บทที่ 1567 – มุ่งหน้าไปยังพระราชวังเทพสมุทร
หลังจากที่กลับมาเห็นทุกๆคนสบายดีชิงสุ่ยรู้สึกอุ่นใจอย่างมาก
หลังจากดื่มไปครึ่งทาง เสวี่ย นั่วก็มาถึง เธอเองนั้นก็ได้รับการดูแลและเอาใจใส่ไม่ต่างจากน้องสาวของตัวเอง
“พี่ใหญ่ ท่านสามารถพาข้าไปกับท่านในวันพรุ่งนี้ได้ไหม?” เธอนั่งลงข้างๆ ชิงสุ่ย และยิ้ม
ชิงสุ่ย ส่ายหัว “บางทีในอนาคต แต่ตอนนี้ยังไม่ได้”
“อืม ข้ารู้อยู่แล้ว ว่าท่านจะพูดแบบนี้” เสวี่ย นั่วโกรธทำหน้าบึ้ง เธอยกขวดเหล้าองุ่นที่อยู่ข้างหน้าชิงสุ่ยขึ้นดื่ม
“เหล้านี้ยังคงอร่อยเหมือนที่เคย แต่ทำไมข้ายังตงรู้ว่ามันยังไม่สามารถเติมเต็มสิ่งที่อยู่ในใจของข้าได้” เสวี่ย นั่วยิ้ม เธอไม่ได้โกรธที่ชิงสุ่ยไม่ได้พาเธอไป
“ข้ามีบางอย่างที่จะให้คุณ เจ้าก็ควรบ่มเพาะมันให้ดีที่สุด เมื่อเจ้าแข็งแกร่งมาพอ ก็จะไม่มีใครในตระกูลของเจ้าบังคับเจ้าได้อีก “ชิงสุ่ยยิ้ม
“นี่ข้าก็แข็งแกร่งขึ้นมากแล้วนะ เจ้าดูไม่ออกหรือ “เธอยิ้มและแลบบลิ้นใส่เขา
หลานหลิงเฟย และ หยินต่ง หัวเราะออกมาขณะที่ยกเหล้าขึ้นดื่ม ในตอนนี้ทั้งสองคนสามารถบอกได้ว่าเสวี่ย นั่วอาจตกหลุมรักชิงสุ่ยไปแล้ว
“การพัฒนาของเจ้าก็ไม่ได้แย่หรอก แต่เจ้าก็อย่าได้ยิ่งผยองกับเรื่องเล็กน้อยเท่านี้ หางยาวๆของเจ้า ไม่ควรขึ้นชี้ขึ้นไปบนฟ้าเพียงเพราะความสามารถที่เพิ่มขึ้นเล็กน้อยเท่านี้”ชิงสุ่ยหัวเราะ
“เจ้านั้นสิมีหาง!” เธอกล่าวออกมาด้วยความโกรธ
……
ในเช้าวันถัดไป ชิงสุ่ยตื่นขึ้นและรับประทานอาหารกับทุกๆคน หลังจากชิงสุ่ยก็ได้ออกเดินทางอีกครั้ง
หลังจากเข้ามาเหาะขึ้นไปบนฟ้าชิงสุ่ยได้ใช้ย่างก้าวเก้าเทวาอีกครั้ง
ในตอนนี้อุณหภูมิค่อยๆลดลงอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้แม้ลมหายใจของพวกเขาก็ยังสร้างผลึกน้ำแข็งขนาดเล็กออกเนื่องจากอุณหภูมิที่หนาวจัด ในบริเวณรอบๆนี้แทบไม่มีสัตว์อาศัยอยู่เลย
“ถึงเวลาแล้วสินะ! “ชิงสุ่ยมองไปที่ มู่หยุน ชิงเฉิงและยิ้มออกมา
ในตอนนี้เธอค่อยๆนำหน้าเขาและยิบเอา ไข่มุกวารีหรือสมบัติบางอย่างออกมา ในขณะที่เกิดกระแสน้ำเข้าโอบล้อมร่างกายของพวกเธอเอาไว้
ถึงอย่างไรก็ตามน้ำนี้ไม่ได้ทำให้เธอเปียกปอนแม้แต่น้อย และยังเคลื่อนไหวได้อย่างปกติราวกับน้ำไม่ได้มีผลกระทบอะไรต่อเธอเลย
ชิงสุ่ยไม่ได้โชคดีขนาดนั้น ร่างกายของเขาเปียกโชกไปด้วยน้ำ ถึงอย่างไรก็ตามอุณหภูมิที่ภายนอกก็ไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไป แต่ถึงอย่างไรก็ตามความเร็วของเขานั้นก็ถูกจำกัดให้ลดลงไปกว่า 50%
มู่หยุน ชิงเฉิงยิ้มออกมาเมื่อเธอหันศีรษะไปมองที่ชิงสุ่ย ในตอนนี้ชิงสุ่ยพบว่าในน้ำความงามของเธอเพิ่มขึ้นมาอีก 30% เมื่อเธออาศัยอยู่ในน้ำ
ในเวลานั้นเองชิงสุ่ยรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงที่ต่างออกไปจากเก่า
ทักษะวิชระวารี!
ทักษะวิชระวารีเป็นทักษะที่กายภาพที่ช่วยให้ชิงสุ่ยสามารถเคลื่อนที่ได้เหมือนปลาในน้ำ ยิ่งไปกว่านั้นผลกระทบของน้ำก็ได้หายไป นอกจากนี้ความเร็วของเขาก็ยังได้เพิ่มขึ้นอีก20%จากปกติ
มันทำให้เขานั้นสามารถเคลื่อนไหวได้อิสระอย่างมากในตอนนี้
“เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า?” เธอจ้องมองไปที่ชิงสุ่ยที่เปลี่ยนแปลง ด้วยความงงงวยและกล่าวถามออกมา
“ไม่มีอะไรหรอก ข้าเพียงเข้าใจอะไรบางอย่างขึ้นมาเท่านั้นเอง” ชิงสุ่ยยิ้ม
“เส้นทางมังกรทะยาน!”
ชิงสุ่ยไม่พบแรงต้าน อีกต่อไปเมื่อเขาอยู่ในน้ำ ในขณะที่เขาใช้เส้นทางมังกรทะยานออกมา ก่อนที่เขาจะทะยานดำดิ่งลงไปในมหาสมุทร …
ในตอนนี้ชิงสุ่ยได้ตามหลังมู่หยุน ชิงเฉิงลงไปในมหาสมุทรอย่างรวดเร็ว ในน้ำไม่ว่าชิงสุ่ยจะเร็วสักแค่ไหน เขาก็ไม่อาจไม่เร็วกว่าหลังมู่หยุน ชิงเฉิง เว้นเสียแต่ว่าเขาใช้ทักษะพิเศษของเขา
ในตอนนี้ทักษะวิชระวารีของชิงสุ่ยได้ถูกใช้ออกมาอีกครั้ง
“เจ้าสามารถเคลื่อนไหวได้ดีจริงๆ ข้าไม่เคยรู้มาก่อน ว่ามีผู้ชายใดอยู่ในหมู่นางเงือกและนาคามาก่อน แต่ตอนนี้ข้ารู้สึกว่าข้าจะเข้าใจผิดไปแล้ว “มู่หยุน ชิงเฉิงพูดด้วยความประหลาดใจ
“ไม่มีชายใดในหมู่นางเงือกและนาคาก่อน?” ชิงสุ่ยตกใจมาก
“ใช่ มีเพียงผู้หญิงเท่านั้น”
“แล้ว … พวกเจ้ากำเนิดขึ้นมาได้อย่างไร?” ชิงสุ่ยถามออกมา คำถามนี้ไม่ได้แสดงออกมาถึงความเหยียดหยามแต่อย่างใด
สีหน้าของเธอแปลกออกไป แต่เธอยังคงพูดว่า “เผ่าเงือกและนาคาจะสร้างครอบครัวร่วมกับมนุษย์ผู้ชาย!”
“ข้ารู้ดีว่ามันอาจจะไม่เหมาะที่จะถามต่อ แต่เด็กที่เกิดขึ้นมานั้นจะเป็นผู้หญิงหมดเลยรึ? และพวกเธอนั้นจะกลายเป็นเผ่าเงือกและนาคาทั้งหมดเลยรึ? “
“ถูกต้อง” เธอกล่าวเบาๆ
“ดังนั้นชายที่ได้คัดเลือกจากเผ่าของพวกเจ้าคงมีความสุขอย่างมากสินะ ” ชิงสุ่ย หัวเราะ
“ป่าวเลย พวกเขาทั้งหมดตายแล้ว .. “เธอ ตอบอย่างสงบ
ชิงสุ่ยจ้องไปที่เธอและถามออกมา “เจ้าหมายถึงอะไร?”
“มีคำสาปบางอย่างที่อยู่ร่างกายของพวกเรา หากชายใดทีได้ร่วมรักกับเราพวกเขาทุกๆคนจะต้องตาย”เธอกล่าวออกมาและมองไปที่ชิงสุ่ย
ชิงสุ่ย ส่ายหัว ดูเหมือนว่าทุกๆอย่างจะมีแง่บวกและแง่ลบในตัว เผ่าพันธุ์ของพวกเธอนั้นมีพรสวรรค์อันยิ่งใหญ่และมีสวยงามอย่างมาก แต่ก็ต้องแลกมาด้วยชีวิตหากคิดจะครอบครองพวกเธอ
“แล้วถ้าหาก พวกเจ้ามีสายสัมพันธ์กับเผ่าอื่นๆที่ไม่ใช่มนุษย์ละ?” ชิงสุ่ยถามด้วยความสับสน
“ไม่ ปกติแล้ว เผ่าพันธุ์ของพวกเราจะเลือกแต่มนุษย์เท่านั้น นั่นเพราะพวกเรามีความคล้ายคลึงกันอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้น สายเลือดของมนุษย์ยังเป็นอะไรที่พิเศษอย่างมาก และยังสามารถเติบโตได้อย่างไม่มีข้อจำกัด”
แต่ก็ยังมีกรณีอื่นๆที่เผ่าพันธุ์ของพวกเธอ เลือกที่จะครองคู่กับเผ่าพันธุ์อื่นๆ
ในสายตาของชิงสุ่ยเผ่าพันธุ์นางเงือกหรือนาคา ก็ไม่ต่างจากมนุษย์ ดังนั้นชิงสุ่ยจึงไม่มีความอึดอัดใจที่จะอยู่รวมกับเธอ
