ไม่ไกลจากเมืองมากนัก มีกลุ่มผู้ฝึกตนกลุ่มหนึ่งกำลังมุ่งหน้าไปที่เมือง พวกเขาขี่กระบี่บินพร้อมกับคลื่นระลอกหลิงฉีที่ลอยอยู่ด้านหลัง
ในหมู่พวกเขามีเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนอยู่บนกระบี่บินที่ยาว 3-4 จาง กระบี่มีสีเงินและปลดปล่อยแรงกดดันที่น่าหวาดกลัวออกมา
“ศิษย์พี่ ภารกิจครั้งนี้ถูกผู้อาวุโสกำชับมาไว้ต้องทำให้สำเร็จ ไม่อย่างนั้นท่านจะต้องอยู่แต่ในนิกายและไม่สามารถออกมาได้เป็นเวลา 100 ปี !” เด็กสาวที่คล้ายภูติกล่าวด้วยเสียงกัวล
“รู้แล้ว รู้แล้ว ข้ารู้แล้ว อย่าจริงจังไปน่า จุดมุ่งหมายของการฝึกตนไม่ใช่เพราะให้มีชีวิตยืนยาวหรือยังไง ? ทำไมต้องใช้พลังที่ฝึกฝนมาไปฆ่าคนตลอดทั้งวันด้วย ทำไมพวกเราต้องเอาชีวิตไปเสี่ยงด้วย ?”
เด็กหนุ่มพูดด้วยเสียงโหยหวนราวกับเขานอนหลับไม่เพียงพอ
ไม่ใช่ทุกนิกายที่ต้องการขโมยผลท้อหน้ามนุษย์ ส่วนใหญ่แล้วมีนิกายจำนวนมากได้รับคำสั่งมาว่าให้ทำลายต้นไม้ปีศาจนั่นซะ !
เหล่าศิษย์จากนิกายสวรรค์สังหารสับสนมึนงงจนเกือบจะล่วงลงจากกระบี่ ศิษย์พี่ใหญ่ของพวกเขากลับกล่าวว่าการต่อสู้และการสังหารเป็นเรื่องไร้สาระ !
โชคดีที่พวกเขาคุ้นเคยกับพฤติกรรมของศิษย์พี่คนนี้ แต่ถึงอย่างนั้นเมื่อได้ยินคำพูดจากเขาก็อดไม่ได้ที่คนอื่น ๆ จะรู้สึกแปลก ๆ
นิกายสวรรค์สังหารตั้งอยู่บนทวีปขนาดใหญ่ที่มีชื่อว่าหมอกสวรรค์ หลิงฉีของที่นั่นมันมากกว่าพื้นที่อื่น ๆ หลายสิบหลายร้อยเท่า !
นิกายสวรรค์สังหารถูกจัดให้ติด 1 ใน 100 นิกายชั้นยอดของหมอกสวรรค์ ! มีเพียงนิกายที่แข็งแกร่งเท่านั้นที่จะยืนอยู่จุดเดียวกับนิกายสวรรค์สังหารได้
ในหมู่พวกเขา ฮันซงเกิดมาพร้อมกับกายาดาบอสุรา เมื่อหัวหน้านิกายสวรรค์สังหารนำตัวฮันซงมาที่นิกาย มันทำให้ทั้งนิกายต้องสั่นสะเทือนเพราะพรสวรรค์ของเขา !
กายาดาบอสุราเป็นร่างกายที่พิเศษอย่างมาก หากได้ต่อสู้และอาบเลือดมากเท่าไหร่ ความแข็งแกร่งของผู้ครอบครองก็มากขึ้นตามไปด้วย ! เนื่องจากเป็นกายาที่หายากทำให้ฮันซงเปรียบเสมือนสมบัติของนิกาย และเขายังเป็นผู้ที่แบกความหวังไว้ว่าจะทำให้นิกายยิ่งใหญ่มากขึ้นไปอีกในอนาคต !
แต่เมื่อฮันซงได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ นิกายก็สลดใจมากราวกับพวกเขากลืนกินแมลงวันเข้าไป
แม้ว่าเขาจะอาศัยอยู่ในนิกายและถูกส่งออกไปต่อสู้บ่อย ๆ แต่ฮันซงก็เติบโตขึ้นมาโดยไม่ชอบการต่อสู้ เขาอาศัยเพียงร่างกายพิเศษของเขาเพียงอย่างเดียวก็ทำให้เขาพัฒนาได้ไวมาก
แม้ว่ามันจะเป็นข้อเสียของเขา แต่เขาถูกผู้อาวุโสจำนวนมากคาดหวังเอาไว้ว่าเขาต้องฆ่าและต่อสู้สม่ำเสมอ เขาได้ถูกคาดการณ์ว่าหากเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับหยินหยางขั้นสูงสุดได้เมื่อไหร่ ความแข็งแกร่งของเขาจะเทียบเท่ากับผู้เชี่ยวชาญระดับหลุดพ้น !
เพราะเหตุนี้ อาจารย์ที่ทำหน้าที่ฝึกสอนฮันซงจึงมีเพียงผู้อาวุโสระดับสูงสุด
“หลิงฉีของสวรรค์และโลกของที่นี่อ่อนแอกว่าที่นิกายสวรรค์สังหารของเรามาก เพียงแค่ผู้เชี่ยวชาญระดับหยินหยางขั้นต้นก็น่าจะทำภารกิจนี้ได้แล้ว ทำไมพวกเขาต้องส่งข้ามาด้วย คงไม่ใช่ว่าจะเป็นการเปิดตัวข้าหรอกนะ ?”
แม้ว่าฮันซงจะไม่เต็มใจ แต่เขาก็ต้องยอมรับภารกิจของนิกายโดยไม่มีทางเลือก
ในขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกัน ในไม่ช้าเมืองขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยควันก็ปรากฏตรงหน้า
พวกเขารู้สึกได้ถึงอันตรายที่ลอยอยู่ในเมือง จากมุมมองของพวกเขา พวกเขาสามารถมองเห็นท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยเมฆสีดำจำนวนมาก
หากคนธรรมดามาเห็นฉากนี้พวกเขาจะต้องบ้าภายในทันที หากเลวร้ายกว่านั้นคือร่างกายและจิตวิญญาณของพวกเขาจะถูกทำลายลงในทันที !
“ทั้งเมืองถูกทำลายไปแล้ว ?”
หน้าของฮันซงมืดลง เมืองทั้งหมดที่เต็มไปด้วยผู้คนหลายล้านคนกลับถูกฆ่าไปแล้ว !
มองไปที่ต้นท้อหน้ามนุษย์ที่สูงตะหง่า ฮันซงเต็มไปด้วยความโกรธ
เขาระเบิดพลังฉีสีแดงเลือดออกมา จากนั้นก็ทะยานไปบนฟ้า
“แข็งแกร่งมาก !”
“นี่คือพลังที่แท้จริงของศิษย์พี่ใหญ่ฮันซง ?”
“อย่าดูถูกคนแค่ภายนอก ! แม้ว่าปกติศิษย์พี่ใหญ่ฮันซงจะดูอ่อนโยน แต่ใครจะไปรู้กันว่าเขาจะแข็งแกร่งขนาดนี้ !”
ใบหน้าของพวกเขา ไม่มีซักคนที่ดูถูกแม้แต่น้อย
“ข้าอยากจะรู้จริง ๆ ว่าต้นไม้ปีศาจอย่างแกจะหยุดข้าได้หรือไม่ !”
เสียงคำรามเต็มไปด้วยความโกรธพร้อมกับพลังฉีสีแดงเลือดปกคลุมกระบี่ของฮันซง !
เมื่อฮันซงปรากฏตัวในเมือง มันราวกับเขาเป็นจอมปีศาจที่ร่างกายเปล่งประกายด้วยเปลวไฟสีแดงออกมา
“บิดาเป็นถึงผู้เชี่ยวชาญระดับครึ่งก้าวหยินหยาง เป็นผู้เชี่ยวชาญชั้นยอดที่มีพลังเทียบเท่าผู้เชี่ยวชาญระดับหยินหยางขั้นต้น แค่ผู้เชี่ยวชาญระดับหยินหยางธรรมดา ๆ ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของบิดา ข้าอยากจะเห็นจริง ๆ ว่าใครกันที่เป็นคนกล้าใช้คนทั้งเมืองเพียงเพื่อเลี้ยงต้นไม้ปีศาจนี้ !”
ฮันซงมุ่งหน้าแซงคนอื่น ๆ คนของนิกายสวรรค์สังหารคนอื่น ๆ แล้วระเบิดจิตสังหารที่น่าตกใจออกมา
“ใครกันที่เป็นคนใช้คนทั้งเมืองเพียงเพื่อเลี้ยงต้นไม้ปีศาจนี้ ?”
ความเร็วของฮันซงระเบิดขึ้นอีกครั้ง พื้นที่ตรงหน้าเขาถูกแยกออกจากกันจนเผยให้เห็นพื้นที่สีดำ ฮันซงก้าวเข้าไปในมิติแห่งนั้นและวินาทีต่อมา พื้นที่ตรงหน้าของต้นท้อหน้ามนุษย์ก็มีคลื่นกระเพื่อมก่อนที่ร่างฮันซงจะปรากฏตัวพร้อมกับเสียงของเขาที่ดังออกมา
“1 2 5 … 50 ผู้เชี่ยวชาญระดับหยินหยางขั้นต้น 50 คน ?”
เมื่อเห็นผู้ฝึกตนกลุ่มใหญ่ตรงหน้าที่แผ่แรงกดดันที่น่ากลัวออกมา ใบหน้าของฮันซงก็เต็มไปด้วยความสับสน เขาคาดคิดเอาไว้ว่าคู่ต่อสู้ครั้งนี้มีพลังสูงสุดเพียงผู้เชี่ยวชาญระดับหยินหยางขั้นต้นระดับสูงสุด แต่ใครจะไปคิดกันว่าจะมีมากขนาดนี้ !
“อ่า …. เอ๊ะ ข้าแค่ผ่านทางมาหน่ะ อย่าสนใจข้า เชิญพวกเจ้าต่อเลย …” ฮันซงพึมพำเบา ๆ พร้อมกับจ้องมองไปยังผู้เชี่ยวชาญระดับหยินหยางที่กำลังมองเขาด้วยสายตาสีแดง เขารีบกล่าวเสียงเบาจากนั้นก็หายตัวไป
ผู้เชี่ยวชาญระดับหยินหยางทุกคนเต็มไปด้วยดวงตาสีแดง มีใครคนหนึ่งพูดขึ้น “ฮี่ฮี่ เลือดและเนื้อ ! หากพวกเราจับแกได้มากขึ้น พวกเราก็จะได้รับลูกท้อหน้ามนุษย์มากขึ้น !”
“จับมัน !”
ผู้เชี่ยวชาญระดับหยินหยางทั้งหมดเคลื่อนไหวพร้อมกันทันที กว่าครึ่งฉีกมิติและก้าวไปปรากฏตรงหน้าฮันซง อีกครึ่งพุ่งเข้าไปหาเขาเร็วมาก !
แรงกดดันที่ถูกสร้างขึ้นโดยผู้เชี่ยวชาญระดับหยินหยางหลายสิบคนมันน่ากลัวมาก มันเปลี่ยนพื้นที่ทั้งหมดให้เป็นสีดำ เมฆสีดำที่อยู่บนฟ้าหมุนเป็นเกลียวราวกับต้องการพุ่งทะลุชั้นฟ้า
ฮันซงมองศิษย์น้องของเขาที่กำลังวิ่งมา เขารีบตะโกนทันที “หนีไป เร็วเข้า !”
“แกควรคิดถึงตัวเองก่อน ข้าอยากรู้จริง ๆ ว่าผลที่เกิดจากปุ๋ยชั้นยอดนี้จะเป็นยังไง ? ฮี่ฮี่ มาลองกันเถอะ !”
ผู้เชี่ยวชาญระดับหยินหยางกว่า 20 คนล้อมรอบฮันซงและปิดทางหนีของเขาเอาไว้
การต่อสู้ที่รุนแรงเกิดขึ้นทันที ในฐานะศิษย์หลักของนิกายสวรรค์สังหาร ความแข็งแกร่งของฮันซงนั้นแข็งแกร่งมาก วิชาลับทั้งหลายถูกเขางัดออกมาใช้ทั้งหมด เขาเปิดปากเพื่อใช้วิชาลับออกมา จากนั้นแสงสี 5 สีก็พุ่งออกมาจากปากก่อนจะครอบคลุมร่างของเขา
การโจมตีจำนวนมากถูกป้องกันโดยแสง 5 สี แม้ว่าจะถูกการโจมตีรุนแรงโจมตีใส่แต่แสง 5 สีกลับสั่นสะเทือนเบา ๆ เท่านั้น ฮันซงไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย !
ดาบสั้นยาว 3 ชุนที่มีสีเหมือนหยกดำที่อยู่ในแหวนมิติของฮันซงได้ปรากฏในมือของเขา !
“หยุด ! ทำไมพวกเราไม่มานั่งลงและคุยกันล่ะ ? ทำไมพวกเราต้องสู้และฆ่ากันด้วย ? พวกเราเป็นคนที่มีอารยธรรม พวกเราไม่มานั่งคุยกันดีกว่างั้นรึ !”
ใบหน้าของฮันซงซีดจาง แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งแต่เขาไม่สามารถทำอะไรได้ในตอนนี้ เขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะโต้กลับ !
ราวกับเขาถูกพันธการไว้ มันเหมือนมีคนเอาโซ่พันไว้รอบคอเขาทำให้เขาไม่สามารถทำอะไรได้ !
