ร้านขายอสูรดวงดาว Astral Pet Store – ตอนที่ 875 ทิ้งชื่อไว้บนยอดเขาดวงดาว

ในภูมิภาคที่ห้า
ซูผิงมองขึ้นไปที่ดาวเคราะห์ยักษ์ที่อยู่เหนือหัวของเขา แม้ว่ารีอาจะมีขนาดไม่ใหญ่เท่ากับทวีปว่างเปล่า แต่เขาก็ยังมองเห็นทุกอย่างชัดเจนด้วยระยะห่างอันสั้น
เขาโล่งใจไม่มากก็น้อยที่เห็นว่าท่านหญิงเขียวไม่ได้ต่อสู้กับยอดฝีมือสภาวะเทพดวงดาว ถ้าเธอสู้ เขาคงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากขอให้เธอไป อย่างไรก็ตามยอดฝีมือสภาวะเทพดวงดาวไม่สามารถบุกเข้าไปในร้านได้ เพราะพวกเขาจะถูกฆ่าตาย…
ซูผิงจึงบ่มเพาะต่อไปโดยไม่กังวลใดๆ
เขาไม่ได้เข้าร่วมการแข่งขันอีกต่อไปแม้ว่าจะมีการประกาศชื่อของเขาก็ตาม เขาถูกมองว่าแพ้โดยปริยายเมื่อหมดเวลา
ซูผิงเรียกโครงกระดูกน้อยและผสานเข้ากับมัน　　โครงกระดูกน้อยมีขนาดเล็ก จึงไม่ดึงดูดความสนใจของคนอื่นมากนัก ท้ายที่สุดมันไม่ได้มีบรรยากาศที่คุกคาม
ซูผิงอุทิศตนเพื่อการบ่มเพาะในขณะที่อสูรของเขาคอยปกป้อง
ฉันได้วาดภาพร่างดวงดาวครั้งแรกซึ่งเกี่ยวกับสงครามและการเอาชนะ มันมอบพลังดวงดาวของฉันให้มีลักษณะการทำลายล้าง พลังนี้สามารถทำลายกฎทั่วไปได้แม้ว่าฉันจะไม่ได้ใช้กฎก็ตาม ดูเหมือนว่าพลังดวงดาวของฉันจะมีพลังงานบางอย่างที่น่ากลัวยิ่งกว่าพลังแห่งกฎ
ภาพร่างดวงดาวที่สองคือภาพร่างดวงดาว89
ซูผิงจดจ่ออย่างเต็มที่ในขณะที่เขาตั้งสมาธิ แผนภูมิดวงดาวโกลาหลเป็นเทคนิคแรกที่ระบบมอบให้เขา มันเป็นรากฐานของเขาด้วยเช่นกัน ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ง่าย
เนื่องจากระบบมอบมันให้เขา เขาจึงเชื่อว่าเทคนิคนี้น่าจะดีกว่าที่เขาคิด　　ซูผิงรู้แล้วว่าเทคนิคนี้ไม่ธรรมดา เขาสามารถสะสมพลังดวงดาวไว้ในร่างกายของเขาได้มากกว่าเดิมหลายสิบเท่าหลังจากที่ได้ภาพร่างดวงดาวภาพแรกแล้ว เขาจึงขึ้นสู่สภาวะชะตากรรมขั้นสูงขึ้น ในแง่ของการจัดเก็บพลังดวงดาว เขาเชื่อว่าเขาเป็นหนึ่งในระดับของเขาในจักรวาลทั้งหมด
เขารู้สึกว่าพลังต่อสู้ของเขาจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าหากเขาสามารถเข้าใจภาพร่างดวงดาวภาพที่สอง เมื่อถึงเวลานั้น เขาจะมีความกล้าที่จะเผชิญหน้ากับเจ้าดวงดาว!
ไม่ว่าพวกเขาจะมีระดับสูงแค่ไหน เขาก็ยังมั่นใจที่จะสู้!
บูม!
ซูผิงสร้างม่านพลังพลังดวงดาวไว้รอบตัวเขาเพื่อป้องกันการตรวจสอบ เขานั่งข้างในและบ่มเพาะ
เซลล์ในร่างกายของเขาหมุนราวกับดวงดาวและปลดปล่อยพลังอันยิ่งใหญ่ ซึ่งค่อยๆ นำภาพร่างดวงดาวมาอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา　　อย่างไรก็ตามกระบวนการวาดช้ามาก มีแรงขับที่แข็งแกร่งในภาพร่างดวงดาวและเขาจำเป็นต้องเข้าใจความสมดุลระหว่างเซลล์แทนที่จะแค่จัดเรียงใหม่ ภาพวาดดาวจะคงตัวแม้ไม่มีการดูแลเมื่อเขาไปถึงสมดุลนั้น
การแข่งขันดำเนินต่อไปขณะที่ซูผิงบ่มเพาะ
เมื่อรอบที่สิบเอ็ดเริ่มต้นขึ้น ผู้คนจำนวนมากขึ้นได้รับชัยชนะสิบครั้งสำหรับตั๋วเข้าสู่รอบต่อไป ผู้เล่นหลายสิบคนจาก 639 คนที่ได้รับชัยชนะสิบครั้งก่อนและชนะต่อ จะโดดเด่นกว่าใครๆ
“เขาไม่ได้กดดันอะไรเลยจริงๆ”
ในภูมิภาคหนึ่ง—ชายหนุ่มที่ถือดาบไม้มองชื่อของซูผิงและเห็นว่าชื่อของเขาเลือนลาง ซึ่งหมายความว่าเขาแพ้แล้ว
อย่างไรก็ตามเขารู้ว่าซูผิงจะไม่มีวันพ่ายแพ้
ท้ายที่สุดฝ่ายตรงข้ามของซูผิงเป็นเพียงผู้ชายที่มีชัยชนะแปดครั้ง การประเมินของนักดาบหนุ่มบอกเขาว่าซูผิงสามารถชนะได้อย่างง่ายดาย
เป็นไปไม่ได้ที่ชายคนนั้นจะเอาชนะซูผิงได้
“เขาไม่ต้องการชัยชนะสิบห้าครั้งหรอ?”
นักเรียนคนอื่นๆ ของทั้งห้าสถาบันยังสังเกตเห็นการกระทำของซูผิงและคาดเดาสิ่งที่อยู่ในใจของเขา พวกเขาถอนหายใจด้วยความเสียใจ
พวกเขาอยากเห็นซูผิงชนะ 15 ครั้ง พวกเขาเชื่อว่าเขาสามารถบรรลุสิ่งนั้นได้ เว้นแต่เขาจะโชคร้ายและได้พบกับอัจฉริยะที่เก่งที่สุดทั้งหมด
ท้ายที่สุดแล้ว ถ้าคนที่มีศักยภาพที่จะไปถึงสภาวะเทพดวงดาวไม่สามารถชนะสิบห้ารอบได้ ใครจะทำได้?
เขาเก็บความแข็งแกร่งของเขาไว้เพื่อชิงแชมป์ภายหลังหรอ? ความคิดนี้เกิดขึ้นกับคนบางคน ยิ่งพวกเขาคิดเกี่ยวกับมันมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งพบว่ามีโอกาสเป็นไปได้มากขึ้นเท่านั้น
ซูผิงกำลังรักษาความแข็งแกร่งของเขาไว้เพื่อชิงแชมป์กาแล็กซี่ซึ่งมีรางวัลที่น่าสนใจ　　ผลตอบแทนเป็นกอบเป็นกำ ชัยชนะสิบห้าครั้งไม่ได้มีความหมายอะไรเลย
“บางทีเขาอาจจะไม่ต้องการการโดดเด่นมากเกินไป นายเห็นด้วยไหม?” มีคนคาดเดาเกี่ยวกับความคิดของซูผิง พวกเขาไม่คิดว่าผู้ชายที่ปฏิเสธคำเชิญของฮวนเลี่ยเซิ่นจะถูกบดบังด้วยชื่อเสียงหรือโชคลาภ
ในขณะที่นักเรียนของสถาบันทั้งห้ากำลังจดจ่ออยู่กับซูผิง อัจฉริยะคนอื่นๆ ก็ต่อสู้กันเองและรวบรวมข้อมูลของกันและกัน
พวกเขาเป็นอัจฉริยะที่น่าภาคภูมิใจ แต่ก็ไม่ใช่คนงี่เง่า
นอกจากนี้ยังมียอดฝีมือสภาวะเทพดวงดาวอยู่เหนือหัวของพวกเขา พวกเขาอาจไม่ได้รับความชื่นชมหากพวกเขาไม่แสดงอะไรเลยนอกจากพลังของพวกเขา ศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับอัจฉริยะไม่ใช่อันตราย แต่เป็นความเย่อหยิ่ง!
เวลาผ่านไป　　สิบห้ารอบจบลงในพริบตา
มีผู้เข้าแข่งขัน 32 คนที่ได้รับชัยชนะสิบห้าครั้ง หลายคนคาดการณ์ว่าพวกเขาจะเป็นสิบอันดับแรกในภายหลัง
ชายหนุ่มที่ถือดาบไม้ จักรพรรดิมังกร และคนอื่นๆ ไม่ได้อยู่ในนั้น
พวกเขาทั้งหมดหมดความสนใจเมื่อซูผิงหยุดการต่อสู้ ราวกับว่าอันดับที่ได้จะสูญเสียคุณค่าทั้งหมดไป
“เกือบไป ฉันเกือบจะแพ้แล้ว”
ในภูมิภาคที่ห้า—หญิงสาวคนหนึ่งมีใบหน้าซีดในขณะนี้ เธอพยายามดิ้นรนเพื่อคว้าชัยชนะมาสิบครั้งและผ่านเข้ารอบต่อไป
เธอหันหน้าและมองไปยังที่แห่งหนึ่งซึ่งมีพลังแห่งดวงดาวลอยอยู่ เธอรู้ว่าใครอยู่ในนั้น
เขาชนะสิบรอบอย่างง่ายดายในขณะที่ฉันเกือบตกรอบ ฉันแทบจะหมดหวังที่จะไปถึงร้อยอันดับแรก เขาแข็งแกร่งกว่าฉันจริงๆใช่ไหม?
หยวนหลิงรู่รู้สึกขมขื่น หลังจากออกจากดาวเคราะห์สีน้ำเงินแล้ว เธอก็พบว่าเธอมีกายาพิเศษของกายสายฟ้า เธอได้รับการฝึกอย่างอย่างดีเพราะเรื่องนี้
อาจารย์ของเธอบอกกับเธอว่าเธอถูกคาดหวังให้ได้รับประสบการณ์จากการแข่งขันในครั้งนี้เท่านั้น มันจะดีกว่ามากถ้าเธอสามารถก้าวหน้าได้ แต่มันก็ไม่สำคัญหรอกว่าเธอจะทำได้หรือไม่ได้ ท้ายที่สุดพวกเขาจะไม่คิดว่านี่เป็นความล้มเหลวตลอดชีวิตของเธอ
แต่ก็ยังไม่อยากแพ้
เธอเสียเวลากับดาวเคราะห์สีน้ำเงินมากเกินไปเมื่อเทียบกับอัจฉริยะในสถาบันของเธอ!
อย่างไรก็ตามเธอยังคงแข็งแกร่งกว่าอัจฉริยะหลายคนจากสถาบันของเธอ ซึ่งทำให้เธอรู้สึกภาคภูมิใจ
แต่ความเย่อหยิ่งของเธอพังทลายลงทันทีที่เธอเห็นซูผิง
ทั้งคู่เติบโตขึ้นมาบนดาวเคราะห์สีน้ำเงินที่แห้งแล้ง และซูผิงก็เสียเวลาไปมากเช่นกัน แต่เมื่อเขามาถึงอวกาศ เขาก็สามารถไปถึงระดับที่เธอทำได้เพียงแหงนหน้ามอง
ตอนนี้เธอจึงตระหนักว่าอัจฉริยะหรือสัตว์ประหลาดไม่สามารถถูกจำกัดได้ด้วยสภาพแวดล้อม
ชายคนนั้นเป็นอัจฉริยะในรอบหมื่นปี!
ฉันไม่สามารถเปรียบเทียบตัวเองกับเขาได้ แต่ฉันสามารถทิ้งชื่อของฉันไว้ที่นี่ได้… ดวงตาของหยวนหลิงรู่เป็นประกายอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเธอก็ละสายตาออกไป เธอล้มเลิกความคิดที่จะแข่งกับซูผิงไปแล้ว สิ่งเดียวที่ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นก็คือเธอยังเหนือกว่าคนส่วนใหญ่ และเธอทำได้เกินความคาดหมายของอาจารย์ของเธอ
ผ่านไปแล้วทั้งสิบห้ารอบ
การแข่งขันที่ดุเดือดในสิบภูมิภาคสิ้นสุดลงชั่วคราว ต่อไปผู้ที่มีคุณสมบัติจะต่อสู้กันเองเพื่อร้อยอันดับแรก
ร้อยอันดับแรกจะได้รับรางวัลมากมายและกลายเป็นที่รู้จักทั่วทั้งซิลวี่เพราะพวกเขาจะต่อสู้กับอัจฉริยะชั้นนำอื่น ๆ ในนามของกาแลคซี่พวกเขาในภายหลัง
พวกเขาจะมีโอกาสต่อสู้ในรอบชิงชนะเลิศหากพวกเขาโดดเด่นและเป็นที่จับตามองไปทั่วสหพันธ์!
แม้ว่าพวกเขาจะปรากฏตัวเพียงชั่วครู่และผู้ชมเพียงร้อยละหนึ่งจะจำพวกเขาได้ แต่ผู้ที่รับชมก็ยังคงเป็นผู้คนนับพันล้าน Aileen-novel
นั่นเป็นความนิยมที่น่ากลัว ไม่ว่าจะยุคไหน ความนิยมสามารถเปลี่ยนเป็นความมั่งคั่งได้
หากมีการสะสมความมั่งคั่งมากพอ พวกเขาก็จะไต่เต้าขึ้นไปได้!
ท้ายที่สุดเจ้าดวงดาวก็ต้องการทรัพยากรการบ่มเพาะเช่นกัน ความมั่งคั่งสามารถแลกเปลี่ยนเป็นทรัพยากรหายากได้ แม้ว่าเงินจำนวนมากจะสูญเปล่าไป แต่ก็ไม่เป็นปัญหาสำหรับคนที่รวยอยู่แล้ว
หากความมั่งคั่งทั้งหมดในสหพันธ์ถูกรวบรวม มันก็สามารถใช้เพื่อจ้างนักฆ่าและสั่งให้เขาฆ่ายอดฝีมือสภาวะเทพดวงดาวได้!
ดังนั้นการทดสอบครั้งแรกในการแข่งขันที่จะเกิดขึ้นจะเป็นการทดสอบการอยู่รอด?
ซูผิงตื่นจากการบ่มเพาะของเขา เขากำลังศึกษาภาพร่างดวงดาวที่สองอยู่อย่างสันโดษ เขาเรียนรู้สิ่งหนึ่งหรือสองสิ่ง แต่ก็ยังเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะดึงมันออกมา
ซูผิงเรียนรู้กฎในการแข่งขันต่อไปนี้หลังจากท่องอินเทอร์เน็ต
ขณะนั้น-
ชายคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นบนท้องฟ้าเหนือทวีปที่ว่างเปล่า เขาเปล่งประกายราวกับดวงอาทิตย์และดึงดูดความสนใจของทุกคน
ดูเหมือนว่าเขาจะมีเสน่ห์พิเศษที่ทำให้ทุกคนมองไปที่เขาโดยไม่รู้ตัว
“ก่อนอื่น ขอแสดงความยินดีกับผู้ชนะทุกคน ผลงานของทุกคนยอดเยี่ยมมาก ไม่มีใครทำให้ฉันผิดหวังเลยจริงๆ”
ไฮถัวยืนอยู่ทางขวายิ้มและกล่าวว่า “การคัดเลือกต่อไปนี้จะจัดขึ้นภายในสามวัน เพื่อความยุติธรรม พวกเธอไม่สามารถออกจากทวีปนี้ได้ ใช้เวลานี้เพื่อพักผ่อนอย่างเต็มที่ และเจอกันในอีกสามวันข้างหน้า”
ผู้คนจำนวนมากต่างตกตะลึงเมื่อได้ฟังเจ้าแห่งกาแล็กซี
พวกเขาคุ้นเคยกับกฎอยู่แล้ว หลายคนไม่ได้ฟังด้วยซ้ำ
พวกเขาแค่ตื่นเต้นเพราะพวกเขามีโอกาสได้มองยอดฝีมือสภาวะเทพดวงดาว
“ตอนนี้ผู้ชนะจะทิ้งชื่อของพวกเขาไว้ที่ยอดเขาดวงดาว ชื่อของคุณจะถูกขับขานในซิลวี่!”
“ตำนานของคุณจะยังอยู่ต่อไปตราบเท่าที่ยอดเขาดวงดาวยังคงอยู่!”
ไฮถัวชี้นิ้วและช่องว่างปรากฏขึ้นบนพื้นดิน ภูเขาที่งดงามค่อย ๆ โผล่ออกมา
ภูเขานั้นสูงมากจนดูเหมือนปิรามิดที่เจาะขึ้นไปในท้องฟ้า
มีการสลักชื่อไว้บนผนังเรียบของยอดเขาทุกชื่อมีพลังพิเศษที่สามารถแสดงภาพเมื่อสแกน
ผู้เข้าแข่งขันทุกคนมีดวงตาเป็นประกายเมื่อเห็นภูเขาที่บันทึกอัจฉริยะนับไม่ถ้วน
ผู้ล้มเหลวได้แต่มองด้วยสายตาอิจฉา
อย่างไรก็ตามผู้ที่ได้รับชัยชนะเพียงเก้าครั้งต่างคร่ำครวญด้วยความเสียใจ
”เริ่มเลย”
ไฮถัวค่อยๆผลักยอดเขาดวงดาวไปยังศูนย์กลางของทวีป ขณะนี้ขอบเขตระหว่างภูมิภาคต่างๆ ได้คลายลง และผู้ชนะสามารถบินออกไปได้อย่างอิสระ
พวกที่ล้มเหลวก็สามารถบินออกไปได้ แต่ไม่มีใครกล้าทิ้งชื่อของพวกเขาไว้บนยอดเขาดวงดาว
พวกเขาไม่กล้าที่จะโกงภายใต้จมูกของยอดฝีมือสภาวะเทพดวงดาว
ซูผิงไม่ได้สนใจพิธีนี้มากนัก แต่เป็นเรื่องปกติที่งานกาล่าจะมีพิธีเฉลิมฉลอง จากนั้นเขาก็บินไปที่ยอดเขาดวงดาว　　ผู้คนนับไม่ถ้วนในซิลวี่ใฝ่ฝันที่จะทิ้งชื่อของพวกเขาไว้บนยอดเขาดวงดาว พวกเขาตื่นเต้นมากที่ได้เห็นผู้ชนะสลักชื่อของพวกเขาราวกับว่าเป็นพวกเขาซะเอง
มีประตูมิติในทุกภูมิภาคเพื่อเคลื่อนย้ายผู้เข้าแข่งขันไปยังยอดเขาดวงดาว
ซูผิงสลักชื่อของเขาไว้บนผนังบนภูเขาแบบสุ่ม เขารู้สึกว่ายอดเขาดวงดาวมีพลังของสภาวะเทพดวงดาว
เป็นไปได้ว่าภูเขานี้เป็นสมบัติลับบางอย่าง
ซูผิงกลับมายังภูมิภาคของเขาและบ่มเพาะต่อไปหลังจากนั้น
คนอื่นไม่สงบเหมือนซูผิง พวกเขาตื่นเต้นและมองหาตำแหน่งที่ดีที่สุดที่จะสลักชื่อไว้ แม้แต่ราชามังกรแห่งโอเอซิสและจักรพรรดิมังกรก็ยังยิ้มและตาเป็นประกาย
ยอดเขาดวงดาวเรืองแสงหลังจากที่ทุกคนสลักชื่อของพวกเขาและถูกไฮถัวเก็บไปในที่สุด
หลังจากนั้นก็พักผ่อนสามวัน　　สามวันถูกนับตามปฏิทินของสหพันธ์ แม้ว่าทวีปที่ว่างเปล่าจะยังสว่างอยู่ตลอดก็ตาม
ผู้ชมภายนอกสามารถดูเฉพาะไฮไลท์ของผู้ชนะในช่วงสามวันเท่านั้น
ในทางกลับกันหลายแพลตฟอร์มกำลังอนุมานและวิเคราะห์เพื่อพูดคุยกันว่าใครจะได้เป็นแชมป์คนต่อไป
ซูผิงไม่ได้สนใจเรื่องนั้น เขาเพียงต้องการกลับไปที่ร้านค้าและฝึก แต่ทวีปถูกปิดกั้น ดังนั้นเขาจึงต้องอยู่ที่นี่ต่อในขณะนี้
ผู้เข้าแข่งขันที่เหลือ ทั้งผู้ชนะและผู้แพ้ ส่วนใหญ่รวมตัวกันเป็นกลุ่มพูดคุยกัน
บางคนกำลังรักษาบาดแผล
“ในที่สุดก็จบลง ฉันแพ้ แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าภาระถูกยกออกจากไหล่ซะที”
“นายกดดันหรอ? นายได้รับชัยชนะแค่ห้าครั้ง ไม่รู้หรอว่าจะถูกคัดออกนะ?”
“ฉันอยากรู้ว่าใครจะเป็นแชมป์ มาเดิมพันกันเถอะ สัญชาตญาณของฉันบอกว่าแชมป์จะต้องเป็นผู้ชายคนนั้นจากภูมิภาคของเรา เขามีศักยภาพมหาศาล ไม่มีใครมองเห็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของพวกเขา พวกเขาถูกลืมแม้กระทั่งอันดับความนิยม”
“รอบต่อไปเราเป็นได้แค่ผู้ชมเท่านั้น”
ผู้เข้าแข่งขันที่ไม่ผ่านการคัดเลือกจะถูกเคลื่อนย้ายออกจากทวีปว่างเปล่าโดยเจ้าดวงดาวในแต่ละภูมิภาค
ทั้งหมดกลับเข้ากลุ่มของตัวเอง
มีเพียงผู้ชนะเท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้ในทวีปว่างเปล่า
สามวันผ่านไปในพริบตา ในวันที่สามไฮถัวทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าของทวีป ยกมือขึ้นและโบกมือ ทั่วทั้งทวีปเริ่มสั่นสะเทือนราวกับแผ่นดินไหว
ซูผิงหยุดบ่มเพาะและมองออกไปข้างนอก เขาสังเกตเห็นทันทีว่าภูมิภาคห้าใต้เท้าของเขากำลังเคลื่อนไหว!