กองทัพทั้งสองปะทะกันอีกครั้ง ทหารจำนวนมากถูกสังหารทุก ๆ วินาที แต่ทว่ายังไม่มีฝ่ายใดที่ตั้งใจจะถอยแม้แต่น้อย !
“แม้ว่าข้าจะต้องตาย แต่ข้าก็จะถลกหนังบางส่วนของแกไปด้วย !”
“ฮ่าฮ่า ไปลงนรกซะ !”
ทหารจากค่ายบาปทั้งสิบถูกแทงด้วยหอกทะลุหน้าอก แต่แทนที่เขาจะล้มลง เขากลับหักหอกที่ทะลุหน้าอกของเขาจากนั้นก็ดึงมันแล้วฟันไปที่คอของทหารค่ายร้อยสงคราม !
“โฮก !”
และหลังจากนั้นก่อนที่เขาจะได้ทันทำอะไร ม้ามังกรของทหารค่ายร้อยสงครามก็ยื่นหัวออกมาก่อนจะฉีกร่างของเขาจนขาดครึ่ง !
มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นในสนามรบ แต่ทว่าทหารของค่ายบาปทั้งสิบกลับมุ่งมั่นที่จะต่อสู้ไปจนกว่าพวกเขาจะตาย !
หลังจากการต่อสู้สิ้นสุดลง กองซากศพขนาดใหญ่ก็ถูกกองไว้ในสนามรบ กองซากศพนี้มีศพจำนวนหลายหมื่น !
ค่ายบาปทั้งสิบสูญเสียทหารไปเพียง 2-3,000 คน หลงเหลือทหารทว่า 7,000 คน ในขณะที่ค่ายร้อยสงครามหลงเหลือทหารกว่า 40,000 คน !
“ไอ้พวกค่ายบาปทั้งสิบพวกมันบ้าไปแล้วหรือยังไงกัน ?”
“ไอ้พวกหมาขึ้เรื้อน ! พวกเราจะฉีกกระชากเนื้อของพวกแกไปจนกว่าพวกเราจะตาย !”
ทั้งสองฝ่ายต่างจ้องหน้ากันราวกับกำลังมองหลุมศพของอีกฝ่าย !
“ฝ่าบาท พวกเราจะปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้ !”
“เจ้าพวกค่ายบาปทั้งสิบพวกมันบ้าไปแล้ว แม้ว่าค่ายร้อยสงครามจะชนะ แต่ทว่าพวกเขาก็จะสูญเสียกำลังพลไปถึงครึ่งหนึ่ง !”
ขุนนางหลายคนก้าวออกมาและอ้อนวอนกับยงซวน
“งั้นเราจะปล่อยคนเหล่านี้ไปหรือยังไง ?”
หัวใจของยงซวนเต็มไปด้วยความเจ็บปวดเมื่อรู้ถึงตัวเลขของทหารที่ตายไป นี่คือความเสียหายอย่างใหญ่หลวงต่อประเทศ
นายพลผู้หนึ่งก้าวออกมาและถามขึ้น “ฝ่าบาท ทำไมพวกเราไม่ให้อภัยพวกเขาแล้วจากนั้นก็รับพวกเขามาเข้าร่วมกับค่ายร้อยสงครามเลยล่ะ ?”
เมื่อได้ยินอย่างนั้น ยงซวนก็เงียบไป ค่ายบาปทั้งสิบแข็งแกร่งจริง ๆ !
หากเขาเลือกที่จะปล่อยพวกเขาไป แล้วรับพวกเขาเป็นทหารของค่ายร้อยสงครามจากนั้นก็มอบทุกอย่างที่เหมือนกับทหารของค่ายร้อยสงครามให้ บางทีพวกเขาอาจจะกลายเป็นกองกำลังที่ทรงพลังที่สุดในบรรดาทั้ง 10 ประเทศก็ได้ !
การได้กองกำลังทรงพลังขนาดนี้มา นั่นหมายความว่าเขามีโอกาสพิชิตประเทศเพื่อนบ้านที่อยู่รอบ ๆ ได้ !
ยงซวนเริ่มถูกข้อเสนอดังกล่าวดึงดูด แต่ทว่าศักดิ์ศรีมันค้ำคอเขาอยู่
จากนั้นเขาก็หันไปมองเหล่าขุนนางที่อยู่ใกล้ ๆ
เขาหวังว่าจะมีคนก้าวมาข้างหน้าและช่วยเขาตัดสินใจได้
“ได้โปรด ! ไม่ !”
หัวใจของโจววูแถบจะหยุดเต้นเมื่อได้ยินคำแนะนำนี้ เขาก้าวออกมาข้างหน้าและกล่าวขึ้น “ฝ่าบาท หากพวกเรารับคนเหล่านี้ให้มาเข้าร่วมกับค่ายร้อยสงคราม มันมีความเป็นไปได้ที่พวกเขาจะกบฎต่อท่านอีกครั้ง !”
จากนั้นผู้สนับสนุนโจววูก็ก้าวไปข้างหน้าและพูดขึ้น “ฝ่าบาท นายพลโจวพูดถูกแล้ว คนทรยศเหล่านี้ไม่มีความน่าเชื่อถือแม้แต่น้อย !”
เนื่องจากมีขุนนางก้าวออกมาคัดค้าน มันจึงทำให้องค์จักรพรรดิไม่สามารถรับพวกเขามาอยู่ในค่ายร้อยสงครามได้
“ค่ายบาปทั้งสิบได้ทำบาปโดยการกบฎ ! นี่คือคำสั่งของข้า สังหารพวกเขาทั้งหมดรวมไปถึงตระกูลของพวกเขาด้วย !” หนึ่งในขันทีประกาศดังก้อง
เมื่อได้ยินคำสั่ง ทหารของค่ายบาปทั้งสิบก็ไม่ได้พูดอะไร
แม้ว่าเหล่าขุนนางในห้องประชุมจะไม่ได้รู้สึกอะไรมากนัก แต่นั้นไม่ใช่กับเหล่านายพลในสนามรบที่ไม่สามารถปฎิเสธคำสั่งของจักรพรรดิได้
“บัดซบ !”
นายพลของค่ายร้อยสงครามรู้สึกสิ้นหวัง เขารู้สึกว่าทหารของค่ายบาปทั้งสิบนั้นแข็งแกร่งเกินไป ทำให้เขาเป็นห่วงการต่อสู้ที่กำลังจะมาถึง
ทหารของค่ายบาปทั้งสิบต่อสู้โดยไม่สนใจว่าตัวเองจะต้องตาย พวกเขาจะสู้ไปจนกว่าพวกเขาจะตายและจนกว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามที่พวกเขาหวังเอาไว้ !
พวกเขาจะก้าวไปข้างหน้าโดยไม่สนใจว่าใครยืนตรงหน้าพวกเขา !
พวกเขารู้ว่าพวกเขาไม่สามารถถอยหลังได้อีกต่อไป เพราะครอบครัวของพวกเขามีส่วนเกี่ยวข้องด้วยแล้วในการต่อสู้ครั้งนี้
ความเกลียดชังปรากฎในใจของจินวูเซีย เขามีความต้องการชนะและต้องชนะเท่านั้น !
ทหารของค่ายร้อยสงครามล้วนได้รับการฝึกฝนและพัฒนาไปพร้อมกัน มันจึงไม่แปลกที่พวกเขาจะรู้สึกถึงการผูกพันราวกับครอบครัว พวกเขาเสมือนครอบครัวเดียวกันที่ต่อสู้ไปด้วยกันและไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง !
สิ่งที่น่าขำก็คือคนที่พวกเขาสู้ไม่ใช่คนนอกประเทศ แต่เป็นคนในประเทศเดียวกัน
หลายปีที่ผ่านมา ประเทศไป๋ยูวเริ่มแข็งแกร่งยิ่งขึ้น แต่แทนที่มันจะแข็งแกร่งขึ้นไปได้เรื่อย ๆ ประเทศของพวกเขากลับมีปัญหาภายในแทน ทุกคนต้องการใช้พลังที่พวกเขามีเพื่อประโยชน์ของตัวเองเท่านั้น !
ความคิดนี้ก็เคยปรากฎในใจของจินวูเซีย แต่สุดท้ายเขาก็ทิ้งมันไป เขาเข้าใจดีว่าเขาต้องทำตามคำสั่งของฝ่าบาทให้สำเร็จ
“ฆ่า !”
เสียงออกคำสั่ง จากนั้นทั้งสองฝ่ายก็ปะทะกันอีกครั้ง
สนามรบกลายเป็นเครื่องบดเนื้ออีกครั้ง มีคนจำนวนมากตายทุกวินาที
คราวนี้ทหารทั้งสองฝ่ายต่างมีจิตใจที่แตกต่างกันออกไป มันทำให้การต่อสู้นั้นยาวนานถึงหนึ่งชั่วโมง !
ทางฝ่ายค่ายบาปทั้งสิบมีผู้รอดชีวิตที่ได้รับบาดเจ็บไม่น้อย แต่ทว่าพวกเขากลับเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นกว่าเดิม !
อีกด้าน ทหารจากค่ายร้อยสงครามต่างเหนื่อยล้าจากการต่อสู้ที่ยาวนานนับชั่วโมง !
ทั้งสองฝ่ายต่างสูญเสียอย่างหนัก โดยค่ายบาปทั้งสิบเสียคนไปกว่า 3,000 คน ส่วนค่ายร้อยสงครามสูญเสียไปกว่า 20,000 คน !
ค่ายร้อยสงครามถือว่าสูญเสียครั้งใหญ่ต่อให้ชนะได้ก็ตาม ท้ายที่สุดแล้วมันคือเวลากว่า 10 ปี รวมไปถึงเงินจำนวนมากที่หมดไปกับค่ายร้อยสงคราม !
จินวูเซียก้าวออกมาเผชิญหน้ากับค่ายบาปทั้งสิบและพูดขึ้น “หยุดเถอะ พวกเราเคารพจิตวิญญาณของพวกท่าน แต่ทำไมพวกท่านต้องกบฎด้วย ?”
“แม้ว่าจะต้องไปเป็นนักรบแนวหน้าที่ชายแดนทางเหนือ แม้ว่าพวกเราจะสู้จนตัวตายแต่ไหนละอิสรภาพของเรา ฝ่าบาทที่สัญญาว่าจะมอบอิสระภาพให้พวกเรา ไหนละคำสัญญา !”
“นอกจากนี้พวกเรายังต้องอยู่อย่างหดหู่ คนในครอบครัวถูกกดขี่ข่มเหง พวกเราต้องทนในการใช้อำนาจผิด ๆ ของพวกแก !”
“ท่านนายพลของพวกเราเป็นผู้นำที่ยิ่งใหญ่และยึดมั่นในความเป็นธรรมมาเสมอ ถึงอย่างนั้ นเขาก็ถูกสังหารในฐานะของคนทรยศ แม้ว่าพวกเราทุกคนจะต้องตาย แต่พวกเราก็จะทำให้เขาได้รับความยุติธรรมคืนมา !”
เหล่าทหารของค่ายบาปทั้งสิบตอบกลับ แม้ว่าเลือดสด ๆ จะยังคงไหลออกมาจากบ่า แต่ทว่าใบหน้าชราที่อยู่ภายใต้หมวกของเขากลับดูไม่สะทกสะท้าน เขาชูดาบและพร้อมที่จะสู้ตาย !
ในห้องประชุม เหล่าคนที่ดูการต่อสู้อยู่เงียบ ๆ
“พอใจเจ้าแล้วหรือยัง ?” ยงซวนถามโจววูอย่างเย็นชา
“ฝ่าบาท ข้ากำลังทำเพื่อท่าน คนเหล่านี้เป็นหมาป่าที่ห่มหนังแกะ พวกเราจะเก็บพวกเขาไว้ไม่ได้ !”
“ในเมื่อไม่สามารถเก็บพวกเขาไว้ได้ งั้นเจ้าก็ไปเข้าต่อสู้และกำจัดพวกเขาด้วยตัวเองซะ”
เส้นเลือดสีเขียวโผล่บนหน้าผากของยงซวนเนื่องจากเขาไม่สามารถทนกับการสูญเสียทหารชั้นยอดกว่า 30,000 คนรวมไปถึงทรัพยากรที่ลงทุนไป !
“ข้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง !” โจววูพูดขึ้น เขาอยากจะพูดมากกว่านี้แต่เขาก็กลัวที่จะพูดมันออกมา
เขาเข้าใจดีว่าองค์จักรพรรดิกำลังไม่พอใจจึงสั่งให้เขาเข้าร่วมสงคราม ซึ้งมันมีโอกาสไม่น้อยที่เขาจะต้องตาย !
เป็นเขาที่เสนอให้กำจัดพวกค่ายบาปทั้งสิบให้หมด ดังนั้นเขาจึงเป็นคนที่ต้องแบกรับความสูญเสียของค่ายร้อยสงคราม
โจววูเข้าใจดีว่าเขาไม่ใช่คนโปรดขององค์จักรพรรดิอีกต่อไป เขาอาจถูกปลดได้ทุกเมื่อแม้ว่าเขาจะมีชีวิตรอดกลับมาได้
สิ่งที่เขาต้องทำในตอนนี้คือการสังหารคนของค่ายบาปทั้งสิบให้หมด !
หัวใจของโจววูแทบจะหยุดเต้นเมื่อคิดถึงผลที่ตามมาหากองค์จักรพรรดิรู้ถึงแผนที่เขาวางเอาไว้ซึ้งทำให้เกิดเหตุการณ์เหล่านี้ !
