองไปรอบๆ ทีหนึ่ง เนื่องจากเขาเป็นผู้ที่มาถึงที่นี่ค่อนข้างเร็ว บริเวณนี้จึงไม่ได้มีคนอื่น สภาพทั่งไปจึงเงียบสงัด

หลี่ชิเย่แค่ยิ้มนิดหนึ่งไม่ได้ใส่ใจกับมัน เวลานี้เขาได้ล้วงหยิบเอาไม้ไม้บรรทัดวัดสวรรค์ออกมา ขณะที่ไม้บรรทัดวัดสวรรค์ถูกหยิบออกมานั้น ได้เปล่งประกายที่ละลานตายิ่งออกมา เสมือนหนึ่งมีดวงดาวเป็นล้านล้านดวงมารวมตัวกันอย่างนั้น

อีกทั้งไม้บรรทัดวัดสวรรค์ดูจะสว่างไสวมากขึ้นเรื่อยๆ เหมือนว่ามีดวงดาวจำนวนมากยิ่งกว่ามารวมตัวกัน เมื่อมีดวงดาวมากมายมารวมตัวกันเช่นนี้อักขระยันต์ดูจะยิ่งมีมากมายหลายหลาก เสมือนหนึ่งส่งผ่านข้อมูลที่ไม่มีสิ้นสุดอย่างนั้น

ไม้บรรทัดวัดสวรรค์สามารถใช้มันวัดสวรรค์ วัดปฐพี วาดโลกหล้า วัดความลับสวรรค์…กระทั่งสามารถวัดได้ทุกสิ่งทุกอย่าง ในขณะนี้เอง ไม้บรรทัดวัดสวรรค์กำลังวัดพื้นที่แห่งนี้ วัดไปทั่งทั้งเงินทองตกพื้น

นี่แหละคือความลึกซึ้งยอดเยี่ยมที่สุดของไม้บรรทัดวัดสวรรค์ และความล้ำค่าที่สุดของไม้บรรทัดวัดสวรรค์

เวลานี้ ในมือของหลี่ชิเย่กำไม้บรรทัดวัดสวรรค์เอาไว้ เสมือนหนึ่งหลอมรวมเป็นร่างเดียวกันกับไม้บรรทัดวัดสวรรค์ รับข้อมูลทุกอย่างที่ส่งผ่านมาจากไม้บรรทัดวัดสวรรค์ ข้อมูลที่ไม้บรรทัดวัดสวรรค์ได้ส่งกลับเข้ามาเสมือนหนึ่งเป็นมหาสมุทรอย่างนั้นที่ไหลทะลักเข้าไปภายในทะเลแห่งความรู้ของหลี่ชิเย่

 นับว่ายอดเยี่ยมจริงๆ สถานที่แห่งนี้วัดกันไม่ได้ มีบางสิ่งถึงกับไม่สามารถวัดกันได้  หลี่ชิเย่ถึงกับทอดถอนใจออกมา

สมควรทราบว่า ไม้บรรทัดวัดสวรรค์เป็นสิ่งที่ฝืนลิขิตสวรรค์ยิ่งสุดจะเทียบเทียม มันเคยเป็นหนึ่งในสมบัติล้ำค่าที่สุดในยุคสมัยของฝอเหย่ สมควรทราบว่ายุคสมัยหนึ่งๆ นั้นยาวนานเพียงใด มันมีความโชติช่วงและอลังการเช่นใด สมบัติล้ำค่าที่ปรากฏอยู่ในยุคสมัยหนึ่งๆ นั้นมีจำนวนนับไม่ถ้วน

กระทั่งกล่าวได้ว่า ในยุคสมัยหนึ่งๆ นั้น สมบัติล้ำค่าของจอมราชันคนหนึ่งไม่เห็นจะมีความโดดเด่นอะไรมากมายนัก แต่ทว่าไม้บรรทัดวัดสวรรค์กลับสามารถเป็นหนึ่งในของล้ำค่าที่ฝืนลิขิตสวรรค์มากสุดแห่งยุค ย่อมสามารถจินตนการได้ว่าไม้บรรทัดวัดสวรรค์มีความล้ำค่าเช่นใด และฝืนลิขิตสวรรค์เพียงใด

แม้ว่าความฝืนลิขิตสวรรค์ของไม้บรรทัดวัดสวรรค์จะเทียบไม่ได้กับอาวุธยอดเยี่ยมแห่งยุค ไม่สามารถทำลายฟ้าดินเช่นอาวุธยอดเยี่ยมแห่งยุค สามารถล้างผลาญทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ว่าความอภินิหารที่ไม้บรรทัดวัดสวรรค์มีอยู่นั้นก็หาใช่อาวุธยอดเยี่ยมแห่งยุคสามารถเทียบเคียงได้เช่นกัน

อย่างไรก็ตาม เวลานี้เมื่อมาอยู่ในสถานที่อย่างเงินทองตกพื้นแห่งนี้ ถึงกับมีสิ่งของจำนวนมากแม้แต่ไม้บรรทัดวัดสวรรค์ก็ตรวจวัดไม่ได้

ไม้บรรทัดวัดสวรรค์สามารถวัดฟ้าวัดดิน วัดพลังอันยิ่งใหญ่ วัดความลับสวรรค์…อย่างไรก็ตามท่ามกลางเงินทองตกพื้นสถานที่แห่งนี้ถึงกับมีสิ่งของจำนวนไม่น้อยที่ไม่สามารถตรวจวัดได้ ย่อมสามารถจินตนาการได้ว่าสถานที่แห่งนี้มีความน่ากลัวเช่นใดแล้ว

 นับว่าน่าสนใจดีแท้ นับว่ายอดเยี่ยมจริงๆ  หลี่ชิเย่ที่เสมือนหนึ่งหลอมรวมกับไม้บรรทัดวัดสวรรค์ เป็นร่างเดียวกันยิ้มเฉ่ยเมย และกล่าวว่า  สถานที่ลักษณะเช่นนี้ เมื่อสุสานฝังศพเทียบกับมันแล้ว ล้วนแล้วแต่อับแสงไม่น้อยเลยทีเดียว! 

แว้งค์เสียงหนึ่งดังขึ้น ในเวลานี้เองไม้บรรทัดวัดสวรรค์ ที่อยู่ในมือของหลี่ชิเย่กลับกลายเป็นเจิดจ้าอย่างยิ่ง นาทีนี้ไม้บรรทัดวัดสวรรค์ ถึงกับคล้ายหลอมละลายขึ้นมาอย่างนั้น ไม่ใช่ไม้บรรทัดอีกต่อไป มันเหมือนเป็นประกายสายหนึ่งที่หลี่ชิเย่กำเอาไว้ในมือมากกว่า ประกายสายนี้ดูไปแล้วเหมือนของมีคมที่มีความแหลมคมยิ่งนัก เหมือนว่าสามารถแทงทะลุทุกสิ่งทุกอย่าง

 ไปเถอะ ข้าอยากจะดูนักว่ามีสิ่งของใดสามารถขวางปณิธานของข้าได้  หลี่ชิเย่ยิ้มเฉยเมย ไม้บรรทัดวัดสวรรค์ในมือแทงทะลุพื้นดิน

ได้ยินเสียงดังจี๊ดขึ้นมาเสียงหนึ่ง ต่อให้พื้นดินมีความหนาก็ตาม เมื่ออยู่ภายใต้ไม้บรรทัดวัดสวรรค์ที่อยู่ในมือแทงลงไป พื้นดินกลับบางเหมือนกระดาษอย่างนั้น คล้ายถูกแทงทะลุไปโดยพลัน มันทะลุไปทั่วพื้นปฐพี และก็คือทะลุไปทั่วเงินทองตกพื้น

จังหวะที่ประกายของไม้บรรทัดวัดสวรรค์หายเข้าไปในพื้นปฐพีนั้น หลี่ชิเย่นั่งขัดสมาธิอยู่ตรงนั้น ในเวลานี้ตัวของเขาเสมือนหนึ่งกลับกลายเป็นสุดยอดเส้นทางสายหนึ่ง เส้นทางที่ไหลเคลื่อนที่ไปเงียบๆ เหมือนเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของกาลเวลา ฟ้าดินต่างๆ ที่หลอมรวมเป็นร่างเดียวกัน

ทันใดนั้นเอง หลี่ชิเย่เหมือนหายตัวไปอย่างนั้น เหมือนว่าเขาได้หลอมรวมเข้ากับเงินทองตกพื้นเป็นร่างเดียวกัน

ฟ้าดินดูเหมือนกลับกลายเป็นเงียบสงบมาก แต่ว่า ในชั่วพริบตาเดียวนั่นเอง ณ สถานที่ที่ในเงินทองตกพื้นที่ไม่มีใครรู้จัก เหมือนมีแสงที่กะพริบนิดหนึ่ง เหมือนว่ามีบางสิ่งบางอย่างขยับตัวอย่างนั้น

แม้ว่าผู้บำเพ็ญตนที่อยู่ในเงินทองตกพื้นไม่มีใครสักคนรับรู้ได้ แต่ว่า ในส่วนที่ลึกลงไปมากที่สุดของเงินทองตกพื้นกลับมีสิ่งที่ใหญ่โตมโหฬารตื่นขึ้นมาแล้วอย่างนั้น