เมืองวินเทอร์เรส
ตรอกซอก
หลินเสี่ยวนั่นวิ่งออกประตูโดยไม่พูดอะไรเลย เอเลน่าไม่มีทางเลือกนอกจากต้องติดตามเขาเพื่อหลีกเลี่ยงการตอบสนองของสัญญา
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นหลินเสี่ยวโกรธมากตั้งแต่เจอเขา
อาจเป็นเพราะการปฏิเสธของเชนไตหยิน นั่นเป็นสาเหตุที่สภาพจิตใจของเขาผิดปกติ … เธอเดา
แต่ผู้หญิงคนนั้น เชนไตหยินมีดีอะไร? เธอไม่ใช่คนเจ้าเล่ห์และไม่ได้รับการฝึกฝนนิดหน่อยมันก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้หลินเสี่ยวหลงเสน่ห์?
เอเลน่าไม่เข้าใจเธอไม่ใส่ใจที่จะเข้าใจ สิ่งเดียวที่เธอต้องการทำในตอนนี้คือการรีบตามเขาไปอย่างรวดเร็วลดระยะห่างระหว่างเธอกับหลินเสี่ยวเพื่อบรรเทาอาการปวดหัวของเธอ
“ นี้ ช้าลง!” เอเลน่าตะโกนเมื่อในที่สุดเธอก็สามารถเห็นร่างของหลินเสี่ยวได้
“ ทำไมเจ้าถึงตามมา?” สังเกตเห็นเธอ หลินเสี่ยวยืนที่นั่นและหันหน้าไปทางเขาด้วยความไม่พอใจและตะโกนว่า“ ข้าไม่ได้บอกให้เจ้าอยู่บ้านเหรอ”
“ ไอ้บ้าเอ๊ย เจ้าอยากให้ข้าตายเหรอ?” เอเลน่าโต้กลับอย่างดุเดือด
ถ้าเธออยู่บ้านจริงๆทันทีที่หลินเสี่ยวอยู่ไกลเกินไปเธอจะได้รับการตอบสนองอย่างรุนแรงและตายไป
“ ชิ น่ารำคาญมาก” หลินเสี่ยวเดาะลิ้นและยืนอยู่ตรงนั้นราวกับกำลังรอให้เอเลน่าเข้าใกล้
แต่ทันทีที่เอเลน่าเข้าใกล้ทันใดนั้นเขาก็หันหลังกลับและวิ่งหนี
“ อย่าตามข้ามา!” ทิ้งไว้ข้างหลังเป็นเส้นหยาบหลินเสี่ยววิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว
“เฮ้อ …”
โดยปกติแล้วเธอควรจะโกรธเมื่อถูกสาปแต่ในปัจจุบันไม่เพียงแต่เธอไม่ได้โกรธเธอกลับหัวเราะแทน
การกระทำของหลินเสี่ยวนั้นช่างไร้เดียงสาเกินไปเขาจงใจรอจนกว่าเธอจะเข้าใกล้ก่อนวิ่งหนี จากนั้นเขาก็จะหยุดและรอเธอพูดอะไรบางอย่างแดกดันแล้ววิ่งออกไปอีกครั้ง เขาหลอกล่อเธออย่างต่อเนื่องและทำซ้ำขั้นตอนนี้
มันเหมือนกับว่าเอเลน่ากำลังดูฉากที่ตลกสุดขีดของเด็กคนหนึ่งชื่อหลินเสี่ยวขว้างด้วยความโกรธเคืองและวิ่งไปข้างหน้าจากนั้นในขณะที่วิ่งเขาก็หันไปรอบ ๆ แล้วพูดว่า“ หืมข้าไม่อารมณ์ดีแต่การไล่ล่าข้าทำให้ข้ามีความสุข!”
“ เฮ้อ ข้าพบเด็กงี่เง่าแบบนี้ได้อย่างไร?” เอเลน่าถอนหายใจอย่างสิ้นหวัง
เธอไม่ได้โกรธอีกต่อไปเพราะเธอรู้สึกว่ามันไร้ประโยชน์ที่จะโกรธ
มันไม่คุ้มค่าที่จะโกรธเจ้าเด็กน้อยเช่นนี้
เธออาจไม่บ่นและไล่ล่าเขาอย่างซื่อสัตย์ปล่อยให้เสี่ยวเสี่ยวเพลิดเพลินไปกับการถูกสาวงามไล่ล่า
แน่นอนหลินเสี่ยววิ่งไปนิดหน่อยจากนั้นก็หยุดหลังจากสังเกตว่าเอเลน่ายังไม่อยู่ที่นั่น เห็นได้ชัดว่าเขากำลังรอเธอเมื่อเธอตามทันเขาก็เลี้ยวเข้าตรอกแคบและวิ่งต่อไป
“ เด็กเกินไป” เอเลน่าเงยหัวของเธออย่างเจ็บปวด
เนื่องจากเธอมี ‘เรดาร์ตรวจจับเวทมนตร์’ เธอจึงสามารถระบุตำแหน่งของหลินเสี่ยวได้อย่างถูกต้องดังนั้นตราบใดที่หลินเสี่ยวไม่หนีเร็วเกินไปเธอสามารถตามทันและไม่ต้องกังวลว่าจะทำผิดทาง.
ดังนั้นทั้งสองจึงวิ่งไปเรื่อย ๆ เช่นนี้หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็เข้าไปในย่านที่อยู่อาศัยที่แออัด บ้านที่นี่อัดแน่นมากกว่ากันเมื่อเทียบกับพื้นที่อื่น ๆ ในเมืองและอาคารส่วนใหญ่มีสามชั้นขึ้นไป มีตรอกซอกแคบ ๆ ระหว่างแต่ละอาคารแม้ว่าคุณจะเงยหน้าขึ้นมองคุณก็จะเห็นเพียงรอยแยกของท้องฟ้า
เครือข่ายตรอกซอยเหล่านี้ซับซ้อนเหมือนเขาวงกตใครบางคนที่ไม่คุ้นเคยกับมันอาจจะหลงทางได้
มันเหมือนกับว่าเขากำลังทดสอบว่าเรดาร์ตรวจจับเวทมนตร์ของเอเลน่าแข็งแกร่งแค่ไหนหลินเสี่ยวก็ตั้งใจหนีไปทางซ้ายและขวาและเปลี่ยนทิศทางตลอดเวลา ในตอนแรกเอเลน่าแทบจะตามไม่ทันแต่เธอสังเกตเห็นอย่างรวดเร็วว่าเธอหลงทาง! สิ่งที่ทำให้เธอตื่นตระหนกยิ่งขึ้นคือเรดาร์ตรวจจับเวทย์มนตร์ของเธอไร้ประโยชน์!
ปัจจุบันเธออยู่ในตรอกที่วิ่งจากตะวันออกไปตะวันตก แต่เรดาร์แสดงให้เห็นว่าหลินเสี่ยวอยู่ห่างจากเธอไป 10 เมตรหรือมากกว่า!
สิ่งนี้ทำให้เธองุนงงก้าวไปข้างหน้าหรือถอยหลังไม่ถูกต้องเธอควรไปกับเรดาร์ของเธอแล้วไปทางซ้าย?
แต่มีกำแพงทางซ้ายของเธอ! ไม่ใช่ว่าเธอจะผ่านกำแพงไปได้
ในที่สุดสภาพแวดล้อมที่ซับซ้อนส่งผลให้เอเลน่าหลงทาง
“ หือหู…หัวของข้าเจ็บมาก…” ครู่หนึ่งหัวเธอเริ่มเจ็บ
ร่างกายของเธอไม่แตกต่างจากเด็กหญิงสาวมนุษย์หลังจากวิ่งต่อเนื่องกันเธอใช้ความแข็งแกร่งมากกว่าครึ่งแล้ว ตอนนี้เมื่อวิญญาณฟื้นตัวแล้วความเจ็บปวดศีรษะก็ยิ่งยากที่จะเดิน
“ ไอ้บ้าหลินเสี่ยว !!!” เธอใช้พลังสุดท้ายของเธอในการร้อง
น่าเสียดายที่เสียงตะโกนนี้ไม่ได้เรียกหลินเสี่ยวแต่คนที่ไม่เกี่ยวข้อง一一เรดาร์ตรวจจับเวทย์มนตร์ของเธอแจ้งให้เธอทราบว่ามีคนแปลก ๆ สามคนกำลังเข้ามาใกล้เธอ!
คนสามคนนั้นมาจากสองทิศทางสองคนจากด้านหน้าและอีกคนจากด้านหลัง ความแข็งแกร่งของพวกเขาไม่ปกติพวกเขาทั้งหมดเป็นนักรบระดับที่สี่ เธอกำลังถูกแซนวิชเห็นได้ชัดว่าพวกเขามาพร้อม … เธอเป็นเป้าหมายของพวกเขา?เอเลน่าเป็นกังวล
มันเป็นชายหนุ่มสามคนพวกเขาสามารถเข้าถึงนักรบระดับสี่ตั้งแต่อายุยังน้อยและมีออร่าต่อสู้ระดับประถมคุณไม่สามารถพูดได้ว่าพวกเขาไม่มีความสามารถ … ตอนนี้เอเลน่ากังวลมากขึ้น พวกเขาเป็นใคร? เธอถูกจับตาพวกเขามองได้อย่างไร?
เอเลน่ายืนนิ่งไม่ได้เพราะปวดหัวของเธอรู้สึกเหมือนท้องฟ้ากำลังหมุนและเธอก็เห็นดาว เธอรู้ว่าเธอไม่มีทางหนีดังนั้นเธอจึงเอนพิงกำแพงและอยู่ที่นั่น
ในไม่ช้าพร้อมกับเสียงฝีเท้าที่รีบเร่งชายกล้ามเนื้อแข็งแรงสามคนปรากฏตัวต่อหน้าเธอ
“ พี่ใหญ่แฮร์ริสันดูสิแม่บ้านของหลินเสี่ยวทำอะไรที่นี่? …เธอถูกทิ้งโดยหลินเสี่ยว?”
“ ไม่มีทาง ทำไมหลินเสี่ยวจะโยนแม่บ้านของเขาไปตามถนนฦ”
“ใครจะรู้? ไปดูกัน!”
ทั้งสามเดินเข้ามาก่อนฮาร์เดนน้องคนสุดท้องพูดคุยกันเสียก่อน
“ สวัสดีเอเลน่า เจ้ามาทำอะไรที่นี่เหรอ?”
“เจ้าคือใคร?เจ้ารู้จักชื่อของข้าได้อย่างไร” เมื่อเห็นชายคนนั้นมีรอยแผลเป็นบนหน้าผากของเขาเอเลน่าถามอย่างระมัดระวัง
“ ฮ่าฮ่า เทพีน้ำแข็งที่สวยที่สุดของวิทยาลัยลอรัน เอเลน่าหน้าอกใหญ่ของหลินเสี่ยวนักเรียนทุกคนรู้จักชื่อของเจ้า!” ฮาร์เดนกล่าวขณะยิ้ม
“ โอ้ งั้นหรือ” เอเลน่าตอบอย่างเยือกเย็น“ นั่นหมายความว่าพวกเจ้าเป็นนักเรียนของวิทยาลัยลอรันด้วย?”
“ ฮี่ฮี่ ใช่ มีอะไรเจ้าสนใจเรา?”
“ ไม่” เอเลน่าส่ายหัว“ พวกเจ้าหลงทาง?”
เห็นได้ชัดว่าเธอถูกล้อมรอบไปด้วยชายสามคนที่แข็งแกร่งแต่เธอก็ยังพูดหยิ่งผยอง
พี่ชายทั้งสามมองหน้ากันและระเบิดเสียงหัวเราะ
“ อ๋า มันมาแล้ว!” ฮาร์เดนชี้ไปที่เธอแล้วพูดว่า“ ข้าได้ยินมาว่าระหว่างการฝึกซ้อมการต่อสู้อาจารย์มัมรู้สึกกลัวเธอ! แน่นอน…ตามที่คาดหวังจากเทพธิดาน้ำแข็ง!”
“ คนเขลา…” เอเลน่าไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้น
“ ฮี่ฮี่ เอเลน่าอย่าเย็นชาเลย” ฮาร์ตผอมพูด“ เจ้ากำลังมองหาใครซักคนอยู่เหรอ? เป็นไปได้ไหมที่เจ้ากำลังมองหาเจ้านายของเจ้าหลินเสี่ยว? พวกเราสามพี่น้องว่างจริง ๆ เจ้าต้องการให้เราช่วยเจ้าหาเขาไหม”
“ พวกเจ้าเหรอ?” เอเลน่าเหลียวมองพวกเขา
ทั้งสามคนมีรูปลักษณ์ที่น่ารังเกียจและดุร้ายพวกเขาดูไม่เหมือนคนอื่นและเป็นคนที่น่าเกลียดกว่าหลินเสี่ยว
“ ไม่จำเป็น…ข้า…” ทันใดนั้นความเจ็บปวดรุนแรงก็เหมือนเข็มแทงหัวเธอ
เธอยืนพิงกำแพงอยู่แล้ว แต่ขาทั้งสองของเธอเดินโซซัดโซเซและเธอก็ไม่สามารถควบคุมได้และในที่สุดก็นั่งลงบนพื้นพร้อมกับป๋อ
นี่แย่มากการฟื้นตัวของวิญญาณแย่ลง!
“ หูอืม…” ลมหายใจของเธอนั้นเร็วและหยาบกร้านแก้มของเธอก็เปียกโชกและเหงื่อเย็นก็ไหลออกมา
“เฮ้! เกิดอะไรขึ้น!” ฮาร์เดนกระโดดเขาคิดว่าเอเลน่าบาดเจ็บ แต่เขาสังเกตเห็นว่าเธอแปลก …
ใบหน้าที่ล้างออกเหงื่อออกแขนขาอ่อนแอเป็นอัมพาตอยู่บนพื้นพี่ชายทั้งสามมีเพียงคำตอบเดียวสำหรับการปรากฏตัวของเอเลน่า…เธอน่ากิน ***
“ ว้าว หลินเสี่ยวคนนี้รู้วิธีการเล่น! เขาให้ยาเสน่ห์แก่สาวใช้แล้วก็โยนเธอไปตามถนนด้วยตัวเอง!” ฮาร์เดนก็มาถึงข้อสรุป
“ยาเสน่ห์? เฮ้เฮ้เฮ้ไม่มีทางใช่มั้ย ทำไมเขาต้องทำอย่างนั้น?” แฮร์ริสันถามอย่างงุนงง
“ ใครจะรู้เขาอาจมีรสนิยมแปลก ๆ …”
“ นั่นหมายความว่าหลินเสี่ยวจงใจเลี้ยงดูบางสิ่งบางอย่างแล้วทำให้เธอออกไปทำให้เสียเกียรติตัวเอง”
“นั่นน่าจะเป็นแบบนั้น” แผลเป็นฮาร์เด้นเผยออกมาเป็นรอยยิ้มที่ลามก
พี่น้องต้องการเพียงแค่การแชทและไม่คิดที่จะทำสิ่งใดเกินขอบเขต นี่คือเมืองวินเทอร์เรสแม้ว่าจะไม่มีใครอยู่รอบ ๆ พวกเขาจะไม่กล้าทำอะไรมากกับเอเลน่าในเวลากลางวัน
แต่สิ่งนี้แตกต่างกันพวกเขาไม่แม้แต่จะฝันถึงการที่เอเลน่าได้รับยา!
“ หลินเสี่ยวอาจจะดูใกล้ ๆ ! ฮะแฮร์ริสันพี่ใหญ่หยุลังเลเลยรีบบรรเทาสาวใช้ของเขาเร็ว!”
“บรรเทา? เราจะบรรเทาเธอได้อย่างไร”
“ พี่ใหญ่ ท่านโง่หรือเปล่า มีทางเดียวเท่านั้นที่จะบรรเทาเด็กผู้หญิงที่ได้รับยาเสน่ห์!” ฮาร์เดนผอมหัวเราะ“ นั่นคือทำให้เธอพึงพอใจ!”
“? ฮ่าฮ่าข้ารู้แล้ว”
แฮร์ริสันลังเลอยู่แต่หลังจากที่เห็นแก้มของเอเลน่าเขาก็อดไม่ได้ที่จะเขมือบ
เขาอยากจะถูหน้าอกใหญ่ของเอเลน่ามานานแล้วตอนนี้เขาถูกมอบโอกาสนี้โดยสวรรค์เขาจะทำไม่ได้หรือ?
“ยาเสน่ห์!? ไม่! …ข้า …”
เอเลน่าตระหนักว่าไอ้เลวทั้งสามนี้ต้องเข้าใจผิดบางอย่าง! เธอต้องการอธิบายแต่ความปวดหัวของเธอไม่อนุญาตให้ทำเช่นนั้น
ตอนนี้แฮร์ริสันเริ่มเคลื่อนไหวแม้ว่าเขาจะบอกว่าเขาไม่เต็มใจมาก่อนแต่เขาก็ค่อนข้างเร็วที่จะทำบาป!
ในฐานะที่เป็นพี่คนโตเขารีบวิ่งต่อหน้าอีกสองคนแล้วก้มหน้าก้มตาข้างเอเลน่า
แปะ
“ไอ้ขยะ! …” เอเลน่าใช้พลังสุดท้ายของเธอและตบมือของเขาออกไป
เมื่อเห็นการสูญเสียของแฮร์ริสัน ฮาร์เดนหัวเราะอย่างมีความสุข
“ เป็นสาวใช้ที่ดีเจ้าต้องทนทุกข์แน่ให้เราช่วยเจ้าเถอะ!”
ตอนนี้มันเป็นตาของฮาร์เดนแต่เอเลน่าไม่สามารถยกแขนของเธอได้อีก
เมื่อมองดูมือที่แข็งกระด้างของฮาร์เดนใกล้หน้าอกใหญ่โตของเธอเอเลน่าก็กัดริมฝีปากของเธออย่างไม่เต็มใจ
เธอควรทำอย่างไร
เธอไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่ทันใดนั้นหัวของเธอก็ไม่ได้เจ็บปวดอะไรมากมาย ยืมโอกาสนี้เธอกัดและริมฝีปากที่บอบบางของเธอเลือดออก!
เลือดตราบใดที่เธอมีเลือดเธอสามารถบังคับให้ปลดเขตแดนผนึกปีศาจได้แล้วเปลี่ยนกลับไปเป็นแมวดำตาสีแดงและตบทั้งสามคนนี้จนตาย!
“ ฮิฮิหน้าอกใหญ่มาให้ข้าถูพวกเขา…”
อีกสักหน่อยยังมีเวลา!
เอเลน่าตั้งอยู่บนนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเธอต้องตีลูกนอกสมรสทั้งสามคนนี้ให้เป็นเนื้อ!
ขณะที่เธอกำลังจะปลดปล่อยพลังสายเลือดเธอทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงแผ่วเบา
เป๊าะ
เสียงนั่นแผ่วเบามาก แต่ก็คุ้นเคยกันดี
มันคมชัดและชัดเจน
