เมื่อทั้งสี่จากสถาบันการศึกษาน้ำเห็นหลินเสี่ยว พวกเขาก็ถูกผงะ
หัวหน้านักรบถือโล่และขวานมือเดียวเขาเงยหน้าขึ้นมองสัญญาณสีเหลืองจาง ๆ ที่ค่อย ๆ จางหายไป หลังจากตรวจสอบแล้วเขาก็เริ่มมองหาสิ่งที่อยู่รอบตัว
ในที่สุดเขาเห็นแผนที่บนพื้นหญ้าและสงบลง
ดีที่ชาร์ลไม่เคยกลับคำพูดของเขาและเหลือแผนที่ตามข้อตกลงของพวกเขาปัญหาเดียวก็คือ ‘ความไม่สะดวก‘ ที่เขาทิ้งไว้ในเวลาเดียวกันนั้นเป็นเรื่องยากลำบากอย่างแท้จริง
เวเบลน ผู้นำทีมสถาบันน้ำซึ่งเป็นนักรบขั้นกลางระดับห้าที่เชี่ยวชาญในการใช้โล่และขวานมือเดียว เหตุผลที่เขามาถึงพร้อมกับทีมของเขาอย่างรวดเร็วไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
ไม่นานมานี้พวกเขาได้พบกับวิทยาลัยเฮโน พวกเขาคิดว่ามันจะเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดแต่ผู้นำชาร์ลไม่ต้องการที่จะต่อสู้และต้องการจะทำข้อตกลง
เวเบลนเคยได้ยินชื่อของเจ้าชายชาร์ล แต่ไม่เคยพบเขามาก่อนเมื่อเขาเห็น ‘สาว‘ ผมแดงครั้งแรกเขาคิดว่าเป็นน้องสาวของชาร์ลหรืออะไรบางอย่างและปฏิบัติต่อเดโวรูในฐานะผู้นำ
ในที่สุดหลังจากที่เขาชี้แจงตัวตนของเขาชาร์ลยื่นข้อตกลงอย่างขมขื่น ชาร์ลต้องการให้พวกเขาช่วยเขากำจัดคู่ต่อสู้ที่น่ารำคาญและในที่สุดเขาก็จะมอบแผนที่ให้หลุมสีเงิน
เวเบลนไม่เห็นด้วยกับข้อเสนอแนะของเขาในตอนแรก ทำไมพวกเขาต้องทำข้อตกลงด้วย ทำไมไม่ต่อสู้ละ?
แต่เขาคาดคะเนนักหอกที่แข็งแกร่งเดโวรูผิดไป เขาสมารถต้านการโจมตีของตัวเองขณะเดียวกันก็ปกป้องชาร์ลส์อย่างชำนาญและง่ายดาย
ไม่ช้าเวเบลนก็ตระหนักว่ามันไม่มีประโยชน์ หากพวกเขาไม่ต้องการต่อสู้พวกเขาก็ไม่สามารถหยุดพวกเขาจากการหนี จากนั้นเวเบลนจึงตกลงต่อข้อตกลงนี้อย่างช่วยไม่ได้ซึ่งทำร้ายความภาคภูมิใจของพวกเขา
เพื่อให้ได้แผนที่พวกเขาตกลงที่จะเป็นนักเลงรับจ้างและกำจัดทีม
ทีมนั้นคือวิทยาลัยลอรัน
มันไม่เหมือนว่าเวเบลนไม่เข้าใจ เขาสามารถใช้แผนที่อันหนึ่งเพื่อทำให้พวกเขาสังหารหมู่ซึ่งกันและกัน ไม่ว่าใครจะเป็นผู้ชนะชาร์ลก็ไม่ต้องเสียแรงขยับแม้แต่นิ้วเดียว
ชาร์ลไม่คิดว่ามันเป็นแผนเปิด พวกเขาสามารถยอมรับและต่อสู้ได้!
แต่อย่างไร?
“ หลินเสี่ยว เราจะทำอย่างไรดี?” มันเป็นช่วงเวลาที่สำคัญ ซีซาร์ต้องฟังผู้นำ“ เราควรดำเนินการกับหนุ่มหล่อของเราต่อไปหรือไม่”
คำพูดของเขาทำให้หลินเสี่ยวรู้สึกไม่สบายใจ
“ เจ้าเป็นคนงี่เง่า? พวกเขามาหาเราแล้ว การปฏิบัติการบ้าอะไร เจ้าคิดว่าเจ้าหล่อจริงๆเหรอ? เจ้าสามารถเปลี่ยนกล้ามเนื้องอได้หรือไม่?”
“ งอหมายความว่าอะไร?”
“ มัน…เทคนิคลับที่มีเพียงผู้ชายหล่อเท่านั้นที่สามารถใช้ได้! ผลของมันคือการเปลี่ยนรสนิยมทางเพศของคู่ต่อสู้และผูกมัดเจ้าไว้ด้วยกัน”
“ ข้าไม่เข้าใจ…”
“ งั้นให้ข้าพูดให้ต่างออกไป”
ในระหว่างนั้นเขามองที่เชนไตหยินและโรซี่แล้วมอบคำสั่งอย่างจริงจัง
“ ซีซาร์ เจ้าต้องรับผิดชอบแถวหน้า! จับตามองผู้ถือโล่นั้น ดีที่สุดถ้าเจ้าทำลายมันได้…โรซี่เจ้าต้องรับผิดชอบในการระวังหลังเขาอย่าให้เขาถูกรังแก…พี่สาวหยินหาโอกาสที่จะบุกเข้าไปในการก่อตัวและสังหารนักเวทพวกเขา…โอ้ไม่ เอาเพียงเขาบาดเจ็บก็พอแล้ว”
หลินเสี่ยวยิงคำสั่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ เราไม่ต้องถอยในเวลานี้! ใช้กำลังทั้งหมดของเจ้าเพื่อส่งพวกเขากลับบ้าน! จากนั้นเราจะนำแผนที่หลุมฝังศพเงินและไปกับชาร์ล!”
สายลมอ่อนโยนพัดผ่านผมสีดำสั้น ๆ ของหลินเสี่ยวไปทั่วเขาระดมกองกำลังและความหลงใหลของเขาทำให้เขาดูเหมือนเป็นนายพลผู้มีประสบการณ์
“ ดังนั้นหลินเสี่ยว ทำไมเจ้าถึงถอยละ?” โรซี่เหล่และดูถูกเขา
ผู้ชายคนนี้กำลังออกคำสั่งในขณะที่แอบถอยหลังและยืนอยู่ด้านหลังทีม!
“ โรซี่หยุดเรื่องไร้สาระครั้งที่สอง ข้าไม่เคยถอย! เจ้าไม่เข้าใจ…สิ่งนี้เรียกว่าการเปลี่ยนแปลงเชิงกลยุทธ์!”
“ โกหก เจ้าแค่อยากจะขี้เกียจ!”
“ ไม่มีทาง! ข้าเป็นผู้นำและข้ามีคริสตัลดังนั้นข้าไม่สามารถรับความเสี่ยงใด ๆ ได้ ข้าไม่ได้ถอยกลับเพื่อปกป้องตัวเองแต่เพื่อทีมต่างหาก!”
“ถุย! งั้นเอาคริสตัลมาให้ข้า!”
“ ไม่ ไม่…นอกจากการปกป้องคริสตัลข้ายังต้องปกป้องสาวใช้ของข้าด้วย! เธอเป็นคนปกติและไม่มีเวทมนต์มันจะแย่มากถ้าเธอได้รับบาดเจ็บ!” หลินเสี่ยวยืนอยู่ข้างเอเลน่าอย่างรวดเร็ววางมือบนไหล่ของเธอและใบหน้าของเขาติดไว้ใกล้กับหูเธอราวกับว่าเขาเป็นห่วงเธอ
โดยไม่คาดคิด เอเลน่าไม่ต่อต้าน
เธอมองที่โรซี่อย่างไม่แสดงอารมณ์แล้วยกส้นเท้าขึ้นเล็กน้อย
“อา! โอ๊ยยยยย…เอเลน่า ทำไมเจ้าเหยียบข้าละ? ข้า…”
“ ชิ…พอได้แล้ว” เอเลน่าขมวดคิ้วและพูดว่า“ ถ้าเจ้าลากมันต่อไปแผนที่จะถูกเอาไป”
“อา?“
หลินเสี่ยวเพิ่งสังเกตเห็นว่าสถาบันน้ำขยับตัวแล้ว!
“!”
นักเวทร่ายคาถาที่ไม่ค่อยเห็น
ด้วยผู้ถือโล่ที่เป็นหัวหน้า คนสี่คนนั้นก่อตัวกันอย่างใกล้ชิดในรูปแบบที่ปกป้องนักเวทย์มนตร์ในขณะที่เข้ามา ซึ่งแตกต่างจากวงจรเวทย์มนตร์ปกติ พลังเวทย์มนตร์สีเหลืองแยกย้ายกันไปจากมือของเขาราวกับหมอกโปร่งแสงมีชีวิตกระจายไปทุกทิศทางที่มองหาเป้าหมายของมัน
ทันทีที่อาหารสัมผัสกับร่างกายเพื่อนร่วมทีมของเขามันจะถูกดูดซึมอย่างรวดเร็ว เพียงพริบตาเดียวหมอกก็หายวับไปและ ‘ผิวหนัง‘ ที่แปลกประหลาดก็ปรากฏขึ้นในพวกเขาทั้งหมด
“เวทย์มนตร์เพิ่มพลัง ผิวหิน?”
หลินเสี่ยวอ้าปากแล้วจ้องที่ ‘ผิว‘ สีเหลืองเข้มของสถาบันการศึกษาน้ำที่ค่อนข้างน่าประหลาดใจ
พวกเขานำนักเวทเสริมพลังมา? พวกเขาทุ่มทุกอย่างจริงๆ
