เทวรูปขนาดใหญ่มีสีดำราวกับความมืดมิด เมื่อมันปรากฎตัวมันก็ได้ครอบคลุมด้านบนจนกลายมาเป็นเงาปกคลุมเมืองที่อยู่ด้านล่างเอาไว้
นอกจากนี้รูปร่างของมันยังเปลี่ยนแปลงไปมาตลอดเวลา มันจึงยากที่จะบอกได้ว่ามันคืออะไรกันแน่
หนึ่งในสามของกองทัพถูกทำลายลงไปเพราะการโจมตีทางจิตวิญญาณ ไม่เพียงแค่นั้น แม้แต่มังกรที่เกิดจากค่ายกลก็ถูกผลกระทบไปด้วย
มังกรสูงเกือบเท่าเทวรูปและมันมีเกล็ดอันวาววับ ดวงตาของมันจับจ้องไปยังอีกฝ่ายด้วยความเย็นชา
จากนั้นเขาก็เริ่มงอกออกมาจากหัวของมันพร้อมกับพลังงานที่น่าสะพรึงกลัว
แม้ว่ามันจะดูน่ากลัว แต่ทว่ามันกลับได้รับผลกระทบจากการโจมตีของกู่ฉีไปไม่น้อย
“กรรร !”
ในไม่ช้าขนาดของมันก็เหลือเพียง 2 ใน 3 จากขนาดก่อนหน้านี้ แม้แต่เขาของมันก็หายไป !
หากไม่มีเขา มันก็ไม่ต่างไปจากงู !
เมื่อเห็นสถานการณ์เปลี่ยนไป กู่ฉีก็ไม่รอช้า มันหยิบดาบสีแดงเลือดออกมาแล้วกระโดดขึ้นไปในอากาศก่อนที่จะฟันทหารคนหนึ่งให้ตัวขาดเป็นสองท่อน
“ทักษะต่อสู้แห่งเต๋า โจมตีกองกำลัง !”
ฮ่านบิงโกรธมาก ทหารเหล่านี้คือคนของเขา ตอนนี้แผนของเขาถูกทำลายลงแล้ว แม้ว่าฮ่านบิงจะแสดงความเคารพกู่ซานเฉิงอยู่เสมอ แต่ความจริงแล้วเขาหวังที่จะเข้าไปแทนที่อีกฝ่ายในวันหนึ่ง หากมีโอกาสเขาก็ไม่รังเกียจที่จะสังหารกู่ซานเฉิง
ฮ่านบิงรู้สึกว่าโอกาสของเขามาถึงแล้ว แต่ทว่าเพราะความรู้สึกที่มีต่อกู่ซานเฉิงมันทำให้เขาหยุดความคิดไป
เนื่องจากกู่ซานเฉิงสั่งให้ฮ่านบิงกำจัดตระกูลหลี่ออกไป มันจึงมีความเป็นไปได้ที่ฮ่านบิงจะรู้สึกว่าตระกูลหลี่มีความลับบางอย่าง
หากเขาสามารถครอบครองความลับนั่น การจัดการกู่ซานเฉิงก็เป็นเรื่องง่าย
อย่างไรก็ตาม การโจมตีของกู่ฉีมันกลับทำให้ครึ่งหนึ่งของคนของเขาต้องตายลง มันจึงไม่แปลกที่เขาจะโกรธมาก
ฮ่านบิงพุ่งเข้าไปในกองทหารจากนั้นงูก็พองตัวขึ้นแล้วกลับมามีชีวิตอีกครั้ง ฮ่านบิงกลายเป็นจิตวิญญาณของกองกำลังแล้ว !
“ฟ่ออ !”
งูเงยหน้าขึ้นแล้วร้องโหยหวยบนท้องฟ้า
“กี้ กี้ !”
เทวรูปด้านหลังกู่ฉีเปลี่ยนกลายเป็นดาบที่ยาวกว่าหนึ่งร้อยเมตร จากนั้นมันเหวี่ยงดาบเข้าหางูที่พุ่งเข้ามา !
“ป้าป !”
งูเลื้อยสะบัดตัวจากนั้นก็ใช้หางปะทะเข้ากับดาบ ในไม่ช้ามันก็ปะทะกันจนทำให้ดาบเต็มไปด้วยรอยแตกในขณะที่หางงูมีรอยร้าวเล็กน้อย
“กี้ กี้ !”
กู่ฉีก้าวไปข้างหน้าแล้วเหวี่ยงดาบออกไปอีกครั้งจนทำให้งูต้องถอยออกมา ในขณะเดียวกันมากกว่า 1 ใน 3 ของกองกำลังได้กระอักเลือดออกมา
แม้ว่าพลังโจมตีของกู่ฉีจะกระจายไปยังทุกคน แต่ทว่ามันยังคงมากเกินไปที่ผู้มีพลังระดับต่ำจะรับไหว
“มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้ หากยังเป็นแบบนี้ต่อไปพวกเราทุกคนจะต้องตายแน่ ๆ !”
ฮ่านบิงไม่ได้คาดคิดเลยว่าอีกฝ่ายจะแข็งแกร่งขนาดนี้ การปะทะกันเพียงไม่กี่ครั้งมันเพียงพอที่จะทำลายกองกำลังของเขาได้ง่าย ๆ มันจึงสามารถคาดเดาผลลัพธ์ได้อย่างง่ายดาย
เมื่อเห็นว่ากู่ฉีแข็งแกร่งมากแค่ไหน ฮ่านบิงทำได้เพียงขอร้องกู่ซานเฉิง “นายท่าน ได้โปรดฆ่าเจ้าสัตว์อสูรตัวนี้ด้วย !”
เมื่อเห็นสถานการณ์ไม่ดี กู่ซานเฉิงก็วางแผนที่จะหลบหนีไป แต่เมื่อเห็นกองกำลังของเขาปะทะกับอีกฝ่ายมันทำให้กู่ซานเฉิงตัวแข็งทื่อกลางอากาศ
‘ข้าควรจะไปหรือจะอยู่นี่ ?’
กู่ซานเฉิงไม่สามารถตัดสินใจได้ว่าเขาควรจะทำยังไงเมื่อเห็นฮ่านบิงขอร้องเขาต่อหน้าทุกคน การสู้กับอีกฝ่ายในตอนนี้คือการไปฆ่าตัวตาย ในขณะที่การหนีไปคือความอับอัายและนั่นจะทำให้เขาไม่สามารถอยู่ในเมืองซานชวนได้อีกต่อไป
‘ต้องหนีเท่านั้น !’
กู่ซานเฉิงกัดฟันและตัดสินใจทันที ! มันจะไปมีค่าอะไรหากยังมีเกียรติแต่ต้องตายไป ! ตอนนี้เขายังคงอ่อนแอเกินไป ! และดูเหมือนว่าตอนนี้กองทัพจะสามารถยื้อเจ้ากระต่ายตัวนี้เอาไว้ได้ มันเป็นเวลาที่เหมาะอย่างมากที่เขาจะหนีไป
“ฮ่านบิง ข้าเชื่อว่าเจ้าจะไม่ทำให้ข้าผิดหวัง ข้าจะไปทำลายตระกูลหลี่เสียก่อน หากมันไม่สายเกินไปข้าจะกลับมาช่วยพวกเจ้าอย่างแน่นอน”
ในวินาทีต่อมากู่ซานเฉิงก็สามารถหาข้ออ้างที่สมเหตุสมผลได้ จากนั้นเขาก็สะบัดแขนแล้วบินจากไปทันที
“…”
นี่มันเรื่องบัดซบอะไรกัน ?
นี่เป็นครั้งแรกที่ฮ่านบิงเห็นคนไร้บางอายและหน้าหนาขนาดนี้ !
ฮ่านบิงตัวสั่นด้วยความโกรธเมื่อเห็นกู่ซานเฉิงหนีไป เขาจึงตะโกนออกมาด้วยเสียงดัง “ไอ้บัดซบ ! กู่ซานเฉิง ไอ้ไร้ยางอาย ลูกของแกมันเป็น *** !”
แม้ว่าจะได้ยินคำพูดเหล่านั้น แต่กู่ซานเฉิงก็เลือกที่จะหนีต่อไป
ผู้ชมด้านล่างรู้สึกตกตะลึงมาก นี่มันจะไร้ยางอายเกินไปหรือไม่ !
“ไม่น่าแปลกที่เขาเป็นเจ้าเมืองได้ในขณะที่เราทำไม่ได้ ตอนแรกข้าคิดว่ามันเป็นเพราะความแตกต่างของพลังและความสามารถ แต่ตอนนี้ข้ารู้แล้วว่ามันมีอีกความต่างก็คือความหน้าหนา …” หัวหน้าตระกูลคนหนึ่งพูดด้วยน้ำเสียงประชด
“ท่านเจ้าเมืองช่างไร้ยางอายจริง ๆ เขาเป็นถึงราชาพันปีแท้ ๆ” ชายวัยกลางคนอีกคนกล่าวช้า ๆ
ไม่ว่าผู้คนจะวิจารณ์เขาอย่างไร กู่ซานเฉิงก็ไม่สนใจแม้แต่น้อย หากเขาไปถึงคฤหาสน์เจ้าเมืองได้ทันเวลา เขาก็จะเก็บของมีค่าของเขาแล้วรีบหนีออกไปจากเมืองได้ทัน
“กึง ! กึง !”
“ชิ้ง !”
“ฟ่อ !”
ใช้โอกาสที่ฮ่านบิงละความสนใจไปจากมัน กู่ฉีรีบกระโดดขึ้นไปในอากาศแล้วเฉือนที่คองู !
ด้วยการเฉือนของมัน มันเฉือนลึกเข้าไปได้ถึง 1 ใน 3 ของคองูจนทำให้มันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ในขณะเดียวกันมันทำให้ความสามารถในการโจมตีของงูนั้นลดไปถึงครึ่งหนึ่งเลยทีเดียว !
“อัก !”
เมื่อเห็นว่ากู่ซานเฉิงกำลังหนีไป กู่ฉีจึงหันมาจัดการพวกทหารแทน !
“ฟุ้บบ !”
“อ๊ากกก !”
สามารถได้ยินเสียงเฉือนบางอย่างพร้อมกับมีบาดแผลจำนวนมากปรากฎบนร่างของทหารเหล่านั้น !
มันยังไม่จบแค่นั้น กู่ฉีค่อย ๆ ยิ้มอย่างช้า ๆ จากนั้นมันก็เริ่มทำให้บาดแผลลึกขึ้นและมีเลือดไหลออกมามากขึ้น !
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก เพียงไม่นานก็มีหลายคนระเบิดจากเลือดฉีของพวกเขา !
ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว มันทำให้ทหารหลงเหลือเพียงแค่สามสิบคนเท่านั้น !
ที่เหลือตายเพราะแรงระเบิดจากเลือดฉีของพวกเขา !
ในอดีต กู่ฉีทำได้เพียงแค่ควบคุมเลือดฉีของอีกฝ่าย แต่ตอนนี้มันแตกต่างออกไป !
ด้วยพลังที่เพิ่มขึ้นและความสามารถที่เพิ่มขึ้น มันทำให้มันสามารถควบคุมเลือดฉีได้ดียิ่งขึ้น หากใครไม่สามารถควบคุมเลือดฉีได้ทันเวลาละก็ คน ๆ นั้นก็จะระเบิดตัวตายภายใต้การควบคุมของกู่ฉี !
หางของงูค่อย ๆ พังทลายลง จากนั้นมันก็พังทลายลงจนหมดก่อนที่จะไปถึงตัวเจ้ากระต่าย !
“ตู้ม !”
หลังจากนั้นกู่ฉีก็เตะขาไปในอากาศด้วยพลังทั้งหมดของมัน !
ในไม่ช้าร่างของมันก็พุ่งออกไปราวกับขีปนาวุธไปด้านหน้าทันที !
มันเพียงแค่เตะขา 3 ครั้งเท่านั้นมันก็ตามกู่ซานเฉิงทัน !
เนื่องจากกู่ซานเฉิงบาดเจ็บไม่น้อย มันจึงไม่แปลกที่เขาจะช้าลง นอกจากนี้กู่ฉียังพัฒนาแตกต่างจากเดิมทำให้มันเร็วยิ่งขึ้นมันจึงตามมาทันได้เร็วมาก
“มันจะมากไปแล้ว !”
กู่ซานเฉิงหยุดเพราะเขารู้ดีว่าหนีมันไม่พ้นอีกต่อไป
“กี้ กี้ !”
กู่ฉียิ้มด้วยใบหน้าน่ารังเกียจ
กู่ซานเฉิงหรี่ตาลงและพูดขึ้น “แกแข็งแกร่งจริง ๆ แต่มันก็เท่านั้น ! ตราบใดที่ข้าระเบิดตัวเอง แกมั่นใจหรือเปล่าว่าจะรอดไปได้ !”
สัตว์อสูรระดับราชาพันปีตัวนี้จะต้องเข้าใจคำพูดของเขาแน่นอน ตอนนี้เขาได้แต่หวังว่าอีกฝ่ายจะปล่อยเขาไป
กู่ซานเฉิงยังคงพูดต่อ “นอกจากนี้ นี้คือความผิดของข้า ข้าขอโทษสำหรับการกระทำในครั้งนี้ นอกจากนี้ข้าจะส่งทรัพยากรจำนวนมากไปที่ตระกูลหลี่เพื่อเป็นการขอโทษ”
เขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทำ … แม้ว่าเขาจะต้องทำเรื่องน่าอายแต่เขาก็ไม่อยากตายที่นี่จริง ๆ
กู่ฉีไม่ได้พูดอะไร มันยกดาบขึ้นมาจากนั้นก็หายตัวไปก่อนจะปรากฎด้านหลังกู่ซานเฉิงและใช้ดาบแทงทะลุหัวใจ คอ และคิ้วของอีกฝ่าย !
‘ระเบิด !’
เมื่อเห็นเจ้ากระต่ายหายไป เขารู้สึกได้ว่ามันมีบางอย่างผิดปกติ นั้นเป็นที่แน่นอนแล้วว่าอีกฝ่ายสังหารเขาแน่นอน ดังนั้นกู่ซานเฉิงจึงกำจัดความคิดที่จะมีชีวิตรอดไปในทันที ด้วยความคิดเดียวที่หลงเหลือของเขาในตอนนี้คือการรวบรวมเลือดฉีทั้งหมดแล้วระเบิดมัน !
เมื่อถูกแทงถึงสามครั้ง ดวงตาของกู่ซานเฉิงก็เปล่งประกายด้วยความมุ่งมั่น ‘ในเมื่อแกอยากฆ่าข้า งั้นพวกเราก็ตายไปด้วยกันเถอะ !’
“ตู้มม !”
แรงระเบิดที่น่าสะพรึงกลัวปะทุออกมาจากร่างของกู่ซานเฉิงพร้อมกับร่างของเขาที่พองตัวใหญ่ ในขณะเดียวกันระฆังสีแดงก็ดังขึ้นก่อนจะครอบคลุมร่างของกู่ซานเฉิงไว้ภายใน !
“แก๊ง ! แก๊ง !”
“แกร๊ก !”
ทันใดนั้นพลังระเบิดมหาศาลก็กระแทกเข้ากับระฆังจนมันส่งเสียงดังออกมาอย่างต่อเนื่อง หลังจากนั้นไม่นานก็ปรากฎรอยแตกจำนวนมากบนผิวของระฆัง หลังจากนั้นก็มีแสงไฟส่องประกายระยิบระยับออกมาจากรอยแตก พร้อมกับระเบิดที่ปะทุออกมาจากระฆัง !
“ตู้ม !”
เสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง พลังระดับจากตัวตนระดับราชาพันปีอาจจะไม่รุนแรงเทียบเท่าการโจมตีด้วยอัสนีสังหารพระเจ้า แต่มันก็ไม่ได้ด้อยกว่ากันมากนัก
หลังจากนั้นเมฆเห็ดขนาดใหญ่ก็เริ่มสลาย กู่ฉีก็เดินออกมาจากควันด้วยใบหน้าเหยียดหยาม เจ้างี่เง่าคนนี้มันคิดจริง ๆ หรือว่ามันจะตกหลุมพลางแบบเดิมถึง 2 ครั้ง ?
