ร้านขายอสูรดวงดาว Astral Pet Store – ตอนที่ 786 มิติชั้นห้า

มิติชั้นสามมีวังวนทที่เต็มไปด้วยพลังแห่งกฏอยู่แล้ว
กฎดังกล่าวถูกทำลายและไม่สมบูรณ์ แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเรียนรู้อะไรจากพวกมัน อย่างไรก็ตามกระแสมิติในนั้นมีพลังทำลายล้างสูงมาก
สำหรับมิติชั้นสี่ มันมีพลังงานที่โกลาหลมากยิ่งขึ้นและเป็นอันตรายถึงชีวิตมากขึ้น!
แม้แต่ยอดฝีมือระดับดวงดาวก็ยังต้องระมัดระวังในมิติชั้นสี่ พวกเขาอาจเผชิญกับการโจมตีของกฎที่สมบูรณ์และทำลายล้างขณะเข้าไปสำรวจ
สำหรับมิติชั้นห้า…
โจแอนนาบอกกับซูผิงว่าเป็นสถานที่ที่แม้แต่เทพหลักและเจ้าดวงดาวก็ไม่สามารถเข้าไปได้โดยง่าย เป็นไปได้ที่จะได้ยินเสียงและเสียงกระซิบจากยุคโบราณ เสียงลึกลับเช่นนี้สามารถทำให้ใครก็ตามที่เป็นบ้าได้!
เจ้าดวงดาวจะพยายามต่อต้านการโจมตีนั้นด้วยพลังแห่งศรัทธาเท่านั้น!
มิติลึกลงไปตรงหน้าของซูผิง เขาเห็นมิติชั้นสี่และมิติชั้นห้าที่กำลังเปิดเพิ่ม
โมม!
เสียงคำรามกลวงซึ่งเต็มไปด้วยพลังทำลายล้างและท่วมท้นโผล่ออกมาจากมิติชั้นห้าและเข้าไปในหัวของซูผิง เขารู้สึกได้ทันทีว่าจิตวิญญาณของเขากำลังจะฉีกขาด เขารู้สึกราวกับว่าหัวของเขาถูกฟันขาดออกจากกัน และเสียงคำรามที่ว่างเปล่าก็ยิ่งชัดเจนขึ้น
”ไปให้พ้น!!”.ไอรีนโนเวล.
ซูผิงกัดฟันและคำรามในจิตสำนึกของเขา
เสียงคำรามดังก้องอยู่ในหัวของเขาราวกับมังกรโบราณ ทำลายเสียงกลวงที่เพิ่งทะลุเข้ามาในหัวของเขา กระดูกที่ปริแตกหายเป็นปกติและไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกต่อไป
ซูผิงประหลาดใจ เขารู้สึกว่าเขาจะควบคุมตัวเองไม่ได้จริงๆ ถ้าเขาไม่ทำอะไรเลย!
ถ้าเขาโกรธ เขาจะลืมด้วยซ้ำว่าเขาเป็นใครและหลงทางในที่นั้นในที่สุด!
โชคดีที่เขาฟื้นคืนชีพได้
นั่นคือมิติชั้นห้าที่แม้แต่เจ้าดวงดาวก็กลัวหรอ? อากาศที่รั่วไหลเกือบจะฆ่าฉัน โชคดีที่ฉันเคยเจอเรื่องเลวร้ายมากกว่านี้มาแล้ว… ซูผิงจ้องมิติชั้นห้าที่บิดเบี้ยวและเปิดออกด้วยดวงตาวาววับ
ทันใดนั้นเขาก็ตัดสินใจ
หวืด!
ซูผิงพุ่งไปที่มิติชั้นห้า
เขาเข้าสู่มิติชั้นสี่ก่อน ความมืดในมิติชั้นสี่ล้อมรอบเขาและทำให้เขารู้สึกราวกับว่าเขาถูกมัด การเคลื่อนไหวของเขาช้าลงอย่างที่ใคร ๆ จะเป็นเมื่ออยู่ในน้ำ เขาแทบจะไม่สามารถหลุดพ้นได้ มันราวกับมีมังกรโบราณมารัดเขาไว้
ทันใดนั้นเขารู้สึกว่ามีรัศมีอันตรายพุ่งเข้ามาหาเขา
ซูผิงตรวจพบกระแสวังวนมิติสามสายที่เต็มไปด้วยพลังแห่งกฏอันน่าสะพรึงกลัวถึงสามอย่าง!
กฎสองข้อไม่สมบูรณ์ แต่ข้อสุดท้ายค่อนข้างทรงพลัง มันเกือบจะเหมือนกับกฎที่สมบูรณ์ และมันก็ฟันเขาเหมือนขวานยักษ์
ซูผิงหรี่ตา ปลดปล่อยพลังดวงดาวทั้งหมดของเขา พลังดวงดาวทั้งหมดในเซลล์ของเขาพุ่งออกมาราวกับการระเบิดของดาวเคราะห์
บูม!
ซูผิงต่อยตรงกลางของกฎทั้งสามข้อ
กระแสมิติสองสายถูกหมัดของเขาครอบคลุมทันที อย่างไรก็ตามขวานยักษ์ที่รวมกฎที่ทรงพลังที่สุดได้แหวกคลื่นหมด รวมถึงกฏสามข้อที่อัดแน่นอยู่กับมันด้วย!
การแสดงออกของซูผิงเปลี่ยนไป เขารีบลงมืออีกครั้ง
อย่างไรก็ตามขวานยักษ์บินเข้ามาใกล้ด้วยรัศมีแห่งกฎ ซูผิงคิดคำอื่นไม่ออกนอกจาก คม!
นั่นคือกฎที่อยู่ในขวานยักษ์!
มันคมมากจนสามารถตัดอะไรก็ได้!
ซูผิงสร้างโล่หลายอันด้วยพลังดวงดาวแล้วต่อยอีกครั้ง คราวนี้เขาไม่ได้เล็งไปที่ด้านหน้าของขวานแต่เล็งไปที่ด้านใดด้านหนึ่ง รัศมีหมัดของเขาระเบิด ส่วนขวานเอนและกระเด็นออกไป
ซูผิงตกใจมาก เหงื่อเย็นไหลทั่วร่างกาย
แม้ว่าเขาจะฟื้นคืนชีพได้ แต่เขามักจะพยายามทำให้ดีที่สุดเสมอ โดยหวังว่าจะเอาตัวรอดในการต่อสู้ทุกครั้ง
กฎข้อนี้ต้องมาจากนักรบระดับดวงดาวขั้นสูงสุด ซึ่งใกล้จะเสร็จสมบูรณ์แล้ว… ซูผิงมองกฏแหลมคมที่หายไปและจดจำมันได้เต็มตา แต่ทว่า แม้กฏจะใกล้สมบูรณ์ เขาก็ยังยากจะเข้าใจมัน
นั่นคือเว้นแต่ยอดฝีมือจะอยู่ที่นี่และจับกฏ เพื่อสลายความลึกลับของกฎทีละชั้น ปล่อยให้เขาซึมซับกฎในลักษณะที่ค่อยเป็นค่อยไป
อย่างไรก็ตามยอดฝีมือดังกล่าวต้องอยู่ในสภาวะเทพดวงดาวเป็นอย่างต่ำ
นั่นคือพลังต่อสู้ในตัวตนดั้งเดิมของโจแอนนา มันเป็นไปไม่ได้แม้ว่าซูผิงต้องการขอความช่วยเหลือจากโจแอนนา ตัวตนดั้งเดิมของเธอยังคงถูกจำกัดไว้ที่ไหนสักแห่ง
มิติชั้นสี่นั้นอันตรายจริงๆ พวกของการ์แลนด์ถูกฉันบังคับให้ต้องหนีผ่านมิติชั้นสี่ พวกเขาอาจจะตายถ้าพวกเขาไม่มีความสามารถเพียงพอ ซูผิงคิด
เขาเรียกโครงกระดูกน้อย สุนัขมังกรดำ มังกรอสนีบาตเกล็ดขาว และอสูรอื่นๆ อย่างระมัดระวัง
เขาเรียกอสูรของลูกค้าออกมาด้วย
ท้ายที่สุดการชุบชีวิตอสูรเหล่านั้นจะไม่เสียค่าใช้จ่ายใดๆ เช่นนั้น แม้พวกมันจะถูกฆ่าอย่างง่ายดายที่นั่นก็ไม่เป็นไร
”ผสาน!”
ซูผิงเลือกที่จะรวมเข้ากับมังกรเพลิงนรก เขาขยายใหญ่ขึ้นและพลังงานของเขาก็พุ่งสูงขึ้น กลายเป็นสิ่งที่ดูเหมือนลูกผสมระหว่างมังกรกับมนุษย์
ซูผิงเลือกที่จะชุบชีวิตอสูรโดยไม่ต้องคิดเมื่อเขาได้รับแจ้งถึงการตายของพวกมัน
สำหรับตัวเขาเอง เขาเคลื่อนตัวเร็วขึ้นไปยังมิติชั้นห้าที่อยู่ข้างหน้า
เสียงจากรอยแตกนั้นชัดเจนยิ่งขึ้นเมื่อเขาขยับเข้าไปใกล้ ราวกับว่าผู้คนจำนวนมากกำลังคร่ำครวญและสวดอ้อนวอน บางเสียงยังน่าขนลุก
ด้วยดวงตาแดงก่ำ ซูผิงคำรามในจิตสำนึกของเขา รู้สึกว่าหัวของเขากำลังจะระเบิด
“ฉันเคยเห็นเทพแท้จริงมาแล้ว ไปให้พ้น!!”
เขาปกป้องจิตสำนึกของเขาด้วยพลังทั้งหมด สนามพลังปรากฏขึ้นถัดจากใบหน้าของเขา แสดงฉากน่าตกใจที่เขาเคยเห็นในอาณาจักรโกลาหลแห่งอันเดธ
ซูผิงเคยเห็นราชากระดูกที่นั่น ราชาแห่งโลกใต้พิภพที่ลอยอยู่ในมหาสมุทรแห่งเลือด และฝูงผีภูเขาที่เร่ร่อนอยู่ในโลกนั้น
ซูผิงยังอ่อนแอเกินไปในตอนนั้น สิ่งมีชีวิตเหล่านั้นได้ทิ้งอะไรไว้ให้กับเขา เขารู้สึกว่าแม้แต่ตัวตนดั้งเดิมของโจแอนนาก็ไม่น่ากลัวเท่าสิ่งมีชีวิตเหล่านั้น ซึ่งเหนือกว่าสภาวะเทพดวงดาวและไปถึงความเป็นอมตะ!
พวกมันจะไม่ผุกร่อนหรือถูกทำลายตามกาลเวลา
เสียงพึมพำอันน่าพิศวงเหล่านี้ไม่มีค่าให้พูดถึงเมื่อเทียบกับสิ่งมีชีวิตอันเดธที่น่าสยดสยองเหล่านั้น
แม้ว่าเสียงพึมพำจะเป็นคำพูดของเทพแท้จริงที่ล่วงลับไปแล้ว พวกมันก็มีแค่พลังส่วนน้อยของเทพแท้จริงที่ล่วงลับไปแล้วเท่านั้น
ในทางกลับกัน ซูผิงได้เผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งกว่านี้ เขาได้แม้กระทั่งผลึกเลือดจากหนึ่งในสิ่งมีชีวิตดังกล่าว มันเป็นสายเลือดของราชาโครงกระดูกซึ่งต่อมาถูกโครงกระดูกน้อยกินเข้าไป
ซูผิงบุกเข้าไปในมิติชั้นห้าขณะที่หัวของเขากำลังจะระเบิด
ทันใดนั้นเสียงพึมพำก็หายไปและทุกอย่างก็เงียบสงบ
ฮะ?
ซูผิงค่อนข้างงงงวยกับความเงียบสงบเช่นนี้
เขารู้สึกเหมือนได้มาถึงอีกโลกหนึ่ง
จากนั้นซูผิงก็สัมผัสได้ถึงสายลมอ่อนโยนที่ผสมกับกลิ่นบางอย่าง
ซูผิงตกตะลึงครู่หนึ่ง เขามองไปข้างหน้าและลูกตาของเขาก็หดตัว
เขาพบว่าเขาอยู่ตรงกลางปากยักษ์
ปากอ้ากว้างเหมือนปลาวาฬ ซูผิงอยู่ตรงกลางของช่องปากนั้น ล้อมรอบด้วยเขี้ยวอันมหึมา…
ปัง!
ปากปิดลง แรงกดซึ่งเท่ากับหนึ่งล้านตันได้ทำลายกระดูกที่ปกคลุมร่างกายของซูผิงในทันที เลือดไหลออกจากรูขุมขนเพราะแรงกดดัน เขาถูกบีบจนตาย
คืนชีพ!
ซูผิงเลือกที่จะคืนชีพทันทีหลังจากที่เขาเข้าไปในห้วงมิติแห่งความตาย
เมื่อเขาปรากฏขึ้นอีกครั้งเขาไม่ได้อยู่ในปากใหญ่นั้นอีกต่อไป ทั้งหมดเป็นเพราะว่ามันออกไปจากจุดเดิม และเขาถูกฟื้นคืนชีพตรงที่ที่เขาตาย
จากนั้นซูผิงก็เห็นเจ้าของปากที่แปลกประหลาด ซึ่งเป็นอสูรมิติขนาดมหึมาที่ดูเหมือนจะออกมาจากตำนาน
อสูรร้ายขนาดมหึมาสังเกตเห็นซูผิงที่ฟื้นคืนชีพขึ้นมาใหม่เมื่อมันหันกลับมา ดวงตาที่เย็นชาและกึ่งปิดของมันเบิกเต็มตาด้วยความประหลาดใจ
อสูรมิติระดับเจ้าดวงดาว…
ซูผิงรู้สึกทึ่งกับอสูรร้ายตัวนี้ แต่เขาไม่ได้ตกใจกับมันมากนัก เขามองสิ่งมีชีวิตนั้นตาไม่กะพริบ เขาจะพยายามต่อต้านถ้ามันอยากกินเขาอีกครั้ง แม้ว่าเขาจะรู้ว่าต่อต้านไปก็ไร้ประโยชน์
ดังนั้นซูผิงจึงไม่ได้มุ่งความสนใจไปที่อสูรร้ายทั้งหมด แต่เขากลับสังเกตมิติชั้นห้ารอบตัวเขาแทน