Ancient Strengthening Technique เทพอสูร บรรพกาล – บทที่ 2062 – ปีศาจดอกไม้ ดอกแห่งความปรารถนา เขตแดนอำนาจ

บทที่ 2062 – ปีศาจดอกไม้ ดอกแห่งความปรารถนา เขตแดนอำนาจ
　　อสูรบุปผชาติไม่ได้มีขนาดใหญ่มากแต่ก็ไม่ได้มีขนาดเล็ก มันมีความยาวประมาณ 100 เมตรทั้งตัวมีสีแดงเพลิงเหมือนหินหนืด แม้ว่าตัวมันจะส่งกลิ่นหอม แต่มันก็เป็นกลิ่นของพิษ สร้างประสาทหลอน ทำให้คนรู้สึกเวียน เมื่อยอดยุทธร่างกายเกิดอาการชา หายยานะที่ผ่านมาก็ยากเกินที่จะจินตนาการได้
　　เหนือตัวอสูรบุปผชาติ ปรากฏให้เห็นเป็นปีศาจดอกไม้ เธอมีลักษณะเป็นผู้หญิงกำลังขี่ตัวอสูรบุปผชาติ ร่างกายของเธอประดับประดาไปด้วยดอกไม้ทั้งหมด และดอกไม้ทุกตัวก็เป็นดอกไม้ของจริง
　　ชุดคลุมยาวทั้งหมดทำขึ้นจากดอกไม้ มันทั้งอ่อนโยนและงดงาม ชิงสุ่ยจ้องมองไปที่ใบหน้าปีศาจดอกไม้ ใบหน้าของเธอมีลักษณะเป็นหญิงสาวผู้ใหญ่ ทรงเสน่ห์ ลักษณะหน้าของเธอเหมือนลูกพีช ยิ่งเสริมความน่ารัก
　　ทุกครั้งที่เธอกระพริบดวงตาอันแสนเรียวบาง มันสร้างคลื่นมนต์เสน่ห์ดึงดูดใจ รูปร่างของเธอช่างเย้ายวน มันไม่ได้หมายถึงหน้าอกเท่านั้น มันรวมไปถึงร่างกายที่สมสัดส่วน
　　แม้ว่าเธอจะมีหน้าอกที่กระปรี้กระเป๋า ร่างกายมีส่วนโค้งเว้าสมบูรณ์แบบ เอวเรียว บั้นท้ายกลมมน แต่จากมุมมองของชิงสุ่ย เฉินหวงสมบูรณ์ยิ่งกว่าปีศาจดอกไม้ เธอถือเป็นเทพธิดาที่ยืนหนึ่งเหนือทุกคนที่อยู่ในรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ ส่วนปีศาจดอกไม้ที่อยู่ตรงหน้าเขา เป็นเพียงแค่นางฟ้างดงามระดับทั่วไป
　　ดวงตานกอัคคีเพลิงสีแดงของปีศาจดอกไม้กำลังส่องสว่างต่างๆ ใบหน้าของเธอกำลังยิ้ม ชิงสุ่ยไม่รู้ว่ารอยยิ้มของเธอนั้นมีจุดประสงค์ใด แม้ว่าจะรู้สึกเหมือนกันเธอจะเป็นหญิงใจกว้าง แต่ในขณะเดียวกันมันก็ให้ความรู้สึกว่าเธอนั้นเปรียบดั่งหัวหน้าใหญ่กลุ่มอันธพาล　　“ยินดีที่ได้พบ พวกเราไม่อยากเป็นศัตรูกับท่าน ให้พวกเราผ่านทางอย่างสันติได้หรือไม่?”ชิงสุ่ยกล่าวถามปีศาจดอกไม้ที่อยู่บนตัวอสูรบุปผชาติ
　　“ฮ่าฮ่าฮ่า ตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่ข้าได้เห็นมนุษย์ นี่ก็ผ่านมานานมากแล้ว การได้ลิ้มลองรสชาติเลือดมนุษย์ มันน่าจะดึงความทรงจำเก่าๆของข้ากลับมาได้”
　　เสียงหัวเราะของเธอฟังดูชัดเจน มันให้ความรู้สึกน่ารักทรงเสน่ห์สุดจะพรรณนา แม้ว่าเธอจะสง่างาม แต่สุดท้าย มันก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอคือสัตว์ประหลาด นอกจากนี้ เหยื่อของเธอก็เป็นมนุษย์ แต่เหมือนว่าเธอจะชอบดื่มเลือดมนุษย์
　　คำพูดของเธอมันทำให้ชิงสุ่ยนึกย้อนกลับไปถึงราชินีผีดูดเลือด เธอเองก็เป็นจักรพรรดินีแห่งเผ่าผีดูดเลือด ชิงสุ่ยยังมีลูกสาวกับเธอ ตลอดช่วงชีวิตของเธอ เธอดื่มเลือดชิงสุ่ยแค่เพียงคนเดียว ในความคิดเห็นของชิงสุ่ย จักรพรรดินีผีดูดเลือดคือสตรีที่บริสุทธิ์และศักดิ์สิทธิ์
　　“ดูเหมือนว่าท่าน คงจะไม่ปล่อยพวกเราไปสินะ”
　　“ที่รัก เนื่องจากเจ้ามีใบหน้าที่หล่อเหลา ตราบใดที่เจ้าทำตามที่ข้าบอก ก่อนที่เจ้าจะตายข้าจะทำให้เจ้าได้ลิ้มรสชาติสวรรค์ ข้อเสนอข้าฟังดูดีหรือไม่?”เสียงของเธอยังคงมีเสน่ห์ดึงดูดเหนือพรรณนา
　　เสียงที่แสนอ่อนโยน ทำให้ผู้คนที่ได้ยินไม่สามารถรวบรวมลมปราณได้
　　ชิงสุ่ยร่างกายสั่นเครือ ขณะที่เฉินหวงก็จ้องมองเขาอย่างประหม่า แม้ว่าเธอจะไม่ได้รับผลกระทบจากน้ำเสียงของปีศาจสาว แต่สำหรับผู้ชาย ทุกคนแทบจะตกหลุมรักเธอทันที มันเหมือนกับว่าผู้ชายทุกคนจะต้องยอมพลีกายเอาชีวิตเข้าแลกเพียงเพื่อใช้เวลาแค่ 1 คืนกับปีศาจดอกไม้ นี่คือพลังแห่งเสน่ห์ของผู้หญิง
　　แน่นอนว่าชิงสุ่ยไม่ต้องการให้เป็นแบบนั้น เขาเคยเจอผู้หญิงโฉมงามมากมาย ในบรรดาผู้หญิงที่เขารู้จัก ส่วนใหญ่ก็น่ารักกว่าปีศาจดอกไม้ สิ่งเดียวที่มีปีศาจดอกไม้โดดเด่นคือแววตาที่ชักชวนยั่วยวนขึ้นเตียง ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องปกติที่เขาจะรู้สึกอึดอัด
　　“ทำไมท่านไม่ลองไปเล่นกับเธอดูละ?”เฉินหวงทำให้เขาสับสน
　　“เอ่อ แม่นาง ท่านหมายถึงอะไร ไปเล่นกับเธอ? ผู้คนรอบตัวข้างดงามกว่าปีศาจดอกไม้มาก อย่างน้อยก็คนที่อยู่ตรงหน้าข้า เธองดงามกว่าเป็นพันเท่า”ชิงสุ่ยยิ้มขณะกล่าว
　　เฉินหวงหน้าแดง แต่เธอก็ยังคงนิ่งเงียบ นึกในใจของเธอเกิดอารมณ์ที่อธิบายไม่ได้ แต่เธอเป็นผู้หญิงเธอจึงรู้ความรู้สึกดี เธอต้องการให้ใครสักคนห่วงใยเธอ และเธอก็อยากได้คำเชยชม
　　เธอเองก็ไม่รู้ว่าทำไมมันถึงเกิดความรู้สึกแบบนั้น ทั้งที่ในอดีตเธอไม่เคยคิดเรื่องเหล่านี้มาก่อน
　　“เจ้าเด็กเหลือขอ!! ตายซะ!!” 　　อสูรบุปผชาติช่างพายุพัดพากลีบดอกไม้ เปลี่ยนท้องฟ้าให้กลายเป็นทุ่งดอกไม้ กลีบดอกไม้เหล่านั้นหมุนวนด้วยความเร็วสูง สร้างคลื่นกลิ่นหอมฟุ้งกระจายปกคลุมทั่วบริเวณ
　　“กลั้นหายใจ!!”
　　ชิงสุ่ยกล่าวเตือนเฉินหวง
　　“มันไม่มีประโยชน์ กลิ่นดอกไม้สามารถแทรกซึมเข้าไปยังทุกส่วนของร่างกายมนุษย์ได้ มันจะเริ่มทำลายการรับรู้ปราณจิตของเจ้า และทำให้ปฏิกิริยาตอบโต้ของเจ้าช้าลง เจ้าจะเริ่มรู้สึกชา และในไม่ช้า เจ้าก็จะเห็นภาพหลอน และค่อยๆถูกกลืนกินไปด้วยความปรารถนาของเจ้าเอง”เสียงมีเสน่ห์ของปีศาจดอกไม้ดังก้องอยู่ในหู จากนั้นเธอก็ยิงดอกไม้สดออกมาจากมือ
　　ขอบเขตดอกท้อ!!
　　กลิ่นอายที่น่ากลัวของดอกท้อปรากฏขึ้นพร้อมกับควันสีเขียวทึบรอบตัวดอกไม้อันแสนสดใส กลีบของมันบ้างมันปีกจั๊กจั่น และยังเป็นประกายโปร่งแสง แต่มันมุ่งเป้าไปที่คอของชิงสุ่ยพร้อมจิตสังหารเต็มเปี่ยม
　　เขตแดนอำนาจ
　　ชิงสุ่ยเรียกใช้งานเต่าอสรพิษมายาและกางเขตแดนอำนาจเพื่อคุ้มครองพื้นที่ ปัจจุบันพลังของมันแตกต่างจากเมื่อก่อนมาก ความน่ากลัวของมันคือการเข้าใจผิดทุกอย่าง และช่วยชำระล้างจิตใจของผู้คนที่ถูกกระชากออกไป นอกจากนี้มันยังช่วยลบผลกระทบเชิงลบ เช่นความเร็วลดลง นอกจากนี้ มันยังช่วยเพิ่มความเร็วของผู้ใช้และเป็นทดลองความเร็วของศัตรูฝั่งละ 20 ส่วน
　　เขาไม่ได้ใช้พลังเขตแดนอำนาจมานานมากแล้ว ส่วนเต่าอสรพิษมายาก็จำศีลอยู่ภายในดินแดนต่างมิติอย่างสงบสุข ความสามารถที่โดดเด่นของมันคือการช่วยขยับขยายอาณาเขตที่ผู้ใช้เลือกใช้ได้ 2 เท่า มันจะกลายเป็นเหตุผลหลักที่เขาใช้มัน
　　พิษดอกไม้ของรีสอร์ทดอกไม้อันตรายเกินไป แม้ว่าเขาจะรู้สึกไม่สบายเพียงแค่เล็กน้อย แต่สำหรับเฉินหวง เธอไปถึงขีดจำกัดของตัวเองแล้ว ดวงตาของเธอกำลังปิดลงครึ่งหนึ่ง พิษดอกไม้ที่กระตุ้นเพศก็ทำให้เธอเกือบเผลอจูบชิงสุ่ย แต่เธอก็กัดลิ้นตัวเองเพื่อดึงสติ จนริมฝีปากของเธอย้อมไปด้วยสีแดงเลือด
　　เมื่อชิงสุ่ยกางเขตแดนอำนาจเสร็จสิ้น เขาก็ใช้งานเต่าอสรพิษมายาทันที รอบตัวของเขาเริ่มปรากฏให้เห็นเป็นลำแสงศักดิ์สิทธิ์จางๆ จากนั้นก็สะท้อนไปยังพื้นที่รอบข้าง เปลี่ยนพื้นที่ภายใน 50 เมตรรอบตัวเขากลายเป็นพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ ไม่เหลือแม้แต่กลิ่นหอมของดอกไม้ในอากาศ
　　เฉินหวงจ้องมองชิงสุ่ยด้วยความตกใจ ในขณะเดียวกันชิงสุ่ยก็จ้องมองเธอที่อยู่ภายใต้เขตแดนอำนาจ เธอช่างเป็นเหมือนเทพธิดาที่อยู่ใต้สวรรค์ทั้งเก้า แม้ว่าเธอจะอยู่ใกล้แค่เอื้อม เขาก็รู้สึกว่าเขาไม่อาจคว้าตัวเธอได้
　　“มันเกิดอะไรขึ้น?”เฉินหวงถามเมื่อเห็นว่าชิงสุ่ยกำลังใจลอย
　　ชิงสุ่ยส่ายหน้า จากนั้นก็ยืมและกล่าวว่า“ไม่มีอะไร ครั้งสุดท้ายที่ข้าใช้ท่านี้มันก็ผ่านมานานมากแล้ว ข้านึกไม่ถึงเลยว่าข้ายังใช้มันได้ ไม่อย่างนั้น ข้าก็นึกภาพไม่ออกเลยว่าหลังจากนี้มันจะเกิดอะไรขึ้น”
　　เฉินหวงนึกภาพตาม “ท่านก็จะถูกเธอกิน……”