การเปิดประตูทำให้ฝูงชนรุมเข้าร้านในทันที
“ เฮ้ พวก เจ้าของร้านอยู่ไหม?”
“นายบ้าหรือเปล่า? ท่านครับ ผมชื่อจ้าวเหริน นับเป็นเกียรติที่ได้พบครับ”
“ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
บางคนไม่สามารถจำซูผิงได้ ในขณะที่บางคนศึกษาข้อมูลมาดีกว่า พวกเขาจำได้ทันทีว่าชายหนุ่มเป็นนักรบอสูรที่ทรงพลัง คนที่เอาชนะราชาสวรรค์ต่างโลก!
ผู้คนเริ่มโค้งคำนับด้วยความเคารพอย่างรวดเร็ว
คนที่จำเขาไม่ได้ก็ตัวสั่นด้วยความกลัว และรีบก้มหัวให้ซูผิงพร้อมกับคนอื่น ๆ
ซูผิงรู้สึกงุนงง “ แล้วคุณคือ?”
“เราได้ยินเกี่ยวกับวีรกรรมของคุณที่คุณช่วยชาวหลงเจียงจากภัยพิบัติร้ายแรง เรามาเยี่ยมและแสดงความเคารพต่อคุณ” ชายวัยกลางคนชื่อจ้าวเหรินก้าวเข้ามาใกล้ซูผิง
คนอื่น ๆ พยักหน้าตาม
ไม่น่าแปลกใจที่พวกเขาดูไม่เหมือนคนท้องถิ่น พวกเขาทั้งหมดมาจากเมืองฐานอื่น
ซูผิงต้องขอบคุณราชาสวรรค์ต่างโลกที่ทำให้เขามีชื่อเสียง “ คุณไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น ผมเป็นแค่เจ้าของร้าน อย่ามารวมตัวกันที่หน้าประตูร้านผม พวกคุณจะทำให้ธุรกิจของผมมีปัญหา”ซูผิงกล่าว
ซูผิงสามารถบอกจุดประสงค์ของการมาเยือนนี้ได้
แน่นอนเขาจะไม่เข้าร่วมกองกำลังใด ๆ เพราะตัวเขาเองคือกองกำลัง เขาไม่จำเป็นต้องเข้าไปยุ่งกับคนอื่น และมันขัดกับความปรารถนาของเขา ที่จะให้กองกำลังอื่นๆมาแสวงหาผลประโยชน์ภายใต้ชื่อของเขา
ซูผิงเดินกลับเข้ามาในร้านทันที ตอนแรกเขาจะกลับบ้าน และบอกพ่อแม่ว่าเขาสบายดี แต่เนื่องจากมีคนอยู่จำนวนมากเกินไปเขาเลยตัดสินใจที่จะไม่ไป เขาไม่ต้องการดึงดูดความสนใจของคนเหล่านี้ไปที่พ่อแม่ของเขา
ไม่มีใครที่รออยู่ข้างนอกรู้สึกขุ่นเคืองกับการเดินหนีของซูผิง
นั่นคือสิ่งที่นักรบอสูรในตำนานมักจะทำ
นักรบขั้นสูงเหล่านั้น และแม้แต่นักรบกิตติมศักดิ์รออยู่ที่นี่มาหลายวันแล้ว และพวกเขาก็ถูกปล่อยทิ้งไว้อย่างนี้โดยไม่มีใครมาสนใจ แต่พวกเขายังคงคิดว่าเป็นเรื่องปกติ ท้ายที่สุดซูผิงเป็นนักรบอสูรในตำนาน
ผู้คนแอบมองเข้าไปในประตู แต่ไม่มีใครกล้าที่จะก้าวเท้าเข้าไปข้างใน
รูปปั้นมังกรทั้งสองตรงทางเข้านั้นเหมือนจริงและทรงพลังมาก ราวกับว่ามีราชาอสูรร้ายสองตัวอยู่ตรงนั้นจริงๆ
หนูสายฟ้ากำลังหมอบอยู่ข้างรูปปั้นด้านหนึ่ง ผู้คนหมดความสนใจเมื่อเห็นว่ามันเป็นหนูสายฟ้าขั้นต่ำ พวกเขาคิดเพียงว่าหนูไม่มีความเฉลียวฉลาดเลย เพราะมันไม่สามารถสัมผัสถึงแรงกดดันจากรูปปั้นมังกรได้
“ ฉันไม่รู้เลยว่าเขายังเด็กมาก”
“ ฉันเองก็เกือบจะทักแบบนั้น แต่ดีที่ไม่ได้พูด ” บรรดาคนที่ไม่รู้ว่าซูผิงเป็นนักรบอสูรในตำนานนั้นค่อนข้างลำบากใจ หากพวกเขาพูดไม่ดี … พวกเขาจะทำให้ซูผิงขุ่นเคืองโดยตรง เขาสามารถตบพวกเขาให้ตายได้ และจะไม่มีใครพูดอะไร ความจริงแล้วตระกูลของพวกเขาจะต้องมาที่นี่ และขอโทษซูผิงในนามของพวกเขา
ฝั่งตรงข้ามถนน
ฉินตู้หวงกำลังจิบชาอยู่ที่ชั้นสอง เขาลุกขึ้นยืนทันทีที่ซูผิงเปิดประตู และกำลังจะลงมาทักทายแต่ซูผิงก็เดินกลับเข้าไปก่อน ฉินตู้หวงก็กลับมานั่งเหมือนเดิม
เศรษฐกิจของเมืองฐานหลงเจียงเฟื่องฟู และเขาได้ก้าวขึ้นสู่ระดับตำนาน ธุรกิจและการค้าของตระกูลฉินดำเนินไปอย่างราบรื่นเมื่อมีเขาอยู่ในตระกูล ตระกูลฉินนำหน้าอีกสี่ตระกูลใหญ่ ๆ ไปหลายลี้ ดังนั้นแม้ว่าเขาจะเป็นผู้นำของตระกูลที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ ฉินตู้หวงก็แทบจะไม่ต้องทำอะไรเลย
สิ่งที่เขาต้องทำคือพูดเพื่อขจัดข้อพิพาทหรือการโต้เถียงในอดีตบางอย่างเกี่ยวกับธุรกิจ
ท้ายที่สุดความจริงที่ว่าฉินตู้หวงได้มาถึงระดับตำนานนั้นเป็นที่รู้กันดีสำหรับทุกคนในชนชั้นสูงของเมืองฐานหลงเจียง ไม่มีใครสามารถขัดขวางธุรกิจของตระกูลฉินได้อีกต่อไป
เป็นเวลาเพียงสิบวันนับตั้งแต่ที่ฉันได้เจอคุณซูครั้งสุดท้าย และฉันก็คิดว่าเขามีพัฒนาการมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้วฉินตู้หวงครุ่นคิด ดวงตาของเขาหรี่ลง
ชายชราที่นั่งอยู่กับฉินตู้หวงดูประหลาดใจ “ นายรู้สึกได้ยังไง? เท่าที่ฉันสามารถบอกได้โมเมนตัมของเขาดูเหมือนจะอ่อนแอลงกว่าเดิม ฉันคงเผลอเข้าใจผิดว่าเขาเป็นคนธรรมดาข้างถนนด้วยซ้ำ”
ฉินตู้หวงส่ายหัว “ นายนะคิดผิด เขาผสานเข้ากับโลกได้ดีกว่าเดิม ฉันต้องบอกว่าฉันไม่สามารถเอาชนะเขาได้แม้ว่าฉันจะรวมร่างกับอสูรของฉันก็ตาม”
ชายชรารู้สึกประหลาดใจมากยิ่งขึ้น
ฉินตู้หวงเป็นนักรบอสูรในตำนาน และความแข็งแกร่งของเขาจะเพิ่มขึ้นกว่าสองเท่าเมื่อเขารวมเข้ากับราชาอสูรร้ายของเขา เขาจะพูดได้ยังไงว่าเขาจะไม่สามารถเอาชนะซูผิงได้แม้ในสถานะนั้น?
นักรบอสูรมักจะอ่อนแอกว่าอสูร และนั่นเป็นกฎทั่วไปที่จะใช้กับซูผิงเช่นกัน
“คุณซูกำลังจะเปิดร้าน ไปบอกคนของเราให้รีบต่อคิว คุณซูจะเป็นคนฝึกอสูรเมื่อเขาปิดร้าน”
“ ในตอนนี้มีหลายคนรู้จักคุณซู และคนอีกมากมายกำลังมาที่เมืองฐานหลงเจียง หากพวกเขาพบว่ามีผู้ฝึกสอนชั้นนำในร้านของซูผิงพวกเขาจะรีบมาลอง เราจะเสียโอกาสตลอดไป หากวันหนึ่งคุณซูเกิดเบื่อ และไม่อยากเปิดร้านอีก”ฉินตู้หวงกล่าวเสริม
ชายชราเข้าใจทันที
นั่นเป็นความจริง
เนื่องจากเขาเป็นนักรบอสูรที่น่าทึ่ง ซูผิงจึงเปิดร้านแค่เพราะความสนใจอย่างแท้จริง
ไม่ว่าซูผิงจะอ้างว่าเขาจริงจังกี่ครั้งก็ตาม
ไม่มีใคร…เชื่อเขา
พวกเขาต้องทำให้ดีที่สุดในขณะที่ซูผิงยังคงสนใจที่จะเปิดร้าน ท้ายที่สุดแล้วผลจากการฝึกอสูรในร้านของซูผิงนั้นยอดเยี่ยมมาก
เมื่อนักรบอสูรกิตติมศักดิ์ต้องการขอให้ผู้ฝึกสอนชั้นนำในเมืองฐานแสงศักดิ์สิทธิ์ฝึกฝนอสูรให้ พวกเขามักจะต้องใช้สายสัมพันธุ์และใช้เงินจำนวนมาก ในทางกลับกันการฝึกในร้านของซูผิงนั้นรวดเร็ว ราคาถูก และน่าทึ่ง
“ ฉันจะไปให้ทัน” ชายชราตอบ
ซูผิงกลับเข้ามาข้างใน และเรียกเจ้าของอสูรทั้ง 24 ตัวให้มารับอสูรของพวกเขา
ในขณะที่เขารอการมาถึงของพวกเขา มีคนเดินขึ้นบันไดอย่างใจจดใจจ่อ
คนที่เดินอยู่ข้างหน้าคือชายวัยกลางคน และอีกสองคนที่เป็นผู้ติดตามตามหลังมา
ถึงกระนั้นทั้งสองก็อยู่ในระดับกิตติมศักดิ์!
ซูผิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก หลังจากทั้งสามคนเข้ามาในร้าน เขาก็ถามว่า“ มีอะไรให้ผมช่วยไหม? เรามีบริการฝึกอสูร และอาหารอสูรหลากหลายชนิด”
ชายวัยกลางคนแนะนำตัวว่า“ ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อซื้ออะไร ผมเป็นนายกเทศมนตรีของเมืองฐานหานเจียง และผมมาที่นี่เพื่อแสดงความขอบคุณ ขอบคุณที่บอกให้ปรมาจารย์ดาบไปช่วยเรา”
ซูผิงจำข่าวที่เขาเห็นได้ “ เมืองของคุณเป็นยังไงบ้าง? ตอนนี้ปลอดภัยแล้วหรือยัง?”
“ ครับ เราค่อนข้างปลอดภัย” นายกเทศมนตรีพลิกมือของเขา และกล่องสองกล่องก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ “ ผมหาข้อมูล และได้ทราบว่าคุณกำลังค้นหาวัตถุดิบบางอย่าง ผมถือวิสาสะหามาให้ พอดีเรามีวัตถุดิบสองอย่างนี้ในเมืองฐานของเราพอดี หนึ่งมีในคลังของเรา และอีกชิ้นเป็นของตระกูลเซิ่น ผู้นำตระกูลขอให้ผมนำมาให้คุณเพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณ”
ดวงตาของซูผิงเปล่งประกาย
เขาค้นหาวัตถุดิบที่จำเป็นสำหรับกายแสงอาทิตย์ที่เขาไม่ได้การอัปเดตใดๆ แต่นายกเทศมนตรีของเมืองฐานหานเจียงนำทั้งสองมาให้อย่างกะทันหัน ช่างเป็นอะไรที่น่าประหลาดใจ
“ ขอบคุณครับ” ซูผิงกล่าวทันที
เขารับทั้งสองกล่องมา แท้จริงแล้วพวกมันเป็นวัตถุดิบสองอย่างที่เขาต้องการ และทั้งสองได้รับการเก็บรักษาไว้อย่างสมบูรณ์แบบ “ ขอบคุณมากครับ” ซูผิงขอบคุณอีกครั้ง
นายกเทศมนตรีดีใจที่ซูผิงชอบของขวัญ “ นี่เป็นของเล็กน้อย ผมดีใจที่คุณชอบ หากเราเจอวัตถุดิบอื่นๆเราจะส่งให้อีกครับ”
ซูผิงพยักหน้า เขารู้สึกขอบคุณ
ปรมาจารย์ดาบตัดสินใจที่จะไปช่วยเมืองฐานหานเจียงด้วยตัวเขาเอง และซูผิงก็กะจะขายจระเข้สงครามให้กับปรมาจารย์ดาบอยู่แล้ว แต่นายกเทศมนตรีเมืองฐานหานเฉิงมาเยี่ยมเพื่อขอบคุณเขา ซูผิงรู้สึกพูดไม่ออกนิดหน่อย
“ เราจะไม่รบกวนเวลาของคุณไปมากกว่านี้” นายกเทศมนตรีเตรียมตัวที่จะออกไป
ซูผิงถามว่า“ ผมมีราชาอสูรร้ายขายอยู่ คุณต้องการมันไหม?”
ราชาอสูรร้ายที่เขาพูดถึงคือมังกรที่เขาจับได้ด้วยแหวนจับอสูรร้ายในขณะที่เขาฝึกมังกร
โอกาสในการจับราชาอสูรร้ายด้วยแหวนจับอสูรร้ายขั้นสูงนั้นไม่สูงนัก แต่ซูผิงสังเกตว่าโอกาสจะสูงขึ้นอย่างมากหากราชาอสูรร้ายตัวนั้นๆแทบจะไม่หายใจ
หลังจากเสียแหวนจับอสูรร้ายไปบางส่วน และล้มเหลวในการจับมังกรที่สภาวะชะตากรรม ซูผิงใช้อันสุดท้ายจับมังกรในสภาวะสมุทร
นายกเทศมนตรีรู้สึกงุนงง
เขาจะขายมังกรราชาอสูรร้ายให้ฉันใช่ไหม?
เขาสงสัยว่าเขาอาจจะหลอน
ทันใดนั้นเขาก็จำสิ่งที่ปรมาจารย์ดาบพูดกับเขาได้
ปรากฎว่าการมีราชาอสูรร้ายขายนั้นไม่ใช่เรื่องหลอก! นักรบอสูรในตำนานคนนี้ขายราชาอสูรร้าย!
นายกเทศมนตรีกลืนน้ำลาย “มีราชาอสูรร้ายขายจริงๆหรอครับ? ผมอยากทราบว่าราคาเท่าไหร่…”
“ 180 ล้าน” ซูผิงกล่าว
นายกเทศมนตรีรู้สึกเวียนหัว
ทั้งสองคนที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาก็เช่นกัน ทั้งสามคนไม่อยากจะเชื่อ
ราคาแสนถูกนี่แลกกับราชาอสูรร้าย!
