สัตว์อสูรขนาดใหญ่ตัวนี้กลับปรากฏตัวขึ้นอย่างฉับพลัน หัวของมันเหมือนเสือ แต่ใบหน้าของมันกลับเต็มไปด้วยเกล็ดที่ดูน่ากลัว ครึ่งล่างของมันมีร่างเหมือนแมงป่องแต่ถูกปกคลุมด้วยเปลือกหนา ๆ !
หางแมงป่องของมันโค้งสูงเหนือหัวและโยกไปมา
หลุมลึกครึ่งเมตรขนาดเท่ากำปั้นเด็กปรากฏบนหน้าอกของยักษ์น้อย รูนั่นดูเรียบ ๆ ไม่มีอะไรแม้แต่เลือดซักหยดก็ไม่มี ในไม่ช้ามันก็ค่อย ๆ หายไป
“โฮก !”
ยักษ์น้อยอึ้งไปชั่วขณะจากนั้นก็คำรามด้วยความโกรธ มันพุ่งออกไปด้วยก้าวใหญ่ ๆ เข้าหาเจ้าสัตว์อสูรตัวใหญ่ มันเหวี่ยงกระบองของมันไปที่เจ้าตัวใหญ่อย่างดุร้าย !
“แก๊ง !”
เจ้าสัตว์อสูรตัวใหญ่เองก็ไม่ได้ตื่นตระหนก มันยกกรงเล็บขนาดใหญ่ขึ้นมาเพื่อป้องกันกระบอง !
เกิดประกายไฟขึ้นเมื่อพวกมันปะทะกัน จากนั้นประกายไฟก็ลามไปที่หญ้ารอบ ๆ ก่อนจะลุกเป็นไฟ
สัตว์อสูรตัวใหญ่ก้าวถอยหลังอย่างต่อเนื่องจนต้นไม้ด้านหลังของมันล้มลงอย่างต่อเนื่อง รอยแตกขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นทุก ๆ ครั้งที่มันก้าวถอยหลัง
พละกำลังของยักษ์น้อยมันทำให้เจ้าตัวใหญ่ตกใจมาก ยังไม่ทันที่มันจะได้คิดอะไรมากนัก ยักษ์น้อยก็คำรามขึ้นอีกครั้งจากนั้นก็ยกกระบองทุบไปที่เจ้าตัวใหญ่ !
เจ้าตัวใหญ่ใช้กรงเล็บของมันป้องกันการโจมตีของกระบองยักษ์น้อยอย่างต่อเนื่อง !
หลังจากเกิดการปะทะกันหลายสิบครั้ง กรงเล็บข้างซ้ายของเจ้าตัวใหญ่ก็เต็มไปด้วยรอยร้าวราวกับมันพร้อมจะแตกสลายหายไปได้ทุกเมื่อ
หลังจากทุบด้วยพละกำลังทั้งหมดอย่างต่อเนื่อง มันทำให้เจ้ายักษ์น้อยเริ่มรู้สึกว่าร่างของมันชามากขึ้น นี่เป็นผลมาจากการปะทะกับกรงเล็บของเจ้าตัวใหญ่นั่น !
ก่อนที่มันจะรู้สึกตัว ทันใดนั้นมันก็ถูกจับโดยเจ้าตัวใหญ่ !
มันเหวี่ยงกระบองลงไปอีกครั้ง จากนั้นใช้เวลาที่ยักษ์เล็กถูกจับ เจ้าตัวใหญ่ก็ใช้กรงเล็บข้างขวาที่ไม่ได้รับบาดเจ็บพุ่งไปหายักษ์น้อย !
“แก๊ง !”
เสียงปะทะดังขึ้่นเมื่อก้ามปะทะกับกระบอง ทันใดนั้นยักษ์น้อยก็รู้สึกว่ามันไม่สามารถจับกระบองได้อีกต่อไป !
“ปัง !”
กระบองที่มีน้ำหนักมหาศาลลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า มันวาดเส้นโค้งได้อย่างสวยงามก่อนจะกระแทกกับพื้นอย่างแรง
ทันทีที่กระบองหลุดออกไปจากมือ หางแมงป่องที่ไม่ได้เคลื่อนไหวใด ๆ ตั้งแต่เริ่มก็แทงเข้าไปที่หน้าอกยักษ์น้อย มันแทงด้วยความรวดเร็วราวกับสายฟ้า หางของมันเสมือนอสรพิษที่ซุ้มรอคอยเหยื่อมานาน !
ยักษ์น้อยที่กำลังโกรธเกรี้ยวรู้สึกว่าร่างของมันแข็งทื่อ จากนั้นมันก็มองไปที่หน้าอกของมันก่อนที่จะค่อย ๆ ล่วงลงไปกับพื้นโดยไม่มีโอกาสได้โต้ตอบใด ๆ !
ทันใดนั้นหางแมงป่องก็แทงลงตำแหน่งเดิมถึง 3 ครั้ง !
มันเป็นความเร็วที่แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญระดับราชาพันปีขั้นต้นก็ยังมองเห็นเพียงแค่ครั้งเดียว !
มีรูเล็ก ๆ ปรากฏบนหน้าอกของยักษ์น้อย มันไม่สำคัญว่ามันเล็กหรือน้อยแค่ไหนเมื่อเทียบกับขนาดของยักษ์ตัวนี้ แต่การโจมตีนี้มันได้ทำลายไปยังแกนพลังงานของเจ้ายักษ์ !
ยักษ์น้อยที่มีสีดำสนิทเริ่มสั่นสะท้าน จากนั้นสีของหน้าอกก็เปลี่ยนเป็นสีเทาก่อนจะค่อย ๆ ลามกระจายออกไป !
จากนั้นหน้าอกของมันก็เปลี่ยนมาเป็นสีดำในขณะที่ส่วนอื่น ๆ เปลี่ยนเป็นสีเทา มันดูราวกับมันเป็นคนละส่วนกัน
สุดท้ายก็เหลือเพียงครึ่งวงกลมสีดำที่หลงเหลืออยู่ตรงหน้าอกในขณะที่ส่วนอื่น ๆ เป็นสีเทาทั้งหมด
“โอ่ว !”
สัตว์อสูรขนาดใหญ่คำรามไปบนท้องฟ้าราวกับกำลังประกาศความแข็งแกร่งของมัน
จากนั้นหางของมันก็พุ่งไปข้างหน้าแล้วตัดเข้ากับก้ามของมันโดยไม่ตั้งใจ !
“ดิ๊ง ดิ๊ง !”
เลือดสีเงินไหลออกมาจากบาดแผลหยดลงบนพื้น สัตว์อสูรตัวใหญ่ไม่สนใจ มันหันไปเปิดแผลสีดำที่อยู่บนหน้าอกยักษ์น้อย
เลือดหล่นลงไปที่หน้าอกจนกลายเป็นดอกไม้เลือดจำนวนมาก
สิ่งที่น่าแปลกคือไม่มีเลือดซักหยดที่เสียเปล่า ทุกหยดถูกกลืนกินไปลงในจุดสีดำเหล่านั้น
ไม่กี่นาทีต่อมาก็มีพลังงานสีดำจำนวนมากควบแน่นและไหลเข้าไปในจมูกและปากของเจ้าอสูรตัวใหญ่ราวกับสายน้ำ !
หลุมว่างเปล่าปรากฏบนร่างของยักษ์น้อย และเมื่อพลังงานสีดำไหลออกไปจนหมดร่างของมันก็แตกสลายลงกลายเป็นฝุ่นผงลอยไปในอากาศ !
สัตว์อสูรตัวใหญ่ยังคงนอนเหยียดยาวอยู่บนพื้นด้วยความสบายใจ แสงลึกลับปรากฏออกมาจากร่างแล้วครอบคลุมร่างของมัน
ด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า กรงเล็บที่แตกเป็นชิ้น ๆ ก่อนหน้านี้ฟื้นฟูกลับมาราวกับของใหม่พร้อมกับเปลือกของมันที่ส่องแสงออกมาจาง ๆ
จากนั้นไม่นานสัตว์อสูรขนาดใหญ่ก็ยืนขึ้นอีกครั้ง แรงกดดันในร่างของมันเพิ่มขึ้นมากและกรงเล็บของมันก็ส่องประกายแวววาว หางของมันในตอนนี้ก็ส่องประกายแสงน่ากลัวราวกับมันสามารถเจาะทะลุได้แม้แต่มิติ !
สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่เหตุการณ์เดียวในดินแดนแห่งนี้ มันมีฉากแบบนี้จำนวนนับไม่ถ้วนในดินแดนแห่งนี้
การต่อสู้บางส่วนผู้ชนะคือเจ้าสัตว์อสูรตัวใหญ่ ในบางส่วนก็เป็นเจ้าพวกยักษ์น้อย
หากสัตว์อสูรตัวใหญ่ชนะ มันจะดูดซับพลังงานสีดำที่ไม่รู้จักจากเจ้ายักษ์ หากเจ้ายักษ์ชนะมันจะฉีกร่างของเจ้าอสูรออกจากกันจากนั้นก็เริ่มอาบเลือดของพวกมัน !
ในเวลาเดียวกัน เป่ยเฟิงมองไปที่เจ้ายักษ์สูง 20 จางที่กำลังพุ่งเข้าไปในป่า
ป่ามันใหญ่เกินไป มันกว้างมากและต้นไม้แต่ละต้นก็สูงและหนามาก ต้นไม้ที่นี่สูงหลายร้อยเมตรและมันพบเห็นได้ทุกที่
เป่ยเฟิงมองจับตามองเจ้ายักษ์น้อย แต่โชคไม่ดีที่ความเร็วในการควบคุมเบ็ดของเขามันไม่เท่าความเร็วของเจ้ายักษ์น้อย ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถทำอะไรได้เมื่อเห็นมันหายไปเข้าไปในป่า
จักรวาลมันมีขนาดใหญ่มากและมันมีสิ่งมหัศจรรย์จำนวนมากมาย สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ถือว่าเป็นมนุษย์หรือสัตว์อสูรกัน ? หรือพวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตในรูปร่างของเหล็ก ?
เป่ยเฟิงถอนหายใจ เขากำลังจะยอมแพ้ที่จะตกเป้าหมาย นั่นเป็นเพราะเขาไม่สามารถควบคุมเบ็ดได้ดีพอ หากตะขอของเขาถูกผลักโดยเจ้ายักษ์แล้วมันลงเอยที่ไปเกี่ยวบนต้นไม้ นั่นไม่หมายความว่าเขาจะตกได้ต้นไม้งั้นหรอ ?
“โอ้ ? ใช่แล้ว !” เป่ยเฟิงพึมพำกับตัวเองพร้อมกับตบหน้าผากของเขา เขาพูดขึ้นโดยไม่ลังเล “ระบบ ข้าอยากจะใช้เหยื่อ !”
เขาปลดล็อคฟังก์ชั่นนี้เมื่อนานมาแล้ว แต่เขาไม่พบโอกาสใด ๆ ที่จะใช้มัน จนถึงตอนนี้เขาเกือบจะลืมมันไปแล้ว
“ดิ๊ง ! โปรดเลือกเป้าหมายของท่าน” เสียงของระบบดังขึ้นในหัวของเป่ยเฟิง
เป่ยเฟิงเลือกยักษ์แปลก ๆ ที่เขาเห็นก่อนหน้านี้เป็นเป้าหมาย เขาเพียงแค่สร้างภาพในหัวแล้วระบบก็จะเข้าใจมันได้ในัทนที
ระบบหยุดหายไปชั่วครู่ก่อนจะตอบสนองกลับมา “เหยื่อเสมือนจริงจะถูกปรับแต่งตามการตั้งค่าให้ตรงกับสิ่งมีชีวิตที่เลือก ต้องการค่าประสบกาณณ์ : 100,000 แต้ม ยืนยันหรือไม่ ?”
“ยืนยัน !” เป่ยเฟิงพยักหน้า นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นสิ่งมีชีวิตแปลก ๆ ถึงแม้เขาจะรู้สึกปวดใจกับคะแนนประสบการณ์หนึ่งล้านแต้ม แต่เขาก็เลือกที่จะเดิมพัน
ก่อนที่เขาจะตอบสนองได้ทัน ตะขอของเขาก็เริ่มเปลี่ยนเป็นลูกบอลขนาดเท่าฝ่ามือที่มีเลือดสีฟ้าเย็นยะเยือก ในขณะเดียวกันมันก็ปลดปล่อยแรงกดดันบางอย่างออกมาจากทุกทิศทาง
ในขณะเดียวกันเป่ยเฟิงก็มองพื้นที่รอบ ๆ หลายร้อยเมตรที่เปลี่ยนเป็นดินแดนหิมะพร้อมกับพึมพำ “ถ้าข้าไม่รู้ว่านี่เป็นของปลอมข้าก็ไม่กล้าที่จะเชื่อแบบนั้น”
ทั้งหมดนี้ไม่ใช่แค่ภาพลวงตา แต่พลังของภาพลวงตามันรุนแรงเกินไปจนสามารถหลอกลวงประสาทสัมผัสของเป้าหมายได้
ยกตัวอย่างเช่น มันไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนไปเลย แต่ถ้ามีคนก้าวเข้ามาในพื้นที่รอบ ๆ พวกเขาจะรู้สึกราวกับว่าถูกแช่แข็ง
… เพราะพวกเขาจะรู้สึกได้ถึงความเย็นในอากาศ และเมื่อพวกเขานำมือไปสัมผัสกับพื้นดินพวกเขาก็จะตีความว่าหญ้าคือชั้นน้ำแข็ง !
แม้แต่ความรู้สึกทางวิญญาณของพวกเขาก็จะรู้สึกว่ามันคือดินแดนน้ำแข็ง
ในเวลาเดียวกัน ถึงแม้ภูมิภาคแถวนี้จะไม่แตกต่างจากที่อื่น แต่เจ้ายักษ์น้อยจะสามารถสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมและแรงสั่นสะเทือนของพลังงานจากลูกบอล นี่คือจุดแข็งที่แท้จริงของเหยื่อเสมือนจริง !
ยักษ์ที่เพิ่งก้าวเข้าไปในป่าก็หยุดและหันไปมองรอบ ๆ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าไปหลายครั้ง
หลังจากนั้นมันก็พุ่งออกมาด้วยความบ้าคลั่ง !
“โฮก ! โฮก !”
เมื่อเห็นลูกบอลเลือด พวกมันก็พุ่งกระโจนเข้าหาโดยไม่ลังเล !
“โฮกกก !”
ยักษ์สูง 20 จางกลืนลูกบอลเลือดลงไปและตบท้องด้วยความพึงพอใจ
“หืม ?”
ยักษ์น้อยเกาหัวด้วยความสับสน เห็นได้ชัดว่ามันกลืนลูกบอลเลือดไปแล้ว ทำไมมันถึงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงในร่างของพวกมัน
ด้วยความสามารถทางจิตวิญญาณที่น่าสงสารของเจ้ายักษ์ มันไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ในขณะเดียวกันเป่ยเฟิงก็ดึงคันเบ็ดขึ้น ตะขอในท้องของเขาก็ยกขึ้นพร้อมกับเกี่ยวบางส่วนในท้องของยักษ์
ดวงตาของเป่ยเฟิงเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น ตอนแรกเขาคิดว่าเหยื่อเสมือนจริงจะไร้ประโยชน์ แต่ใครจะไปคิดกันว่ามันมีประโยชน์มาก !
แม้ว่าราคาของมันจะแพงมหาศาล แต่มันก็สร้างผลลัพธ์ที่น่าตกใจมากเช่นเดียวกัน !
ด้วยความความแข็งแกร่งของผนึกที่ผนึกพลังของมันไว้ เขาดึงมันขึ้นมาได้สบาย ๆ ถึงแม้เจ้ายักษ์จะดิ้นรนขัดขืน แต่มันก็ทำอะไรไม่ได้มากนัก จากนั้นมันก็ถูกดูดเข้าไปในกระแสน้ำวน
ยักษ์อีกหลายตัวก็วิ่งเข้ามาเหมือนกัน ! แต่ก่อนที่พวกมันจะมาถึง ระลอกคลื่นพลังงานก็หายไปแล้ว เหล่ายักษ์ที่ยืนอยู่เกาหัวด้วยความสับสน
แต่เป่ยเฟิงไม่สนใจพวกมัน เพราะตอนนี้เขาจับยักษ์ได้หนึ่งตัวแล้ว
ตะขอถูกฝังเข้าไปในร่างของยักษ์และกลายเป็นส่วนหนึ่งของมันแล้ว ตราบใดที่เป่ยเฟิงไม่ปล่อยก็เป็นไปไม่ได้ที่มันจะหนีไป
แน่นอนว่ามีสิ่งมีชีวิตไม่มากที่จะหนีไปจากเบ็ดของเป่ยเฟิงได้ ส่วนใหญ่ที่มันหนีได้นั้นพวกมันจะต้องดิ้นรนและเอาตัวรอดให้ได้ในทันทีที่ตะขอเกี่ยวกับร่างของมัน
เป่ยเฟิงเต็มไปด้วยความคาดหวังทุกครั้งที่เขาตกปลาเพราะเขาหวังว่าเขาจะได้สิ่งที่แตกต่างกันในแต่ละครั้ง
คราวนี้ก็เหมือนกัน เป่ยเฟิงคาดหวังถึงประโยชน์ที่ได้จากการจับเจ้ายักษ์ตัวนี้ สิ่งที่เขากลัวคือเจ้ายักษ์ที่ดูน่าประทับใจตัวนี้อาจไม่มีอะไรคุ้มค่ากับที่เขาตกไปได้ หากเป็นแบบนั้นเท่ากับว่าเขาจะสูญเสียค่าประสบการณ์จำนวนมากไปแบบฟรี ๆ
ในขณะที่เป่ยเฟิงกำลังจมอยู่กับความกังวลและความตื่นเต้นผสมกันไป หัวของยักษ์ก็เริ่มปรากฏออกมาจากกระแสน้ำวนอย่างช้า ๆ
