เสียงคำรามดังมาก แม้แต่ทหารที่อยู่ด้านนอกก็เต็มไปด้วยความกระวนกระวาย กลุ่มทหารที่อยู่ใกล้ ๆ คฤหาสน์รีบขับไล่ผู้คนใกล้ ๆ ไปให้พ้นพื้นที่แห่งนี้ทันที
“เกิดอะไรขึ้น ?”
เจี้ยงเทาเหงื่อเต็มหลังคอ สิ่งที่เกิดขึ้นในคฤหาสน์มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ ที่จะรับมือได้ง่าย ๆ
“หะ – หัวหน้า … !” เจิ้งหลี่ ชี้มือไปที่สัตว์ขนาดใหญ่ในคฤหาสน์
“มันคือตัวอะไรกัน ? รีบแจ้งสัญญาณฉุกเฉินไปรอบ ๆ พื้นที่ทั้งหมด รีบขอกำลังเสริมด้วย !”
ใบหน้าของเจี้ยงเทาซีดจาง เขาออกคำสั่งโดยไม่ลังเล
ร่างของเป่ยเฟิงปรากฏขึ้น เขามองเคอร์เบอรอสที่กำลังข้ามขีดจำกัดไประดับสวรรค์
“มันคือสัตว์อสูรที่ทรงพลังมาก ดูเหมือนมันจะทำลายคอขวดไปยังระดับสวรรค์ !”
“ไม่สำคัญ ถึงเจ้าจะเห็นมันกำลังข้ามขีดจำกัดอยู่ตรงหน้าแต่ใช่ว่าเจ้าจะทำอะไรได้ เจ้าดู 2 คนที่อยู่ข้าง ๆ นั่นสิ !”
กลุ่มผู้เชี่ยวชาญระดับสวรรค์ค่อย ๆ ปรากฏตัวที่สวน ภาพเบื้องหน้าทำให้พวกเขาตกใจมาก
เมื่อได้ยินคำพูดของคนด้านหลัง ทุกคนก็หันไปมองลึกลับที่ 1 และไป๋เซียงจากนั้นพวกเขาก็ตกใจมากยิ่งขึ้น !
“เป็นไปได้ยังไงกัน ? ผู้หญิงคนนั้นมีพลังระดับสวรรค์ด้วยงั้นรึนี่ ! และผู้ชายคนนั้นอีก ถึงเขาจะไม่ใช่ระดับสวรรค์แต่ความรู้สึกที่ข้าสัมผัสได้มันบอกได้เลยว่าเขาอันตรายมาก !”
กลุ่มผู้เชี่ยวชาญระดับสวรรค์ไม่สามารถพูดได้เต็มประโยคว่า กลุ่มของเป่ยเฟิงเพียงกลุ่มเดียวก็มีผู้เชี่ยวชาญระดับสวรรค์ถึง 4 คนแล้ว ! นี่มันน่ากลัวมาก !
สายตาแปลก ๆ ทุกคู่จับจ้องไปที่สัตว์อสูรขนาดใหญ่ตรงหน้า มันเป็นรื่องยากมากในยุคปัจจุบันสำหรับมนุษย์ที่จะทำลายคอขวดไปยังระดับสวรรค์ แต่ตอนนี้สัตว์อสูรตัวนี้กำลังจะพัฒนาไปยังระดับสวรรค์แล้ว !
สำหรับผู้ฝึกตน สัตว์อสูรเป็นเสมือนสมบัติล้ำค่าที่เดินได้ ทุกส่วนในร่างกายของมันไม่ว่าจะเป็นเลือด เนื้อหรือแกนภายในล้วนเต็มไปด้วยพลังงานมหาศาล !
แต่เมื่อมองไปยังกลุ่มของเป่ยเฟิงทั้ง 3 คนที่ปกป้องอยู่ข้าง ๆ หัวใจที่เต็มไปด้วยความโลภของทุกคนก็หายไปทันที
หากเคอร์เบอรอสถูกรบกวนในขณะที่กำลังข้ามขีดจำกัด นั่นจะเป็นการทำให้ผู้เชี่ยวชาญระดับสวรรค์ถึง 3 คนโกรธแน่นอน และก็ไม่ใช่สิ่งที่ประเทศใด ๆ จะกระตุ้นมันขึ้นมาได้
“บรู้วววว !”
กล้ามเนื้อทุกส่วนของเคอร์เบอรอสพองขึ้นและดูราวกับมีไส้เดือนขนาดใหญ่จำนวนมากกำลังชอนไช้อยู่ใต้ผิวหนังของมัน !
เมฆสีดำขนาดใหญ่ปรากฏเหนือหัวเคอร์เบอรอส พื้นที่รอบ ๆ 1 ลี้ถูกปกคลุมด้วยเมฆสีดำ !
“บูม !”
แรงกดดันมหาศาลพุ่งลงมายังพื้นที่รอบ ๆ จากนั้นมันก็ถูกเป่ยเฟิงสลายหายไปในอากาศ จากนั้นเสียงฟ้าร้องก็พุ่งลงมาจากฟากฟ้า
สายฟ้าหลายสายที่มีขนาดเท่าต้นขาผู้ใหญ่กระพริบไปมาราวกับกำลังว่ายน้ำอยู่ในเมฆ อากาศรอบ ๆ ถูกทำให้หนักขึ้นเรื่อย ๆ ทุกคนที่อยู่ในพื้นที่รู้สึกราวกับมีบางอย่างจำกัดการเคลื่อนไหวของพวกเขาเอาไว้ !
ผู้เชี่ยวชาญระดับสวรรค์ที่มีอายุมากกว่าหลายร้อยปีรู้ได้ทันทีว่ามันคืออะไร มันคือทัณฑ์สายฟ้าที่มีเฉพาะผู้ที่มีพลังระดับสวรรค์อันเก่าแก่เท่านั้น
ผู้เชี่ยวชาญระดับสวรรค์คนหนึ่งร้องตะโกนด้วยความตกใจ “เป็นไปได้ยังไงกัน การฝึกฝนพลังของสัตว์อสูรตัวนี้มันขัดต่อสวรรค์ถึงขนาดที่ทำให้ทัณฑ์สวรรค์ปรากฏเลยงั้นรึ แต่มันจะเกิดอะไรขึ้นกันหากสัตว์อสูรตัวนี้เอาชนะทัณฑ์สวรรค์ได้ ไม่แน่มันอาจจะแข็งแกร่งมากขึ้นกว่าระดับสวรรค์ปกติใช่หรือไม่ ?”
ผู้นำ 12 ปีศาจคุนหลุนเงียบชั่วครู่ก่อนจะกล่าวขึ้น “ไม่คิดเลยว่าจะได้เห็นมันอีกครั้ง สัตว์อสูรตัวนี้ต้องมีสายเลือดที่หายากมาก นอกจากนี้น่าจะมีการฝึกฝนของตัวเองที่น่าตกใจซ่อนอยู่ รวมไปถึงมันน่าจะมีหลายชีวิตด้วยเช่นกัน ! เพียงแค่ 1 ใน 3 มันก็เพียงพอที่จะดึงดูดทัณฑ์สวรรค์แล้ว !”
“บูม !”
แรงกดดันของเคอร์เบอรอสราวกับใกล้ถึงขีดจำกัด กระดูกและเส้นเอ็นทั้งหมดบนร่างของมันสั่นไปมา พลังงานฉีและเลือดของมันพุ่งออกมาก่อนจะกระจายไปทั่วท้องฟ้า !
ไม่ไกลจากคฤหาสน์เป็นย่านธุรกิจที่คึกคักและเต็มไปด้วยอาคารสูง มีคนจำนวนมากได้ยินเสียงคำรามแต่ไม่มีใครซักคนที่ตกใจกลัว
คนที่อาศัยในยุคใหม่ที่เต็มไปด้วยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีไม่เชื่อในสิ่งที่ไม่สามารถพิสูจน์ได้จำพวกปีศาจและภูติผี สิ่งเดียวที่พวกเขาเห็นคือเมฆสีดำครอบคลุมไปทั่ว ๆ เมือง เมฆสีดำมันอยู่ในระดับที่ต่ำมากไม่เหมือนเมฆปกติ ทำให้พวกเขาเห็นว่ามันแปลก ๆ
นอกทางเข้าโรงพยาบาล มีชายชราคนหนึ่งที่หนวดยาวเหมือนขนมปังขาวและสีผมที่ห้อยยาวไปด้านหลัง เขาสวมชุดคลุมยาวและมองไปยังเมฆสีดำ เสียงของเขาดังขึ้น “สหายเต๋าที่กำลังตัดผ่านระดับ ได้โปรดแสดงตัวตนด้วยเถิด !”
ชายชราคนนี้ดูราวกับผ่านโลกมานานหลายปี แต่เสียงของเขาไม่นุ่มนวลแม้แต่น้อย มันราวกับเสียงฟ้าร้องที่ดังไปทั่วทุกทิศทาง
“บัดซบ ไอ้แก่นั่นอีกแล้ว !”
“เป็นไปไม่ได้ คนแก่ ๆ แบบนั้นจะทำแบบนี้ได้ยังไง !”
“เพ้ย อย่าบอกฉันนะว่ามีคนบุกมาที่นี่ ?”
มีคนจำนวนมากวิ่งมาที่ทางเข้าโรงพยาบาล มีหลายคนที่ตกใจเสียงเหมือนสิงโตของชายชรา เมื่อพวกเขาออกมาพวกเขาก็หันไปมองทิศที่ชายชรามองไป พวกเขามองเห็นเมฆสีดำที่หมุนวนไปมาพร้อมกับมีสายฟ้ากระพริบว่ายอยู่ในเมฆ และนั่นทำให้พวกเขารู้ทันทีว่าชายชราหมายถึงอะไร
“เฒ่าหลี่ ! จะวิ่งออกมาทำไม ! การผ่าตัดใกล้จะเริ่มแล้ว พวกเรามองหาคุณตั้งนานแต่ไม่คิดเลยว่าคุณจะมาที่นี่ เร็วรีบพาเขากลับไปเดี๋ยวเขาคิดที่จะกลับไปฝึกตนอีกครั้งหรอก !”
ชายหนุ่มอายุ 25-26 ปีสวมชุดคลุมสีขาววิ่งออกมาพร้อมกับพยาบาล 2 คนข้าง ๆ เขา
“ปล่อยข้าไป ! ข้าไม่ได้ป่วย ! พวกแกต่างหากที่กำลังทำร้ายข้า ! ข้าคือผู้ฝึกตนระดับสวรรค์ทองคำ พวกแกได้ยินไหม ? พวกแกลืมไปเลยเรื่องที่จะทำลายแกนทองคำของข้า !”
เฒ่าหลี่เริ่มต่อสู้ดิ้นรน สุดท้ายเขาก็ถูกพยาบาล 2 คนดึงเข้าไปในโรงพยาบาล
“คุณปู่ คุณบอกว่าคุณเป็นผู้ฝึกตนระดับสวรรค์ทองคำ ถ้างั้นคนที่มาเมื่อเช้าก็เป็นผู้ฝึกตนด้วยสิ !”
“ใช่แล้วสาวน้อย ผู้หญิงที่มาเมื่อเช้าเธออายุ 28 นอกจากนี้เธอยังมีพลังระดับหยินหยางอีกด้วย พวกเจ้าคงไม่คิดทำลายแกนทองคำของข้าแล้วสินะ ?”
“ฮี่ฮี่ คงไม่ใช่ว่ามีคนใดคนหนึ่งในโรงพยาบาลแห่งนี้เป็นอัจฉริยะที่ได้รับเลือกจากสวรรค์ด้วยหรอกหรอแบบนี้ ? บางทีทุกคนอาจมีพลังระดับก่อเกิดเลยก็ได้มั่ง !”
พยาบาลสาว 2 คนพูดกันไปมาพร้อมกับพาชายชราที่เต็มไปด้วยความสับสนเข้าไป
“หมอ ตาเฒ่าคนนั้นเขาเป็นอะไรงั้นหรอ ?” มีคนอยากรู้อยากเห็น
“ตาเฒ่าหลี่ ? เขาป่วยทางจิตและเป็นไตวายขั้นรุนแรง ชีวิตของเขาเหลือเพียง 2 ปีเท่านั้น”
หมอหนุ่มส่ายหัวและเดินจากไป
“อุก ! ฮ่าฮ่าฮ่า”
คนส่วนใหญ่หัวเราะออกมา มีไม่กี่คนเท่านั้นที่อยากรู้ความจริงว่าสายฟ้าแปลก ๆ คืออะไร แต่ไม่มีใครซักคนที่รู้ว่ามันคืออะไรแม้แต่เจี้ยงเทาเองก็ตาม
“บูม !”
ในเวลาเดียวกัน นอกคฤหาสน์ตรงพื้นที่ขนาดตอนนี้ล้วนว่างเปล่าโดยมีเคอร์เบอรอสอยู่ตรงกลาง ทุกคนถูกทำให้ถอยห่างไกลออกไป ส่วนกลุ่มของเป่ยเฟิงยังคงทำหน้าที่ปกป้องอยู่ข้าง ๆ ในขณะเดียวกันสายฟ้าก็พุ่งผ่านเมฆและผ่าลงมาอีกครั้ง !
“อุก !”
“อัก !”
เพียงแค่เสียงก็ทำให้คนที่มีพลังระดับความมืดถอยไปหลายก้าวพร้อมกับกระอักเลือดออกมา
“จี้ จี้ !”
สายฟ้าเล็ก ๆ จำนวนนับไม่ถ้วนล้อมรอบกระจายพื้นที่โดยไม่สนใจสิ่งใด
“บรู้ววว !”
เคอร์เบอรอสไม่ยินยอม มันพยายามต่อต้านสายฟ้าสุดกำลัง ขนของมันแข็งเหมือนเหล็กแต่เมื่อสายฟ้าพุ่งเข้ามาก็ทำให้ขนของมันระเบิดกลายเป็นฝุ่นผง ฟ้าผ่าพุ่งเข้าไปในร่างเคอร์เบอรอสก่อนจะหายเข้าไป !
รอบตัวเคอร์เบอรอสเต็มไปด้วยสายฟ้าจำนวนมากที่กระพริบไปมาก่อนจะค่อย ๆ หายไป
ส่วนเจี้ยงเทาและคนที่เหลือเพิ่งเดินเข้ามาในคฤหาสน์ ทันทีที่เห็นฉากตรงหน้าเขาก็เต็มไปด้วยความตกใจ !
มีบางคนที่ใช้มือถูดวงตาไปมาราวกับตัวเองกำลังเห็นภาพหลอน
