เป็นไปไม่ได้!
ศรัทธาของโหลวหลานหลินกำลังพังทลาย เธอไม่อยากยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น
เธอพยายามอย่างดีที่สุด แต่เธอก็ไม่สามารถทำร้ายซูผิงได้ แม้ว่าเขาจะเลิกใช้กฎแห่งเวลา แต่เขาก็ยังสามารถฆ่าเธอได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว ช่องว่างระหว่างพวกเธอกว้างเกินไป!
มันยังหมายความว่าเธอยังมีช่องว่างให้ต้องปรับปรุงอีกมาก!
อย่างไรก็ตาม เธอรู้สึกว่าตัวเองเจอกับคอขวดและแทบจะไม่สามารถพัฒนาต่อได้ เว้นเสียแต่ว่าเธอจะพบวิถีของตัวเองและก้าวขึ้นสู่สภาวะเทพดวงดาว!
นั่นเป็นเครื่องบ่งชี้ว่าความสามารถและศักยภาพของเธอใกล้จะหมดลงแล้ว!
ศิษย์ของลอร์ดสูงสุดร้ายกาจขนาดนี้เลยหรอ?
โหลวหลานหลินมองไปที่ซูผิงด้วยท่าทางซับซ้อน เธอขบเขี้ยวเคี้ยวฟันและพูดว่า เรามาแข่งกันอีกครั้ง นายทุ่มสุดตัวได้เลย ฉันก็จะใช้ระดับจริงของฉันด้วย มาสู้สุดแรงกัน!
ตกลง ซูผิงพยักหน้าง่ายๆ เขาชอบที่เธอเสนอด้วย
เขาคงจะเริ่มรู้สึกเบื่อถ้าพวกเขาต่อสู้อีกครั้งในระดับเดียวกัน ท้ายที่สุดช่องว่างระหว่างพวกเขากว้างเกินไป
การยอมรับอย่างรวดเร็วของซูผิงทำให้โหลวหลานหลินรู้สึกหงุดหงิด อย่างไรก็ตามเมื่อวัดความแข็งแกร่งของเขาแล้ว เธอไม่รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ประเมินเธอต่ำไป เธอไม่เคยเจอกับความพ่ายแพ้แบบขาดลอยอย่างนี้มาก่อนตั้งแต่เด็ก แต่ตอนนี้เธอแพ้นักรบระดับดวงดาว
ทั้งสองเข้าสู่สนามรบเสมือนจริงอีกครั้ง
ซูผิงยิ้มเมื่อมองไปที่โหลวหลานหลิน ซึ่งกลิ่นอายได้พุ่งขึ้นสู่สภาวะเจ้าดวงดาว ในที่สุดเขาก็สามารถใช้พลังของเขาได้มากขึ้น
แม้ว่าจะไม่สามารถปลดปล่อยโลกใบเล็กของเขาได้ แต่ซูผิงได้ค้นพบมานานแล้วว่าผู้บ่มเพาะระดับดวงดาวไม่จำเป็นต้องใช้พลังของโลกใบเล็กเพื่อเอาชนะเจ้าดวงดาว พวกเขาสามารถทำลายโลกของเจ้าดวงดาวได้ตราบใดที่กฎของพวกเขาชัดเจนและทรงพลังเพียงพอ!
หากโลกเปรียบได้กับลูกบอลเหล็ก กฎก็เปรียบเสมือนเข็มเหล็ก
ฉันไม่คิดว่ากลิ่นอายเซียนของฉันจะถูกบันทึกไว้ด้วย ตอนนี้ฉันเป็นแค่ผู้บ่มเพาะระดับดวงดาวทั่วไปเท่านั้น แค่ห่างจากตัวจริงเพียง2%? ซูผิงค่อนข้างตื่นเต้น เขาได้แสดงท่าไม้ตายเล็กๆ น้อยๆ ของเขา ซึ่งไม่ได้ทำลายล้างและสามารถขับเคลื่อนด้วยพลังงานเพียงเล็กน้อยภายในร่างกายของเขา
อย่างไรก็ตาม เขากำลังเผชิญหน้ากับโหลวหลานหลินซึ่งเป็นเจ้าดวงดาวมที่ใช้พลังเต็มที่ และเขาไม่สามารถใช้ประโยชน์จากโลกใบเล็กของเขาได้ เป็นผลให้เขารู้สึกประหม่าเล็กน้อย
ตรงหน้าเขา—โหลวหลานหลินเตรียมพร้อมแล้ว เธอพูดอย่างจริงจังว่า นี่มันไม่ค่อยจะยุติธรรม ฉันจะไม่เยาะเย้ยนายแม้ว่านายจะแพ้
เธอหมายความตามนั้น เธอคงไม่ท้าทายซูผิงในสภาพที่ไม่ยุติธรรมเช่นนี้ ถ้าเธอไม่กระตือรือร้นที่จะพิสูจน์ตัวเอง
เธอจะไม่รู้สึกภูมิใจแม้แต่น้อยแม้ว่าเธอจะชนะก็ตาม
บางทีลึกๆ ข้างในเธอแค่ไม่อยากแพ้ หรือยอมรับว่าเธออ่อนแอขนาดนี้!
ตกลง
ซูผิงเหลือบมองเธอ เขาเห็นความเคารพและความโกรธในสายตาของหญิงสาว ดังนั้นเขาจึงมุ่นมั่นเช่นกัน
ซูผิงตั้งใจจะใช้พลังทั้งหมดของเขาก้าวข้ามขีดจำกัดทั้งหมด! เขาต้องเคารพคู่ต่อสู้ของเขา
ปัง!
ขีดจำกัดทั้งหมดถูกก้าวข้ามเมื่อการต่อสู้เริ่มต้นขึ้น โหลวหลานหลินไม่ได้โจมตีก่อนในครั้งนี้ เธอรอให้ซูผิงลงมือก่อน โลกใบเล็กที่สวยงามปรากฏขึ้นรอบตัวเธอ โดยมีหมอกหนาและดอกไม้หายากที่เบ่งบานไปทั่ว
บ่งบอกว่าโลกในหัวใจของเธอนั้นบริสุทธิ์และมหัศจรรย์
อย่างไรก็ตาม สิ่งมหัศจรรย์ไม่เหมาะกับการต่อสู้
ดวงตาของซูผิงดำสนิท เขายืนอยู่เงียบ ๆ เหมือนนักล่า เขาประเมินจุดอ่อนของเหยื่ออย่างใจเย็น
กลิ่นอายภายในร่างกายของเขาค่อยๆ ไหลออกมา ดูเหมือนไม่พร้อมจะต่อสู้
และกลิ่นอายทั้งหมดก็รวมไปในทิศทางเดียว
โหลวหลานหลินก็ไม่เร่งรีบเช่นกัน ท้ายที่สุดเธอเป็นเจ้าดวงดาว เป็นเรื่องปกติที่อาณาจักรของเธอจะกดดันซูผิงและทำให้เขาลงมืออย่างรอบคอบ อย่างไรก็ตาม ด้วยพลังจากโลกใบเล็กของเธอ เธอไม่คิดว่าเขาจะสามารถเอาชนะเธอด้วยกฎหรือทักษะใดๆ ได้ เธอจะรู้สึกอับอายถ้าเธอแพ้ในครั้งนี้
มาเลย…
ทันทีที่โหลวหลานหลินพูด ขนทั้งหมดบนร่างกายของเธอก็ลุกชัน เสียงของเธออู้อี้และร่างกายของเธอก็บีบตัว มันเป็นปฏิกิริยาโดยสัญชาตญาณ
จู่ๆ โลกที่สวยงามก็เปลี่ยนจากภาพมายาเป็นตัวตนที่แท้จริงที่อยู่ตรงหน้าเธอ
อย่างไรก็ตาม ในขณะนั้นเอง รัศมีดาบที่ผสมผสานกับคุณสมบัติของกฎต่างๆ ได้ใกล้เข้ามาแล้ว
กฎแห่งเวลา!
รัศมีดาบมาถึงก่อนที่เธอจะมองเห็นมันไม่กี่วินาที
โลกใบเล็กของเธอปิดกั้นรัศมีดาบบางส่วน แต่ไม่ทั้งหมด
เกิดเสียงระเบิด จากนั้นโหลวหลานหลินรู้สึกว่าหัวของเธอว่างเปล่าราวกับว่ามีบางอย่างแตกและกำลังทะลุเข้ามาในเปลือกของเธอ
หลังจากนั้น เธอเห็นว่ารัศมีดาบกลายเป็นแสงเจิดจ้าที่ครอบคลุมโลกของเธอ
อ๊ะ!
โหลวหลานหลินอดไม่ได้ที่จะร้องและถอยหลัง จากนั้นเธอก็เกือบจะล้มลง เธอพบว่าตัวเองกลับมาอยู่ในห้องบันเทิง และอุปกรณ์ด้านหน้าของเธอกำลังแสดงภาพสุดท้ายของการต่อสู้ ตอนที่ ร่างกาย ของเธอทรุดตัวลงในสนามรบเสมือนจริง ซูผิงเป็นผู้ชนะ!
โหลวหลานหลินจ้องมองอย่างเหม่อลอย ฉันแพ้ได้ยังไง?
เธอถูกห้อมล้อมตัวเองด้วยโลกใบเล็กของเธอเพื่อปกป้อง เพราะคิดว่าซูผิงสามารถซุ่มโจมตีเธอด้วยกฎแห่งเวลา ถึงกระนั้นโลกใบเล็กของเธอก็ยังพังทลาย?
อีกด้านหนึ่ง—ซูผิงถอดหมวกออกด้วยความรู้สึกพึงพอใจ
การทดลองก่อนหน้านี้ทำให้เขาค้นพบสิ่งหนึ่ง: การปลดปล่อยพลังเต็มที่ของผู้บ่มเพาะระดับดวงดาวขั้นสูงปกตินั้นเพียงพอแล้วที่จะเจาะโลกใบเล็กของเจ้าดวงดาว!
โหลวหลานหลินคือสามสิบอันดับแรกในอันดับราชาเทพและโลกใบเล็กของเธอนั้นแข็งแกร่งกว่าเจ้าดวงดาวทั่วไปมาก ซึ่งหมายความว่าต้องใช้พลังงานมากกว่าในการจัดการกับเจ้าดวงดาวทั่วไป
เมื่อพิจารณาจากสัดส่วนแล้ว มันเป็นเพียงหนึ่งเปอร์เซ็นต์ของพลังงานทั้งหมดของเขา!
มันน้อยมากจนทำให้เขาสามารถดูดซับและฟื้นฟูพลังงานได้อย่างง่ายดายหลังจากใช้พลังไป
นั่นคือข้อดีของการมีมหาสมุทรแห่งดวงดาว พวกมันไม่เพียงแค่เพิ่มห้าสิบเท่าเท่านั้น แต่ยังสามารถเติมเต็มพลังงานของเขาและรักษาตัวเองได้เร็วกว่าผู้บ่มเพาะระดับดวงดาวทั่วไปในการต่อสู้จริง!
มันเป็นไปไม่ได้… โหลวหลานหลินพบว่ามันค่อนข้างน่าสับสน เธอสงสัยว่ามีบางอย่างผิดปกติกับอุปกรณ์หรือเปล่า?
หรือบางทีสัญญาณดวงดาวของเธอไม่เข้ากันกับของซูผิง?
นายทำได้ยังไง? โหลวหลานหลินมองไปที่ซูผิงด้วยความร้อนรนในดวงตา เธอไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เห็น
ผมมีเทคนิคลับที่เรียกว่าเทพปรากฏ…
ซูผิงกำลังจะอธิบายเพิ่มเติม แต่แล้วห้องบันเทิงก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ยานอาจชนอะไรบางอย่าง อสูรของโหลวหลานหลินตกลงมาจากโต๊ะทันที อย่างไรก็ตาม มันตอบสนองอย่างรวดเร็ว สิ่งมีชีวิตนั้นกระโดดและลงพื้นอย่างปลอดภัย ก่อนที่มันจะมองออกจากห้องไปด้วยสายตาที่ระแวดระวัง
โครงกระดูกน้อยในอยู่บนพื้น กระดูกของมันหายไป บางชิ้นไหลไปใต้โซฟา กระโหลกศีรษะกลิ้งไปจนสุดผนังห้องหนึ่ง เหมือนลูกบอล เบ้าตาของมันเปล่งสีแดงราว
เกิดอะไรขึ้น?
โหลวหลานหลินตกตะลึง
ซูผิงรู้สึกได้ถึงอันตรายอย่างฉับพลัน ดังนั้นเขาจึงเรียกโลกใบเล็กของเขาในทันที เมื่อโลกใบเล็กของเขาปรากฏขึ้น แสงสีทองก็ส่องเข้ามาปกคลุมซูผิง โหลวหลานหลินและเจ้าดวงดาวคนอื่นๆ ในห้องโดยสาร หลังจากนั้นเสียงระเบิดดังสนั่นก็ดังขึ้น
ลำแสงสีเงินอันแหลมคมพุ่งเข้ามา และยานอวกาศก็ถูกเผาไหม้เป็นฝุ่นผงอย่างรวดเร็ว หายวับไปในอวกาศ
ยานอวกาศนี่แข็งแกร่งมากจนแม้แต่เจ้าดวงดาวก็ยากที่จะทำลายมัน อย่างไรก็ตามมันเปราะบางราวกับกระดาษในสายตาของสภาวะเทพดวงดาว สหพันธ์ยังไม่ได้สร้างยานอวกาศและอุปกรณ์ที่มีประสิทธิภาพในการจัดการกับผู้บ่มเพาะสภาวะเทพดวงดาว
นั่นเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้สภาวะเทพดวงดาวมีชื่อเสียงมาก
พวกเขาอยู่ในอวกาศมืดที่สามารถมองเห็นดาวเคราะห์ต่างๆ ได้ในขณะนี้ อย่างไรก็ตามดาวเคราะห์เหล่านั้นดูเหมือนจะรกร้าง
นั่นใคร? หยุดซ่อนแล้วแสดงตัวมา! ผู้อำนวยการเสวี่ยปรากฏตัวต่อหน้าซูผิงและโหลวหลานหลิน หญิงสาวที่ขับยานอวกาศยืนอยู่ข้างหลังพวกเขาอย่างเคร่งขรึม
ไม่มีใครอื่นในอวกาศมืด ลำแสงสีเงินพุ่งออกมาจากความว่างเปล่าอีกครั้งและเคลื่อนเข้าหาโหลวหลานหลินขณะที่ผู้อำนวยการเสวี่ยกล่าว
การแสดงออกของผู้อำนวยการเสวี่ยเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย ตราเทพของเขาโผล่ขึ้นมาบนหน้าผาก และความว่างเปล่าทั้งหมดดูเหมือนจะพังทลายลง จากนั้นเขาก็ทำลายแสงสีเงิน
จ่าย 100 หินแหล่งเทพมาหากต้องการผ่านตรงนี้! เสียงเย็นเยียบดังก้องไปทั่วอวกาศ
โจรอวกาศ?
ผู้อำนวยการเสวี่ยหรี่ตาและพูดว่า แกรู้ไหมว่าเราเป็นสมาชิกของตระกูลโหลวหลาน? ตราประจำตระกูลของเราประทับอยู่บนยานอวกาศ หรือแกตั้งใจมุ่งเป้ามาที่เรา?
ตระกูลโหลวหลานแล้วยังไง? แกคิดว่าโหลวหลานเป็นเจ้าของจักรวาลหรือไง? ฉันปล้นแต่คนรวยเท่านั้น เร็วเข้า! ส่ง หินแหล่งเทพมา แล้วแกจะรอด! เสียงประกาศดัง
ผู้อำนวยการเสวี่ยลังเลเล็กน้อย จากนั้นก็เหลือบไปที่ซูผิงซึ่งอยู่ข้างหลังเขา หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ทันใดนั้นเขาก็เรียกหินเป็นประกายเป็นร้อยก้อนออกมา นี่พอหรือยัง?
พอ!
เสียงหัวเราะและพลังถูกปลดปล่อยออกมาเพื่อรวบรวมหิน ตระกูลใหญ่ใจกว้างจริงๆ!
น้ำเสียงดูยินดี อย่างไรก็ตามการได้เห็นสถานการณ์มามากมาย หยินซิงรู้สึกมืดมนมาก เป้าหมายของเขายอมจำนนง่ายเกินไป กลุ่มนักเดินทางเต็มใจยอมให้ตัวเองถูกปล้น ซึ่งเกินความคาดหมายของเขา หนึ่งในการคาดเดาของเขาคือเป้าหมายของเขาตระหนักถึงจุดประสงค์ที่แท้จริงของโจรแล้ว
หยินซิงหัวเราะและพูดว่า แล้วเจอกัน!
เมื่อเขาพูดอย่างนั้น แสงสีเงินก็พุ่งออกมาจากความว่างเปล่า บินมายังผู้อำนวยการเสวี่ย
พวกมันมาหาเราจริงๆ! ความเยือกเย็นปรากฏขึ้นในดวงตาของผู้อำนวยการเสวี่ย เขาเรียกหอกของเขาออกมา และอสูรสภาวะเทพดวงดาวสี่ตัวก็ก้าวออกมาจากวังวนรอบตัวเขา
เมื่อพิจารณารวมนักบินสาวสวยแล้ว มีอสูรสภาวะเทพดวงดาวทั้งหมดห้าตัว!
พวกมันทั้งหมดดูเหมือนมนุษย์ แต่แล้วพวกมันก็คำรามและเผยให้เห็นรูปร่างขนาดใหญ่ที่แท้จริงของพวกมันหลังจากถูกอัญเชิญ
สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ที่น่าสะพึงกลัวปรากฏตัวขึ้น บางตัวเข้าไปในร่างของผู้อำนวยการเสวี่ยและผสานเข้ากับเขา ในขณะที่ตัวอื่นๆ ปลดปล่อยความสามารถของพวกมันและทำให้มิติพังทลาย
อสูรตัวหนึ่งเป็นลิงแปดแขนสูงร้อยเมตรที่มีขนสีดำอยู่เต็มตัว มันยื่นมือออกไปบิดความว่างเปล่าราวกับว่ามันเป็นผ้า เพื่อพยายามค้นหาตำแหน่งของศัตรูที่ซ่อนตัวอยู่ที่นั่น
ปัง!
ทันใดนั้น เสาเพลิงก็โผล่ออกมาจากความว่างเปล่า ฟาดเข้าที่หน้าอกของลิงตัวนั้น เปลวไฟที่แผดเผาบนพื้นผิวเริ่มสลายไป แต่ประกายไฟนั้นมีกฎแห่งไฟอยู่มากมาย แม้แต่แร่ที่แข็งที่สุดในโลกก็ยังถูกเผาเป็นเถ้าถ่านด้วยกฎเหล่านั้น!
กฎเท่านั้นที่สามารถใช้ต่อสู้กับกฎได้!
ลิงแปดแขนคำรามโดยไม่ถอยแม้แต่ก้าวเดียว มันเคลื่อนไปข้างหน้าและกระทืบความว่างเปล่าราวกับว่ายืนอยู่บนพื้นแข็ง ทำให้ความว่างเปล่าสั่นสะเทือน ขณะรู้สึกขุ่นเคือง มันก็ยื่นมือเข้าไปในห้วงอวกาศ ทุบเสาเพลิงและดึงมือยักษ์ออกมา
อย่างไรก็ตาม หัวมีเส้นผ่านศูนย์กลาง 10 เมตร และคอด้านหลังยาวหลายสิบเมตร ไกลออกไปข้างหลังมันคืออีกหัวที่ปลดปล่อยวิถีสายฟ้าสมบูรณ์ใส่ลิง
สายฟ้าจำนวนนับไม่ถ้วนระเบิดออกมา ซึ่งมีลักษณะที่เกี่ยวข้องกับกฎแห่งสายฟ้า วิถีสมบูรณ์นั้นน่ากลัวมาก มันสามารถฉีกโลกใบเล็กของเจ้าดวงดาวออกจากกันได้อย่างง่ายดาย..
