เพลิงพิโรธสวรรค์ Fury towards the burning heaven – บทที่ 680 หัวหน้าเจียง

การเลือกฝั่งที่ถูกนั้นสำคัญมาก!
เมื่อเราเลือกผิดฝั่ง อย่างดีก็คืออนาคตดับวูบ อย่างแย่ที่สุดก็อาจจะตายได้เลย อย่างไรก็ตามแต่ เนื่องจากป้าเตาและหัวหน้าหลงตายไปแล้ว มันจึงไม่มีปัญหามากนัก แม้ว่าทุกคนที่นี่จะเลือกเจียงอี้ แต่มันก็คงจะไม่มีปัญหาอะไร เพราะหัวหน้าหลงและป้าเตาคงไม่กลับขึ้นมาจากแดนใต้พิภพเพื่อสังหารพวกที่ไม่อยู่ฝั่งพวกเขาหรอกใช่ไหมล่ะ?
แต่ตอนนี้ปัญหาที่เกิดขึ้นกับคนเหล่านี้คือ พวกเขาจะตามเจียงอี้, หัวหน้าคนอื่นๆ หรือจะกลายเป็นหัวหน้าของตัวเองดี
หัวหน้าทั้งสองตายลงแล้วและเจียงอี้อาจขึ้นมาเป็นหัวหน้าแทน แต่มันก็ยังเหลือตำแหน่งหัวหน้าอีกตำแหน่งหนึ่งอยู่
สิ่งที่ทำให้พวกเขาส่วนใหญ่กังวลนั้นเกี่ยวกับความสามารถของเจียงอี้ เขาดูอ่อนเยาว์กว่ายี่สิบปีและดูเหมือนจะอยู่เพียงขอบเขตจินกังเท่านั้น เขากล้าดียังไงที่จะให้เหล่าผู้เชี่ยวชาญขอบเขตเทียนจุนยอมจำนนต่อเขา! พวกเขาเหล่านี้ยังคงเผชิญกับความอัปยศอดสูและไม่มั่นใจนัก หากเจียงอี้สังหารป้าเตาและหัวหน้าหลงต่อหน้าพวกเขา พวกเขาคงจะยอมรับความพ่ายแพ้จากก้นบึ้งของหัวใจเลย แต่ไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าเจียงอี้สังหารพวกเขาทั้งสองคนไปได้อย่างไร
ดังนั้นจึงมีการแบ่งฝ่ายกัน แน่นอนว่ามีสองคนที่ดูตั้งใจเอาไว้แล้ว พวกเขาบินไปยังภูเขายักษ์ที่อยู่ห่างออกไปห้ากิโลเมตรทางซ้ายและป้องกำปั้นอย่างเคารพว่า “หัวหน้าหมาป่าเดียวดาย ข้าจะติดตามท่านไปในภายภาคหน้าขอรับ!”
“หัวหน้าหมาป่าเดียวดาย นับพวกเราด้วยนะขอรับ!”
ในขณะที่บางคนเป็นคนนำในการตัดสินใจครั้งนี้ บางคนที่ลังเลก็เริ่มตัดสินใจและบินไปเรื่อยๆ ในไม่ช้าก็มีคนสิบสองในยี่สิบเจ็ดคนบินไปแล้ว และตอนนี้ยังเหลืออีกสิบห้าคนที่ยังยืนอยู่กลางอากาศและพวกเขาก็ดูจะตัดสินใจไม่ได้
“หัวหน้าหมาป่าเดียวดาย!”
ชายคนหนึ่งกัดฟันแน่นและพูดว่า “ข้าไม่อยากเป็นศัตรูกับท่าน ข้าได้รับสั่งจากหัวหน้าหลงให้ตามล่าท่าน ข้าขอเพียงแค่จากไปได้หรือไม่?”
“ข้าบอกแล้วว่ามีแค่สองทางเลือกเท่านั้น!” เจียงอี้พูดอย่างไม่แยแส เห็นได้ชัดว่าพวกเขาจะยอมจำนนหรือตายเท่านั้น!
เศษเสี้ยวแห่งความโกรธสั่นไหวไปทั่วร่างผู้เชี่ยวชาญขอบเขตเทียนจุนที่พูดเมื่อครู่นี้ แต่เขาก็ไม่ได้ออกไป ในตอนนี้ ผู้ใดก็ตามที่กล้าจะเป็นผู้นำในการต่อต้านเจียงอี้จะกลายเป็นเป้าหมายแรกในการโจมตีของเจียงอี้อย่างแน่นอน
ผู้ใต้บัญชาที่ทรงพลังอันดับหนึ่งของหัวหน้าหลงซึ่งเป็นขอบเขตเทียนจุนระดับกลางเพียงผู้เดียวลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนจะพูดว่า “หัวหน้าหมาป่าเดียวดาย หากเราจะทำข้อตกลงกันได้หรือไม่? ท่านสังหารหัวหน้าไปสองคนซึ่งตอนนี้มีตำแหน่งว่างสองตำแหน่ง หากท่านสนับสนุนให้ข้าเป็นหัวหน้าอีกคนล่ะ? แล้วในภายภาคหน้า เราจะร่วมมือกันและข้า หลงเฉอ จะทำตามคำสั่งท่าน ว่าอย่างไรล่ะ?”
“ฮ่าฮ่าฮ่า!”
เจียงอี้แหงนหน้าขึ้นไปบนฟ้าและหัวเราะเสียงดังมาก เขาเหลือบมองหลงเฉออย่างเย้ยหยันและไม่ได้ส่งข้อความเสียงใดๆ และกลับพูดด้วยท่าทีเหน็บแนมว่า “เจ้ามีคุณสมบัติอะไรถึงจะมาตกลงกับข้า? พวกเจ้าฟังให้ดีๆและหยุดพูดไร้สาระซะ พวกเจ้าจะตามข้าและไปยืนตรงนั้น หรือ…..จะตาย!”
“ห้า!”
“สี่!”
เมื่อเสียงนั้นดังขึ้น ผู้คนหลายคนก็เริ่มตื่นตระหนก ห้าคนในนั้นกัดฟันและป้องมือพูดกับเจียงอี้ว่า “หัวหน้าหมาป่าเดียวดาย เราจะติดตามท่าน”
ฟรึ่บ!
คนห้าคนพุ่งออกไปยังภูเขาทางซ้ายทันที ส่วนคนที่เหลืออีกเก้าคนต่างก็มองไปที่หลงเฉอผู้ที่มีดวงตาเป็นประกายของความเย็นชา และเขายังไม่สามารถตัดสินใจได้
“สาม!”
“สอง!”
เสียงของเจียงอี้ก็ยังดำเนินต่อไป จากนั้นกลิ่นอายของหลงเฉอก็พุ่งพล่านออกมาและทันใดนั้นเขาก็ตะโกนออกมาว่า “พี่น้อง ช่วยกันฆ่ามันเถอะ! ฆ่ามัน!”
“ฆ่า!”
ชายอีกเก้าคนยังไม่ยอมจำนนจนถึงตอนนี้ พวกเขาไม่มั่นใจจริงๆ และเมื่อพวกเขาได้ยินเสียงหลงเฉอตะโกนออกมา พวกเขาก็กลายเป็นลำแสงทั้งสิบสายพุ่งไปทางเจียงอี้ ศาสตราวุทธยังส่องแสงอยู่ในมือและพวกเขากำลังจะปลดปล่อยการโจมตีรูปแบบเต๋าและศาสตร์เวทย์พิเศษออกมา
“พวกเจ้าคงไม่รู้ถึงความหมายของความตายสินะ!”
เจียงอี้เย้ยหยัน ไข่มุกวิญญาณเพลิงของเขาเปล่งประกายก่อนหน้านี้หนึ่งก้าว จากนั้นเปลวเพลิงสีฟ้าก็พุ่งออกมาปกคลุมเขาทันที ในขณะเดียวกัน เกราะเมฆาอัคคีก็ปรากฏขึ้นบนร่างกายของเขาและดาบมังกรเพลิงก็ปรากฏขึ้นในมือของเขาเช่นกัน เขาผสานวิชาการต่อสู้และฟาดดาบไปข้างหน้ากะทันหัน
จี๊! จี๊!
มังกรเพลิงนับหมื่นออกมาพร้อมกับคาบเปลวเพลิงอัสนีที่น่าสยดสยองมาด้วย ก่อนที่มังกรเพลิงจะไปถึงพวกนั้น คลื่นความร้อนก็ได้ปกคลุมไปทั่วท้องฟ้าและผืนดินแล้ว
“นี่มัน…”
เมื่อหลงเฉอและคนอื่นๆกำลังจะปลดปล่อยการโจมตีออกมา พวกเขาก็หวาดผวาและสติหายไปทันที คำเตือนถึงอันตรายร้ายแรงดังอยู่ในก้นบึ้งของจิตวิญญาณของพวกเขา สัญชาตญาณของพวกเขาบีบบังคับให้พวกเขาต้องถอยหนี พวกเขากำลังถูกรายล้อมไปด้วยกลิ่นอายแห่งความตาย แล้วใครมันจะกล้าโจมตีตอนนี้กัน?
“หนีเร็ว….”
ไม่เพียงแต่ทั้งสิบคนนี้เท่านั้น แต่ยังรวมถึงผู้เชี่ยวชาญขอบเขตเทียนจุนอีกสิบเจ็ดคนที่อยู่ห่างออกไปด้วย แม้พวกเขาจะมีโล่ศักดิ์สิทธิ์อยู่แต่ทุกคนก็รู้สึกเหมือนตัวเองไม่สามารถทนต่อความร้อนที่รุนแรงและรีบถอยไปอย่างบ้าคลั่ง
ทั้งสิบเจ็ดคนนั้นแอบดีใจที่พวกเขาตัดสินใจถูกต้อง ไม่เช่นนั้น…สิ่งที่เกิดกับป้าเตา, หัวหน้าหลง, หลงเฉอและอีกเก้าคนที่เหลือก็จะเกิดขึ้นกับพวกเขาเช่นกัน
“อ๊ากกกก!”.ไอรีนโนเวล.
เสียงร้องทั้งสิบเสียงดังออกมาอย่างเจ็บปวด แม้แต่ป้าเตาและหัวหน้าหลงยังทนความร้อนเช่นนี้ไม่ได้ แล้วหลงเฉอและอีกเก้าคนจะทนไหวได้เช่นไร? คลื่นความร้อนทำลายโล่ศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาไปในทันที ตามด้วยร่างที่ถูกเผาไปจนสิ้น
นอกจากหลงเฉอที่ยังเหลือร่างอยู่บ้างก็ไม่มีผู้ใดเหลือแม้แต่ซากอีกเลย แหวนแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์โบราณสิบวงลอยอยู่บนฟ้า สิ่งประดิษฐ์เหนืออิทธิฤทธิ์ทั้งหมดก็ยังอยู่เช่นกัน แต่สิ่งประดิษฐ์ศักดิ์สิทธิ์บางชิ้นเสียหายไปบ้าง
มันไม่ใช่เพราะความแตกต่างของวัสดุระหว่างสิ่งประดิษฐ์เหนืออิทธิฤทธิ์และสิ่งประดิษฐ์ศักดิ์สิทธิ์ แต่มันเป็นที่อาคมและข้อจำกัดที่ถูกสร้างเป็นกลไกภายในนั้นต่างหาก ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องยากมากที่จะทำลายสิ่งประดิษฐ์เหนืออิทธิฤทธิ์
ฟรึ่บ!
เจียงอี้บินไปอย่างไร้ความรู้สึกและหยิบแหวนทั้งสิบวงและสิ่งประดิษฐ์เหนืออิทธิฤทธิ์ที่ยังไม่บุบสลายสามชิ้นเข้าไปในแหวนแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์โบราณของเขา ส่วนเปลวเพลิงอัสนีบนท้องฟ้าก็ถูกไข่มุกวิญญาณเพลิงดูดซับและอุณหภูมิรอบๆก็ค่อยๆลดลง
ฟรึ่บ!
ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตเทียนจุนทั้งสิบเจ็ดบินกลับมาทันทีที่ความร้อนจางไป พวกเขายืนเรียงกันเป็นระเบียบที่เนินเขาเล็กๆที่อยู่ใต้เจียงอี้และคุกเข่าลงพร้อมกับตะโกนว่า “ท่านหัวหน้าหมาป่าเดียวดาย!”
พวกเขาทั้งสิบเจ็ดคนตะโกนออกมาพร้อมกันและมันดังก้องไปทั่วผืนดินแถบนั้น
“หัวหน้าหมาป่าเดียวดาย?”
เจียงอี้ขมวดคิ้ว เขาพบว่าชื่อนั้นค่อนข้างน่าอึดอัดแต่เขาก็ไม่ต้องการจะเปิดเผยชื่อที่แท้จริงของเขา เขาจึงสั่งอย่างเย็นชาว่า “คราวหน้าเรียกข้าว่าหัวหน้าเจียง เอาล่ะพวกเจ้าทุกคนลุกขึ้นเถอะ”
ทุกคนลุกขึ้นมาในเวลาเดียวกันพร้อมกับป้องกำปั้นและตะโกนออกมาว่า “ขอรับ หัวหน้าเจียง!”
“ออกเดินทางกันเถอะ!”
เจียงอี้โบกมือและบินไปยังภูเขาอัสนี เขาก้มลงไปมองที่พื้นด้านล่างและพูดว่า “ข้าจะไปพบหัวหน้าคนอื่นๆ หากพวกเขาขุ่นเคืองอะไร พวกเจ้าจงทำตามคำสั่งข้าและสังหารพวกนั้นซะ”
“ขอรับ หัวหน้าเจียง!”
ทั้งสิบเจ็ดคนป้องมือและตะโกนออกมาอีกครั้งก่อนที่จะบินไปยังภูเขาอัสนีพร้อมกับเจียงอี้ แน่นอนว่าพวกเขาไม่กล้าอยู่ใกล้เจียงอี้เกินไปและรักษาระยะห่างเอาไว้สามร้อยเมตร เผื่อเกิดการต่อสู้ขึ้น พวกเขาอาจถูกเปลวเพลิงอัสนีที่เจียงอี้ปลดปล่อยออกมาแผดเผาเอาได้
ทุกคนเผยสีหน้าที่ตื่นเต้นออกมา หัวหน้าหลงและป้าเตาไม่ได้มีอันดับที่สูงนัก หัวหน้าหลงอยู่ในอันดับที่หกขณะที่ป้าเตาอยู่อันดับที่แปด ดังนั้น สถานะของพวกเขาจึงไม่ได้สูงมากเช่นกัน
และเมื่อตอนนี้พวกเขาติดตามเจียงอี้ เจียงอี้จะต้องยับยั้งหัวหน้าคนอื่นๆด้วยพลังที่น่ากลัวของเขา หรือบางที หากหัวหน้าคนอื่นๆข้องใจ เจียงอี้ก็อาจจะสังหารพวกเขาทั้งหมดเลยก็ได้
พวกเขาบินออกไปอย่างรวดเร็วและออกจากสันเขาอัสนีภายในไม่กี่นาที หัวหน้าทั้งสี่คนพร้อมทหารเกือบร้อยคนคอยสังเกตสถานการณ์อยู่ และเมื่อพวกเขาเห็นเจียงอี้ออกมาพร้อมกับคนอื่นๆ พวกเขาก็แสดงสีหน้าหวาดกลัว เพราะเสียงกรีดร้องนับสิบเสียงที่ดังขึ้นมันทำให้พวกเขาสั่นเทาไปด้วยความกลัว
เมื่อพวกเขาเห็นเจียงอี้บินมาด้วยท่าทางไร้อารมณ์ ตามด้วยคนอีกสิบเจ็ดคนที่มีอายสังหาร พวกเขาก็รู้สึกว่าเทพสังหารกำลังเข้ามาหาพวกเขาแล้ว โดยเฉพาะสายฟ้าที่ฟาดผ่านดวงตาของเจียงอี้เป็นครั้งคราวมันทำให้เขายิ่งดูน่ากลัวยิ่งขึ้นไปอีก