ระลอกคลื่นจากการโจมตีของทั้งสองนั้นแข็งแกร่งมาก คลื่นกระแทกกระจายออกไปทุกทิศทาง !
สัตว์อสูรที่อ่อนแอจำนวนนับไม่ถ้วนต้องล้มลงและตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว มันราวกับว่ามีพระอาทิตย์สีเงินและสีทองกำลังลอยอยู่บนท้องฟ้า !
“วิ้ง !”
เสียงดังอีกครั้งจากนั้นก็เกิดระเบิดขึ้นบนท้องฟ้าและแผ่กระจายเป็นวงกว้างไปทุกทิศทางอีกละรอก !
ราวกับทำลายทุกอย่าง ทุกที่ที่แสงสีเงินและทองกระจายนั้นจะถูกทำลายทั้งหมด !
ด้านบนของภูเขาสูงบางลูกที่สูงกว่าร้อยเมตรถูกตัดทันทีเมื่อแสงสีเงินและทองพุ่งผ่าน !
หลังจากระลอกคลื่นผ่านไปก็ปรากฏให้เห็นภูเขาครึ่งบนที่ถูกทำให้หายไป พื้นผิวที่หายไปนั้นเรียบเนียนราวกับกระจกและแผ่ความร้อนสูงออกมา !
“ชิ้ง !”
ดาบสีฟ้าปรากฎบนท้องฟ้าจากนั้นก็พุ่งไปยังทิศทางถ้ำของราชาเสือดำ !
ดาบพุ่งไปข้างหน้าด้วยจิตสังหารที่รุนแรง – นี่คือดาบที่เต็มไปด้วยพลัง !
“ฟุ้บ !”
“แก๊ง !”
กรงเล็บของราชาเสือดำปะทะเข้ากับดาบ ดาบหยุดชั่วครู่ จากนั้นมันก็ฟาดฟันอีกครั้งอย่างต่อเนื่อง ในไม่ช้าเลือดสีเงินก็กระจายออกไปแล้วละลายหินรอบ ๆ !
“แข็งแกร่งมาก ! หัวหน้าหลี่ปู้กับรองหัวหน้าหลี่ปิงแข็งแกร่งมากจริง ๆ มันดูเหมือนพวกเขาสามารถฆ่าพวกเราได้อย่างง่ายดาย !”
“นี่คือความแข็งแกร่งของผู้ฝึกตนขั้นสี่ของร้อยปีจริง ๆ งั้นรึ ? ทำไมพวกเขาถึงแข็งแกร่งมากขนาดนี้ เพียงแค่การโจมตีธรรมดามันก็ฆ่าพวกเราได้แล้ว !”
กลุ่มผู้คุ้มกันอ้าปากค้างด้วยความตกใจ พวกเขาไม่คิดเลยว่าผู้ฝึกตนขั้นสี่ของร้อยปีจะแข็งแกร่งขนาดนี้ ! นี้มันไม่น่าเชื่อ
ระดับความแข็งแกร่งของพวกเขานั้นเพียงพอที่จะฆ่าผู้ฝึกตนขั้นเดียวกันได้หลายสิบคนได้อย่างง่ายดาย !
ราชาเสือดำคลานออกมาจากซากหินรอบตัวและคำรามขึ้น “โฮก ! เจ้ามนุษย์ที่น่ารังเกียจ แกรู้จักแต่ซ่อนตัวแล้วรอคอยจัดการกับข้าหรือยังไง ? หากไม่ใช่ราชาผู้นี้อ่อนแอละก็ ข้าคงฆ่าพวกเจ้าได้อย่างง่ายดายไปแล้ว !”
ดวงตาของราชาเสือดำเต็มไปด้วยความเกลียดชัง มันรู้ดีว่ามันไม่สามารถหนีไปจากภัยครั้งนี้ได้ หากไม่ใช่เพราะมันได้รับบาดเจ็บหนักจากการต่อสู้กับเจ้ามนุษย์น่ารังเกียจนั้น มันไม่มีวันจะถูกมนุษย์ที่อ่อนแอขนาดนี้รังแกได้ !
หากตัวมันกลับคืนสู่จุดสูงสุด มันสามารถฆ่าเจ้าพวกที่อ่อนแอพวกนี้ได้อย่างง่ายดายด้วยการตวัดกรงเล็บเพียงครั้งเดียว !
กวาดล้างมังกรทองค่อย ๆ หายไป จากนั้นหางยาวสีดำก็ค่อย ๆ กลับมาด้านหลังราชาเสือดำอีกครั้ง
ราชาเสือดำไม่ได้หวาดกลัวความตาย แต่มันตั้งใจจะสู้สุดกำลัง แม้ว่ามันจะต้องตายแต่มันก็ไม่มีทางปล่อยให้มนุษย์ที่น่ารังเกียจได้ผลประโยชน์จากร่างของมันไปได้ง่าย ๆ !
“ถอยไป” หลี่ปู้และหลี่ปิงกำลังจะโจมตีอีกครั้ง แต่เป่ยเฟิงก็ปรากฏตัวแล้วหยุดพวกเขา หลังจากนั้นทั้งสองก็ก้าวถอยหลังทันทีและทำเพียงยืนด้านหลังเป่ยเฟิงเงียบ ๆ
“แกคงเป็นตัวหัวหน้า ? เข้ามา มาสู้กับข้า ! ถึงข้าจะต้องตายแต่ในฐานะชนเผ่าราชาเสือ ข้าขอตายในการต่อสู้ !”
ราชาเสือดำกระอักเลือดออกมาเต็มปาก จากท่าทางแล้วสภาพของมันในตอนนี้ย่ำแย่อย่างมาก ราชาเสือดำรู้ดีว่าการต่อสู้ครั้งนี้ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้เนื่องจากร่างกายทุกส่วนของมันนั้นเป็นสมบัติล้ำค่าของพวกมนุษย์ นอกจากนี้มันยังบาดเจ็บสาหัสด้วยในตอนนี้
“เจ้าเข้าใจผิดแล้ว ข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอก” เป่ยเฟิงลอยอยู่กลางอากาศและมองราชาเสือดำอย่างใจเย็น
ในตอนแรกเป่ยเฟิงตั้งใจจะฆ่าสหายตัวนี้อย่างแน่นอน อย่างไรก็ตามสุดท้ายเขาก็ล้มเลิก การฆ่ามันอาจจะนำพาไปสู่อันตรายจำนวนมากที่รออยู่ แทนที่จะเกิดประโยชน์กับเขามันอาจกลายเป็นภัยพิบัติได้
ถึงแม้ว่าร่างกายของสัตว์อสูรขั้นราชาพันปีจะมีค่า แต่มันไม่ใช่สิ่งที่จะได้รับมาง่าย ๆ โดยไม่ต้องออกแรง นอกจากนี้เขาตัดสินใจแล้วว่าจะย้ายตระกูลหลี่มายังเมืองเทียนฮวง เป่ยเฟิงจึงตัดสินใจที่จะไม่ทำอะไรกับสัตว์อสูรตัวนี้
อย่างไรก็ตามทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับมัน ถ้าเป่ยเฟิงรู้สึกว่ามันจะนำพาอันตรายมาหาเขา เขาก็จะไม่ลังเลที่จะฆ่ามัน
“ฮึ่ม อย่าใช้คำพูดที่ไร้ประโยชน์พวกนั้นกับข้า มนุษย์ทุกคนเป็นพวกน่ารังเกียจทั้งหมด !” ดวงตาของราชาเสือดำเบิกกว้างและมองเขาด้วยท่าทางเยาะเย้ย
“เจ้าจำได้ไหมว่าเจ้าหมดสติไปตอนไหน คนของข้าเห็นเจ้ากำลังตกอยู่ในอันตราย พวกเขาจึงพาเจ้ากลับมาแล้วก็มอบสมุนไพรจิตวิญญาณจำนวนมากเพื่อช่วยให้เจ้าพ้นจากความตายมาได้ แต่เจ้ากับบอกพวกเราเป็นพวกน่ารังเกียจ เจ้าเป็นสัตว์อสูรแบบไหนกัน ?”
“หืม ?” ราชาเสือดำสั่นสะท้านและจากนั้นพลังจิตของมันก็กวาดไปทั่วร่างและในไม่ช้ามันก็พบว่ามีพลังยาของสมุนไพรจิตวิญญาณจำนวนมากอยู่ในร่างของมัน
“มนุษย์เป็นพวกชอบเล่นไม่ซื่อ ใครจะไปรู้ว่าคนอย่างแกมีแผนอะไรอยู่ ?” ราชาเสือดำพึมพำ แต่น้ำเสียงของมันดุร้ายน้อยลงมาก
“ข้าไม่ได้มีแผนการร้ายอะไรกับเจ้าทั้งนั้น มันเพียงแค่ว่าคนของข้าจะมาที่นี่อีกในอนาคตและข้าต้องการแค่พวกเราอยู่ให้ห่างกัน ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่มาก่อปัญหาให้กับพวกข้าก็พอ” เป่ยเฟิงตอบพร้อมกับแขนเสื้อที่กระพือไปมาตามสายลม
“แค่นี้ ?”
ดวงตาของราชาเสือดำเต็มไปด้วยความซับซ้อน แต่สุดท้ายความระมัดระวังของมันก็หายไป
“แค่นี้แหละ ข้ารู้สึกว่ามันคุ้มค่าที่จะผูกมิตรกับเจ้าและเนื่องจากความแข็งแกร่งของเจ้านั่นไม่เลว ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องดีที่เจ้าติดหนี้พวกเรา” เป่ยเฟิงตอบตรงไปตรงมาโดยไม่ปิดบังความต้องการของเขา
เขารู้ดีว่าสติปัญญาของมันสูงและไม่ได้ด้อยไปกว่ามนุษย์ ไม่สิอาจจะเหนือกว่าด้วยซ้ำ เขาจึงพูดออกไปโดยตรง
ห่างออกไปหลายร้อยลี้ ชุยหยานบินอยู่บนท้องฟ้าด้วยร่างกายที่ปกคลุมไปด้วยชั้นแสง มันราวกับนกสีชาดตัวจริง
ร่างมหึมาทอดยาวไกลหลายพันเมตรและออร่าของมันยิ่งใหญ่มาก ดวงตาสีแดงของมันกวาดมองไปทั่วพื้นดินด้านล่าง !
ด้านล่างนั้นเต็มไปด้วยสัตว์อสูรระดับราชาพันปีหลายพันตัว พวกมันทุกตัวเป็นเจ้าถิ่นในที่ของตัวเอง แต่ตอนนี้พวกมันกำลังทำหน้าที่ในการค้นหาราชาเสือดำ
“หยิน !”
ทันใดนั้นสายตาของชุยหยานก็เปลี่ยนไป มันมองไปทิศหนึ่งและร้องด้วยเสียงโหยหวนจนทำให้เมฆบนท้องฟ้ากระจายออกไป !
“นั่นมันออร่าของเจ้าเสือดำ ไม่ผิดแน่ ! ดูเหมือนมันกำลังต่อสู้อยู่ ? ดูเหมือนเจ้าโง่นี่จะไม่เจียมตัวแม้ว่าจะบาดเจ็บอยู่”
ชุยหยายหันไปทิศนั้นแล้วพุ่งออกไปพร้อมกับกระพือปีกของมัน
ชุยหยานและราชาเสือดำนั้นรู้จักกันมานานหลายร้อยปี มันจึงไม่แปลกที่จะคุ้นเคยกับออร่าของราชาเสือดำ มันจึงบอกได้ดีว่าสภาพของราชาเสือดำในตอนนี้ย่ำแย่อย่างมาก
“โฮก !”
“บรู้วว !”
สัตว์อสูรจำนวนนับไม่ถ้วนบนพื้นคำรามและรีบด้านหลังชุยหยานไป
ข้างในหุบเขา
เป่ยเฟิงมองราชาเสือดำด้วยดวงตาเปล่งประกายราวกับจะสื่อว่าไม่มีอะไรในโลกใบนี้ทำอะไรเขาได้
“มนุษย์ เจ้าเป็นคนที่พิเศษไม่เหมือนใครอื่น” ราชาเสือดำหันหน้าหนี มันเชื่อในคำพูดของเป่ยเฟิง ท้ายที่สุดถ้าเจ้ามนุษย์ต้องการฆ่ามัน เขาคงทำไปแล้วในตอนที่มันหมดสติ
แม้แต่ตอนนี้ที่มันกำลังพูดอยู่ เจ้ามนุษย์ตรงหน้าคงไม่ต้องใช้ความพยายามมากเช่นกันในการฆ่ามัน
“หืม ?” เป่ยเฟิงเงยหน้ามองไปบนฟ้า เขารู้สึกได้ถึงออร่าที่ทรงพลังกำลังพุ่งมาทางเขาด้วยความเร็วมหาศาล !
ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ตั้งใจซ่อนพลังแม้แต่น้อย เป่ยเฟิงจึงรู้สึกได้ในทันทีแม้จะอยู่ห่างไกลมากก็ตาม
ออร่านั้นทรงพลังมาก มันราวกับเปลวไฟสีแดงที่กระจายอยู่ครึ่งท้องฟ้า !
“ดูเหมือนเพื่อนของเจ้าจะมาแล้ว ในเมื่อเจ้าตื่นแล้วข้าคงไม่ต้องเสียสมุนไพรเพื่อรักษาเจ้าอีกต่อไป ส่วนสมุนไพรที่เหลืออยู่กับเจ้าข้าถือว่าเป็นของขวัญอำลาละกัน ลาก่อน”
เป่ยเฟิงพยักหน้ากับราชาเสือดำ จากนั้นก็นำหลี่ปู้และคนอื่น ๆ จากไปอย่างรวดเร็ว
ถึงแม้ว่าเป่ยเฟิงต้องการให้สัตว์อสูรตัวนี้ติดหนี้บุญคุณเขามากกว่านี้ แต่เพื่อความปลอดภัยของเขาและคนอื่น ๆ เขาจึงรีบออกมาทันที
ตอนนี้สหายของราชาเสือดมาถึงแล้ว เป่ยเฟิงจึงไม่เต็มใจที่จะอยู่ที่นั้นต่อ
ออร่าจากระยะไกลนั้นแข็งแกร่งเกินไป ถึงแม้ว่าเป่ยเฟิงจะยังไม่เห็นตัวตนแต่เขามั่นใจว่าทุกคนที่นี่จะถูกมันฆ่าได้อย่างง่ายดายด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวของมัน !
“ท่านหัวหน้าตระกูล เราช่วยเจ้านั่นทำไมกัน ?” หลี่ปู้ถามด้วยความสังสัย “คำพูดของสัตว์อสูรมันจะน่าเชื่อถือได้ยังไง ทำไมเราไม่ฆ่ามันแล้วเอาร่างกายของมันมาแทน ?”
จากมุมมองของหลี่ปู้ สัตว์อสูรนั้นเชื่อถือไม่ได้ ถึงแม้สหายของมันจะกำลังมาช่วยมัน แต่หากพวกเขารีบฆ่ามันจากนั้นก็หนีให้ทันก่อนที่สหายของมันจะมาถึงก็น่าจะเพียงพอ !
ช่วงเวลาที่พวกเขาจากโลกใบนี้ไปและกลับไปยังดาวเทียนมู่ ถึงแม้มันจะแข็งแกร่งแต่มันก็ไม่น่าจะกล้าเข้าไปในดาวเทียนมู่ พันธมิตรนักสู้และนิกายขนาดใหญ่ไม่ใช่สิ่งที่จะล้อเล่นด้วยได้ !
เป่ยเฟิงมองหลี่ปู้และพูดด้วยเสียงจริงจัง “เจ้าเชื่อไหมถ้าข้าจะบอกว่าพวกเราทุกคนจะไม่สามารถหนีไปจากโลกใบนี้ได้หากพวกเราฆ่าเจ้าสัตว์อสูรตัวนั้น ?”
“ข้าเคยคิดที่จะฆ่ามันเช่นกัน แต่ทันทีที่ข้าสัมผัสได้ถึงออร่าจากระยะไกลข้าก็ล้มเลิกไปทันที มันราวกับมีขวานขนาดใหญ่ห้อยอยู่เหนือหัวข้าและพร้อมจะสับได้ลงมาตลอดเวลา !”
เป่ยเฟิงส่ายหัวของเขา ทุกครั้งที่เขาต้องการฆ่ามัน เขาจะรู้สึกได้ถึงอันตรายที่ปรากฎขึ้น หากเพียงครั้งสองครั้งเขาจะเฉยชา แต่มันปรากฏทุกครั้งนั่นหมายความว่ามันจะมีปัญหาขนาดใหญ่ตามมา
คฤหาสน์ดวงดาวของเขาเป็นระบบเตือนภัยชั้นยอดสำหรับเขา ทุกครั้งที่เขาต้องการฆ่าราชาเสือดำ มันจะสั่นไหวเล็กน้อยและระฆังทั้งแปดมันก็จะดังอย่างไม่หยุดหย่อน
หลี่ปู้ไม่ได้พูดอะไรไปมากกว่านี้ เพราะเขารู้ดีว่ามันจะเกิดเรื่องไม่ดีที่เขาไม่รู้ขึ้นตามมา คนอื่น ๆ มีใบหน้าแปลก ๆ เช่นกัน ดูเหมือนท่านหัวหน้าตระกูลจะกลัวบางอย่าง !
พวกเขานึกถึงตอนที่เป่ยเฟิงพูดด้วยความจริงจังกับราชาเสือดำ แต่ใครจะไปคิดกันว่าจริง ๆ แล้วเขาแค่อยากเอาตัวรอด !
หลังจากทั้งกลุ่มเดินทางออกไปไกลหลายร้อยลี้ สัตว์อสูรขนาดใหญ่ก็ร่อนลงมาที่หุบเขา ปีกของมันทอดยาวออกไปไกลกว่าหนึ่งกิโลเมตร สัตว์อสูรที่อ่อนแอบางตัวถึงกับตายเพราะแรงกดดันที่น่ากลัวของมัน !
หุบเขาแห่งนี้ถูกเปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับสัตว์อสูรหลายตัวถูกบดขยี้กลายเป็นหมอกเลือด !
“แกร๊ก !”
พื้นสั่นไหวทันทีที่มันร่อนลงมา ความแข็งแกร่งของนกสีแดงตัวนี้แข็งแกร่งเกินไป เพียงแค่ออร่าของมันก็ทำให้เกิดรอยแตกขนาดใหญ่ปรากฏบนพื้นดิน !
ราชาเสือดำไอและพูดขึ้น “ชุยหยาน เจ้ามาแล้ว”
“ราชาเสือดำ คิกคิก ดูสิเจ้าน่าสงสารแค่ไหน พวกเราแค่ให้เจ้าเฝ้าบ้านแต่นอกจากจะทำไม่ได้แล้วเจ้ายังทำให้อาณาเขตของเราถูกปล้น เจ้าสมควรตายเสียจริง” ชุยหยานประชดราชาเสือดำ มันมองดูสภาพที่น่าสมเพชของราชาเสือดำแล้วบ่นออกมาจากนั้นก็เงียบไป
ชุยหยานสูดลมหายใจลึก ๆ และถามด้วยเสียงเย็นชา “ใครเเป็นคนทำเจ้า นอกจากนี้ดูเหมือนก่อนข้ามาเจ้าจะต่อสู้กับมนุษย์บางคนอยู่ มันมีกลิ่นมนุษย์จำนวนมากอยู่ที่นี่ มันน่าจะหนีไปได้ไม่นาน พวกมันหนีไปทางไหน ?”
“มันเป็นคนของนิกายสิบเส้นทาง มันทำให้ขาดบาดเจ็บหนัก ข้าฆ่าพวกมันไปหมดแล้ว พาข้ากลับไปที่หุบเขาก่อน ข้าอยากจะไปขออภัยกับเหนือหัว”
ดวงตาของราชาเสือดำเต็มไปด้วยความเกลียดชัง มันเกือบจะตายไปแล้ว มันไม่เคยได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้มาก่อน สำหรับกลุ่มของเป่ยเฟิงนั่นสำหรับมันถือว่าเป็นพวกมนุษย์แปลก ๆ ในสายตาของมัน สุดท้ายมันก็ไม่ได้พูดถึงพวกเขา
