เจียงหรูชวนรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่ได้รับความรักมาโดยตลอด ตั้งแต่เริ่มบำเพ็ญฝึกฝนก็มีศิษย์พี่คอยปกป้องคุ้มครอง เพียงเพราะเขาเป็นนักปรุงยา ร่างกายไม่แข็งแรง จำเป็นจะต้องได้รับการปกป้อง จนกระทั่งพวกศิษย์พี่ต่างก็บรรลุเป็นเซียน เหลือแค่เขากับศิษย์ผู้คุมกฏ เขาก็ไม่ค่อยได้เจอผู้คนอีก จนกระทั่งถึงวันนั้น วันที่เตาปรุงยาระเบิด เขาลองคำนวณดู พบว่าตัวเองควรจะรับลูกศิษย์สักหนึ่งคน
นั่นเป็นครั้งแรกที่เขาเจอหลิวหลี เด็กผู้หญิงที่ดูสะอาดสะอ้าน อีกทั้งร่างกายยังมีคุณสมบัติพิเศษที่หาได้ยาก เป็นอัจฉริยะในการปรุงยาเขารีบแย่งตัวนางมาจากศิษย์หลานโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง เพียงแต่เขาอยู่คนเดียวมานานเกินไป เกือบลืมไปว่าช่วงที่เพิ่งเริ่มฝึกบำเพ็ญยังจำเป็นต้องกินอาหารอยู่ เกือบจะทำให้ศิษย์น้อยต้องตกที่นั่งลำบาก
เขาส่งให้นางไปเรียนความรู้พื้นฐาน ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากจะสอนนาง แต่เขาแค่ปรุงยาไม่ทันไรเวลาก็ผ่านไปไม่รู้กี่ปีแล้ว ศิษย์ตัวน้อยไม่สามารถทนได้แน่
พอส่งไปที่หอโอสถ นังหนูคนนี้ก็อยู่ไม่เป็นสุข ไปผูกพันธสัญญากับอสูรเทพ ของแบบนี้ไม่ใช่ว่าใครก็สามารถทำได้ เห็นได้ชัดว่าศิษย์ตัวน้อยของเขาเป็นคนที่โชคดีมาก ได้ทำพันธสัญญากับมังกรโลหิตบรรพกาล แต่ปัญหาเรื่องชาติกำเนิดของนา’ก็เป็นเรื่องขึ้นมา เผ่ามังกร มีเพียงแค่สกุลหลง ซึ่งถือเป็น 1 ในบ้านสกุลใหญ่ทั้ง 5 เท่านั้นที่จะสามารถทำพันธสัญญาด้วยได้ ชาติกำเนิดของนางก็เป็นที่น่าสงสัยทีเดียว สุดท้ายพบว่าศิษย์น่าจะเป็นลูกหลานสกุลหลงที่พลัดพรากออกมาอยู่ข้างนอก อีกทั้งยังเป็นสายตรงด้วย
เขาก็แค่หารือกับเทพแห่งสงครามเท่านั้น ศิษย์ของเขาก็ทำเรื่องที่สร้างความตกตะลึงให้กับทุกคนอีกแล้ว เลือกที่จะฝึกฝนเคล็ดวิชาเพลิงอัคคีทะลวงเส้นลมปราณที่ทุกคนต่างก็รู้จักกันดี แต่ก็ไม่มีใครฝึกสำเร็จ เดิมนึกว่าคุณสมบัติร่างกายที่มีความพิเศษนี้ของลูกศิษย์จะถูกทำลายไปเสียแล้ว
แต่กลับนึกไม่ถึงว่านางได้ช่วยเด็กผู้ชายคนหนึ่งไว้ เป็นคนที่มีคุณสมบัติร่างกายเข้ากันได้ดีกับนาง อีกทั้งยังได้ครอบครองเพลิงอัคคีชนิดแรก กลายเป็นสหายที่อยู่ด้วยกันอย่างยาวนาน ในระหว่างที่ออกตามหาชาติกำเนิดของตัวเอง ก็ได้เจอกับกิเลนตัวน้อย ได้ครอบครองเพลิงอัคคีชนิดที่ 2 แล้วก็เกิดปัญหาเรื่องชาติกำเนิดขึ้นอีกครั้ง ศิษย์ของเขาเหมือนจะมีสายเลือดสกุลจ้านด้วย ทำให้ผูกพันธสัญญากับกิเลนได้ แต่เพียงเพราะได้ทำพันธสัญญากับเผ่ามังกรแล้ว จึงไม่สามารถทำพันธสัญญาได้สำเร็จ
ญาติของศิษย์ตามหา คิดไม่ถึงว่าจะเป็นคนสกุลหลงจริงๆ แต่ก็ถูกนางปฏิเสธ แล้วบอกว่าจะกลับบ้านแน่นอน
จากนั้น ลูกศิษย์ก็ได้ครอบครองเพลิงอัคคีชนิดที่ 3 อีกทั้งยังได้แสดงความสามารถในงานชุมนุมยาศักดิ์สิทธิ์ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาศิษย์ก็กลายเป็นต้นแบบที่คนทั้งโลกบำเพ็ญต่างก็เคารพนับถือ
ศิษย์ตัดสินใจที่จะกลับไปหาบรรพบุรุษ เพียงเพราะนางเจอท่านแม่ของนาง แล้วพบว่าท่านแม่ยังมีลมหายใจอยู่ วัตถุดิบที่ต้องใช้ มีอยู่แค่ในดินแดนลับในโลกอสูรเทพเท่านั้น เพราะสาเหตุนี้ นางจึงจำเป็นจะต้องกลับบ้าน ผลปรากฏว่าก็ยังได้แสดงความโดดเด่นของตัวเองออกมา ถึงขนาดทำพันธสัญญาร่วม ชาติกำเนิดของศิษย์ก็ถูกเปิดเผย เพียงแต่ว่านางไม่ยอมรับท่านพ่อของตัวเอง
หลังจากนั้นทุกคนในโลกอสูรเทพก็รู้จักชื่อนาง คนแรกที่ได้เข้าไปในสุสานบรรพบุรุษ และเป็นคนแรกที่ได้รับการยอมรับจากเหล่าบรรพบุรุษ อีกทั้งยังได้แบ่งปันสิ่งที่ได้มากับบ้านสกุลใหญ่ทั้ง 5 อย่างไม่เสียดาย ใจกว้างถึงขนาดไม่มีผู้ใดที่จะไม่กล่าวชื่นชม บางคนถึงกับบอกว่านางโง่
หลังจากนั้น ศิษย์ก็เหมือนเปิดผนึกออก การจัดอันดับสุดยอดผู้ถูกเลือก อันดับหนึ่งก็คือนาง คนจำนวนไม่น้อยมาขอเข้าร่วมสำนักของเขาเพราะด้วยสาเหตุนี้ เขาจึงให้ศิษย์ไปสอนหนังสือ ศิษย์มักบอกเสมอว่าตัวเองทำไม่ได้ แต่การสอนในทุกครั้งก็จะต่างกันออกไป สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจมากที่สุดก็คือ นางยอมปล่อยให้น้องสาวตนเองไปเผชิญความยากลำบาก มีพี่สาวแบบนี้ น้องสาวของนางสามารถฝึกบำเพ็ญได้อย่างไร้ความกังวล นางรักและเอ็นดูน้องสาวของนางมาก
ตอนนี้เขาพบว่าศิษย์ของเขาเติบโตรวดเร็วจนเกินไป เขาที่เป็นอาจารย์ดูเหมือนจะไม่เคยทำอะไรมาก่อน เพียงสิ่งเดียวที่เขาทำให้นางได้คือปรุงยาคืนวิญญาณช่วยเหลือแม่ของนาง แต่นางก็ยังเป็นคนรับวิบากอัสนีบาตให้เขา จนถึงตอนนี้ศิษย์ของเขาก็ยังเป็นคนเก่ง และเคารพเขาในฐานะอาจารย์อย่างเดิมเสมอมา
หลังจากนั้น ศิษย์ของเขาก็เป็นดั่งตำนาน เมื่อโลกมารเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ พวกเขาเริ่มรุกรานดินแดนอื่นๆ แต่ได้กลยุทธ์การต่อสู้ต่างๆนานาของนาง และเรื่องระเบิดอัสนีเพลิงที่นางคิดค้นขึ้นก็ช่วยเหลือได้มาก ผลปรากฏว่าหอพยากรณ์บอกว่าวิกฤตในโลกบำเพ็ญเพียรครั้งนี้มีเพียงแค่ศิษย์เขาเท่านั้นที่จะช่วยเหลือได้
ผลคือศิษย์ของเขาเป็นคนที่ช่วยโลกบำเพ็ญเอาไว้จริงๆ แต่หลังจากที่สงครามครั้งใหญ่สิ้นสุดลง ก็ได้เกิดเรื่องที่น่าสลดใจขึ้น พวกเขาไม่รู้ว่าโลกบำเพ็ญจะกลายเป็นดินแดนรกร้างตอนไหนแต่ศิษย์ของเขาก็ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลืออีกครั้ง โดยนำมิติขนาดเล็กของตัวเองแบ่งออกเป็น 5 ส่วน เพื่อกอบกู้โลกบำเพ็ญ
การได้รับการคำนับจากศิษย์ในวันแต่งงานของนาง ทำให้เขารู้ว่าชีวิตนี้ของเขาคุ้มค่ามากแล้ว
หลังจากที่ศิษย์บรรลุเป็นเซียนไปได้สักพักใหญ่ ในที่สุดเขาก็ได้บรรลุเป็นเซียนด้วยเช่นกัน เขามีความคาดหวังที่จะได้ใช้ชีวิตในโลกเซียน แต่ความเป็นจริงไม่ค่อยเหมือนกับสิ่งที่เขาวาดฝันไว้ เขาได้เข้ามาอยู่ในวังนภาเพลิง ฟังพวกที่ไม่ได้เข้าร่วมตำหนักใดๆ ก็พูดคุยเกี่ยวกับข้อดีข้อเสียของเจ้าตำหนักของตำหนักต่างๆ สุดท้ายมีเพียงแค่คนเดียวที่พวกเขาต่างก็ให้การชื่นชม แต่ก็ต้องส่ายหัว เพราะเข้าร่วมกับนางไม่ใช่เรื่องง่าย พอเขาลองถามดู ก็พบว่าเป็นลูกศิษย์ของเขา เขาฝืนยิ้ม แต่ก็ไม่เคยบอกกับคนอื่นว่าคนที่พวกเขาพูดถึงคือลูกศิษย์ของเขา สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกปวดใจมากที่สุดก็คือ พอบรรลุโลกเซียน ฝีมือการปรุงยาที่เป็นความภาคภูมิใจของเขานั้นทำอะไรไม่ได้เลย จะพูดว่าอย่างไรดี เขาปรุงยาเซียนศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ยังดีที่เขาได้เจอศิษย์พี่ของตัวเอง มีศิษย์พี่คอยปกป้อง ชีวิตก็ไม่ได้ยากลำบากอะไรมาก เพียงแต่ว่าทุกครั้งที่ได้ยินพวกเขาพูดถึงลูกศิษย์ของตัวเอง เขาก็มักจะรู้สึกเศร้าใจขึ้นมา ที่โลกเซียนนั้นมีความสัมพันธ์ระหว่างศิษย์กับอาจารย์หลายคู่ขาดสะบั้นกันไป เขาไม่กล้าเสี่ยง
“อาจารย์” นี่เป็นเสียงของศิษย์ น้ำเสียงนางเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ส่วนศิษย์พี่มองเขาอย่างตกตะลึง ดูเหมือนจะไม่เคยคาดคิดมาก่อน
“อาจารย์ ตำหนักเวิ่นเทียนของข้ายังต้องการคนอยู่ ยินดีที่จะไปอยู่กับข้าที่นั่นหรือไม่”
“ได้” เขานึกไม่ถึงเลยว่าลูกศิษย์ของเขายังจะจำเขาได้
อีกทั้งสิ่งที่เขาได้จากนางนั้น นอกจากตำแหน่งทหารสวรรค์ แล้วทรัพยากรทั้งหมดนางก็มอบให้เขา สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกตื้นตันใจอย่างมากก็คือศิษย์สอนเขาปรุงยา เขาถึงได้กลับมาเริ่มต้นปรุงยาอีกครั้ง หากบอกว่าแต่ก่อนคนในตำหนักนี้ให้ความเคารพเขา เพราะว่าเขาเป็นอาจารย์ของเจ้าตำหนัก ส่วนตอนนี้ก็เป็นเพราะฝีมือในการปรุงยาของตัวเขาเอง
ศิษย์พี่เคยพูดติดตลกกับเขาว่า เขามีของดีอยู่ในมือแต่กลับไม่ใช้ สิ้นเปลืองจริงๆ เพราะความสัมพันธ์ของเขาทำให้พวกศิษย์ที่อยู่ในตำหนักนี้ ดำเนินชีวิตได้สบายๆ พลังบำเพ็ญเพียรเพิ่มขึ้นไม่น้อย
ศิษย์ของเขามาถึงโลกเซียนก็ยังโดดเด่น แล้วยังเป็นคนที่ทุกคนต่างให้ความเคารพนับถือเช่มเดิม ฝีมือในการปรุงยาของเขาก็พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้คนอื่นๆเรียกเขาด้วยความเคารพว่า ‘นักปรุงยาเจียง’ นี่คือเกียรติยศที่เขาได้รับ แต่ก็ยังคงเป็นผลพวงมาจากความดีความชอบของศิษย์
ศิษย์สามารถเลือกขุนนางเซียนได้อีก 1 คน คนจำนวนไม่น้อยคิดว่าจะต้องเป็นเขา แต่จริงๆแล้วไม่ใช่ เขาเข้าใจ เขาถนัดแค่การปรุงยา แต่ทำอย่างอื่นไม่ได้เลย ไม่มีทางใช่เขาแน่ๆ
ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นในโลกเซียน สุดท้ายก็เป็นลูกศิษย์ของเขาที่เป็นคนแก้ปัญหาได้เช่นเคย ดูเหมือนว่าไม่ว่าลูกศิษย์ของเขาจะไปอยู่ที่ไหน ก็จะได้รับบทบาทเป็นผู้กอบกู้โลกนั้นอยู่เสมอ ลูกศิษย์บรรลุเป็นเทพแล้ว ครั้งนี้เขาพยายามไปหลายแสนปี กว่าจะบรรลุได้
“อาจารย์ ยินดีด้วย ในที่สุดก็ได้บรรลุเป็นเทพแล้ว” ศิษย์ยิ้มด้วยรอยยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์ของนาง ทำให้เขารู้สึกคิดถึงเป็นอย่างมาก
“นังหนู อาจารย์ตามมาอยู่กับเจ้าอีกแล้ว” เขาพูดติดตลกขึ้น
“นั่นมันของแน่อยู่แล้ว อาจารย์ ในโลกเซียน เพราะว่าท่านไม่คิดที่จะสนใจอะไร แต่พอมาถึงโลกเทพ ท่านต้องช่วยข้าด้วยนะ” ลูกศิษย์พูดด้วยสีหน้าจริงจัง
“แน่นอน” เขารู้สึกว่ามีอะไรที่สามารถช่วยได้ เขาก็จะช่วยอย่างเต็มที่ สุดท้ายเขาถึงได้รู้ว่าถูกศิษย์แกล้งแล้ว มองดูใบหน้าอวิ๋นเฟย
“นักปรุงยาเจียง ยินดีด้วย ท่านเป็นขุนนางเทพคนที่ 4 ขุนนางเทพของมหาเทพสูงสุดหลงหลิวหลี” คำพูดติดตลกของอวิ๋นเฟย ทำให้เขามองไปที่ลูกศิษย์ด้วยสายตาเหลือเชื่อ
……………………………………………….
