TW:บทที่ 322 เปลี่ยน
“ชาติชั่ว ผมถามคําถามคุณก็ต้องตอบไม่อย่างนั้นคุณคงไม่สนุกกับสิ่งที่ผมจะทํากับคุณ” หลิวกําคีมเหล็กดึงฟันของ เปียงเคอเถา ออกมา
เปียงเคอเถา กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ตอนนี้เขาตะหนักถึงสถานการณ์ที่เปลี่ยนไปเนื่องจากเกราะป้องกันของเขาได้หายไป เขารู้ว่าคนเรานี้ไม่ปล่อยให้เขาออกไปอย่างง่ายดายโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสิ่งที่เขาได้ทํากับคนเหล่านี้ไว้ ดังนั้นเมื่อ หลิวกํา กําลังจะดึงฟันของเขาอีก 1 ซี่ เปียงเคอเถาก็ยอมจํานน
“กําหนดสิทธิ์ใช้แหวนให้กับผม” หลิวกํา แสดงแหวนบนมือและเขาเชื่อว่ามีบางอย่างที่มีประโยชน์ซ่อนอยู่ในแหวน
“สิทธิ์ไม่สามารถโอนย้ายกันได้นอกเสียแต่ว่าผมจะตาย…ไม่..เว้นเสียแต่ว่า…” เปียงเคอเถาพยายามที่จะหาคําแก้ตัว
“โอ้…งั้นเอาไว้ก่อนแล้วกันผมยังไม่ต้องการที่จะฆ่าคุณ ตอนนี้รีบยกเลิกคําสั่งให้สุนัขเลิกโจมตี แล้วโอนสิทธิ์สุนัขให้กับเธอ! แล้วผมจะพิจารณาสิ่งที่คุณทําไปทั้งหมด” หลิวกํา สั่ง
ดูเหมือนว่าการเป็นเจ้าของแหวนนั้นคล้ายกับการเป็นเจ้าของมีดที่เขาได้จากซอมบี้ มันจะโอนย้ายได้ต่อเมื่อเจ้าของคนก่อนตายและมันจะกลายเป็นทรัพย์สินของเจ้าของคนใหม่ ดังนั้นแม้ว่ามันจะอยู่ในมือของ หลิวกํา แต่เขาก็ไม่สามารถใช้งานได้ ดังนั้นเหตุการณ์เร่งด่วนในการแก้ปัญหาต้องแก้ไขเรื่องปัญหาที่สุนัขหุ่นยนต์นี้โจมตีเสียก่อน
“ผมสามารถสั่งให้สุนัขหยุดการโจมตีได้เท่านั้น สําหรับการโอนสิทธิ์ผมไม่สามารถทําได้” เปียงเคอเถา ยอมรับพร้อมกับร้องไห้
“โอ้…คุณต้องการที่จะซื้อเวลาใช้ไหม?ถ้าผมนับถึง 10 แล้วคุณไม่ทํามันทุกๆ 10 วินาทีผมจะถอนฟันของคุณออก จนกว่าคุณจะไม่เหลืออะไรเลย!” หลิวกํา จับคีมเหล็กเอาไว้ทําให้เปียงเคอเถา หวาดกลัว
มันแย่มากที่ เปียงเคอเถา ไม่ปฏิบัติตามส่งผลให้ หลิวกํา ดึงฟันของเขาออกมาถึง 2 ครั้งในที่สุด เปียงเคอเถา ก็ทําให้สุนัขหุ่นยนต์ การโจมตี เมื่อเห็นน้ําตาไหลพร้อมกับขี้มูกไหลลงบนใบหน้าของ เปียงเคอเถา หลิวกํา ไม่คิดว่าจะสามารถโอนกรรมสิทธิ์ได้
“ถ้ามี pda ฉันสามารถทําให้มันทํางานให้เธอได้ ฉันเพียงแค่แฮกชั่วคราวไปยังเครือข่ายอุปกรณ์ต่อพ่วงแล้วเขียนระบบใหม่ให้กับหุ่นยนต์ ฉันสามารถเปลี่ยนแปลงความเป็นเจ้าของจากเขาได้” ซูนีน่า พึมพําด้านข้าง หลิวกํา “ เขา” เธอหมายถึง เบียงเคอเถา และ “เธอ” หมายถึง ยินฮี
“Pda? คุณกําลังหมายถึงกุญแจที่จะนําไปสู่การก้าวเข้าไปในประตูมิติใช่หรือไม่?” หลิวกํา ยืนยันกับ ซูนีน่า
“ ใช่แล้ว….ตอนแรกฉันมีเพียงไมโครชิพ..แต่มันละลายไปแล้ว…” ซูนีน่า พยักหน้าด้วยความอับอาย
“ ผมมี pda อยู่ 1 อัน มันต้องชาร์จไฟจากแผงโซล่าเซลล์ ปัญหาคือว่าสภาพอากาศมีเมฆมากตลอดเวลาทําให้ไม่สามารถชาร์จไฟได้ผมไม่รู้ว่ามันยังใช้การได้อยู่หรือไม่” หลิวกํา ได้ยินสิ่งที่น่าสนใจจาก ซูนีน่า ซึ่งมันเกี่ยวข้องกับการโอนย้ายกรรมสิทธิ์การเป็นเจ้าของสุนัขหุ่นยนต์นี้ให้แก่ ยินฮี หลิวกํา จึงจงใจที่จะพูดถึงpda
ถ้า ซูนีน่า กล้าที่จะแสดงความสามารถออกมาต่อหน้าเขาดังนั้นเขาจึงไม่คิดที่จะฆ่าเธอในตอนนี้ ประวัติของผู้หญิงคนนี้น่าสงสัย ความสามารถทางด้านจิตใจของเธอแข็งแกร่งมากอาจถือว่าเป็นภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ของ หลิวกํา ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะยืนยันว่าเธอน่าเชื่อถือหรือไม่? ทางออกที่ง่ายที่สุดคือการฆ่าเธอซะ
“อืม…คุณต้องการให้ฉันลองดูไหม?” ซูนีน่า ตกใจ
“ไม่มีพลังงานคุณจะทํายังไง?” หลิวกํา ถาม ซูนีน่า
“ มันไม่ใช่เรื่องยากฉันสามารถลองเปลี่ยนวงจรไฟฟ้าได้ มันอาจจะยอมรับกระแสไฟฟ้าจากห้องปฏิบัติการของเรา” ซูนีน่า ตอบอย่างอ่อนโยนราวกับว่ามันเป็นขั้นตอนง่ายๆ
“วงจรไฟฟ้าถูกติดตั้งโดยวิธีที่ไม่ซ้ํากัน คุณแน่ใจเหรอว่ามันจะไม่เสียหาย?” หลิวกํา นึกถึงคําเตือนของ จางจินหยวนหน้าที่เขายังคงสงสัย ซูนีน่า
ภายในบริเวณเรือนจํามีผู้เชี่ยวชาญด้านไฟฟ้าไม่กี่คนพวกเขายังไม่มีหนทางที่จะแก้ไขวงจรไฟฟ้าของ PDA นี้ได้ง่ายๆ การเปลี่ยนแปลงวงจรไฟฟ้าอาจเป็นการทําลายไมโครชิพภายใน
“คุณพูดถูกวงจรถูกติดตั้งในลักษณะที่แปลกประหลาด มีการเข้ารหัส ฉันรู้หลักการติดตั้งดังนั้นมันจึงไม่มีปัญหาสําหรับฉัน” ซูนีน่า เตรียมอุปกรณ์ เธอหยิบ pda มาและถอดแผงโซล่าเซลล์ด้านหลังและทําวงจรไฟฟ้าอย่างระมัดระวัง
ด้านหลังเป็นแผงวงจรไฟฟ้าโซล่าเซลล์และส่วนที่สําคัญที่สุดคือชิป ไมโครชิพตัวนี้มีชุดวงจรไฟฟ้าและสามารถประมวลผลข้อมูลของตัวเอง ดังนั้นในขณะที่ pda กําลังเริ่มต้นวงจรวงจรหมุนมากกว่า 100 รอบ ดังนั้นเมื่อเจียงจินหยวนต้องการชาร์จไฟจากแหล่งภายนอกเขาจะต้องปรับวงจรก่อนที่จะชาร์ตกับพลังงานภายนอก
วงจรแต่ละวงจรมีแรงดันไฟฟ้าแตกต่างกัน ถ้ามีวงจรไฟฟ้าเพียงชิ้นเดียวทํางานผิดพลาดแรงดันไฟฟ้าจะทําให้ใบไหม้ ดังนั้นเมื่อ ซูนีน่า มองดูรูปแบบของ PDA เธอค่อนข้างคุ้นเคยและเธอเข้าใจว่าจะต้องปรับบนแผงวงจรอย่างไรเพื่อให้พอดีกับพลังงานของห้องปฏิบัติการ เธอค่อยๆปรับแรงดันไฟฟ้าให้เหมาะสมหลังจากตรวจสอบว่าไม่มีอะไรผิดพลาดเธอจึงต่อสายไฟเข้ากับ pda
ในขณะนั้นเองกระแสไฟฟ้าเริ่มไหลเข้าไปใน pda ทําให้เครื่อง pda เริ่มทํางาน
เมื่อ หลิวกํา เห็นฉากนี้เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก ทุกอย่างดูเหมือนเป็นงานฝีมือที่เรียบง่าย แต่ถ้าเขาเป็นคนทําเองคงจบลงด้วยความล้มเหลว ซูนีน่า ไม่เพียงแต่ทําไม่ผิดพลาดเธอยังประสบความสําเร็จในการชาร์จไฟเข้าใหม่ ตอนนี้ หลิวกํา เริ่มสนใจเกี่ยวกับตัวตนของ ซูนีน่า เด็กผู้หญิงคนนี้คือใคร?เธอเข้าใจเกี่ยวกับระบบซับซ้อนแบบนี้ได้อย่างไร?หรือเธอจะคล้ายกับเจียงจินหยวนที่เป็นสมาชิกของบริษัทซานชิงหรือไม่?
ปัญหาอีกอย่างหนึ่งก็คือ หลิวกํา แอบอ้างเป็นพนักงานของบริษัทซานชิงจนถึงขณะนี้เขายังไม่รู้ตําแหน่งของยานแม่ที่อยู่ภายในบริษัทซานชิงเลย แม้แต่ ยินฮี ก็ไม่สามารถหาข้อมูลที่เกี่ยวข้องได้ ถ้า ซูนีน่า สามารถเจาะเข้าเครือข่ายยานแม่ได้นั่นหมายความว่าเธออาจไม่ใช่คนของบริษัทซานชิง?หรือเธออาจจะเป็นแบบที่ เปียงเคอเถา เคยพูดไว้ก่อนหน้านี้พวกคนทรยศ?
ดังนั้นก่อนที่จะเปิดเผยอัตลักษณ์ที่แท้จริงของ ซูนีน่า หลิวกํา ไม่สามารถเชื่อในสิ่งที่เธอพูดได้ทุกอย่าง ถ้าเขาทําอย่างนั้นจุดจบของเขาอาจเลวร้ายมากกว่า เปียงเคอเถา
“ดังนั้นหน้าที่ของคุณในตอนนี้ก็คือชาร์จพลังงานให้กับ pda เพื่อให้สมบูรณ์และสามารถสร้างทางเลือกในการเติมพลังงานได้” หลิวกํา พูดกับ ซูนีน่า
“ ตกลง ฉันจะทําอย่างนั้นแล้วจัดเรียงพลังงานใหม่ตามความต้องการของคุณ ด้วยวิธีนี้คุณจะสามารถเติมพลังให้กับมันโดยใช้แหล่งพลังงานไฟฟ้าได้” ซูนีน่า หัวเราะในขณะที่เธอค่อยๆตอบ หลิวกํา
