“งั้นหมายความว่าพวกเรามีส่วนร่วมใช่หรือเปล่า ?” ลี่เที่ยนถามขึ้นด้วยความสงสัย
“ฮ่าฮ่า ดูจากใบหน้าของผู้จัดการสิ ดูเหมือนนี่จะเป็นแร่ชนิดพิเศษ ! บางทีเราอาจจะก้าวข้ามการเป็นศิษย์สายนอกแล้วไปเป็นศิษย์สายในเลยก็ได้ !”
ใบหน้าของซิหยุนเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น
จะต้องรู้ก่อนว่าการที่พวกเขาขุดอยู่ในเหมือง 10 ปีนั้นพวกเขาต้องเข้าร่วมการแข่งประตูมังกรเพื่อแย่งการเป็นศิษย์สายนอก ถึงอย่างนั้นสถานะของศิษย์สายนอกก็ยังต่างจากศิษย์สายในอย่างมาก !
ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถยืนยันอะไรได้ แต่ทุกคนก็กำลังวาดฝันอนาคตของพวกเขาอยู่ หากทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี พวกเขาก็จะอาจกลายเป็นศิษย์ของนิกายครองสวรรค์ก็ได้ !
ในไม่ช้าคนจำนวนนับไม่ถ้วนก็ถูกปลุกให้ตื่นในเวลานอนของพวกเขา จากนั้นก็เดินเข้าไปในส่วนที่ลึกที่สุดของเหมืองเพื่อเริ่มขุดหินแร่ขนาดใหญ่
10 วันต่อมาหินแร่ขนาดมหึมาก็ปรากฏด้านล่างเหมือง มันยาวหลายร้อยลี้และดูเหมือนยังไม่มีจุดสิ้นสุดของมัน !
มีผู้คนกว่า 100,000 คนทำงานอยู่บริเวณรอบ ๆ
โชคดีที่แร่ส่องประกายดวงดาวจะเกาะกลุ่มกันเป็นก้อน ๆ คอยยึดผนังกำแพงเหมืองเอาไว้ ไม่อย่างนั้นถ้ำคงทรุดตัวลงมานานแล้ว
ข้างในถ้ำมีศิษย์สายในหลายร้อยคนได้เดินทางมาที่นี่ภายใต้การนำของผู้อาวุโสของนิกาย เว่ยซุยบิงทำตัวเหมือนตัวเล็ก ๆ ความเย่อหยิ่งที่เคยปรากฏบนใบหน้าไม่มีอีกต่อไป มันแทนที่ด้วยการบังคับรอยยิ้มให้ปรากฏในขณะเดินหน้าไปยังสถานที่ตรงพบแร่
“ไม่เลว เจ้าทำได้ดีมาก”
หลังจากทดสอบความแข็งของแร่แล้ว ฮานซินก็ยิ้มพร้อมกับลูบเครายาว ๆ ของเขา แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่ามันเป็นแร่อะไร แต่จากความแข็งแกร่งมันเห็นได้ชัดว่ามันคือสมบัติล้ำค่า !
ใบหน้าของเว่ยซุยบิงสว่างไสวพร้อมกับกล่าวด้วยความสุภาพ “ศิษย์ไม่อาจรับคำชมนี้ได้ เนื่องจากสิ่งที่ทำมันสมควรที่ศิษย์จะทำเพื่อนิกายอยู่แล้ว”
ศิษย์สายในที่ยืนอยู่ตรงนี้หลายร้อยคนมองเว่ยซุยบิงพร้อมกับคิดได้ทันทีว่าสถานะของเว่ยซุยบิงต้องถูกยกระดับขึ้นแน่นอน ! ดูเหมือนว่าแร่นี้จะต้องเป็นสมบัติชั้นสูงแน่นอน บางทีเขาอาจจะถูกยกระดับให้กลายเป็นศิษย์หลักเลยก็ได้ !
ด้วยเหตุนี้จากศิษย์สายในที่เดิมไม่เคยเห็นเขาอยู่ในสายตาก็เริ่มทักทายเขา สถานะของศิษย์หลักนั้นเป็นที่น่าภาคภูมิใจและอยู่สูงมาก บางทีพวกเขาอาจจะได้รับผลประโยชน์จากเขาก็ได้
เวลาผ่านไปช้า ๆ และก็เริ่มขุดแร่ออกมาได้มากขึ้น อย่างไรก็ตามยังไม่สามารถแยกส่วนแร่ได้อยู่ดี
แร่ถูกขุดจนเผยให้เห็นขนาดแร่ที่ยาวถึง 500 ลี้ ซึ้งแร่มีขนาดไม่เสถียรเท่ากัน บางทีก็ใหญ่เท่ารถม้า บางทีก็เท่าอ่างล้างหน้า บางทีก็ขนาดใหญ่มาก
แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ยิ่งขุดลึกมากเท่าไหร่ ความรู้สึกของฮานซินก็ยิ่งเต็มไปด้วยความกังวล
‘บางทีข้าอาจจะใช้พลังมากเกินไปในตอนที่ปะทะกับ 5 นิกายชั้นยอดนั้น’
ฮานซินส่ายหัว 5 นิกายชั้นยอดที่เขาเพิ่งปะทะมานั้นแข็งแกร่งพอตัว นิกายครองสวรรค์ไม่ได้เตรียมตัวดีพอจึงเสียเหงื่อไปไม่น้อย
ยิ่งขุดลึกไปมากเท่าไหร่ อุณหภูมิของถ้ำก็ยิ่งลดลงมากขึ้น ในช่วงหลายวันที่ผ่านมามีคนงานตายไปแล้วหลายพันคน แม้จะค้นหาตลอดทั้งวันแต่ก็ยังไม่พบแหล่งที่มาของความหนาวเย็น
“ชิ แร่ต้องสาปนี้เป็นตัวซวยจริง ๆ มันถึงกับทำให้ผู้อาวุโสของนิกายมาด้วยตัวเองได้”
“น่าเสียดายที่แร่นี้ไม่ได้ถูกพวกเราเจอ”
“ใช่ ซิหยุนกับคนอื่น ๆ มันช่างดีจริง ๆ”
กลุ่มคนงานพูดคุยกันในขณะที่ขุดอยู่ พวกเขาพูดกันด้วยความอิจฉา
“ฮ่าฮ่า ข้า จางลั่วซาน ข้าจะทำให้โลกต้องจดจำข้า แต่ก่อนอื่นข้าจะเอามันขึ้นมาก่อน ! หลังจากนั้นข้าจะอาศัยแร่นี้ทำให้ข้าดูดีมีสง่าขึ้น !”
ชายวัยกลางคนหัวเราะพร้อมกับถุยน้ำลายลงมือจากนั้นก็ลูบมือไปมาแล้ววิ่งไปกอดแร่เงินขาวขนาดใหญ่
“ฮ่าฮ่า จางลั่วซาน แกยืนอยู่ตรงนั้นเพื่อจะกอดหินแค่นั้น ? กลับบ้านไปกอดเมียแกนู้นไป้ !”
คนอื่น ๆ หัวเราะเสียงดัง
อย่างไรก็ตาม จางลั่วซานกลับไม่พูดอะไร ทันใดนั้นลวดลายบนหินก็เริ่มเคลื่อนไหวไปมาด้วยความลึกลับ
“เอ๋ ? จางลั่วซาน ! เฮ้ จางลั่วซาน !”
คนอื่น ๆ เริ่มรู้สึกไม่สบายใจ แต่หลังจากผ่านไป 10 นาที จากเรื่องตลกก็เปลี่ยนเป็นไม่ตลกแล้ว หลังจากตะโกนเรียกยังไง จางลั่วซานก็ไม่ตอบอะไรเลย
“บัดซบเอ้ย ดูเหมือนมันจะหนาวขึ้นอีกแล้ว”
คนงานคนหนึ่งสบถออกมา ลมหายใจของเขาเต็มไปด้วยหมอกเย็น ๆ เขาหดเสื้อลงไปในคอพร้อมกับเดินไปจับไหล่ของจางลั่วซานก่อนจะค่อย ๆ ดึงเขาออกมา
‘หิม ? ทำไมมันหนาวจัง ?’
ความคิดนี้กระพริบผ่านหัวของเขา จากนั้นสติของเขาก็จมลงไปในความืดมิดตลอดกาล
“แกร๊ก !”
เสียงเหมือนน้ำแข็งค่อย ๆ แตก จากนั้นน้ำแข็งสีน้ำเงินก็ค่อย ๆ ปกคลุมร่างทั้ง 2
“ตายไปอีก 2 คนแล้ว !”
คนที่อยู่ใกล้ ๆ รีบเดินถอยหนีทันที เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นบ่อยมาก มีหลายคนถูกทำให้แข็งตายไป
“วิ้วว !”
“แกร๊ก !”
“บูม !”
สายลมพัดพามาจากที่ใดไม่รู้ จากนั้นก็พัดผงของแร่ส่องประกายดวงดาวขึ้นมา
จากนั้นก็มีเสียงระเบิดดังขึ้นในผง
ฮานซินขมวดคิ้วพร้อมกับมองที่ฝุ่นนั้น เขาโบกมือเบา ๆ จากนั้นพายุลูกเล็กก็ปรากฏตรงนั้นและดูดผงเข้าไป
ห่างออกไปหลายลี้ ตรงจุดที่ผงของแร่ส่องประกายดวงดาว ตรงนั้นมีถ้ำที่กว้างกว่า 200 เมตรอยู่
เมื่อรู้สึกได้ถึงสายลมที่พัดออกมาจากถ้ำ ฮานซินจึงเดินนำศิษย์หลายร้อยคนเข้าไปตรวจสอบ
‘ภูเขาสมบัติ !’
ความคิดนี้ปรากฏในหัวของศิษย์ที่มาด้วยทุกคน กลิ่นหอม ๆ ลอยออกมาทำให้จิตใจของพวกเขาเต็มไปด้วยความสบายใจ
‘หรือว่าข้างในมันจะมีน้ำนมจิตวิญญาณของสวรรค์และโลกอยู่ ? ไม่สิ บางทีมันอาจจะเป็นสมบัติธรรมชาติชิ้นอื่นก็ได้ ?’
ยิ่งเดินเข้าไป ฮานซินก็ยิ่งเต็มไปด้วยความหวัง เขาไม่คิดเลยว่าจะมีสมบัติล้ำค่าอยู่ในเหมืองแห่งนี้
“นี่คือโอกาสของพวกเจ้า เข้าไปแล้วเลือกด้วยตัวเองซะ” ฮานซินกล่าวกับศิษย์สายในหลายร้อยคนที่อยู่ด้านหลัง สมบัติธรรมชาติมันไร้ประโยชน์กับเขา แต่กับศิษย์เหล่านี้มันมีประโยชน์กับพวกเขาอย่างมาก
“ขอบคุณท่านอาวุโส”
เหล่าศิษย์สายในคำนับด้วยกำปั้น จากนั้นก็ตะโกนขอบคุณแล้ววิ่งเข้าไปในถ้ำ
“ฟ่อ ฟ่อ ฟ่อ”
หลังจากนั้น 10 นาที พลังที่น่าสะพรึงกลัวก็ระเบิดรอบถ้ำ !
ศิษย์สายในที่ยังไม่เข้าไปกว่า 2 ใน 3 ตายทันที
ส่วนที่เหลือ 1 ใน 3 นั้นรอดตายมาได้เพราะพวกเขาพกสมบัติล้ำค่าเอาไว้ติดตัวทำให้รอดมาได้
“แกร๊ก !”
รอยแตกปรากฏบนผนังของเหมืองทำให้เห็นแร่สีเงินขาวที่อยู่ใต้ผนังถ้ำ
“มันขยับแล้ว ! แร่มันขยับแล้ว !”
เสียงตะโกนที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ! คนงานเหล่านี้แข็งแกร่งกว่ามนุษย์ธรรมดาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ทันทีที่เห็นว่าแร่มันขยับพวกเขาราวกับฝูงหนูที่แตกตื่น
ฮานซินไม่ได้กังวลเกี่ยวกับคนงานที่วิ่งหนีไป เขาหันไปมองดวงตาคู่หนึ่งที่เต็มไปด้วยความน่าสะพรึงกลัวที่กำลังมองมาทางเขา !
‘นี้มันนรกอะไรกัน ? จะน่ากลัวเกินไปแล้ว ! ต่อให้ผู้อาวุโสใหญ่หรือท่านประมุขก็ไม่น่าจะแข็งแกร่งได้มากขนาดนี้ !’
ความคิดนี้ปรากฏขึ้นในหัวศิษย์สายในทุกคน พวกเขามองฮานซินที่มักจะกล้าพูดคุยกับท่านประมุขบ่อย ๆ แต่ทว่าเขาในตอนนี้เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว มันมีทั้งน้ำมูก น้ำหู น้ำตา ออกมาจากจมูกและตาของเขา ร่างผอมบางของเขาในตอนนี้สั่นราวกับใบไม้ที่ใกล้ร่วงโรยจากต้น
แม้แต่กางเกงของเขาก็ยังเปียกทั้งด้านหน้าและด้านหลัง !
เหล่าศิษย์สายในมองด้วยความตกใจ นี้มันอะไรกัน ? ผู้อาวุโสทำไมต้องกลัวจนกางเกงเปียกด้วย ? นี้มันเป็นเรื่องที่น่าเกลียดที่สุดที่พวกเขาเคยเห็น เป็นไปได้ไหมว่าผู้อาวุโสจะฆ่าพวกเขาเพื่อปิดปากเหตุการณ์นี้ในภายหลัง ?
นี้คือสิ่งแรกที่พวกเขาคิด แต่หลังจากนั้นความคิดที่สำคัญที่สุดก็เกิดขึ้น มันเกิดอะไรขึ้นกับผู้อาวุโสกัน ? อะไรกันที่ทำให้เขากลัวขนาดนี้ ?
“บูม !”
หินจำนวนนับไม่ถ้วนล่วงลงมาจากเพดานถ้ำจนทำให้เกิดฝุ่นจำนวนมาก
เมื่อเมฆฝุ่นหายไปก็เผยให้เห็นใบหน้าที่แท้จริงที่ทำให้ผู้อาวุโสตกอยู่ในความกลัว !
งู !
งูขนาดมหึมาที่น่ากลัวมาก !
เมื่อฝุ่นหายไปก็ทำให้พวกเขาแข็งค้าง นี้คือตัวที่ทำให้ผู้อาวุโสเต็มไปด้วยความหวาดกลัว !
อย่าว่าแต่ผู้อาวุโส แม้แต่พวกเขาเองก็กลัว ! หัวของมันในใหญ่กว่า พันลี้ และกว้างกว่า ห้าถึงหกร้อยลี้ ! เป็นไปได้ไหมว่าก้อน ‘แร่’ ขนาดใหญ่ที่พวกเขาพบก่อนหน้านี้จะเป็นเพียงแค่เกล็ดของมัน !
และเมื่อมองไปที่รูจมูกของงู พวกเขาก็รู้สึกตกใจอย่างมาก ‘ถ้ำ’ ตรงหน้านี้ที่พวกเขามันเป็นเพียงรูจมูกของมัน !
งูตัวนี้มีสีเงินขาว เกล็ดของมันปกคลุมไปด้วยลวดลายสลับซับซ้อนจำนวนนับไม่ถ้วน แม้แต่เกล็ดเองก็เต็มไปด้วยรูนลึกลับที่อยู่ลึกเข้าไปในเกล็ด !
โดยปกติแล้วงูที่น่ากลัวแบบนี้สมควรจะวิวัฒนาการเป็นมังกรไปนานแล้ว แต่ดูเหมือนมันจะไม่ใช่งูปกติ งูปกติที่ไหนจะมีขนาดใหญ่กว่างูปกติหลายล้านเท่ากัน !
เป่ยเฟิงจับค้นเบ็ดไว้ในมือและนั่งลงอยู่บนหิน ทิวทัศน์ที่อยู่รอบ ๆ ตัวเขาในตอนนี้สวยงามมาก สัตว์อสูรที่น่าสะพรึงกลัวส่งเสียงร้องเป็นบางครั้งบางคราว
เป่ยเฟิงมองเห็นเพียงทะเลสีขาวเงินที่อยู่รอบ ๆ ตะขอ 500 เมตรเท่านั้น
“ไม่เห็นมีอะไรเลย …”
เป่ยเฟิงพึมพำและโยกตะขอไปมา
ภายในเหมือง งูยักษ์จากที่นิ่งสงบก็ค่อย ๆ ปรากฏพลังชีวิต ราวกับมันเพิ่งถูกปลุกให้ตื่น !
ดวงตาสีเงินขนาดใหญ่ค่อย ๆ โผล่ออกมา แสงสีเงินที่สดใสค่อย ๆ หายไปจากดวงตาของมัน !
“อึก !”
ทุกคนหันไปมองรอบ ๆ พร้อมกับกลืนน้ำลายด้วยความหวาดกลัว ทันใดนั้นผนังด้านของที่เป็นอุโมงค์ทอดยาวไปไกลก็เริ่มถล่มลง นี้พี่ชายตัวใหญ่จะปล่อยพวกเขาหรือเปล่า ?
เพียงแค่แวบเดียวที่มันลืมตา พลังจากดวงตาของมันก็พุ่งออกไปไกลหลายสิบลี้และเจาะออกมายังพื้นดิน แสงแดดส่องเข้าไปข้างในทันที แต่กลับไม่มีใครรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นแม้แต่น้อย ร่างกายของพวกเขาสั่นอย่างรุนแรงพร้อมกับเหงื่อบนหลัง
“อุก ! นี้มันอะไรกัน ? ดวงตา ?”
พลังจากดวงตาของงูพุ่งผ่านข้าง ๆ ตะขอของเป่ยเฟิง จากนั้นเขาก็เห็นสายตาของงูยักษ์ผ่านไปในพริบตา
จิตใจของเป่ยเฟิงสั่นสะเทือนอย่างแรงพร้อมกับกระอักเลือดออกมา ดวงตานั้นมันน่ากลัวเกินไป !
แม้ว่าจะอยู่คนละโลก แต่มันกลับทำให้เขาบาดเจ็บได้เพียงเพราะสายตาเท่านั้น !
เป่ยเฟิงเกือบจะขว้างเบ็ดออกไปด้วยความกลัว เขามั่นใจได้เลยว่าแสงสีเงินกระพริบเมื่อครู่มันคือดวงตาจริง ๆ !
เพียงแค่ดวงตาก็กว้างหลายร้อยเมตร งั้นเจ้าของดวงตามันจะใหญ่ขนาดไหนกัน ? เป่ยเฟิงไม่กล้าคิด
เป่ยเฟิงรู้สึกว่าดวงตานั้นมันราวกับสายตาแห่งสวรรค์ที่สูงส่งและเมื่อมองเข้าไปมันรู้สึกได้ถึงห้วงจักรวาลที่ไร้จุดสิ้นสุด มันไม่มีระลอกคลื่นพลังใด ๆ ในดวงตา แต่ดวงตานั้นมันกลับตราตรึงอยู่ในส่วนที่ลึกที่สุดของเป่ยเฟิง !
