สามารถติดตามข่าวสารได้ที่แฟนเพจ : แปลได้แล้ว
จี๊! จี๊!
แสงดาบสีทองนับหมื่นสายบินมาราวกับใบมีดแห่งความตายซึ่งมันจะฉีกเจียงอี้ออกเป็นชิ้นๆ พลังของแสงดาบนี้ไม่ถือว่าทรงพลังเกินไป แต่หากเจียงอี้ยังไม่ตื่นขึ้นมา เขาจะถูกสังหารจากการปะทะกับแสงดาบนี้แม้ว่าเขาจะมีเกราะเมฆาอัคคีก็ตาม
ลูกพี่!
เฉียนว่านก้วนอุทานขึ้นมาอีกครั้ง และดวงตาของหวงฝูเทาเทียนก็เย็นชาลงในทันทีขณะที่เขาตะโกนออกมา เอาล่ะ! ครั้งนี้เรายอมรับความพ่ายแพ้ เหลยฉีเหยียน หยุดการต่อสู้ซะ!
ยอมรับความพ่ายแพ้?
เหลยฉีเหยียนเย้ยหยันและกล่าวว่า หวงฝูเทาเทียน ตามกฎของสนามประลองแล้ว หากนักสู้ไม่ได้ยอมรับความพ่ายแพ้โดยสมัครใจ จะไม่มีผู้ใดสามารถย้ายเขาออกมาได้ และเจียงอี้ก็ไม่ได้ยอมรับความพ่ายแพ้ ดังนั้นข้าจึงไม่มีอำนาจที่จะหยุดการประลอง
เจ้า…
หวงฝูเทาเทียนจ้องเขาด้วยความโกรธ ภายนอกนั้นไม่ได้ยินเสียงทุกสิ่งและแม้ว่าเจียงอี้จะยอมรับความพ่ายแพ้ เสียงของเขาจะถูกถ่ายทอดออกมาได้อย่างไร? เห็นได้ชัดว่าเหลยฉีเหยียนวางแผนดักเจียงอี้เอาไว้
หากเหลยฉีเหยียนไม่ออกคำสั่ง เขาก็ทำอะไรไม่ได้เช่นกัน เขาคงไม่สามารถฟาดฟันเหลยฉีเหยียนได้ใช่ไหม? หากไม่พูดถึงองครักษ์ที่ทรงพลังที่อยู่ข้างๆเหลยฉีเหยียน แต่แม้ว่าเขาจะสังหารเหลยฉีเหยียนไป เขาก็ยังไม่สามารถช่วยเจียงอี้ได้
ในภาพนั้น แสงของใบมีดนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าใส่เจียงอี้ แต่เขาก็ยังเหมือนคนโง่เขลาและไม่หลบแสงดาบเลยและยังคงกวัดแกว่งดาบมังกรเพลิงและควบคุมลมรอบๆไปเรื่อยๆ
อั๊ก..!
ข้างนอกนั้นไม่ได้ยินเสียงใดๆจากข้างใน แต่ในตอนนี้ พวกเขาทุกคนรู้สึกราวกับว่าพวกเขาได้ยินเจียงอี้กระอักเลือดออกมาอย่างต่อเนื่อง ทุกคนประหลาดใจที่เจียงอี้กระอักเลือดออกมาอย่างไม่รู้จบแต่เขากลับยังไม่ตื่นราวกับว่าเขาสูญเสียจิตวิญญาณไปแล้ว
ลูกพี่ รีบตื่นเร็วเข้า….
เสียงตะโกนของเฉียนว่านก้วนเต็มไปด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น เมื่อมองไปยังเจียงอี้ที่มีหน้าซีดราวกับหิมะและเลือดก็พุ่งออกมาจากปากเขา เฉียนว่านก้วนก็ปวดใจอย่างมาก เขาไม่สามารถรักษาท่าทีได้อีกต่อไปและเขาก็ดูเหมือนมนุษย์ที่น่าสมเพช
ทันใดนั้นเอง!
หลังจากที่เจียงอี้ถูกโจมตีไปหลายสิบครั้งและกระอักเลือดออกมาหลายสิบคำ ในที่สุดดวงตาของเขาก็กลับมาชัดเจนอีกครั้งใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความยินดีและดวงตาของเขาสุกสกาวราวกับดวงดาวทำให้ร่างของหวงฝูเทาเทียนและเฉียนว่านก้วนสั่นเทาไปพร้อมๆกัน
หลังจากที่เจียงอี้ตื่นขึ้นมา ผ้าคลุมเงาวายุของเขาก็สะบัดอยู่ท่ามกลางสายลมขณะที่เขาหลับตาและเข้าสู่สภาวะมนุษย์ประสานสวรรค์ ร่างของเจียงอี้โลดแล่นราวกับมังกรและหลบการโจมตี เขาอาจจะบาดเจ็บสาหัสแต่เมื่ออยู่ในสภาวะมนุษย์ประสานสวรรค์แล้ว เขาก็สามารถเห็นวิถีการโจมตีของใบมีดสีทองเหล่านั้นได้ล่วงหน้า ดังนั้นมันจึงง่ายมากที่เขาจะหลบการโจมตี และแม้ว่าเขาจะถูกโจมตีอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่มันก็ยังไม่สามารถสังหารเขาได้
ยังหลบได้อยู่รึ? ตาย ตายซะเถอะ!
เมื่อลู่หลินเห็นสิ่งนี้ เขาก็สร้างรูปแบบเต๋ามังกรวายุกลืนนภาขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เขาใช้โอกาสนี้เนื่องจากเจียงอี้ไม่มีเวลาสร้างโล่ศักดิ์สิทธิ์เปลวเพลิงอัสนีและเตรียมสังหารเขาด้วยกระบวนท่านี้ ดาบเหล็กปฐมกาลในมือของเขาเริ่มกวัดแกว่งอย่างรุนแรงขณะที่มังกรวายุเริ่มก่อตัวกัน จากนั้นเขาก็คำรามออกมาและตวัดมันทันที และขณะที่รูปแบบเต๋ามังกรวายุกลืนนภากำลังจะก่อตัวขึ้น
ฮึ่ม! หัวหน้าผู้นี้จะทำลายเจ้าซะ! วายุพิโรธคำราม!
ดวงตาของเจียงอี้เปิดขึ้นมา ดาบมังกรเพลิงของเขาผ่าดาบนับร้อยออกมาทันที ดาบทุกเล่มสามารถสร้างเสียงลมได้และเสียงลมเหล่านั้นไม่ได้บินออกมา แต่มันหมุนรอบร่างกายของเขาด้วยวิถีการหมุนเวียนที่ต่างกันไป
ฉากที่น่าลึกลับก็ได้ก่อขึ้น
ขณะที่ลมที่มองไม่เห็นเหล่านั้นกำลังสะพัดอยู่ เสียงแปลกๆก็เกิดขึ้น เสียงเหล่านั้นมันเหมือนเสียงวิญญาณที่คร่ำครวญและหมาป่าที่กำลังหอนซึ่งมันรู้สึกน่าอึดอัดเป็นอย่างมากและทำให้ขนลุกไปทั่วร่างกายพร้อมกับความรู้สึกสะอิดสะเอียน ฮื้อ ฮื้อ โฮ๊ว โฮ๊ว….
ขณะที่รูปแบบเต๋ามังกรวายุกลืนนภาของลู่หลินกำลังจะก่อตัวขึ้น เสียงนั้นก็ทำให้ร่างของเขาสั่นสะท้านขณะที่เขารู้สึกอึดอัดใจอย่างผิดปกติ แก่นแท้พลังของเขาแปรปรวนเล็กน้อยขณะที่มังกรวายุที่อยู่บนฟ้าสั่นไวและพังทลายลงโดยอัตโนมัติ
รูปแบบเต๋าบางประเภทต้องใช้เวลาในการควบรวมพลัง และหากกระบวนการนั้นหยุดชะงัก รูปแบบเต๋าก็จะไม่สามารถเกิดขึ้นมาได้ เช่น โล่ศักดิ์สิทธิ์เปลวเพลิงอัสนีของเจียงอี้ หากเขาควบคุมเปลวเพลิงอัสนีผิดวิถี เขาจะสามารถควบรวมเป็นโล่ศักดิ์สิทธิ์เปลวเพลิงอัสนีได้หรือ?
นี่มันเสียงบ้าอะไรกัน? น่าสยดสยองนัก ทำไมไอ้สารเลวนี่ถึงได้สร้างเสียงสยองแบบนี้ขึ้นมาได้กัน?
ดวงตาของลู่หลินเกลือกกลิ้งไปมา เขาเก็บดาบเหล็กปฐมกาลไปและใช้มือทั้งสองข้างปิดหูและปิดประสาทสัมผัสทั้งหมด แต่เสียงนั้นสะท้อนอยู่ในดวงจิตวิญญาณของเขาจริงๆ และที่น่าแปลกคือ…เขากลับไม่รู้สึกว่าจิตวิญญาณของเขาได้รับความเสียหายใดๆ
อ๊ากก อ๊าก อ๊ากก! Aileen-novel
ลู่หลินจับหัวของเขาและดิ้นไปมาอยู่กลางอากาศ เขารู้สึกราวกับว่าจะเป็นบ้าเพราะเสียงนั้นย่ำแย่มากและมันเสียดแทงหูเขามาก จิตใจทั้งหมดของเขาไม่มีอะไรเลยนอกจากเสียงเหล่านี้ และตอนนี้ดวงจิตวิญญาณของเขาก็กำลังคิดว่าเสียงนี้มันเป็นเสียงวิญญาณอะไรกันและเขาได้ลืมเจียงอี้ที่อยู่ด้านนอกไปจนสิ้น
จี๊! จี๊!
มีเสียงกึกก้องดังมาจากข้างนอกในขณะที่ดวงจิตวิญญาณของลู่หลินสัมผัสได้ถึงอันตราย เขาฝืนเสียงที่ดังก้องอยู่ในใจและมองขึ้นไปเหนือศีรษะของเขาและเมื่อเขาเห็นหม้อเวหาสลาตันกดทับลงมา เขาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกขณะที่หม้อเวหาสลาตันไม่สามารถสังหารเขาได้ ไม่ นี่มันไม่ถูกต้อง!
สัญชาตญาณของเขาเตือนถึงอันตรายที่ร้ายแรงอย่างหนัก จากนั้นเขาก็มองดูรอบๆพร้อมกับความตกใจ และเมื่อเขาเห็นดาบวิญญาณสีแดงหลายสิบเล่มบินผ่านมาโดยไม่มีเสียงหรือกลิ่นอายใดๆ เขาก็ผวาทันที
ผนึกอัสนี!
ลู่หลินคำรามออกมาทันทีขณะที่ผนึกเล็กๆโผล่ออกมาจากหว่างคิ้วของเขาและบินไปทางดาบวิญญาณหลายสิบเล่ม และในขณะนี้ ดาบมังกรเพลิงของเจียงอี้ก็ตวัดดาบนับร้อยเล่มออกมาในพริบตาซึ่งทำให้เกิดเสียงที่น่าสยดสยองยิ่งขึ้น มันน่าอึดอัดมากและลู่หลินไม่มีทางอื่นนอกจากต้องจับหัวของเขาและเกลือกกลิ้งอยู่กลางอากาศ
จี๊! จี๊!
ปึง ปึง ปึง!
เมื่อผนึกอัสนีเปล่งแสงสีฟ้า มันก็ทำลายดาบวิญญาณไปสามเล่มได้อย่างง่ายดาย แต่ตอนนี้ดวงจิตของลู่หลินเกือบจะพังทลายลงเพราะเสียงวิญญาณนั้นแล้ว แล้วเขาจะสามารถควบคุมผนึกอัสนีได้อย่างไร? จากนั้นดาบวิญญาณกว่าสิบเล่มก็เคลื่อนไปรอบๆผนึกอัสนีและฝังเข้าไปในหว่างคิ้วของลู่หลินและเข้าสู่ทะเลแห่งดวงจิตของเขา
อ๊ะ? ไม่ ไม่นะ….ข้ายอมแล้ว….ข้ายอมแพ้ พี่เหยียน ยุติการประลองเดี๋ยวนี้!
ลู่หลินได้กลิ่นของความตายและกรีดร้องออกมาด้วยความกลัวขณะที่ร่างกายของเขาสั่นเทาไม่หยุด ดูเหมือนว่าเขาจะลืมเสียงวิญญาณและทุกสิ่งสิ้น….และไม่มีสิ่งใดปรากฏขึ้นในดวงตาของเขาเลยนอกจากความสิ้นหวังและความหวาดกลัว
ผู้บัญชาการจิน ยุติการต่อสู้ซะ ลู่หลินยอมรับความพ่ายแพ้แล้ว!
เหลยฉีเหยียนอาจจะไม่ได้ยินเสียงของลู่หลิน แต่เขาก็เห็นถึงความกลัวและความสิ้นหวังในดวงตาของลู่หลินและรู้ทันทีว่ามีบางสิ่งผิดปกติ เขาจึงรีบตะโกนใส่ผู้บัญชาการจินที่อยู่ข้างๆทันที
รอเดี๋ยว!
เสียงที่เกรี้ยวกราดดังขึ้นขณะที่กลิ่นอายสังหารของหวงฝูเทาเทียนเพ่งไปที่ผู้บัญชาการจินและพูดว่า เหลยฉีเหยียน หูข้างไหนของเจ้าได้ยินว่าลู่หลินยอมรับความพ่ายแพ้แล้ว? เราไม่ได้ยินมันเลยแม้แต่คำเดียว เจ้าไม่ได้บอกหรอกหรือว่าหากคู่ต่อสู้ไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ด้วยตัวเอง การประลองนั้นจะไม่สามารถยุติได้ตามกฎ? หรือว่าทุกสิ่งที่เจ้าพูดมามันไร้สาระ?
เจ้า…
เหลยฉีเหยียนไม่ได้คิดมาก่อนว่าหวงฝูเทาเทียนจะย้อนคำพูดของเขาและเขาไม่รู้ว่าจะโต้กลับอย่างไร แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตะโกนใส่ผู้บัญชาการจินด้วยความโกรธ เจ้าจะรออะไรล่ะ? ลู่หลินกำลังจะตายนะ!
เมื่อผู้บัญชาการจินตื่นขึ้นจากความตกตะลึง เขาก็ไม่ได้สนใจหวงฝูเทาเทียนและมือของเขาสว่างขึ้นด้วยแสงสีทองขณะที่เขากำลังจะโจมตีไปยังแท่นประลองสูงที่ด้านล่าง แต่น่าเสียดายที่….การตอบสนองของเขาสายเกินไปแล้ว ในภาพเหนือแท่นประลองนั้น ดวงตาของลู่หลินหดตัวลงทันที ร่างของเขาสั่นเทาและหลังจากนั้นก็ล้มลงไปอย่างไร้ชีวิต
ฟรึ่บ!
ร่างของเจียงอี้บินมาราวกับมังกรที่ดุร้ายและแหวนแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์โบราณของเขาก็สว่างขึ้น เจียงอี้…เก็บหม้อเวหาสลาตันและศพของลู่หลินเอาไว้ในแหวน
บรึฟ!
เมื่แก่นแท้พลังของผู้บัญชาการจินไหลเข้าสู่แท่นประลองและเปิดข้อจำกัด ในภาพฉายนั้น เจียงอี้ถูกห่อหุ้มด้วยแสงสีขาวและหายลับไปจากเขตแดนสนามประลอง จากนั้นเขาก็ค่อยๆปรากฏตัวขึ้นบนแท่นประลอง
ลูกพี่ลูกน้อง?
นายน้อยหลิน? ลู่หยี่และองครักษ์ของลู่หลินต่างก็ร้องออกมาด้วยความตระหนก มีเพียงเจียงอี้เท่านั้นที่อยู่บนแท่นสูงนั้นขณะที่ลู่หลินไม่ถูกย้ายออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาถูกเก็บไว้ในแหวนแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์โบราณของเจียงอี้อย่างแท้จริง และผู้ที่มีชีวิตอยู่จะไม่สามารถถูกเก็บเอาไว้ในแหวนแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์โบราณได้ ซึ่งมันก็หมายความว่าลู่หลินตายแล้วจริงๆ!
ลู่หยี่นิ่งไปครู่หนึ่ง จากนั้นน้ำตาของนางก็ไหลรินลงมาราวกับสายฝนและนางก็ตะโกนใส่องครักษ์อย่างบ้าคลั่งด้วยน้ำเสียงที่ละเอียดอ่อน สังหารไอ้สวะนั่นซะและล้างแค้นให้ลูกพี่ลูกน้องของข้า!
