เป่ยเฟิงหัวเราะเบา ๆ ในขณะที่มองประตูเหล็กขนาดใหญ่ตรงหน้า ประตูเหล็กแค่นี้คิดว่าจะหยุดเขาได้งั้นหรอ ?
ประโยชน์ของมันคือมีไว้เพื่อซ่อนตัวเอง แต่เมื่อใดก็ตามที่มันถูกค้นพบนั่นหมายความว่าเป็นวันสิ้นโลกของคนที่อยู่ด้านหลัง !
เป่ยเฟิงเดินไปที่ประตูบานใหญ่และกางมือของเขา มือของเขามันเรียวสวยงามจนทำให้ผู้หญิงเห็นต้องอิจฉา เขาค่อย ๆ กดมือไปที่ประตูใหญ่
“มันพยายามจะทำอะไร ?”
มาโล้มองเป่ยเฟิงด้วยความสับสน ประตูมีส่วนผสมของอัลลอยด์อยู่ครึ่งหนึ่งทำให้มันหนาและแข็งมาก ต่อให้เป็นระเบิดก็ไม่สามารถทำอะไรได้หากแรงระเบิดไม่เพียงพอ !
“ปัง !”
เป่ยเฟิงหมุนเวียนเลือดและพลังฉีไปที่ฝ่ามือ จากนั้นฝ่ามือของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม ไอน้ำจำนวนมากค่อย ๆ ลอยออกมาจากฝ่ามือของเขา ทันใดนั้นรอยฝ่ามือขนาดใหญ่กว้างกว่า 1 เมตรก็ปะทะเข้ากับประตูขนาดใหญ่ !
“เอ๊ะ ? น่าสนใจจริง ๆ มันป้องกันฝ่ามือของฉันได้ด้วย ?”
ใบหน้าของเป่ยเฟิงเต็มไปด้วยความไม่พอใจ แม้ว่าประตูจะหนาและแข็งมากแต่มันไม่น่าจะป้องกันฝ่ามือของเขาได้
“อะไรกัน ? มันแข็งแกร่งขนาดไหนกัน ?”
มาโล้กลืนน้ำลายในขณะมองภาพตรงหน้า เขายังเป็นมนุษย์อยู่ใช่ไหม ? ประตูอัลลอยด์พิเศษบานนี้สามารถป้องกันได้แม้แต่ลูกปืนรถถัง ! แต่ด้วยฝ่ามือข้างเดียวของเป่ยเฟิงกลับทำให้มันยุบได้ !
“ราชาสิงโต ไปเตรียมตัวซะ”
มาโล้หยิบโทรศัพท์และรีบพูดทันที ช่วงเวลาที่เขาเห็นความแข็งแกร่งของเป่ยเฟิงเขาก็สลัดความคิดที่จะสู้แบบ 1-1 ไปทันที
มันไม่คุ้มค่า ต่อให้สถานที่แห่งนี้ถูกเจอแต่หากเขาเอาอุปกรณ์สำคัญติดตัวไปได้ก็ถือว่าไม่เป็นไร แต่หากเขาต่อสู้กับเป่ยเฟิงและจบลงด้วยคนของเขาต้องตายหลายคน มันถือว่าเป็นความสูญเสียมหาศาล !
สำหรับคนอื่น ๆ ในฐานแห่งนี้คงได้แต่นั่งรอความตาย ไม่ว่ายังไงตราบใดที่เขามีบันทึกการวิจัยอยู่เขาก็สามารถจ้างนักวิจัยกลุ่มอื่นได้
“บอส ให้ผมไปเถอะ ผมอยากจัดการมัน !” เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นด้วยความตื่นเต้น
“ไม่จำเป็น ตอนนี้พวกเราชนะแล้ว ไม่มีอะไรให้พวกเราเก็บเกี่ยวอีกแล้ว รีบไปเตรียมตัวซะ ข้าจะฝังคนพวกนี้ไปพร้อมกับเบลส” มาโล้กล่าวอย่างมั่นใจ ส่วนปลายสายยังคงเงียบและไม่ได้พูดอะไรต่อ เห็นได้ชัดว่าเขารู้ว่ามาโล้คิดจะทำอะไร
“เฟลอร์ ไม่ต้องไปแล้ว กลับมา”
มาโล้ยกโทรศัพท์อีกอันและบอกกับเฟลอร์
“ฮ่าฮ่า พวกแกหนีไม่รอดหรอก รอฉันก่อน เดียวฉันจะไปฆ่าแก !”
ไม่ใช่เสียงของเฟลอร์ที่ตอบกลับ แต่มันกลับเป็นเสียงภาษาจีนที่ดังออกมาแทน
“ปัก !”
มาโล้เงียบไปครึ่งวินาทีก่อนจะรีบทำลายเครื่องส่งสัญญาณในมือของเขาทันที เขามองประตูอัลลอยด์ขนาดใหญ่อีกครั้งก่อนจะเห็นว่ามีหลุมดำขนาดใหญ่อยู่ตรงกลาง
ร่างของเฟลอร์ถูกเปลี่ยนเป็นหมอกเลือดทันทีเมื่อเขาปะทะเข้ากับเป่ยเฟิง แม้ว่าเขาจะแช่แข็งเป่ยเฟิงด้วยอุณหภูมิต่ำกว่า 0 องศาแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้ !
พื้นที่รัศมี 100 เมตรรอบ ๆ เป่ยเฟิงถูกปกคลุมไปด้วยชั้นน้ำแข็งและก้อนน้ำแข็งหนา ๆ !
แม้แต่โครงเหล็กที่ใช้ทำทางเดินก็ยังแตกหักเพราะโดนน้ำแข็ง เห็นได้ชัดว่าพื้นที่แถบนี้ได้รับผลกระทบมากน้อยแค่ไหน !
เป่ยเฟิงไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม เขารู้สึกตื่นเต้นอย่างมากเมื่อได้กลิ่นเลือด ดวงตาของเขาตอนนี้ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างช้า ๆ
“ปัง !”
แรงระเบิดพุ่งออกมาจากปลายนิ้วของเป่ยเฟิง ความร้อนที่ระเบิดออกมาค่อย ๆ ส่งคลื่นความร้อนกระเพื่อมไปในอากาศ
ในไม่ช้าชั้นน้ำแข็งหนา ๆ รอบ ๆ ตัวเขาก็ละลายกลายเป็นไอน้ำในอากาศ
“แกร๊ก”
เพราะอุณหภูมิที่สลับกันอย่างฉับพลันทำให้โครงเหล็กไม่สามารถปรับตัวได้ทัน มันค่อย ๆ ปริแตกออกมา !
“ซี๊ ซี๊”
ประกายไฟกระจายออกไปทุกทิศทางทำให้ทางเดินมืด ๆ เต็มไปด้วยแสงไฟ
เป่ยเฟิงเดินนำเข้าไปในถ้ำ ทั้งภูเขาราวกับถูกขุดแม้จะไม่รู้ว่าขุดมันได้ยังไง แต่พื้นที่แถบนี้ไม่มีแม้แต่โคลนและก้อนหิน ดูเหมือนมันจะถูกนำออกไปทั้งหมด
“ราชาสิงโต เปลี่ยนแผน ข้าต้องการให้ทุกคนไปรวมตัวกันฆ่าไอ้ตัวบัดซบนั่น !”
ความโกรธของมาโล้พุ่งทะยาน มนุษย์ยุคใหม่ที่เขาหล่อเลี้ยงขึ้นมาด้วยความพยายามกลับถูกฆ่าด้วยมือของเป่ยเฟิง !
“วะฮ่าฮ่า บอส นี่สิถึงจะเป็นการตัดสินใจที่ฉลาด !”
ราชาสิงโตหัวเราะด้วยความยินดี น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
เป่ยเฟิงมองคนที่ถูกแช่ตัวในของเหลวแปลก ๆ ที่อยู่ในถังโปร่งใสขนาดใหญ่ “ไป ไปทำตามใจตัวเอง อย่าให้ตัวอย่างการทดลองมีชีวิตรอดได้แม้แต่คนเดียว”
“รับทราบ !”
ลึกลับที่ 1 และคนที่เหลือพยักหน้า จากนั้นพวกเขาก็ค่อย ๆ กลายเป็นภาพเบลอก่อนจะค่อย ๆ หายไป
เสียงปืนดังไปในอากาศและตามมาด้วยเสียงระเบิด
ลึกลับที่ 1 และคนอื่น ๆ เริ่มเก็บกวาดอีกฝ่ายแล้ว เป่ยเฟิงไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับพวกเขา หากพวกเขาตายเพราะโดนฝ่ายตรงข้ามฆ่า พวกเขาคงได้แต่ตำหนิตัวเองที่อ่อนแอเกินไป
“ฮี่ฮี่ ฉันรอแกมาตลอดเลยรู้ไหม”
ชายผมทองยืนข้างหน้าเป่ยเฟิงและยิ้มอย่างชั่วร้าย แรงกดดันที่ป่าเถื่อนและโหดเหี้ยมลอยอยู่รอบ ๆ ตัวเขาทำให้เขาดูเหมือนสิงโตที่ดุร้าย
เป่ยเฟิงมองชายผมทองและกล่าวขึ้น “ไป๋เซียง ฉันจะปล่อยคนนี้ให้นายจัดการ”
คน ๆ นี้อ่อนแอเกินไปและเขาก็ขึ้เกียจที่จะใช้ความพยายามของเขา เขาเดินไปด้านหน้าโดยไม่สนใจอีกฝ่ายแม้แต่น้อย
“บัดซบ แกกล้ามองข้ามฉัน ฉันจะฆ่าแกและสับเนื้อแกจากนั้นก็ค่อย ๆ เลาะเนื้อออกมาจากกระดูกช้า ๆ” ราชาสิงโตคำรามด้วยความโกรธ การที่อีกฝ่ายมองข้ามเขาในตอนที่เขาปรากฏตัวมันทำให้เขาอารมณ์เสียอย่างมาก เขากระโจนไปข้างหน้าเป่ยเฟิงก่อนที่จะเปลี่ยนมือให้กลายเป็นอุ้งเท้าที่เต็มไปด้วยขนสีทองพร้อมกับกรงเล็บที่แหลมคม
“คู่ต่อสู้ของแกคือฉัน !”
ไป๋เซียงปรากฏตรงหน้าราชาสิงโต เขาต่อยออกไปปะทะกับกรงเล็บ จากนั้นราชาสิงโตก็ถูกกระเด็นลอยออกไปไกล !
“น่าสนใจ ! ฮ่าฮ่า อีกรอบ !”
ไป๋เซียงหัวเราะเมื่อมองรอยขีดข่วนบนมือของเขาก่อนจะกระโดดเข้าหาราชาสิงโตอีกครั้ง
เป่ยเฟิงเดินไปที่ประตูสูงใหญ่ แต่ทันใดนั้นประตูก็ค่อย ๆ เปิดออก เป่ยเฟิงไม่กลัวแม้แต่น้อย เขาค่อย ๆ เดินเข้าไปข้างในอย่างช้า ๆ
“แกคือมาโล้ ?”
เป่ยเฟิงมองชายชราร่างสูงและผอมตรงหน้า ชายคนนี้ไม่ได้ปล่อยแรงกดดันออกมาเลย มันราวกับเขาเป็นเพียงคนธรรมดา
แต่ข้อความจากกรมผู้ฝึกตนของทหารได้บอกว่าชายคนนี้เป็นตัวอันตรายมาก ไม่มีใครทราบว่าเขามีความสามารถอะไร บางทีอาจมีไม่กี่คนที่ได้เห็นความสามารถของเขาแต่พวกเขาก็ตายไปก่อน ว่ากันว่าอีกฝ่ายมีพลังที่สามารถฆ่าผู้เชี่ยวชาญระดับครึ่งก้าวสวรรค์ได้
“สมควรตายจริง ๆ แกบังอาจฆ่าเบลสและเฟลอร์ !”
มาโล้พูดภาษาจีนออกมาและคล่องแคล่วมาก เห็นได้ชัดว่ามันไม่น่าจะเข้ากับรูปร่างของเขาแต่ใครจะไปคิดกันว่าเขาจะเกิดและโตในประเทศจีน !
“มีหลายคนพูดแบบนี้กับฉัน แต่พวกมันตายไปหมดแล้ว และแกก็ไม่มีข้อยกเว้นเช่นกัน มาเถอะ ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่าแกจะแข็งแกร่งแค่ไหน !”
รอยสักสีดำปรากฏบนหน้าเป่ยเฟิง มันค่อย ๆ กระพริบแสงสีดำออกมา
“จัดให้ !”
“โฮก !”
คำพูดแรกของมาโล้ยังคงนุ่มนวล แต่คำพูดที่ 2 มันกลับเป็นเสียงคำรามดังก้อง จากนั้นตามมาด้วยเสียงระเบิดและเสียงสั่นของอากาศราวกับทั้งฐานทัพกำลังสั่นเพราะเสียงของเขา !
“อ๊าก !”
คนธรรมดาที่อยู่ใกล้ ๆ กรีดร้องโหยหวนเพราะสมองของพวกเขาไม่สามารถรับได้ ทันใดนั้นสมองของพวกเขาก็ระเบิดกลายเป็นโจ๊กจากนั้นก็มีเลือดค่อย ๆ ไหลออกมาจากจมูก หูและปากของพวกเขา
รอยแยกค่อย ๆ ปรากฏบนร่างของมาโล้ จากนั้นอุณหภูมิรอบ ๆ ก็ค่อย ๆ สูงขึ้นอย่างรวดเร็ว
ร่างของมาโล้พองขึ้นอย่างรวดเร็ว ในไม่ช้าพื้นห้องก็ค่อย ๆ ละลายพร้อมกับตัวเขาที่ค่อย ๆ หายไป !
“แกร๊ก !”
มาโล้ค่อย ๆ โผล่ออกมาอีกครั้ง รอยแตกบนร่างของเขาค่อย ๆ ขยายตัวละกว้างขึ้นเรื่อย ๆ สามารถมองเห็นสีแดงที่อยู่ในรอยแตกได้ !
“ปุ้ป ปุ้ป ! ปุ้ป ปุ้ป !”
โครงเหล็กในห้องค่อย ๆ ถูกละลายเพราะอุณหภูมิที่สูงเกินไป ในไม่ช้ามันก็ค่อย ๆ กลายเป็นเหล็กเหลวแล้วหยดลงไปบนพื้น
ในที่สุดการเปลี่ยนแปลงของมาโล้ก็จบลง ร่างของเขาในตอนนี้สูงกว่า 15 เมตร ชั้นหินหนา ๆ ครอบคลุมปกป้องร่างของเขา เขาในตอนนี้ดูราวกับยักษ์มลาวาขนาดใหญ่ !
