Ancient Strengthening Technique เทพอสูร บรรพกาล – บทที่ 1703 – บ้านอันอบอุ่น

บทที่1703 – บ้านอันอบอุ่น
ในตอนนี้ชิงสุ่ยสามารถบอกได้ว่าชิงห่านอี่กำลังเป็นห่วงอย่างมากกลัวว่าเขาจะได้รับอันตราย และแน่นอนในเวลาเดียวกันเธอก็รู้สึกหวาดกลัวอยู่ลึกๆ เพราะนี่เป็นครั้งแรกของเธอ
ยิ่งไปกว่านั้นครั้งหนึ่งชิงสุ่ยเคยด่าเธอว่าหน้าเกลียดอีกด้วยมันทำให้ลึกแล้วเธอนั้นแอบหวดกลัวชิงสุ่ยอยู่ภายใน อย่างไรสิ่งที่ชิงสุ่ยกลาวออกไปในอดีตนั้นเป็นเพียงอารมช่วงขณะเท่านั้น มันเกิดขึ้นเพราะความโกรธของเขาในช่วงเวลานั้น
“เจ้ายังโกรธข้าอยู่อีกรึ?”
“มันก็เป็นเพียงอดีตไปแล้วหากไม่มีเรื่องนั้นเกิดขึ้นข้าก็คงจะไม่ตกหลุมรักเจ้าอย่างเช่นในทุกวันนี้”เธอยิ้มและกล่าว
“เจ้าจะเชื่อหรือไม่ตั้งแต่ที่เราแยกจากกันข้าก็เอาแต่คิดถึงเจ้ามาโดยตลอด”
“เป็นเช่นนั้นจริงๆรึเจ้าแน่ใจว่าเจ้าคิดถึงข้ามาโดยตลอด? ข้าว่าเจ้าโกหกแล้วละเพราะนี่ก็เป็นเวลาหลายปีแล้วที่เราแยกจากกัน เจ้าได้แม้แต่จะพยายามตามหาข้าเสียด้วยซ้ำ”เธอกล่าวออกมาด้วยรอบยิ้ม
“ฮ่าๆชิงเอ๋อรู้ทันข้าจริงๆ”
ก่อนนี้ชิงสุ่ยมักจะเรียกเธอว่าชิงเอ๋อเดิมทีนี่คือคำพูดที่ปู่ของเธอมักจะใช้เรียกเธอ ด้วยคำพูดดังกล่าวมันทำให้ทั้งสองนั้นรู้ใกล้ชิดกันอย่างมาก ทุกๆครั้งที่เธอได้ยินชิงสุ่ยเรียกเธอเช่นนี้เธอจะรู้สึกอบอุ่นหัวใจของเธอ ราวกับว่าปู่ของเธอกำลังเรียกเธออยู่ และมันทำให้รู้ว่ายังมีคนที่ห่วงใยเธอ
เธอเงยหน้าขึ้นและมองไปที่ดวงตาของชิงสุ่ยในตอนนี้
“การได้เจ้ามาอยู่ข้างกลายเท่านี้ข้าก็ตายตาหลับแล้ว”
“เจ้าพูดจริงรึ?” 　　“แน่นอนหากได้ตายลงไปในอ้อมกอดสาวงามเช่นเจ้า ข้าก็ตายตาหลับแล้ว”ชิงสุ่ยยิ้มและกล่าว
“เจ้าหยุดพูดเหลวไหลได้แล้วห้ามพูดอะไรที่ลางร้ายเช่นนี้อีก ข้าต้องการให้เจ้าอยู่กับข้าตลอดไป”เธอซบลงไปที่อกของเขา ไอลีนโนเวล
ในตอนนี้ชิงุส่ยไม่ได้อยู่ที่นี่นานมากนักเขายังต้องกลับไปหาเจี้ยนเก้อและลูกน้อยของเขา
เมื่อเขากลับมาถึงที่พระราชวังสุริยามันก็เป็นเวลาค่ำมากแล้วในตอนนี้มันทำให้เขากลับมาไม่ทันทานอาหารเย็น แต่ถึงอย่างไรชิงสุ่ยก็ไม่ได้สนใจมันมากนัก เพราะจิตใจของเขากำลังจดจ่อยู่กับยาเม็ดหยินหยางที่เขาได้รับมา
นี่ถือว่าเดินทางในครั้งนี้ของเขาได้รับความประสบสำเร็จอย่างมากโดยที่เขาไม่คาดคิด
ชงสุ่ยรู้สึกว่านี้อาจเป็นโชคชะตาที่สวรรค์ได้กำหลดเอาไว้แล้วก็ได้เขาไม่สามารถอธิบายถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นรอบๆตัวของเขาได้เลย บางที่นี่อาจเป็นเส้นทางที่ถูกสร้างมาไว้เพื่อเขาตั้งแต่ทีแรกก็ได้
ในขณะที่ชิงสุ่ยเดินเข้าไปที่ห้องของเจี้ยนเก้อเขากลับพบว่าในห้องของเธอมีเพียงแต่เธอคนเดียวเท่านั้น ไม่มีนายหญิงทั้งสองอยู่ๆข้างกายเธอในตอนนี้
เมื่อเธอเห็นเขาเธอก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ในตอนแรกที่ไดข่าวว่าชิงสุ่ยได้เดินทางไปที่พระราชวังหมาป่ามังกร เธอเองก็แอบกังวลเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นเขากลับมาอย่างปลอดภัยมันทำให้เธอมีความสุขอย่างมาก
“เจ้ากลับมาแล้ว!”เธอค่อยๆลุกขึ้นและอุ้มลูกมาหาเขา
ชิงสุ่ยเดินเข้าไปและกอดเธอไว้พร้อมๆกับลูกของเขาแต่ในจังหวะนั้นเจี้ยนเก้อก็ได้ดมไปรอบตัวของเขาและกล่าวว่า “ทำไมที่ตัวของเจ้าถึงมีกลิ่นขงห่านอี่ติดอยู่กันละ?”
ในตอนนั้นชิงสุ่ยอำอึ้งอยู่ช่วยขณะก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า “เราไม่ได้ทำอะไรกันนะ”
ในตอนนี้ชิงสุ่ยรู้ตัวแล้วว่าเขาพลาดไปเขาไม่ควรกล่าวเช่นนี้ออกมา ด้วยคำพูดของเขามันคงเป็นเรื่องยากที่เจี้ยนเก้อจะเชื่อในคำพูดของเขา เขาได้แต่ส่ายหน้าในความผิดพลาดของตัวเอง
เมื่อเห็นท่าทางของชิงสุ่ยเจี้ยนเก้อไม่สามารถห้ามไม่ให้หัวเราะออกมาได้ ก่อนที่เธอจะกล่าวออกมาว่า “แล้วจะทำอะไรกับเธอละ?”
ชิงสุ่ยยิ้มอย่างเฉยชาและกล่าวว่า“”ข้าเป็นคนล้มเหลวในเรื่องความรักจริงๆ ข้าเกลียดตัวเองมากๆ”
ในเวลานี้เจี้ยนเก้อเคาะไปที่หัวของขา“เจ้าไม่ได้ล้มเหลวหรอก ดูนี่สิ นี่คือผลตอบแทนระหว่างความรักของพวกเรา นี่คือสิ่งที่เชื่อมต่อเราทั้งสองเข้าด้วยกัน”
ชิงสุ่ยรู้ดีว่าตอนนี้เจี้ยนเก้อกำลังปกป้องเขาอยู่เธอนั้นเป็นผู้หญิงที่ดีอย่างมาก และชิงสุ่ยก็รักเธอย่างมาก　　“ชิงสุ่ย อย่าได้เสียสละตัวเองเพื่อเราเลย พวกเราทุกคนเข้านั้นรู้ดีว่าเจ้าเป็นคนที่ดีขนาดไหน ดังนั้นพวกเราจึงได้ตัดสินใจที่จะเป็นภรรยาของเจ้า แม้จะรู้ว่าเจ้ามีผู้หญิงคนอื่นๆอยู่แล้ว และพวกเราก็ไม่ได้เสียใจที่ตัดสินใจเช่นนี้ แม้จะมีโอกาสได้เลือกอีกครั้งพวกเราก็ยังตัดสินใจเช่นดังเก่า เพราะฉะนั้นอย่างคิดมากเลย ”
ชิงสุ่ยมองที่เจี้ยนเก้ออย่างงุนงงความเชื่อและสิ่งที่เขายึดถือมาทั้งหมด จากชีวิตที่ผ่านมาของเขานั้นหยั่งรากลึกในตัวเขา มันจึงเป็นเรื่องยากอย่างมากสำหรับเขาที่จะเปลี่ยนแปลงพวกมันในเวลาอันสั้น นี่เป็นผลที่เขาได้รับมาจากชีวิตก่อนหน้า
“ข้ากลัวว่าพวกเจ้าจะรู้สึกเจ็บปวดที่เลือกข้า”หลังจากผ่านมาหลายปี ความคิดนี้ได้ฝั่งลึกลงไปในใจของชิงสุ่ย มักจึงทำให้ลึกในใจของเขาไม่ค่อยมีความสุขมากนัก สิ่งนี้เป็นดังฝันร้ายที่ตามหลอกหลอนเขามาตลอด
”ข้าเข้าใจดีแต่ตอนนี้ข้ามีความสุขอย่างมาก และคิดว่าข้าเป็นผู้หญิงที่มีความสุขอย่างมากในโลกคนหนึ่ง” เจี้ยนเก้อลูบหัวของเขาอย่างอบอุ่น
ในตอนนี้มันก็ค่ำมากแล้วเด็กน้อยก็ได้เผลอหลับไป ดังนั้นเจี้ยนเก้อจึงวางเขาไว้บนเตียง ก่อนที่จะตามชิงสุ่ยไปที่ห้องครัว เนื่องจากทั้งสองยังไม่ได้ทานอะไรในตอนนี้
”มันใกล้จะเสร็จแล้ว!”
”ข้าจะช่วยเจ้าทำมันในวันนี้เจ้าช่วยสอนวิธีทำมันให้ข้าได้รึไม” เจี้ยนเก้อเดินไปใกล้เขา
ชิงสุ่ยพยักหน้าของเขา…
หลังจากทานอาหารเย็นเจี้ยนเก้อก็กลับไปที่ห้อง เนื่องจากพึ่งให้กำเนิดบุตรในเวลานี้ร่างกายของเธอยังคงได้รับการพักผ่อนอีกระยะหนึ่ง ชิงสุ่ยได้เดินเล่นรอบๆอีกสักครู่ใหญ่ก่อนที่จะเข้าไปในดินแดนหยกหลังจากนั้น
ตอนนี้เขาตั้งใจที่จะใช้ยาเม็ดหยินหยางในเวลานี้หลังจากทราบถึงการมีอยู่ของถ้ำวารีจันทรา มันให้จิตใจของชิงสุ่ย ก็ไม่สามารถสงบสุขได้ เขาอาจจะต้องเผชิญหน้ากับพวกเขาไม่ช้าก็เร็วนี้ มันจะดีกว่าถ้าเขานั้นแข็งแกร่งขึ้นในช่วงเวลานี้