โจแอนนานั่งอยู่ข้างคอกเลี้ยงดู มองทั้งคู่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น
ซูผิงไม่ได้อธิบายอะไร
“ตื่น”
ซูผิงเรียกถังยู่หราน และยกเลิกสัญญาชั่วคราว
ในไม่ช้าถังยู่หรานก็กลับมาได้สติ เธอลืมตา และมองไปรอบ ๆ อย่างสับสน
ที่ร้าน?
เธอรู้สึกว่าหัวของเธอหนักอึ้ง
“เกิดอะไรขึ้นกับฉัน?”ถังยู่หรานลูบหัวตัวเองและถามซูผิง
“ เธอเมามั้ง”
โจแอนนากลอกตา
เขาโกหกแย่กว่านี้ได้อีกไหม?
อย่างไรก็ตามโจแอนนากลับต้องประหลาดใจ ถังยู่หรานดูเหมือนจะไม่สงสัยในเรื่องนั้น เธอพูดเพียงว่า“ โอ้” และดูเหมือนจะเชื่อ
อะไร…
โจแอนนางงจนพูดไม่ออกเลย
พวกเธอทำงานในร้านมานานแล้ว ทำไมเธอถึงไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้โง่?
เธอเชื่อข้อแก้ตัวง่อยๆนั้นได้ยังไง?
ซูผิงรู้สึกโล่งใจเนื่องจากถังยู่หรานไม่ได้ถามอะไรเขา เขาเพิ่งถามระบบ ระบบบอกว่าผู้สร้างฝันส่งผลต่อเธอ และจะหมดประสิทธิภาพตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป
ความทรงจำของเธอเกี่ยวกับสนามบ่มเพาะจะถูกปิดตาย
“ เธอจำอะไรได้ไหมก่อนที่จะตื่น?” ซูผิงตัดสินใจถาม
ถังยู่หรานส่ายหัว “ไม่นะ ทำไมฉันถึงเมา? ฉันไม่เคยดื่มสักหน่อย”
“ ฉันบอกให้เธอดื่มไวน์กับฉัน สุนัขบ้านลุงหลี่ข้างบ้านออกลูก ฉันตัดสินใจดื่มเพื่อเป็นการฉลอง” ซูผิงตอบ
โจแอนนา:“ …”
ถังยู่หรานไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เธอเพิ่งได้ยิน “ อย่างไรก็ตามมันไม่สำคัญหรอก ฉันคิดว่าตระกูลถังกำลังตกที่นั่งลำบาก เตรียมตัวให้พร้อมได้เวลาต้องกลับบ้านแล้ว” ซูผิงโบกมือ
ถังยู่หรานกลับมาตั้งสติเมื่อพูดถึงตระกูลของเธอ เธอลุกขึ้นจากพื้น “ ฉันหมดสติไปนานแค่ไหนแล้ว?”
“ วันสองวัน” ซูผิงถอนหายใจ “ เธอควรฝึกการดื่มบ้างจริงๆ ผู้หญิงควรเรียนรู้ที่จะดื่มและสูบบุหรี่”
ถังยู่หราน:“ …”
วันสองวัน?
จริงเหรอ?
นั่นนานมากเลยนะ?
เธอไม่เคยดื่มไวน์และตระกูถังห้ามไม่ให้ดื่ม เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอสามารถเชื่อใจซูผิงได้ไหม “ ฉันจะไปตอนนี้เลย”ถังยู่หรานพูด
ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดภารกิจสำคัญที่อยู่ในมือคือการรีบกลับไปช่วยตระกูลถัง เธอแน่ใจว่าเธอจะเกลียดตัวเองไปตลอดชีวิตถ้าเธอไปสายเกินไป!
ซูผิงไม่ได้ห้ามเธอ “ระวังตัวด้วย”
“ แน่นอน” เธอพูด
เธอรีบออกไปที่ประตูแต่ว่าเธอไม่สามารถเปิดประตูได้ ซูผิงเปิดประตูให้เธอ เธอแปลกใจที่ร้านดูแตกต่างไปจากเดิม มันกว้างขวาง และสวยยิ่งขึ้น
“ นี่มันเรื่องอะไร”
“ โอ้ฉันเปลี่ยนร้านใหม่ในขณะที่เธอไม่ได้สติน่ะ” ซูผิงตอบ“ เราหาเงินได้เยอะใช่ไหม? ฉันคิดว่าการขยายร้านน่าจะเป็นเรื่องดี “
มันสมเหตุสมผลถังยู่หรานคิดว่า
ซูผิงสามารถทำให้อสูรกลายเป็นอสูรที่น่าทึ่งได้ และเขาคิดค่าบริการราคาแพง ถึงกระนั้นลูกค้าก็มองว่ามันเป็นการใช้เงินที่คุ้มค่า ซูผิงมีรายได้ต่อวันที่สูงจนน่าทึ่ง ซึ่งไม่มีร้านขายอสูรร้านไหนเทียบได้ เฉพาะร้านสาขาย่อยในเมืองใหญ่ ๆ ภายใต้ร้านที่มีชื่อเสียงเท่านั้นแหละที่สามารถมีรายได้ใกล้เคียงกับที่ร้านขายอสูรพิกซี่ทำ
“ห้องน้ำอยู่ไหน?”ถังยู่หรานมองไปรอบ ๆ และถาม
“ ฉันคิดว่าเธอกำลังรีบซะอีก”
“ แต่ฉันจะกลับไปด้วยผมยุ่ง ๆ และใบหน้าสกปรกไม่ได้!”
ซูผิงชี้ทาง ซูผิงเรียกโครงกระดูกน้อยในขณะที่ถังยู่หรานไปทำอาบน้ำ เขาลูบกะโหลกของมัน และบอกมันอีกครั้งในสิ่งที่เขาเคยพูดก่อนหน้านี้
โครงกระดูกน้อยพยักหน้า
แม้ว่าปฏิกิริยาของมันจะดูเชื่องช้า แต่มันค่อนข้างฉลาด
ไม่นานถังยู่หรานก็กลับมา
เธอจัดผมและล้างหน้าเรียบร้อย ตอนนี้แววตาของเธอไม่เหมือนเดิม
เธออาจไม่รู้ตัว แต่เธอมีความสามารถและมีประสบการณ์มากขึ้นกว่าแต่ก่อน
ซูผิงกังวลน้อยลง
“มันแปลก ๆ ฉันคิดว่าผมของฉันยาวขึ้น”ถังยู่หรานเปล่งเสียงด้วยความสงสัย
“ เป็นอย่างนั้นเหรอ? ฉันไม่เห็นสังเกต”
“ ผมของฉันยาวขึ้น ฉันมั่นใจ”ถังยู่หรานส่งเสียงยืนยัน ผู้หญิงค่อนข้างอ่อนไหวกับความยาวของเส้นผม ซูผิงถูกบังคับให้ต้องคิดข้อแก้ตัว “ ฉันคิดว่าน่าจะเป็นเพราะการดื่ม แอลกอฮอล์กระตุ้นฮอร์โมนเพศหญิงในตัวเธอซึ่งจะทำให้ผมของเธอยาวขึ้น ความจริงที่เกิดขึ้นเป็นข้อพิสูจน์ว่าเธอไม่มีการต้านทานต่อแอลกอฮอล์เลย เพราะเธอไม่เคยดื่มมาก่อน”
“…นายแน่ใจไหม?”
“ ใช่ ฉันแน่ใจ!”
ถังยู่หรานเลิกสนใจ เธอมองไปที่โครงกระดูกน้อย
“ นายแน่ใจใช่ไหมว่าจะให้ฉันยืมโครงกระดูกน้อยจริงๆ”
“ใช่”
ถังยู่หรานรู้สึกโล่งใจ เธอจะกังวลน้อยลงเมื่อมีโครงกระดูกน้อย
“ ฉันจะไปแล้ว”ถังยู่หรานมองเข้าไปในดวงตาของซูผิง
เธอไม่แน่ใจว่าจะสามารถมีชีวิตรอดกลับมาได้อีกไหม เธอรู้สึกเศร้า
ซูผิงสามารถบอกได้ว่าเธอกำลังคิดอะไร แต่เขาแน่ใจว่าเธอจะสบายดีเมื่อมีโครงกระดูกน้อย และตัวเธอเองก็พัฒนาขึ้นมากแล้ว
“ไปเถอะ อย่าลืมซื้อของฝากมาให้เราด้วยนะ”
ซูผิงยังคงเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไร้หัวใจ ถังยู่หรานกัดริมฝีปากล่าง และเบือนหน้าหนีในที่สุด
ถังยู่หรานไม่ได้ยินอะไรจากซูผิงอีกเลยตอนที่เธอเดินไปถึงประตู น่าผิดหวังชะมัด แม้จะหงุดหงิด แต่เธอก็ออกจากร้านโดยไม่หันกลับไปมอง
เธอกลัวว่าเขาจะเห็นน้ำตาในดวงตาของเธอ
ดังนั้นเธอจึงก้มหน้าต่ำ และเดินต่อไปเร็วขึ้นและเร็วขึ้น … จนกระทั่งชนเสาไฟ
เธอกุมหน้าผาก และจากไป
ทันใดนั้นเธอก็จำได้ว่าซูผิงเคยสัญญาว่าจะให้เธอยืมโครงกระดูกน้อย เธอหันกลับมาและด้วยความโล่งใจเพราะโครงกระดูกน้อยก็ตามเธอมา
เธอลูบกะโหลกของมัน “ ฉันต้องพึ่งพาแกแล้วล่ะตอนกลับถึงบ้าน”
โครงกระดูกน้อยมองเธอ แสงสีแดงกระพริบในเบ้าตาราวกับว่าโครงกระดูกน้อยกระพริบตา
ถังยู่หรานยิ้มให้กับโครงกระดูกน้อย เธอมองไปที่ร้าน แต่ซูผิงไม่อยู่ เธอรู้สึกสลดใจและจากไป
“ เสี่ยวถังหนูจะไปไหน?” มีคนพูดกับเธอ
ถังยู่หรานหันไปหาเสียง มันคือแม่ของซูผิง หลี่ฉิงรู่ ถังยู่หรานฝืนยิ้ม “ หนูจะกลับบ้านค่ะ”
“บ้าน? บ้านหนูอยู่ไกลไม่ใช่เหรอ?”
“ใช่ค่ะ”
“ หนูมีเงินพอค่าเดินทางไหมคะ?”
“ มีค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ”
ถังยู่หรานก้าวออกไปด้วยความเร่งรีบ
เธอพยายามลืมความเศร้านั้น เธอถอนหายใจและมุ่งความสนใจไปที่ตระกูลถัง
เธอเรียกรถแท็กซี่เพื่อไปที่สถานีรถไฟ
“ ฉันคิดว่าฉันฝัน ในฝันมันยาวนานมากๆ…” ระหว่างทางความคิดของถังยู่หรานก็เริ่มปะเดประดังเข้ามา เธอรู้สึกว่าเธอมีความฝันที่ยาวนานมากๆ แต่เธอนึกไม่ออกว่าฝันนั้นมันเกี่ยวกับอะไร
เธอเป็นแบบนี้มาตลอด เธอจะตื่นและลืมความฝัน “อะไร?”
ในไม่ช้าถังยู่หรานก็สังเกตเห็นบางอย่างที่แปลกประหลาดเกี่ยวกับตัวเธอเอง
ความรู้สึกของเธอเร็วขึ้น
เธอสัมผัสได้ถึงเสียงที่แผ่วเบา และพลังของนักรบอสูร
เธอสังเกตเห็นว่าพลังดวงดาวในตัวเธอนั้นลึกล้ำ เธอไม่ได้อยู่ในระดับเจ็ด … นี่มันระดับเก้า!
“อะไร…?”
ถังยู่หรานตกตะลึง
เธอถามตัวเองด้วยความงุนงงว่าประสาทสัมผัสของฉันมีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?
การดื่มสามารถเพิ่มระดับได้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
เธอนึกถึงเรื่องราวที่เธอเคยได้ยินเมื่อตอนเธอยังเป็นเด็ก
มีข่าวลือว่าคนที่มีร่างกายที่ผิดปกติอาจถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาหลังจากกินของบางอย่าง และพวกเขาจะค้นพบศักยภาพที่ยิ่งใหญ่ในตัวเอง!
ตัวอย่างเช่นบางคนอาจมีพลังของสายฟ้าหลังจากถูกฟ้าผ่า บางคนสามารถปีนกำแพงได้หลังจากถูกแมงมุมกัด!
ดังนั้น…
เธอเป็นหนึ่งในคนเหล่านั้นที่มีร่างกายที่ผิดปกติใช่ไหม?
การดื่มคือตัวกระตุ้น!
ถังยู่หรานเบิกตากว้าง เธอเมาหนึ่งครั้งและเธอไต่ขึ้นถึงสองระดับ น่าทึ่งแหะ! ถ้าเป็นอย่างนั้นเธอก็เป็นคนที่โชคดีที่สุด! เธออดไม่ได้ที่จะระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่น “ ฮ่า ฮ่า ฮ่า…” ฟิ้ว!
คนขับแท็กซี่หักเลี้ยวกะทันหัน เขาจ้องมองผู้หญิงบ้าที่นั่งเบาะหลังผ่านกระจกมองหลังด้วยความหวาดกลัว เขาเอื้อมมือไปจับโทรศัพท์คิดจะโทรหาตำรวจ
มีคนบ้าอยู่ในรถของฉัน!
“ คุณคิดจะทำอะไร?!”
ทันใดนั้นเสียงหัวเราะก็หยุดลง ถังยู่หรานพุ่งตัวเข้าไปใกล้เขามากขึ้น
เธอรู้สึกได้ว่าคนขับคิดไม่ดี เธอไม่สามารถบอกได้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกเช่นนั้น แต่เธอรู้สึกแบบนี้ ด้วยสัญชาตญาณเธอปลดปล่อยเจตนาฆ่าออกมาโดยที่เธอไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเธอทำแบบนั้น ผมของเธอกำลังร่ายรำเป็นดาบ
“ผี!!!” คนขับกรีดร้อง เสียงโครมคราม รถพุ่งชนราวกั้น ถังยู่หรานลงจากรถ ขณะที่เธอจ้องมองรถที่ควันฟุ้ง เธอสงสัยว่าคนขับหลงเธอเพราะความงามของเธอหรือเปล่า เธอส่ายหัว เธอยังคงมีความสุขกับการก้าวหน้าครั้งใหญ่ของเธอ บางคนต้องหยุดรถ ท่ามกลางการจ้องมองของผู้คน เธอพยายามที่จะปลดปล่อยพลังดวงดาวของเธอ จากนั้นเธอก็ลอยขึ้นจากพื้นดิน!
หวืด!
เธอกำลังบิน!
เธอไม่ได้ฝันไป!
เธอเบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อ
เธอเป็นนักรบอสูรกิตติมศักดิ์!!
ฝูงชนต่างประหลาดใจ คนขับรถคนนั้นกำลังวอนหาที่ตายแท้ๆ ที่ขับรถชนทั้งที่มีนักรบอสูรกิตติมศักดิ์โดยสารอยู่
ถังยู่หรานตื่นเต้นมาก เธอบินได้
หวืด!
เธอหายไปจากตรงนั้น
“ โอ้ ใช่ ฉันลืมบอกเธอ”
ร้านขายอสูรพิกซี่
ไม่นานหลังจากถังยู่หรานจากไปซูผิงก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่าง เขาตบหัวตัวเอง
“ เธอต้องสงสัยเกี่ยวกับระดับของเธอ ฉันลืมบอกไป…เธอคงออกจากเมืองฐานไปแล้ว” ซูผิงโทรหาเธอทันที
เธอรับโทรศัพท์ของเธอ
สิ่งที่เขาได้ยินคือเสียงหัวเราะ
นั่นฟังดูคุ้นเคยเกินไป เธอจะทำตัวแบบนี้เมื่ออยู่ในสนามบ่มเพาะ
เธอเป็นบ้าอีกแล้วเหรอ? เขาสงสัย “ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฟังนะเจ้านายที่รักของฉัน ฉันอยู่ในระดับกิตติมศักดิ์!”ถังยู่หรานตะโกน
ซูผิงได้ยินเสียงโทรศัพท์ เขาคิดว่าเธอกำลังบินอยู่ เขานึกภาพผู้หญิงคนหนึ่งบินไปมาและหัวเราะเหมือนคนบ้า ภาพนั้นทำให้เขาตัวสั่น
“ ฟังนะฉันเป็นอัจฉริยะสุด ๆ ฉันมีร่างกายที่พิเศษ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันจะแข็งแกร่งขึ้นได้ด้วยการดื่ม ฮ่า ฮ่า ฮ่า นายไม่อิจฉาฉันเหรอ?”ถังยู่หรานกรีดร้อง
ซูผิงเม้มปาก
เธอต้องไปหาหมอ
ซูผิงขัดจังหวะเธอ“ ฟังนะฉันถ่ายทอดพลังดวงดาวบางส่วนของฉันให้เธอ ตั้งสติหน่อย ฉันโทรมาบอกเธอเรื่องนี้แหละ”
เสียงหัวเราะของเธอหยุดลงทันที
