ทั้งสวนเงียบสนิท ชายชราเขาเป็นถึงผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนเทียนรวมไปถึงเป็นแขกผู้มีชื่อเสียงโด่งดัง ! แต่ผู้เชี่ยวชาญระดับแนวหน้ากลับตกตายลงไปราวกับเขาเป็นเพียงแค่มด !
ทุกคนมองด้วยสายตาและปากที่เบิกกว้าง ทันใดนั้นพวกเขาก็ตระหนักได้ว่าโลกแห่งการต่อสู้อันตรายแค่ไหน โลกภายนอกมันอันตรายกว่าที่พวกเขาเคยคิดเอาไว้ !
แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนเทียนยังถูกฆ่าด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว ไม่ต้องเอ่ยถึงคนส่วนใหญ่ที่เป็นเพียงระดับความมืดหรือระดับวิวัฒนาการเลย !
หวังฮงยังยืนอยู่ที่เดิมพร้อมกับความโกรธเต็มท้อง ตระกูลหยางเป็นแขกผู้มีเกียรติของตระกูลเขา แต่ผู้สืบทอดของพวกเขากลับถูกทำร้ายให้กลายเป็นคนพอการภายใต้จมูกเขา การกระทำเช่นนี้มันทำให้เขาไม่สามารถหลบหนีความรับผิดชอบไปได้ แต่ก่อนที่เขาจะรู้สึกตัวทัน ระดับเซียนเทียนของตระกูลหยางก็ตายไปเสียแล้ว !
ผู้คนยังคงยึดติดอยู่กับคำพูดของเป่ยเฟิง หลังจากนั้นไม่ช้าพวกเขาก็ได้สติกลับมา
‘คนพูดมันตายไปแล้ว แล้วจะพูดอะไรได้อีก !’
‘โหดเหี้ยม ! แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญยังตายโดยไม่เหลือแม้แต่ซากศพ !’
ทุกคนสบถความไร้ยางอายของเป่ยเฟิงในใจ
แต่พวกเขาทำได้แต่คิดแต่ไม่กล้าพูดออกไป หากพวกเขาทำให้เป่ยเฟิงโกรธอาจจะเป็นพวกเขาที่ถูกชี้เป็นรายต่อไป …
“เอ๊ะ ? พ่อ อยู่นี้ด้วยหรอ ? เขานั่นแหละที่หนูพูดถึง !”
หวังหยุนเดินออกมาทีหลังหวังฮงทำให้เธอไม่สามารถเห็นได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอเห็นพวกกลุ่มคนจำนวนมากยืนอยู่รอบ ๆ เท่านั้น หวังหยุนเกาหัวด้วยความมึนงง ทำไมคนพวกนี้ต้องมายืนล้อมด้วย
หวังหยุนวิ่งไปหาเป่ยเฟิงและแนะนำ “พี่ใหญ่เป่ยเฟิง นี้พ่อหนูเอง”
“อืม”
เป่ยเฟิงพยักหน้าและไม่ได้พูดอะไรอีก
“พ่อ นี้เป็นยาที่พี่ใหญ่เป่ยเฟิงให้มา เขาบอกว่าระดับวิวัฒนาการสามารถทำลายคอขวดไปยังระดับเซียนเทียนได้ 100 % !”
หวังหยุนหยิบกล่องและกระโดดไปข้าง ๆ หวังฮง
“ปั้ป !”
กล่องถูกเปิดทำให้เห็นเม็ดยาขนาดเท่าไข่นกพิราบ กลิ่นหอมของเม็ดยาลอยออกไปทุกทิศทาง
“นี้มันยาอะไรกัน ?”
“ยานี้สามารถช่วยให้ระดับวิวัฒนาการทำลายคอขวดไปยังเซียนเทียนได้จริงหรอ ?”
“เม็ดยามังกรเสือ ! มีแต่ภูเขามังกรเสือเท่านั้นที่ทำยานี้ได้ แต่ถึงจะทำให้พัฒนาไปยังระดับเซียนเทียนได้แต่พวกเขาก็ไม่สามารถพัฒนาไปข้างหน้าได้อีกต่อไป !”
“จี้ ถึงแกจะบอกว่ามันไม่ดีถ้าจะใช้ยานั่นแต่มันก็เพียงพอที่จะทำให้คนจำนวนมากต้องการด้วยเช่นกัน แกกล้าบอกไหมว่าแกสามารถทำลายคอขวดไปยังระดับเซียนเทียนได้สบาย ๆ ด้วยหลิงฉีของโลกที่อ่อนแอแบบนี้ ?”
ผู้คนกำลังคุยกันอย่างกระตือรือร้น พวกเขาจ้องมองยาที่อยู่ในมือหวังฮง
หากเป็นก่อนหน้านี้พวกเขาอาจจะสงสัยบางอย่างเกี่ยวกับเม็ดยา แต่ตอนนี้ไม่มีใครกล้าคิดอีกต่อไป มันเป็นเรื่องตลกอะไรกันที่ผู้เชี่ยวชาญที่ดูเหมือนคนอ่อนแอสามารถฆ่าผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนเทียนได้ด้วยการกระดิกนิ้วเพียงครั้งเดียว ! มันจะไปมีความเป็นไปได้ยังไงที่คน ๆ นั้นจะเอายาน่าสงสัยไปโชทุกคนเพื่อตบหน้าตัวเอง ?
กลุ่มผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนเทียนเดินมาสบาย ๆ พวกเขามองไปรอบ ๆ และถามขึ้น “ฮ่าฮ่า มีชีวิตชีวากันจริง ๆ ? ทุกคนกำลังมองอะไรกันอยู่ ? อ่อใช่ พี่ใหญ่หยางอยู่ไหน ? เขาน่าจะมาเป็นคนแรกใช่ไหม ? เขาไปไหนแล้ว ?”
ทุกคนขมวดคิ้วตอบสนองการมาถึงของกลุ่มบัดซบนี้ คนพวกนี้จะหยุดพูดไม่ได้หรือยังไงกัน ? พวกเขากำลังจะลากคนไม่เกี่ยวข้องลงไปตายด้วย !
ฟางเซียเดินออกมาและกล่าวขึ้น “ท่านลุง ท่านหยางรู้สึกว่าหลิงฉีที่นี่มันเบาบางเกินไป เขาเลยจากโลกใบนี้ไปเพื่อตามหามัน”
“พูดอะไรกัน ?”
ฟางคุนเจียนกำลังทำความเข้าใจที่เด็กหนุ่มพูด
“เขาตายแล้ว”
ฟางเซียยักไหล่และชี้ไปที่หลุมลึกใกล้ ๆ
“ฮ่าฮ่า ! มันคือเม็ดยามังกรเสือจริง ๆ !”
ดวงตาของหวังฮงสว่างจ้าพร้อมกับระเบิดเสียงหัวเราะออกมา เห็นได้ชัดว่ามันเป็นข่าวดีของตระกูลหวังอีกครั้ง !
ข่าวดีอย่างแรกคือลูกสาวของเขาได้แต่งงานกับชนเผ่าเฮลัน และอีกข่าวก็คือลูกสาวอีกคนของเขาได้เม็ดยามังกรเสือมาถึง 2 เม็ด ! ลูกสาวทั้ง 2 ช่างเป็นดาวแห่งความโชคดีของตระกูลหวังจริง ๆ !
“อะไรนะ ? เม็ดยามังกรเสือ ? ทำไมสมบัติระดับนั้นถึงมาปรากฏขึ้นที่นี่ ?”
ระดับเซียนเทียนหลายคนที่เพิ่งมาถึงพูดด้วยความตกใจ การกลั่นเม็ดยามังกรเสือนั้นยากมากแม้ว่าจะมีสูตรแพร่กระจายไปทั่วโลก ส่วนใหญ่แล้วมันจะถูกเก็บไว้ในตระกูลหรือถูกกินไปแล้ว
แม้ว่าเหล่าเซียนเทียนจะไม่ต้องพึ่งพายาเหล่านี้อีกต่อไปแต่พวกเขายังมีคนรุ่นหลังที่ต้องดูแลอยู่ ดังนั้นมันจึงไม่มีสมบัติอะไรมีค่าไปกว่าเม็ดยามังกรเสือ !
เป่ยเฟิงไม่ได้กังวลคนพวกนี้แม้แต่น้อย เขายังคงนั่งคุยกับหวังหยุนสบาย ๆ
แน่นอนว่าบุคลิกของเป่ยเฟิงคือเงียบขรึม เขาเป็นฝ่ายฟังหวังหยุนคุยอยู่ฝ่ายเดียว
“งั้นก็แปลว่า … พี่สาวของเธอกำลังจะแต่งงานใช่ไหม ? มันหมดเวลาแล้วว่างั้น ? ฉันจำได้ว่าฉันเคยเห็นเธอที่หมู่บ้านชิงหลิงมาก่อน งั้นแปลว่าตอนนั้นพวกเธอยังอายุไม่ถึง 20 งั้นหรอ ?”
เป่ยเฟิงยิ้มจาง ๆ ในขณะที่หวนคิดถึงอดีต
“แต่พี่ใหญ่ไม่อยากแต่งงานกับคนของชนเผ่าเฮลัน ! เพราะคนที่เธอต้องแต่งด้วยมีอายุเกือบเท่าพ่อของฉัน ! ถึงอย่างนั้นพวกผู้ใหญ่ในตระกูลก็ขายเธอไปเพื่อแลกกับทรัพยากร !”
หวังหยุนพูดทุกอย่างออกมา น้ำเสียงของเธอเศร้าและเสียใจ เธอไม่เข้าใจทำไมตระกูลถึงตัดสินใจเช่นนี้
“ฉันรู้แล้ว ฉันยังมีหนี้ค้างกับเธออีก 2 อย่าง ถ้าเธอยินดีสามารถแลกหนี้ 1 ครั้งเพื่อช่วยเรื่องพี่สาวเธอได้นะ” เป่ยเฟิงยิ้ม
“นี้ … ขอฉันคิดก่อน”
หวังหยุนลังเล หลังจากที่ได้อาศัยในตระกูลหวังมานานทำให้เธอเข้าใจเกี่ยวกับพลังของชนเผ่าเฮลันนี้ ต่อให้มีตระกูลหวังอีก 4-5 ตระกูลหวังก็ไม่สามารถต่อกรกับชนเผ่าเฮลันได้ ! เมื่อคิดถึงจุดนี้ทำให้เธอไม่กล้าขอร้องเป่ยเฟิง
“ก็ได้ งั้นบอกฉันละกันถ้าคิดได้แล้ว”
เป่ยเฟิงพยักหน้าเบา ๆ
หลังจากยืนยันว่าเป็นเม็ดยามังกรเสือจริง ๆ หวังฮงก็เชิญกลุ่มของเป่ยเฟิงเข้าไปด้านใน
หวังฮงรู้สึกขัดแย้งมากตอนนี้ เขาไม่รู้ว่าจะพูดกับตระกูลหยางยังไง ด้านหนึ่งคือพันธมิตรของตระกูล และอีกด้านคือผู้ที่มอบทรัพยากรล้ำค่าให้กับพวกเขา เม็ดยามังกรเสือ 2 เม็ดนั่นเท่ากับระดับเซียนเทียนถึง 2 คน !
สุดท้ายหวังฮงก็ตัดสินใจปล่อยเรื่องนี้ไป เขาค่อยคิดอีกทีหลังจากจบเรื่องในวันนี้ ไม่ว่ายังไงตระกูลหยางก็อยู่ค่อนข้างไกลจากตรงนี้ เมื่อถึงเวลานั่นค่อยว่ากันอีกที
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วและตอนนี้ก็ใกล้เที่ยงแล้ว วัตถุดิบราคาแพงและหายากจำนวนมากถูกพ่อครัวเปลี่ยนให้กลายเป็นเมนูชั้นยอดที่ส่งกลิ่นลอยไปทั่วคฤหาสน์
หวังหยุยเดินออกมาพร้อมกับชุดเดสสีฟ้าอ่อน ข้าง ๆ เธอเป็นชายที่มีความสูงกว่า 2 เมตร เขาสูงกว่าหวังหยุยมาก
ผู้ชายคนนี้มีผิวเหลืองทอง กล้ามเนื้อพองดูดีและยังมีรอยยิ้มกว้าง ๆ อยู่บนหน้า
หวังหยุยบังคับให้ตัวเองยิ้มออกมา แต่เมื่อมองดี ๆ จะสามารถเห็นน้ำตาในดวงตาเธอได้ ตอนนี้คือช่วงเวลาที่เธอควรจะได้ใช้ชีวิตแบบวัยรุ่น แต่ก่อนที่เธอจะได้สนุกกับชีวิตเธอกลับกลายมาเป็นภรรยาของใครบางคน ในอนาคตเธอทำได้เพียงทำให้สามีพอใจและเลี้ยงดูลูก ๆ อยู่ที่บ้าน นอกจากนี้เห็นได้ชัดว่าสามีของเธอเป็นคนป่าเถื่อนแค่ไหน ไม่ว่าใครก็สามารถบอกได้ว่าชีวิตต่อไปนี้ของเธอจะทรมานแค่ไหน
“พี่ใหญ่ …”
“น้องเล็ก ….”
ทั้ง 2 สาวกอดกันแน่นและร้องไห้ออกมา
หลังจากนั้นทั้ง 2 ก็แยกออกจากกันและหวังหยุยก็เดินตามชนเผ่าเฮลันกลับไปที่เทือกเขาเฮลัน
“เธอไม่อยากช่วยพี่สาวของเธอหรอ ? เธอไม่อยากให้พี่สาวของเธอมีความสุขงั้นหรอ ? เพียงแค่เธอแลกมันกับหนี้ 1 ครั้ง พี่สาวของเธอก็จะไม่ทรมานอีกต่อไป !”
เสียงของเป่ยเฟิงส่งตรงเข้าไปในหูของหวังหยุน
“ใคร ?”
หวังหยุนหัวไปรอบ ๆ ด้วยความตกใจ จากนั้นเธอก็เห็นเป่ยเฟิงพยักหน้าให้เธอจากระยะไกล จากนั้นเธอก็เริ่มรู้สึกเศร้าใจอีกครั้ง
