สถานที่ต่อสู้ของราชาพันปีนั้นราวกับถูกระเบิดหลายตันทำลาย คลื่นพลังที่ทรงพลังแพร่กระจายออกไปเป็นวงกว้างรอบทิศทาง
แม้แต่เมฆก็แตกแยกไปตามแรงระเบิดที่ทรงพลังของคลื่นพลัง มันแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่เลยพลังขนาดนี้เกิดจากการกระทำของมนุษย์ !
“ยอมแพ้ซะ หรือพวกเจ้าต้องการให้วันนี้เป็นวันตายของเจ้า !” หลู่ซีมู่กล่าวในขณะต่อสู้กับฮานกุยและเจ้าตัวนิ่มตามลำพัง
“โฮก !”
“มออ !”
เจ้าตัวนิ่มและฮานกุยที่ตัวใหญ่กว่านั้นไม่สามารถเอาขนาดของมันมาเป็นข้อได้เปรียบกับหลู่ซีมู่ เพราะทุกการโจมตีของพวกมันจะถูกป้องกันโดยอีกฝ่ายได้ตลอด
“ชิ้ง !”
ตาของกู่ฉีแดงกล่ำไปทั้งดวง !
ดาบสีแดงถูกเหวี่ยงไปทางพานหยุนเฟ่ย
“ฮึ่ม ! แกคิดว่าคนอย่างข้ากลัวแกจริง ๆ หรือยังไง ?”
ด้วยการนึกคิด ถุงมือนักมวยสีดำก็ปรากฎในมือของพานหยุนเฟ่ย แม้ว่าจะไม่รู้ว่าทำมาจากอะไร แต่มันดูนุ่มและเงางามมาก
สำหรับพานหยุนเฟ่ยแล้ว เวลาในตอนนี้คือเวลาให้เขาแก้แค้น เขาเคยแสดงเป็นคนอ่อนแอในตอนที่อยู่หอการค้าชิงโจว และตอนนี้ได้เวลาที่เขาจะแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของเขา
“แก๊ง !”
ใบหน้าของพานหยุนเฟ่ยเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขาสวมถุงมือแล้วปะทะเข้ากับดาบสีแดงเลือดของกู่ฉี !
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าดาบนั้นคมมาก แต่มันก็ไม่สามารตัดผ่านถุงมือสีดำมาได้ เมื่อมันปะทะกันมันทำให้เกิดประกายไฟฟ้าสว่างวาบก่อนที่ประกายไฟฟ้านั้นจะพุ่งลงไปด้านล่างแล้วปะทะเข้ากับหิน !
การปะทะกันของทั้งคู่เร็วมาก มันเร็วขนาดที่ว่าปะทะกันได้มากกว่าสิบกระบวนท่าในพริบตาไม่ว่าจะทั้งอากาศและบนดิน
“ฮ่าฮ่า ถึงแม้แกจะแข็งแกร่งกว่าข้า แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาหากข้าต้องการถ่วงเวลาแก ! เมื่อพี่หลู่ฆ่าเจ้าสัตว์อสูรทั้งสองตัวนั้นเสร็จ แกจะเป็นรายต่อไป !”
“ว๊ากก !”
เมื่อได้ยินอย่างนั้น กู่ฉีก็หันไปมองอีกด้านโดยทันที
“ในที่สุด เสร็จข้า !”
สัตว์อสูรมันก็เป็นเพียงสัตว์ พานหยุนเฟ่ยคิดในและเมื่อเห็นมันเผลอเขารู้สึกยินดีมาก เขาคว้าดาบในมือกู่ฉีด้วยมือเดียวจากนั้นอีกมือก็ปรากฎลูกบอลพลังแล้วเล็งไปที่หัวของกู่ฉี !
“ปัง !”
ทันใดนั้นกู่ฉีก็หันมามองเขาด้วยสายตาเยาะเย้ย มันใช้อุ้งมือของมันเหวี่ยงไปที่หัวของพานหยุนเฟ่ย
“บัดซบ ! อย่าบอกนะว่ามันไม่กลัวว่าจะตายไปพร้อมกัน ?”
ดูจากวิธีตอบโต้ของกู่ฉีมันราวกับพร้อมจะตายไปพร้อมกับพานหยุนเฟ่ย
พานหยุนเฟ่ยสบถพร้อมกับถอนฝ่ามือของเขาออกมาปะทะเข้ากับอุ้งมือของกู่ฉี !
ผลจากการปะทะครั้งนี้มันทำให้ผู้ฝึกตนขั้นสามของร้อยปีของหอการค้าชิงโจวถูกลูกหลงและถูกฆ่าไปในเวลาเดียวกัน
‘ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้ที่จะฆ่าเจ้าตัวนี้ มันเสี่ยงเกินไปสำหรับข้า ข้าคงต้องรอให้พี่หยานและพี่หลู่มารับช่วงต่อเมื่อเขาจัดการด้านของพวกเขาเสร็จแล้ว’
การปะทะกันในครั้งต่อมาถึงกับทำให้พานหยุนเฟ่ยถอยหลังออกไปไกลถึงร้อยเมตร เลือดฉีของเขาปั่นป่วนและเขารู้สึกราวกับมีก้อนเลือดติดอยู่ในลำคอ
“หยิน !” คลื่นพลังที่ทรงพลังกระจายออกไปเป็นวงกว้างเมื่อพานหยุนเฟ่ยพยายามรักษาระดับเลือดฉีของเขา ทันใดนั้นดาบฉีสีแดงเลือดก็พุ่งเข้ามาหาเขา
“ไอ้บ้าเอ้ย ! คลื่นบดขยี้สวรรค์ !” พานหยุนเฟ่ยสบถ เขาใช้พลังวิญญาณดึงโมเลกุลของน้ำออกมาจากรอบ ๆ เพื่อสร้างเป็นคลื่นสูงสิบเมตรเพื่อป้องกันดาบฉีที่พุ่งเข้ามา
ส่วนกู่ฉีก็ก้าวออกไปด้านหน้าพร้อมกับดาบในมือ !
“ตู้ม !”
คลื่นที่ถูกสร้างขึ้นมันหนาแน่นราวกับกำแพงเหล็ก เมื่อปะทะเข้ากับดาบฉีสีแดงมันก็ถูกตัดขาดแล้วจมลงไปในน้ำ !
พานหยุนเฟ่ยมีวิชาป้องกันที่ยอดเยี่ยมนั้นคือการสร้างคลื่นยักษ์ แต่มันกลับถูกเจ้ากระต่ายบัดซบนี้ตัดขาดไปครึ่งหนึ่ง !
อย่างไรก็ตาม คลื่นแยกขาดเพียงชั่วขณะก่อนจะรวมตัวใหม่อีกครั้งกลายเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วินาที !
“ฮ่าฮ่า ไร้ประโยชน์ แม้แต่คนที่มีพลังมากกว่านี้ก็ยังไม่สามารถทำลายการป้องกันของข้าได้ !” พานหยุนเฟ่ยพูดล้อเลียนกู่ฉีจากนั้นเขาก็กำหมัดแล้วต่อยไปทางมัน
“ปัง !”
กู่ฉีตอบสนองได้รวดเร็ว มันหลบหลีกการโจมตีไปมาจนทำให้หมัดปะทะเข้ากับพื้นจนเกิดรอยแตกจำนวนมาก
“กู่ กู่ !” ทันใดนั้นกู่ฉีก็ย่อขนาดร่างกายลงจากสองเมตรเป็นหนึ่งเมตร
จากนั้นระฆังสีแดงเลือดขนาดใหญ่ก็ปรากฎรอบตัวมัน มันโอบล้อมกู่ฉีเอาไว้ก่อนจะหมุนช้า ๆ และส่งเสียงก้องกังวาล ระฆังนี้โปร่งใสและมีดอกไม้ นก ปลา แมลงและสัตว์ทุกชนิดสลักไว้บนผิวของมัน
“อะไรกัน ? พลังวิญญาณคู่งั้นรึ !” ตอนแรกพานหยุนเฟ่ยเฉยชาเรื่องนี้ แต่เมื่อเขารู้ถึงความสามารถมันใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีดำ ไม่น่าแปลกใจเลยที่มันจะแข็งแกร่งมากขนาดนี้ !
“กู่ !” กู่ฉีกวีดแกว่งดาบในมือพร้อมกับแขนของมันที่เริ่มใหญ่ขึ้นด้วยเลือดฉี จากนั้นมันก็เริ่มแพร่กระจายไปทั่วร่างของมัน ในไม่ช้ากู่ฉีก็แกว่งดาบที่เต็มไปด้วยพลังสูงสุดของมันไปทางพานหยุนเฟ่ย
“วิ้ง !”
เกิดแรงสั่นสะเสือทนที่เกิดจากความเร็วสูงพร้อมกับเสียงวีดร้องจนน่าสะพรึงกลัว มันทำให้ผู้ฝึกตนระดับร้อยปีบางคนรู้สึกราวกับดาบนั้นกำลังถูกเหวี่ยงมาทางพวกเขาแทน !
“คลื่นบดขยี้สวรรค์ ! ปกป้องข้า !”
เมื่อสัมผัสถึงพลังของดาบ พานหยุนเฟ่ยต้องการความปลอดภัยมากกว่าการเสี่ยง เขารวบรวมพลังวิญญาณทั้งหมดของเขาเพื่อสร้างคลื่นที่จากเดิมสูงสิบเมตรกลายเป็นยี่สิบเมตร !
ปริมาณน้ำจากพื้นที่โดนรอบ 1 ลี้ถูกดูดเข้ามา แม้แต่เลือดของผู้ฝึกตนบางคนที่อ่อนแอก็ถูกดูดเข้ามาด้วย !
ผู้ฝึกตนหลายคนต้องทุกข์ทรมานจากเลือดฉีที่สั่นไหว บางคนถึงกับร่างระเบิดเพราะไม่สามารถควบคุมเลือดฉีของพวกเขาได้
“ปุก !”
ดาบสีแดงปะทะเข้ากับคลื่นอย่างแรง !
หนึ่งเมตร !
สองเมตร !
ห้าเมตร !
เลือดฉีตัดผ่านเข้าไปได้ 8 เมตรก่อนจะเริ่มหยุดชะงักพร้อมกับคลื่นที่เริ่มฟื้นฟูตัวเอง
“ฟิ้ว ! เกือบไปแล้ว ! อีกสองเมตรเท่านั้น พลังวิญญาณของข้าในตอนนี้เกือบจะถูกทำลายแล้วสิ หึ สุดท้ายแกก็ไม่สามารถทำลายพลังวิญญาณของข้าได้ !” เมื่อเห็นคลื่นเริ่มฟื้นฟูตัวเอง พานหยุนเฟ่ยก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“กึง !”
ทันใดนั้นเสียงระเบิดก็ดังขึ้นพร้อมกับเงาสีแดงพุ่งผ่านเข้ามา
“ปัง !”
ทันใดนั้นกู่ฉีก็ปรากฏตัวด้านหลังพานหยุนเฟ่ย
“อะไรกัน … ? เป็นไปได้ยังไง ?”
พานหยุนเฟ่ยจ้องมองไปที่คลื่นที่แยกออกเป็นสองส่วนโดยความตกใจ จากนั้นเขาก็หันหน้าไปเผชิญหน้ากับกู่ฉี อย่างไรก็ตามหัวของเขามันเริ่มหมุนไปรอบ ๆ พร้อมกับบาดแผลที่ปรากฎรอบคอของเขา ! กู่ฉีได้ตัดหัวพานหยุนเฟ่ยราวกับตัดท้องฟ้า การตัดของมันทำให้เกิดผีเสื้อเลือดที่ค่อย ๆ ร่วงหล่นลงมาจากบนฟ้า
การระเบิดพลังของกู่ฉี แม้ว่าพานหยุนเฟ่ยจะมองไม่เห็นแต่ไม่ใช่กับคนรอบ ๆ
กู่ฉีใช้ระฆังเป็นเกราะเพื่อพุ่งผ่านคลื่น จากนั้นก็สะบัดดาบกว่าร้อยครั้งเพื่อทำลายพลังวิญญาณของพานหยุนเฟ่ยแล้วก็ไปปรากฎตัวด้านหลังเขา
“บัดซบ !”
“นายท่านหยุนตายแล้ว !”
“รนหาที่ตาย !”
เหตุการณ์มันเกิดขึ้นเร็วเกินไป ถึงแม้จะเต็มไปด้วยรายละเอียดจำนวนมากแต่มันกลับเกิดขึ้นภายในไม่กี่วินาทีเท่านั้น
หลู่ซีมู่ใช้พลังผลักฮานกุยและเจ้าตัวนิ่มออกไปแล้วพุ่งมาหากู่ฉี
ไม่ว่ายังไงพานหยุนเฟ่ยก็คือผู้มีพลังระดับราชาพันปีที่แข็งแกร่ง การสูญเสียสมาชิกที่แข็งแกร่งนั้นเท่ากับการที่หอการค้าชิงโจวสูญเสียความแข็งแกร่งไปถึงหนึ่งในสาม
หากมีทางเลือกอื่น หลู่ซีมู่อยากให้ผู้ฝึกตนขั้นร้อยปีตายไปแทนที่จะเป็นพานหยุนเฟ่ย !
“มออ !’
ฮานกุยและเจ้าตัวนิ่มบินออกไปปะทะกับภูเขาเพราะพลังของหลู่ซีมู่ ! รอยแตกจำนวนมากปรากฎบนร่างของฮานกุยพร้อมกับเลือดสีเงินที่ไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง ฮานกุยรู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก !
บริเวณรอบ ๆ ที่หลู่ซีมู่ยืนอยู่เริ่มร้อนขึ้นมาก มันร้อนกว่าพันองศาและยังไม่มีท่าทีว่าจะหยุดลงแค่นี้
อากาศเริ่มเปลี่ยนไปราวกับมันกำลังลุกไหม้ !
หลู่ซีมู่รู้สึกได้ว่าเลือดฉีของมันเริ่มระเหย พร้อมกับผมของเขาที่เริ่มลุกเป็นไฟ !
“ใช่แล้ว ! ทำลาย !”
ผิวของหลู่ซีมู่เริ่มแห้งเหี่ยวราวกับน้ำในร่างระเหยหายไป เขาดูราวกับชายชราคนหนึ่ง จากนั้นพลังฉีของเขาก็ปะทุแล้วแปรสภาพห่อหุ้มตัว ทันใดนั้นก็มีหมัดสีทองพุ่งปะทะเข้ากับพลังของเขา !
“แกร๊ก !”
ในไม่ช้าดักแด้เริ่มถูกทำลายลงพร้อมราวกับกระจกที่กำลังแตก !
เมื่อดักแด้ถูกทำลาย ความร้อนก็กระจายออกมาจากหลี่ซีมู่ สภาพของเขาในตอนนี้หลงเหลือแต่เพียงชั้นเลือดที่ปราศจากผิวหนังใด ๆ !
