ความแข็งแกร่งของหมีดำและราชาเสือไม่สามารถสู้กับงูเหลือมลาวาตัวนี้ได้ ดังนั้นพวกมันจึงทำได้เพียงรวมพลังกันเท่านั้น
อย่างไรก็ตามงูเหลือมลาวาตัวนี้ราวกับเริ่มเข้าใจอะไรมากขึ้นเมื่อเห็นแผลขนาดใหญ่บนท้อง ดูเหมือนหมีดำจะเอาตัวเองเป็นเหยื่อล่อเพื่อให้มันเผยบาดแผลอีกครั้งแล้วให้ราชาเสือโจมตีใส่แผลมัน
ราชาเสือเหมือนมือสังหารชั้นยอดในที่ลับ มันขยับไปมาโดยไร้เสียงและไม่ทำอะไรโง่ ๆ อย่างการโจมตีก่อน
มันทำเพียงอยู่ห่างงูเหลือมลาวา 10 เมตร และวนอยู่รอบ ๆ ทำตัวราวกับนักฆ่าไร้เสียง !
เมื่อคิดว่าอีกฝ่ายมี 2 ตัวทำให้มันต้องหันเหความสนใจไปรอบ ๆ แม้ว่ามันจะได้รับบาดเจ็บแต่มันในตอนนี้ไม่สามารถกลับเข้าไปในบ่อลาวาได้
ตอนแรกมันคิดว่ามันจะได้กินอาหารชั้นยอด แต่สุดท้ายมันก็เสียใจที่ไม่คำนวณให้ดี ๆ ใครจะไปคิดกันว่าเจ้าหมีโง่นี้จะโจมตีอย่างรุนแรงเพื่อเป็นเหยื่อล่อจากนั้นก็ให้ราชาเสือปกปิดตัวเองเอาไว้แล้วคอยลอยโจมตีมัน !
กรงเล็บที่แหลมคมของราชาเสืออยู่ห่างจากปากแผลมันไม่ถึง 5 เมตร และในวินาทีต่อมาแผลมันก็เริ่มฉีกขาด ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันใกล้จะตายแล้ว !
“ฟ่อ !”
งูเหลือมลาวาในที่สุดก็ไหวตัวทัน มันใช้จุดที่แข็งที่สุดอย่างหางของมันหันไปแทงที่ราชาเสือโดยไม่ลังเล !
“ชั้วะ !”
“โฮก !”
หมีดำเห็นดังนั้นจึงอ้าปากกัดอย่างรุนแรงอีกครั้ง การกัดครั้งนี้ของมันได้ลึกลงแล้วดึงเนื้อออกมากว่าครึ่งเมตรบนร่างของงูเหลือมลาวา !
เมื่อรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวด ทำให้งูเหลือมลาวาเผลอคลายตัวอีกครั้ง
“ฟ่อ !”
งูเหลือมลาวาคำรามด้วยความโกรธ มันรู้สึกแย่มากเมื่อมีเนื้อส่วนหนึ่งของมันถูกกระชากออกไป ในไม่ช้ามันก็ปลดปล่อยพลังและใช้หางสะบัดใส่พื้นไปมา
“ชั้วะ !”
ราชาเสือที่เห็นช่องว่างมันก็รีบใช้กรงเล็มคม ๆ ของมันแทงเข้าไปในบาดแผลของงูเหลือมลาวาทันที ! จากนั้นเนื้อของงูเหลือมก็ฉีกขาดและเผยให้เห็นอวัยวะที่อยู่ด้านใน !
หลังจากทรมานอยู่นาน งูเหลือมลาวาก็ไม่สามารถรัดหมีดำได้ไหวอีกต่อไป ในไม่ช้ามันก็ค่อย ๆ คลายร่างหมีดำก่อนจะดิ้นไปมาบนพื้น
“ปัง !”
หมีดำหลังจากที่ถูกคลายตัวมันก็ถูกหางของงูเหลือมกระแทกเข้าใส่ ในไม่ช้าร่างของมันก็พุ่งไปชนกับหน้าผาหินที่อยู่ห่างออกไปไกล
พลังชีวิตของงูเหลือมลาวามีมากมายมหาศาล มันดิ้นรนเป็นเวลานานก่อนจะค่อย ๆ ตายลงในที่สุด
ตั้งแต่ต้นจนจบงูเหลือมลาวาไม่คิดที่จะกระโดดกลับลงไปในบ่อลาวาเลยซักครั้ง บางทีอาจจะเป็นเพราะบาดแผลที่เกิดขึ้นบนร่างของมันทำให้มันไม่กล้าคิดที่จะกลับเข้าไปในบ่อลาวา
หากผิวของมันมีบาดแผลเพียงเล็ก ๆ และเมื่อมันลงไปในบ่อมันจะต้องตายในที่สุด ดังนั้นความหวังเดียวของมันคือการอยู่บนฝั่งเพื่อมีชีวิตรอดต่อไป และนั่นอาจจะเป็นเหตุผลที่มันปฏิเสธที่จะกลับเข้าไปในบ่อลาวา
ราชาเสือคายอุ้งเท้าที่เต็มไปด้วยเลือดจากนั้นก็ลุกขึ้นยืนส่ายหัว ร่างของมันเต็มไปด้วยบาดแผล หมีดำก็อยู่ในสถานการณ์คล้ายกับมัน และมันในตอนนี้ก็ดูอ่อนแอกว่าราชาเสือซะอีก มันกำลังนอนอยู่บนพื้นพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาจากปาก
ราชาเสือลุกขึ้นยืนด้วยความเจ็บปวด จากนั้นก็คลานไปที่งูเหลือมลาวาช้า ๆ จากนั้นก็แทงเอาดีงูสีแดงเข้มออกมาจากร่าง จากนั้นก็คลานกลับไปที่หมีดำแล้วเอาดีงูใส่ลงไปในปากหมีดำ
“แง่ม !”
ราชาเสือกลับมาหมอบข้าง ๆ หมีดำแล้วหลับตาลง หูของมันกระตุกอย่างต่อเนื่องเพื่อคอยเฝ้าระวังอยู่รอบ ๆ ในขณะเดียวกันก็มีเสียงดังบางอย่างออกมาจากร่างของหมีดำ
“โฮก !”
หมีดำร้องคำรามด้วยความเจ็บปวด แต่ในเสียงคำรามของมันกลับมีความยินดีปนอยู่
เศษขนยาว ๆ หลุดออกมาอย่างต่อเนื่องพร้อมกับชั้นขนสีขาวที่เข้ามาปกคลุม ในเวลาเดียวกันความสูงของมันก็มากกว่า 15 เมตร ขนทั้งหมดของมันเปลี่ยนเป็นสีขาวสนิท มันในตอนนี้ดูไม่เหมือนหมีดำอีกต่อไป มันดูคล้ายกับหมีขั้วโลกกลายพันธุ์มากกว่า
“วู่ วู่”
ราชาเสือเดินไปรอบ ๆ หมีจากนั้นก็ใช้อุ้งเท้าเขย่าหมีพร้อมกับส่งเสียงออกมาจากลำคอของมัน
“โฮก !”
ร่างของหมีแข็งค้างพร้อมกับขนที่ลุกชัน จากนั้นมันก็หันไปมองทางเข้าถ้ำด้วยท่าทางดุร้าย จากนั้นมันก็ใช้ร่างขนาดใหญ่มายืนบังร่างของราชาเสือที่บาดเจ็บ
“แตะ แตะ !”
เสียงฝีเท้าของทั้ง 3 คนและสัตว์อสูรดังขึ้นสะท้อนไปทั่วถ้ำ
“โอ้ ? นายท่านหมาผู้นี้รู้สึกหิวเล็กน้อย ดูเหมือนพวกมันน่าจะพอใช้อุดรอยฟันของข้าได้”
เคอร์เบอรอสเดินไปหาสัตว์อสูรทั้ง 2 ด้วยท่าทางเบื่อหน่าย
“โฮก !”
หมีดำ ไม่สิต้องหมีขาวคำรามไปบนฟ้าในขณะที่มองเห็นเคอร์เบอรอสเดินมาหา แม้ว่าขนาดจะค่อนข้างแตกต่างกันแต่ดูเหมือนหมียักษ์จะเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
แต่ก็ไม่มีใครตำหนิมันได้ แรงกดดันที่เล็ดลอดออกมาจากร่างของเคอร์เบอรอสโหดร้ายเกินไป นอกจากความแตกต่างเรื่องความแข็งแกร่งแล้วมันยังมีความแตกต่างของสายเลือดด้วยเช่นกัน !
ความอ่อนแอและความแข็งแกร่งในหมู่สัตว์อสูรเห็นได้ชัดกว่าพวกมนุษย์ เมื่อสัตว์อสูรระดับต่ำเจอกับสัตว์อสูรระดับสูง พวกมันมักจะไม่มีท่าทางที่อยากจะโจมตีก่อน
“เดี๋ยว แน่นหัว กลับมานี้”
เป่ยเฟิงหยุดเคอร์เบอรอสในขณะมองหมีตัวใหญ่กับเสือ เขารู้สึกว่าพวกมันดูคุ้นตาเล็กน้อย แต่เขาไม่รู้ว่าเคยเห็นมันที่ไหน
“ชิ น่าเบื่อ” แน่นหัวพึมพำก่อนจะหันหลังกลับ คนที่มีหมัดหนักกว่าคือเจ้านาย และในเมื่อมันไม่ได้แข็งแกร่งกว่าเป่ยเฟิงมันจึงทำได้เพียงแค่ฟังเขาเท่านั้น
เป่ยเฟิงเดินไปหาหมีขาวอย่างช้า ๆ โดยไม่มีการระแวงใด ๆ เมื่อเขาก้าวออกไปก้าวหนึ่ง หมีขาวรู้สึกได้ว่าคน ๆ นี้น่ากลัวกว่าสัตว์อสูรตัวก่อนหน้านี้ !
“วู่ วู่ !”
ราชาเสือที่ถูกปกป้องอยู่ด้านหลังหมีขาวสูดกลิ่นในอากาศ จากนั้นแววตาแปลก ๆ ก็ปรากฏในดวงตาของมันแล้วก็เปลี่ยนเป็นความตื่นเต้น
มันพยายามโผล่หัวออกมาจากการปกป้องของหมีขาว หัวแมวขนาดใหญ่โผล่ออกมาข้าง ๆ จากนั้นก็วิ่งไปหาเป่ยเฟิงพร้อมกับหางที่ส่ายไปมาอย่างมีความสุข
หลังจากนั้นมันก็ค่อย ๆ ลดหัวไปถูกับหน้าอกของเป่ยเฟิง ดวงตาของมันกระพริบไปมาพร้อมกับความโหดร้ายก่อนหน้านี้ที่หายไป
เป่ยเฟิงหัวเราะอย่างเสียงดังก่อนจะรู้แล้วว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน พวกมันเป็นหมีและเสือที่เขาเคยพบเมื่อ 8 ปีก่อนในป่าที่เฉินเนียนเจีย !
แม้ว่าพวกมันจะดูเปลี่ยนไปมาก แต่เป่ยเฟิงมีความจำดีเยี่ยม เมื่อเขาเห็นพวกมันเขาก็จำได้ทันทีแม้ว่าพวกมันจะเปลี่ยนไปจนเขาแทบจะจำไม่ได้เลยก็ตาม
เมื่อเห็นการกระทำของเสือ เป่ยเฟิงก็จำมันได้ เขายิ้มเบา ๆ ก่อนจะยื่นมือออกไปเกาหลังหูของเสือ
“ง๊าววว !”
ราชาเสือครางอย่างหมีความสุขก่อนจะส่งสัญญาณให้หมีตามมา
เป่ยเฟิงรู้สึกอึ้งเล็กน้อยเมื่อเห็นการสื่อสารของพวกมัน จากนั้นหมีขาวก็ค่อย ๆ เดินมา
เมื่อเห็นความสูงของเป่ยเฟิง มันก็เกาหัวก่อนจะถอยออกไปหลายก้าว จากนั้นมันก็ใช้สี่ขาของมันคลานไปข้างหน้า แต่ความสูงของมันก็ยังสูงกว่าหัวของเป่ยเฟิง มันจึงแล่บลิ้นที่เต็มไปด้วยตะขอออกมาเพื่อจะเลียหน้าเป่ยเฟิง แต่สุดท้ายก็จบลงด้วยการที่นอนอยู่บนพื้นพร้อมกับลิ้นสีชมพูที่ห้อยอยู่ด้านหน้า จากนั้นมันพยายามจะเลียเป่ยเฟิงแต่ก็กลืนลิ้นเข้าไปทันทีราวกับว่ามันรู้สึกได้ถึงความคิดบางอย่างในหัวของมัน
