ซูผิงเลิกคิ้ว
“ นายกำลังบอกว่าเป็นความผิดของฉันหรอ?”
ความจริงที่ว่าการเลื่อนขั้นร้านค้ามีข้อกำหนดบางประการเกี่ยวกับระดับของเขาทำให้เขาประหลาดใจ แม้ว่าจะตีความสถานการณ์นี้อีกครั้ง…เขาคงโดดเด่นเกินไป เขามีแต้มพลังงานเพียงพอที่จะเลื่อนขั้นร้านค้าและทำภารกิจในการช่วยเหลืออสูรให้สำเร็จ ตอนที่เขาอยู่ในระดับเจ็ดเท่านั้น!
ซูผิงถอนหายใจและส่ายหัว “ นายคงประเมินฉันต่ำไป” เขาแสดงความผิดหวังต่อระบบ
ระบบ: “…”
“ นายต้องอยู่เหนือดวงจันทร์ถึงมีฉันเป็นเจ้าของของนาย” ซูผิงกล่าวเสริม
ซูผิงยิ้มอย่างพอใจ
วันนี้เขาได้เอาคืนระบบหนึ่งครั้ง
ระบบโง่ ๆ นายขาดประสบการณ์ในการจัดการกับคนหลอกลวง! “ คำเตือนครั้งที่หนึ่ง” ระบบเตือนซูผิงทันที
ซูผิงหัวเราะเบา ๆ และหยุดความคิดนั้น เขาจะไม่ให้ระบบมีโอกาสเอาคืนเขา
ซูผิงเริ่มเรียกดูรายชื่ออสูร และจัดเรียงเป็นหมวดหมู่ ตรวจสอบให้แน่ใจว่าไหวพริบของอสูรแต่ละตัวอาจกลายเป็นเรื่องที่ซับซ้อนอันดับหนึ่ง และการทำเงินจำนวนมากกลายเป็นงานที่ยาก
“ ไหวพริบของอสูรเหล่านั้นค่อนข้างต่ำและบางตัวก็แย่มาก ฉันจะต้องตรวจสอบให้แน่ใจว่าพลังต่อสู้ของพวกมัน จะสามารถเพิ่มขึ้นได้เยอะๆเพื่อให้แน่ใจว่าอสูรสามารถก้าวหน้าได้ หรืออย่างน้อยที่สุดฉันต้องสอนอสูรเพื่อให้พวกมันเชี่ยวชาญในทักษะว่องไวพื้นฐานให้ได้ก่อน ฉันสงสัยว่าไหวพริบของพวกมันสามารถพัฒนาได้มากแค่ไหนด้วยทักษะพรสวรรค์พิเศษนั้น”
ซูผิงแบ่งประเภทของอสูร และเรียกพวกมันตามกลุ่ม อสูรสองตัวแรกคือมังกร แต่อยู่ที่ค่าเฉลี่ยทั่วไปเท่านั้น
มังกรเหล่านั้นมีเยอะมากในอาณาจักรมังกรเลือดม่วง และมังกรเลือดม่วงจะมองว่าเป็น “อาหารที่ไม่น่ากิน”
ซูผิงวางมือลงบนหน้าผากของมังกร และเริ่มขั้นตอนการตรัสรู้
ไม่มีอะไรแปลก มังกรทั้งสองตรัสรู้เป็นผลสำเร็จ และปัจจุบันมีทักษะว่องไวพื้นฐาน
ซูผิงตรวจสอบไหวพริบของพวกมัน น่ายินดีไหวพริบของมังกรทั้งสองเพิ่มขึ้นอย่างมาก!
แท้จริงแล้วทักษะพรสวรรค์เป็นสิ่งที่หายากและทรงพลัง อสูรที่สามารถตรัสรู้ไม่ใช่อสูรโชคร้าย ที่จริงคนที่โชคร้ายไม่สามารถตรัสรู้ได้ด้วยซ้ำ
เขาไม่ได้ทำการฝึกอื่น ๆ กับมังกรทั้งสอง แต่ไหวพริบของมังกรทั้งสองก็เข้าใกล้ระดับคะแนนเฉลี่ยแล้ว ทักษะพรสวรรค์มีความสำคัญอย่างชัดเจน
นอกจากนี้ด้วยการเพิ่มทักษะว่องไวพื้นฐานพลังต่อสู้ของมังกรเหล่านั้นจึงเพิ่มขึ้นเป็น 9.9!
พลังต่อสู้ของมังกรก่อนหน้านี้คือ 9.4 และ 9.5 ตามลำดับ เมื่อพิจารณาว่าพวกมันอยู่ในระดับเก้าขั้นต่ำ พลังต่อสู้ดังกล่าวดีกว่าค่าเฉลี่ยของระดับนิดหน่อย และควรได้รับการยอมรับในหมู่มังกร
แน่นอนว่าแม้กระทั่งการเพิ่มอสูรให้เท่าค่าเฉลี่ยก็เป็นงานหนักสำหรับนักรบอสูรหลายๆคน ท้ายที่สุดบางครั้งหากการฝึกไม่เป็นไปตามมาตรฐาน อสูรอาจมีพลังต่อสู้ที่แทบจะเทียบกับระดับของพวกมันไม่ได้
นั่นไม่ใช่เรื่องหายาก
ตัวอย่างเช่นนี้เป็นเรื่องปกติที่หลานของคุณจะมีปัญหาในการทำข้อสอบ ในขณะที่ลูกของคนอื่นทำได้ดี!
การฝึกอสูรเป็นงานที่ละเอียดอ่อน บางตัวอาจต้องทนทุกข์ทรมานจากการขาดอาหารและมีรากฐานที่อ่อนแอหากเจ้านายไม่สามารถดูแลพวกมันให้ดีได้ นอกจากนี้ยังมีบางครั้งที่อสูรจะกินอาหารแบบสุ่ม เนื่องจากเจ้านายของพวกมันไม่อยู่และพวกมันอาจอ่อนแอลงหลังจากป่วยบ่อยๆครั้ง เนื่องจากการกินสมุนไพรแปลก ๆ แม้แต่อสูรที่มีระดับสูงก็อาจสูญเสียพลังต่อสู้ได้
ไม่ใช่สุนัขทิเบตทุกตัวที่สามารถเอาชนะสุนัขจรจัดได้
ซูผิงไม่รู้ว่ามังกรทั้งสองอยู่ที่จุดเริ่มต้นหรือเข้าใกล้จุดสิ้นสุดของพลัง 9.9 เนื่องจากมีตัวเลขอื่น ๆ อีกมากมายที่อยู่หลังจุดทศนิยมนั้น
ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดซูผิงก็ดีใจที่ได้เห็นไหวพริบพัฒนา เขาสามารถบอกได้ว่าคู่มือการตรัสรู้มีความสำคัญ สิ่งต่างๆจะดียิ่งขึ้นถ้าเขามีขั้นกลางแทนที่จะเป็นทักษะว่องไวพื้นฐาน เขาสามารถจินตนาการได้ว่าทักษะว่องไวขั้นกลางจะสามารถทำอะไรได้บ้าง ในเมื่อผลของขั้นพื้นฐานน่าทึ่งขนาดนี้แล้ว
ความเร็วในการก้าวหน้านั้นเร็วกว่าการใช้ทักษะลับอื่น ๆ ที่เป็นที่รู้จักมาก อสูรสองตัวมีพลังต่อสู้ที่ใกล้เคียงกัน แต่หนึ่งในนั้นมีทักษะว่องไวพื้นฐานอสูรตัวนั้นจะสามารถเคลื่อนที่ได้เร็วกว่าตัวที่ไม่มีถึงสองเท่า และจะสามารถกำจัดตัวที่ไม่มีก่อนที่มันจะมีเวลาตอบโต้
ซูผิงให้มังกรทั้งสองกลับไปและเรียกอสูรตัวอื่น ๆ ออกมาเพื่อให้การตรัสรู้แก่พวกมัน
อสูรของลูกค้าเหล่านั้นได้รับประโยชน์อย่างมากจากวิธีการฝึกอบรมดังกล่าวนี้ แน่นอนเขาไม่ได้สูญเสียอะไรเลย เขาแค่ต้องขยับมือ นอกจากนี้เมื่อเขาฝึกฝนมืออาชีพเสร็จแล้ว อสูรก็จะอยู่ในจุดสูงสุด เจ้าของของพวกมันจะต้องไปที่ร้านของเขาหากพวกเขาต้องการให้อสูรของพวกเขาดีขึ้นหลังจากนั้น ไม่มีร้านค้าอื่นใดที่จะช่วยให้อสูรของพวกเขาก้าวหน้าได้ขนาดนี้
นั่นคือวิธีที่เขาใช้พัฒนา “ความจงรักภักดี” ในลูกค้าของเขา และผูกขาด
หลังจากนั้นไม่นานซูผิงก็ให้การตรัสรู้กับอสูรทั้ง 24 ตัว
อสูรนี้ส่วนใหญ่มีไหวพริบต่ำกว่า และหลายตัวมีไหวพริบเท่าค่าเฉลี่ย ตัวที่มีไหวพริบเท่าค่าเฉลี่ยจะเป็นตัวที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีอยู่แล้ว
ซูผิงจัดหมวดหมู่อสูรอีกครั้ง เขาจะนำอสูรไปยังสนามบ่มเพาะเป็นกลุ่ม
มีปีศาจ มังกร และอสูรตระกูลธาตุ
อสูรบางตัวไม่มีอะไรเลยนอกจากการต่อสู้ อสูรเหล่านี้มักจะมีการป้องกันที่แข็งแกร่ง แต่เมื่อเทียบกับอสูรตระกูลธาตุแล้ว ทักษะของพวกมันไม่สามารถใช้งานได้จริง นั่นคือเหตุผลที่อสูรที่มีพลังดุร้ายมักเป็นตัวเลือกของคนที่มีฐานะยากจน
อสูรกลุ่มแรกที่ซูผิงกำลังจะฝึกคือตระกูลปีศาจ
มีทั้งหมดเจ็ดตัว และไม่มีตัวไหนในกลุ่มที่อยู่ในระดับสูง แข็งแกร่งที่สุดอยู่ที่ระดับ 7
ซูผิงอยู่ในระดับเจ็ด แต่จิตวิญญาณของเขาได้รับการขัดเกลามากพอที่เขาจะฝึกอสูรเก้าตัวในคราวเดียว
เขามีอสูรห้าตัวเป็นของตัวเองอยู่แล้ว เขาสามารถทำสัญญาชั่วคราวกับอสูรพิเศษได้อีกสี่ตัวเพื่อเดินทางไปยังสนามบ่มเพาะครั้งต่อไป
กล่าวคือเขาจะต้องเดินทางสองครั้งเพื่อฝึกอสูรทั้งเจ็ดตัวนี่
ซูผิงไม่ได้ไปที่หลุมศพกึ่งเทพในครั้งนี้ เขาเลือกสนามบ่มเพาะที่เหมาะสมกับอสูรตระกูลปีศาจ
มีสนามบ่มเพาะหลายแห่งที่เหมาะสำหรับอสูรเหล่านั้น เช่นอาณาจักรโกลาหลพวกอันเดธ หรือปีศาจซึ่งคล้ายกับอาณาจักรของมังกร
“ ทำไมถึงมีอาณาจักรที่แตกต่างกันมากมาย? ฉันคิดว่าเราอาศัยอยู่ในโลกใบเดียวซะอีก?” ซูผิงถามระบบ
ใช้เวลาสักครู่ก่อนที่ระบบจะทำลายความเงียบ และตอบ “ ครั้งหนึ่งเคยมีโลกใบเดียว แต่นั่นเป็นจุดเริ่มต้นของเวลา อย่างไรก็ตามโลกแตกออกเป็นชิ้น ๆ ”
“ สาเหตุของเรื่องนี้คืออะไร?” ซูผิงถาม
ระบบไม่ตอบ ซูผิงรอสักพัก แต่เขาไม่ได้ยินอะไรกลับมา ซูผิงเรียกระบบอีกครั้ง แต่ไม่เป็นประโยชน์ เขาเลิกสงสัย เขารู้ดีว่าการหาคำตอบจะไม่ส่งผลดีใด ๆ กับเขา นั่นเป็นโลกที่ห่างไกลจากเขาเกินไป
ซูผิงเลือก “ ถ้างั้นฉันจะเลือกเมืองอาชูร่า”
นั่นเป็นสนามบ่มเพาขั้นะกลาง และบทนำบอกมันบอกว่าอาชูร่าราชาแห่งดาบเป็นผู้ปกครองอาณาจักรนั่น
ซูผิงไม่ลืมที่จะตั้งเป้าหมายที่จะพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นในสนามบ่มเพาะ นอกเหนือจากการฝึกอสูรเหล่านั้น “ คงจะดีถ้าฉันสามารถหาราชาแห่งดาบอาชูร่าได้ที่นั่น และเรียนรู้ทักษะดาบจากเขา” ซูผิงพูดกับตัวเอง
บทนำกล่าวว่าอาชูร่าราชาแห่งดาบมีความเชี่ยวชาญในทักษะดาบที่ไม่มีใครเทียบได้ ซึ่งซูผิงให้ความสนใจเป็นอย่างมาก แม้ว่าเขาจะชอบใช้หมัดซึ่งเรียบง่ายและโหดพอ แต่เขาก็เชื่อว่ามันดีที่จะเรียนรู้บางอย่างเกี่ยวกับทักษะ และอาวุธอื่น ๆ
เขาจ่ายค่าเข้าหลังจากที่ตัดสินใจแล้ว
เขาซื้อสัญญาชั่วคราวสี่สัญญาจากร้านค้าของระบบในราคา 40 แต้มพลังงาน จากนั้นทำสัญญากับอสูรชุดแรกและรีบไปยังจุดหมาย
เมืองอาชูร่า
ไม่ได้เรียกชื่อผิด แท้จริงแล้วมันคือเมือง เมืองนี้เก่าแก่และรกร้าง นอกนิคมเป็นดินแดนรกร้างที่มีสิ่งมีชีวิตยู่เพียงไม่กี่ชีวิต
ภายในเมืองโบราณมีโครงกระดูกนิดหน่อย และนั่นคือทั้งหมด
จุดที่สูงที่สุดของเมืองคือแท่นซึ่งมีดาบยักษ์สีดำตั้งตระหง่านอยู่ ตรงหน้าดาบนั้นมีรูปร่างใหญ่โตเปล่งประกายออร่าอันน่าสยดสยองที่กลืนกินแสงได้นั่งอยู่ และมีเขาอยู่ที่หัวของร่างนั้น
ซูผิงเรียกอสูรทั้งเก้าออกมาทันทีที่เขาถูกเคลื่อนย้ายมาที่นี่ซึ่งเป็นอสูรของเขาเอง และอสูรทั้งสี่ตัวของลูกค้า
เขาต่อสู้บนถนนที่ว่างเปล่าของเมือง และดิ้นรนทุกทาง ซูผิงมาถึงจุดที่สูงที่สุดในเมืองหลังจากที่เขาถูกโจมตีโดยไม่ตั้งใจ และถูกฆ่าเจ็ดหรือแปดครั้ง
ไม่มีสิ่งมีชีวิตอันเดธอื่นที่นี่ ไม่มีแม้แต่ผีร้าย ซูผิงเห็นร่างกำยำนั่งอยู่หน้าดาบยักษ์ เขาจำสายพันธุ์ของร่างนั้นได้อย่างรวดเร็ว โมเมนตัมของร่างนั้นแข็งแกร่งมาก ไม่ใช่ระดับตำนาน แต่เป็นระดับดวงดาว มันน่ากลัวกว่ามังกรเฒ่าที่เขาเคยเจอในอาณาจักรมังกรเลือดม่วง!
ร่างนั้นพร้อมจะโจมตีได้ทุกเมื่อ วินาทีต่อมาซูผิงเห็นร่างนั้นลืมตาขึ้น ซูผิงรู้สึกเจ็บแปลบในดวงตาทันทีที่สบตากัน
ซูผิงเข้าประเด็น“ ผมมาที่นี่โดยไม่มีเจตนาร้าย ผมมาที่นี่เพื่อเรียนรู้ทักษะดาบ”
