ผู้เชี่ยวชาญขั้นครึ่งก้าวราชาพันปีเฝ้ามองการต่อสู้โดยไม่ขยับ เขาเฝ้ามองหลี่ปู้และคนอื่น ๆ กำลังไล่ฆ่าพรรคพวกของเขา
“เอาธนูกับลูกธนูมาของข้า !”
เจิ้งถังมองคนของเขาที่ตายลงเรื่อย ๆ ด้วยหน้าตาเคร่งครึม มีผู้เชี่ยวชาญอยู่ที่นี่จำนวนมากแต่ไม่มีใครเลยที่สู้กับกลุ่มของหลี่ปู้ได้
“ขอรับ !”
จากนั้นคนของเขาก็รีบนำธนูสีขาวขนาดใหญ่พร้อมกับลูกธนูที่ทำมาจากกระดูกออกมา มันราวกับชุดธนูชุดนี้เป็นชุดเดียวกัน
“เอี๊ยดด !”
เจิ้งถังถือธนูไว้แล้วง้าง กล้ามเนื้อบนแขนของเขาโป่งพองจนดูน่ากลัว มีเส้นเลือดสีเขียวปรากฏที่ไหลเมื่อเขาง้างมัน
“ตายซะ !”
หลังจากเล็งแล้วเขาก็ยิงลูกธนูออกไป !
“ฟิ้ว !”
เมื่อลูกธนูถูกยิงออกไป มือของเขาก็สั่นอย่างหนักเนื่องจากโดนแรงสะท้อนกลับมา
ลูกธนูสีขาวพุ่งออกไปแล้วก็หายตัวไปทันที ทันใดนั้นมันก็ไปปรากฏตัวอีกครั้งตรงหน้ากลุ่มของหลี่ปู้ !
“ปัง !”
ผู้ฝึกตนคนหนึ่งยกดาบสีแดงขนาดใหญ่ขึ้นมาและกำลังไล่ฟันคนที่อยู่รอบ ๆ ทันใดนั้นเมื่อเห็นลูกธนูปรากฏตัวกระทันหัน เขายังไม่ทันได้รวบรวมพลังมาสร้างชั้นเกาะป้องกันก็ถูกลูกธนูพุ่งทะลุเป้าตาและทะลุผ่านไป !
“เร็วเข้า ! ตามข้ามา เราต้องรีบเปิดทาง !”
เมื่อเห็นฉากตรงหน้า หัวใจของหลี่ปู้เต็มไปด้วยความตกใจ เขามองขึ้นไปและเห็นร่างที่อยู่บนยอดเขาถึง 4 ร่าง หากทั้ง 4 คนนี้จับมือกันละก็ เขาจะต้องตายแน่นอน !
“พี่เจิ้ง ทักษะการยิงของพี่นี่ยอดเยี่ยมเหมือนเคย !” คนข้าง ๆ เขาหัวเราะเบา ๆ จากนั้นก็ยกหอกยาวขึ้นมา จากนั้นเขาก็ก้าวออกไปแล้วเขวี้ยงหอกออกไปข้างหน้า !
ผู้ฝึกตนอีกคนที่อยู่ข้างหลังหลี่ปู้หันหน้าไปมอง จากนั้นเขาก็ยกอาวุธขึ้นมาป้องกันหอกที่พุ่งเข้ามาหา !
“แก๊ง !
อาวุธทั้ง 2 ปะทะกันจนเกิดประกายไฟขนาดใหญ่ ผู้ฝึกตนคนนั้นถูกบังคับให้ถอยหลังออกไปหลายสิบก้าว
“ข้ากันมันได้ !”
ผิวหนังบนฝ่ามือของเขาฉีดขาดและมีเลือดไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง แขนของเขาสั่นเล็กน้อย แต่ไม่ว่ายังไงซะเขาก็ป้องกันการโจมตีนี้ได้ !
“ฟุ้บ !”
ยังไม่ทันที่เขาจะได้ดีใจนัก ทันใดนั้นมีดก็พุ่งผ่านอากาศแล้วเฉือนคอของเขาให้ขาดจากกัน
เนื่องจากเขาป้องกันการโจมตีก่อนหน้านี้ได้ทำให้เขาอ่อนแอมาก ดังนั้นจึงไม่แปลกที่เขาจะถูกลอบโจมตีจากอีกคนแล้วถูกฆ่าอย่างง่ายดาย !
หลี่ปู้ถอนหายใจ เขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องฆ่าคนรอบ ๆ ต่อไปด้วยจำนวนคนที่เหลือน้อยกว่าเดิม ร่างของเขาค่อย ๆ เปล่งแสงสีเงินราวกับเขาคือเทพเจ้าผู้สืบเชื้อสายมาจากสวรรค์ !
ผู้เชี่ยวชาญขั้นครึ่งก้าวราชาพันปีโจมตีออกมาอย่างต่อเนื่อง ในเวลาไม่ถึง 10 นาทีเหลือเพียงแค่หลี่ปู้เท่านั้นที่ยังยืดหยัดไว้ได้
เจิ้งถังส่ายหัวและพูดด้วยความสงสาร “ความอดทนของเจ้านั้นมันอยู่เหนือที่พวกเราคิดไว้มาก แต่น่าเสียดายที่มันไม่ใช่พวกเรา”
อีก 3 คนก็พยักหน้า เนื่องจากพวกเขาได้สร้างความขัดแย้งให้กับอีกฝ่าย ดังนั้นทางเลือกเดียวที่เหลือในการกำจัดวัชพืชคือการถอนรากของมัน โดยเฉพาะผู้ฝึกตนที่ความแข็งแกร่งกว่าคนของเขา
มีเพียงคนงี่เง่าเท่านั้นที่จะเลือกเส้นทางกลับตัวมายืนข้างเดียวกับพวกเขา และนั่นก็จะเป็นบทเรียนชั้นยอดหากพวกเขาถูกแทงข้างหลังและถูกสังหารโดยคนที่เขายอมรับให้มาอยู่ฝ่ายเดียวกัน
ด้านล่าง หลี่ปู้ถูกล้อมรอบด้วยผู้ฝึกคนขั้น 4 ของร้อยปีกว่า 200 คน การล้อมนี้แม้แต่อากาศและมดก็ไม่สามารถเล็ดลอดออกมาได้
ผู้เชี่ยวชาญขั้นครึ่งก้าวราชาพันปีไม่ได้เข้าร่วมการต่อสู้ครั้งนี้อีกต่อไป พวกเขาเห็นพลังที่น่ากลัวของหลี่ปู้ มันมีความเป็นไปได้ว่าหากพวกเขาเข้าร่วมการต่อสู้ จะต้องมีใครคนหนึ่งถูกลากลงไปในหลุมด้วยกันกับเขา
ข้างหลังเขามีศพมากกว่า 100 ศพนอนเกลื่อนอยู่บนพื้น กว่าครึ่งหนึ่งเป็นหลี่ปู้ที่ฆ่าพวกเขา !
ผู้ฝึกถึงครึ่งหนึ่งกลับถูกฆ่าเพราะไม่สามารถรับการโจมตีของหลี่ปู้ได้ ส่วนอีกครึ่งที่เหลือถูกฆ่าโดยผู้ฝึกตนอีก 6 คน
หลี่ปู้หอบหายใจอย่างหนักและเงยหน้าขึ้นไปบนฟ้า พลังงานสำรองของเขาถูกใช้ไปจนเกือบจะหมดแล้ว แม้ว่าพลังในร่างของเขาจะบริสุทธิ์มาก แต่ก็ไม่สามารถนำมาใช้กับการต่อสู้ที่ยาวนานเช่นนี้ได้
หากไม่ใช่เพราะง้าวสวรรค์ดูดพลังงานส่วนหนึ่งจากคนที่มันฆ่าได้เข้ามาและส่งพลังงานไปให้หลี่ปู้ มีความเป็นได้ที่เขาจะล้มลงไปนานแล้ว
ถึงแม้ว่าเขาจะถึงขีดจำกัด แต่หลี่ปู้ก็ยังคงมั่นคงและไม่ย่อท้อ
เขามองไปรอบ ๆ ด้วยใบหน้าเคร่งครึม แม้แต่ง้าวสวรรค์ในมือของเขาก็ไม่ได้สั่นแม้แต่น้อย
กลับกัน มันเป็นผู้คนที่อยู่รอบ ๆ ที่กลัวเขามากกว่า คน ๆ นี้แข็งแกร่งเกินไป มันเหมือนกับว่าเขาอยู่คนละโลกกัน !
เจิ้งถังและคนอื่น ๆ บินลงมาและพูดด้วยความใจเย็น “พวกเรายอมรับเลยว่าเจ้าแข็งแกร่งมาก ดังนั้นเพื่อตอบสนองต่อความแข็งแกร่งของเจ้า ตราบใดที่เจ้ามอบอาวุธนั้นให้พวกเรา เราสัญญาว่าจะปล่อยเจ้าไป”
หลี่ปู้ไม่ตอบสนอง แต่คนที่อยู่รอบ ๆ กลับถอนหายใจด้วยความโล่งอก แรงกดดันที่ต้องเผชิญหน้ากับหลี่ปู้นั่นโหดร้ายเกินไป !
คิ้วของหลี่ปู้ขมวดแน่นและพูดอย่างเย็นชา “ถ้าอยากได้อาวุธ ก็มาเอาไปด้วยตัวเอง !”
เจิ้งถังและคนอื่น ๆ เองก็ไม่แน่ใจว่าหลี่ปู่ยังคงมีความพลังเหลือหรือไม่
ผู้ฝึกตนปกติพวรจะล้มลงไปนานแล้ว แต่หลังจากที่ฆ่าไปหลายคนดูเหมือนเขาจะยังคงสามารถยืดลมหายใจของเขาได้ต่อ !
ทั้ง 2 ฝ่ายยังคงดูท่าทีกันไปมา หลี่ปู้ใช้ประโยชน์จากทุกวินาทีที่มีค่าในการฟื้นฟูเลือดและฉี
“ฆ่า !”
เจิ้งถังและคนอื่น ๆ รู้สึกว่าไม่สามารถรอได้อีกต่อไปพวกเขารีบสั่งให้ฆ่าทันที
คนรอบ ๆ หลี่ปู้มองหน้ากันไปมา แต่ไม่มีใครกล้าก้าวออกไปคนแรก
เหตุผลนั้นก็เพราะมันเป็นเพียงแค่เงินและอำนาจ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะได้มันมาแต่หากไม่มีชีวิตรอดต่อไปแล้วมันจะทำอะไรได้ ทำไมพวกเขาต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อรับมมือกับเจ้าคนโหดร้ายแบบนี้ด้วย
เจิ้งถังและคนอื่น ๆ รู้สึกได้ว่าเหตุการณ์ในตอนนี้ย่ำแย่ต่อพวกเขาอย่างมาก ดังนั้นในไม่ช้าทั้ง 4 จึงตกลงกันได้ “ใครก็ตามที่ตายเพราะสู้กับเจ้านั่น ครอบครัวของพวกเขาจะได้เงินชดเชยด้วยเงิน 100 ล้าน HCD ! ใครก็ตามที่ฆ่าเจ้านั่นได้ก็จะได้เงิน 500 ล้าน HCD ! นอกเหนือจากนั้นคือสามารถเลือกเข้าร่วมกับพวกเราทั้ง 4 ได้อย่างอิสระ นอกจากนี้ยังได้ตำแหน่งคือรองหัวหน้าไปด้วย !”
“แฮ่ก แฮ่ก !”
อย่างที่คิด ผู้คนรอบ ๆ เริ่มปั่นป่วนเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น นั่นคือเงิน 500 ล้าน HCD และตำแหน่งรองหัวหน้า !!!
ความกล้าหาญเริ่มปะทุขึ้นในหมู่พวกเขาเพราะรางวัลมหาศาลนี้ ทุกคนมีความคิดแบบเดียวกันในใจนั่นก็คือมีคนจำนวนมากที่นี่และมันไม่ใช่เขาแน่ ๆ ที่จะเป็นคนโชคร้ายถูกฆ่าตาย !
ในทางกลับกัน ตราบใดที่พวกเขาฆ่าหลี่ปู้ได้ ความโชคดีที่ตามมานั้นสุดยอดมาก !
“ฆ่า !” ทันใดนั้นผู้ฝึกคนคนหนึ่งก็เลียริมฝีปากและจับดาบยาวขึ้นมาก่อนจะตะโกนแล้ววิ่งเข้าหาหลี่ปู้ !
“แก๊ง !”
“ฟุ้บ !”
ผู้เชี่ยวชาญที่วิ่งออกไปอย่างรวดเร็วและก็ตายอย่างรวดเร็วเช่นกัน หลี่ปู้เพียงแค่ตวัดง้าวสวรรค์ออกไปก็ทำให้ดาบและเขาขาดเป็น 2 ท่อน !
“ฆ่า !”
ความตายของคนนั้นก็เหมือนการจุดประกายไฟให้คนที่อยู่รอบ ๆ คนที่เหลือนิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพุ่งไปข้างหน้าราวกับสายน้ำ !
หลังจากนั้นไม่นานหลี่ผู้ก็ฆ่าคนไปได้อีกหลายคน อย่างไรก็ตามหน้าอกของเขาในตอนนี้สั่นอย่างหนักและลมหายใจก็หนักหน่วงมากขึ้นเรื่อย ๆ
“มันทำไม่ได้อีกต่อไปแล้ว ! ฆ่ามันซะ “!
เมื่อเห็นหลี่ปู้หอบอย่างหนัก ทุกคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เห็นได้ชัดว่าหลี่ปู้ใช้แรงไปมากก่อนหน้านี้
ในขณะที่พวกเขากำลังพุ่งเข้าหาหลี่ปู้ พวกเขาก็ไม่ลืมว่าจะใช้เงินที่ได้จากการฆ่าหลี่ปู้ยังไงดี
“ตาย !”
ทันใดนั้นใบหน้าของหลี่ปู้ก็เปลี่ยนไป เขาหัวเราะและยกง้าวสวรรค์ขึ้นมา จากนั้นก็กวาดง้าวออกไป ทันใดนั้นมันก็ตัดหัวชายคนหนึ่งทันที !
จากนั้นเลือดก็ค่อย ๆ ไหลออกมาจากปากของเขา เขาเอนตัวลงพิงง้าวสวรรค์ จากนั้นก็คำรามออกมา “ไม่มีแกนั่นก็หมายความว่าครอบครัวแกจะไม่มีอยู่อีกต่อไป !”
ผู้คนรอบ ๆ หยุดและมองหน้ากันไปมา หลังจากผ่านไปสิบวินาที พวกเขาก็กัดฟันและพุ่งไปข้างหน้าเข้าหาหลี่ปู้ !
“ปัง !”
แม้ว่าพวกเขาจะเร็ว แต่หลี่ปู้ก็เร็วเช่นกัน ! ในไม่ช้าหัวกลม ๆ ก็ลอยไปบนฟ้าก่อนจะกลิ้งไปบนพื้น !
ผู้ฝึกตนรอบ ๆ ทำได้เพียงสบถในใจพร้อมกับใบหน้าที่เปลี่ยนไปมา ดูเหมือนเจ้านี้จะล้มลงและตายไปได้ตลอดเวลาแต่มันก็ไม่ยอมตายซักที !
เจิ้งถังหันไปมองชายร่างกำยำด้านข้างเขา “น้องเต๋า ดูเจ้านั่นสิ มันเหมือนไฟที่ใกล้ดับมอดแล้ว”
“คิกคิก ใช่แล้ว ” ชายร่างกำยำหรี่ตามองพร้อมกับรอยยิ้ม “งั้นทำไมพี่ถังถึงไม่ฆ่าเขาด้วยตัวเองล่ะ ?”
‘ไอ้จิ้งจอกเฒ่า 2 ตัวเอ้ย !’ อีก 2 คนที่อยู่ข้าง ๆ สบถออกมา เพื่อให้ได้มาถึงจุดที่ยืนอยู่มีใครบ้างในหมู่พวกเขาที่อ่อนแอ ? บรรดาผู้ที่ขาดสติและความแข็งแกร่งนั้นล้วนนอนอยู่ในหลุมที่มีหญ้าเติมโตจนสูง !
เจิ้งถังส่ายหัวและพูดต่อ “น้องเต๋าตลกแล้ว พวกเราสัญญากับเด็ก ๆ ข้างล่างนั้นไปแล้ว”
ในเวลาเดียวกัน ในกลุ่มด้านล่างมีชายคนหนึ่งหยิบธนูขึ้นมาจากแหวนมิติของเขาด้วยท่าทางตื่นเต้น
‘ช่างเป็นพวกที่โง่จริง ๆ ข้าก็แค่ซ่อนตัวแล้วยิงออกไปก็พอ ถึงแม้ว่าแกจะมีแรงเหลือแต่แกคิดว่าจะมีแรงเหลือพอที่จะฆ่าข้าได้งั้นรึ ?’
หยินผิงรู้สึกเบิกบานราวกับว่าความฉลาดของเขาอยู่เหนือคนทั่วไปมาก ลมหายใจของเขาสงบนิ่งในขณะง้างธนู จากนั้นเขาก็ปล่อยมันออกไป !
“วิ้ง !”
ธนูสั่นและลูกธนูของมันก็ปล่อยปลดแรงกดดันอันโหดเหี้ยมออกมาเมื่อมันพุ่งเข้าหาหลี่ปู้ !
หลี่ปู้ยกมือขึ้น ทันใดนั้นง้าวสวรรค์ในมือของเขาก็ราวกับหนักมากจนเขายกไม่ขึ้น
‘มันจะจบแค่นี้งั้นหรอ ?’
เขารู้แล้วว่าเขาป้องกันไม่ได้แน่ ๆ ถึงแม้ว่าเขาจะยกง้าวสวรรค์ขึ้นมาได้เขาก็ยังคงป้องกันลูกธนูนี้ไม่ได้อยู่ดี
ในเวลาเดียวกัน หยินผิงที่ยิงลูกธนูนี้ออกไปก็รู้สึกว่าตัวเองทำสำเร็จแน่ ๆ
“เพ้ง !
ทันใดนั้นของบางอย่างที่มีสีแดงก็ล่วงลงมาจากท้องฟ้า
มันล่วงลงมาจนเกิดฝุ่นจำนวนมาก หลี่ปู้กระแทกเข้ากับแรงที่พุ่งออกมาจนเขาล้มลงบนพื้นและสามารถหนีจากคามตายได้ เขาหรี่ตามองและเงยหน้าขึ้น
“ฟิ้ว !”
เหตุการณ์นี้ทำให้ทุกคนมองด้วยความตกใจ จากนั้นเมื่อฝุ่นสลายไปก็ปรากฏดาบสีสดใสที่เปล่งประกายออกมา จากนั้นดาบสีแดงเลือดก็พุ่งออกมาจากเมฆฝุ่นทันที !
“ฟุ้บ !”
ลำแสงกระพริบผ่านผู้คนรวมไปถึงหลินผิงด้วย ทันทีที่ดาบกระพริบผ่านพวกเขา พวกเขาจะตัวแข็งค้างทันทีจากนั้นร่างของพวกเขาก็ค่อย ๆ แยกออกเป็น 2 ส่วน
หยินผิงยังคงมีรอยยิ้มอยู่บนหน้า แต่ดวงตาของเขากลัวเต็มไปด้วยความกลัวราวกับไม่เข้าใจว่าเขาตายได้ยังไงกัน
“หึหึ กลั่นแกล้งด้วยคนจำนวนมากกว่างั้นรึ ?”
เป่ยเฟิงเดินลงมาจากท้องฟ้าด้วยท่าทางสบาย ๆ พร้อมกับมองรอบ ๆ ด้วยความสงบ
หลี่ปู้แข็งค้างไปชั่วขณะ จากนั้นใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นความน่ากลัวพร้อมกับรีบพูดกับเป่ยเฟิง “ท่านหัวหน้าตระกูล ! รีบหนีไปเร็วเข้า !”
“เอาล่ะ เจ้าทำได้ดีมาก ไปพักซะ ข้าจะทำให้รู้เองว่าหมาหรือแมวที่มีเจ้าของมันไม่ใช่สิ่งที่จะกลั่นแกล้งได้ง่าย ๆ”
เป่ยเฟิงโบกแขนเบา ๆ จากนั้นหลี่ปู้ก็สะดุดและล้มลงบนพื้น
เมื่อมองดูซากศพจำนวนมากบนพื้น เป่ยเฟิงก็ลูบคางของเขาและยิ้มขึ้น ‘หลี่ปู้มีพลังมากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ? ดูเหมือนว่าเขาจะไปเจอโชคชะตาบางอย่างเข้าเหมือนกัน’
เป่ยเฟิงไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากนัก ทุกคนมีโชคของตัวเอง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาก็มั่นใจได้อย่างหนึ่งว่าโชคของเขานั้นยังคงดีที่สุด
ถ้าหลี่ปู้ซื่อสัตย์กับเขาอย่างนี้ เขาก็ยินดี แต่หากเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาไม่ภักดีเขาก็จะลบอีกฝ่ายไปได้ตลอดเวลาเช่นกัน !
หลังจากเจอเหตุการณ์หลายอย่างในชีวิต มันทำให้เป่ยเฟิงไม่ได้บ่นอะไรเกี่ยวกับความโหดร้ายที่อยู่รอบตัวแล้ว หัวใจของเขาเปลี่ยนไป ถึงแม้ว่าคนรอบตัวจะดูเหมือนภักดีอย่างมาก แต่บางครั้งหัวใจของพวกเขาก็อาจเปลี่ยนไปเป็นความทะเยอทะยานได้ในเวลาเดียวกัน !
