ยงซวนและคนอื่น ๆ หนีห่างออกไปไกล
“ไอ้บัดซบเอ้ย !” ยงซวนสบถและก้าวเท้าออกไปด้วยความโกรธ เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าค่ายร้อยสงครามอันล้ำค่าจะกล้าทรยศเขา
เขาไม่รู้หรอกว่าแท้จริงแล้วจินวูเซียถูกบังคับให้ทำเช่นนี้
มีหลายครั้งที่ผู้คนก่อกบฎขึ้นเพราะต้องแบกรับแรงกดดันจากเหล่าผู้ติดตามของพวกเขา
แม้ว่าจะมีความล้มเหลวสูง แต่หากทำสำเร็จเขาก็จะได้รับประโยชน์หลายอย่าง
มันจึงเป็นเรื่องยากที่จะบอกว่าจินวูเซียจะตัดสินใจอย่างไรดี
แต่มันมีสิ่งหนึ่งที่แน่นอนเลยก็คือเหล่าขุนนางและพวกราชวงศ์นั้นฆ่าได้ง่ายกว่าทหารจากค่ายบาปทั้งสิบ ดูได้จากความเร็วในการหนีของพวกเขาที่ช้ามากขนาดตอนที่อยู่แท่นพิธี
และอีกปัจจัยที่ทำให้เกิดการกบฎนั้นก็เพราะเหตุการณ์ของหลิวเจีย นั้นถือว่าเป็นเหตุผลหลักที่พวกเขากบฎเลยก็ได้
เมื่อเห็นว่ายงซวนหนีห่างออกไปเรื่อย ๆ จินวูเซียก็ยิ่งหมดหวัง
ม้าสงครามจำนวนหลายหมื่นตัวอยู่ห่างไม่ไกลนัก ทุกย่างก้าวของพวกมันทำให้พื้นดินแตกแยก
“ข้าทำดีกับพวกแกค่ายร้อยสงครามตั้งมากมาย ทำไมพวกแกถึงตัดสินใจกบฎต่อข้า !”
ยิ่งยงซวนคิดมันก็ยิ่งทำให้เขาโกรธ เขาใช้ทรัพยากรไปจำนวนมากกับค่ายร้อยสงคราม
“ผู้ครองดินแดนอันแสนอ่อนแอเอ๋ย ! เจ้าได้ยินเสียงอันไร้ความสุขจากประชาชนหรือไม่ นอกจากการเพิ่มภาษีเพื่อทำให้ชีวิตของเจ้าหรูหราขึ้นแล้วเจ้าทำอะไรเป็นบ้าง ?”
ในเมื่อเขาได้ตัดความสัมพันธ์ไปแล้ว จินวูเซียจึงพูดถึงจุดอ่อนของยงซวนทันที
แม้ว่าประชาชนจะไม่ได้บ่นอะไร แต่มันเป็นความจริงที่ว่าผู้ครองดินแดนได้ใช้วิธีปกครองแบบโหดร้ายกับพวกเขา
“บูม !”
ในขณะที่ยงซวนและคนอื่น ๆ กำลังวิ่งหนี ทันใดนั้นน้ำจำนวนมากก็พุ่งออกมาจากท้องฟ้าใส่พวกเขา !
ตามมาด้วยหลุมดำขนาดใหญ่ที่ปรากฎให้เห็นหลังจากน้ำหายไป !
“เกิดอะไรขึ้น ?!”
“อ๊าก !”
น้ำหลายสิบตันชนกับพวกเขา
ในทางกลับกัน ทหารของค่ายร้อยสงครามต่างตกตะลึงอย่างมาก
ผู้ช่วยรีบตะโกนขึ้นอย่างรวดเร็ว “แม้แต่สวรรค์ก็ยังช่วยพวกเรากำจัดผู้ครองดินแดนที่อ่อนแอแบบเจ้า ! พี่น้องเอ๋ย ตามข้าไปสังหารพวกมันกัน !”
ไม่ว่าสถานการณ์ในตอนนี้จะเปลี่ยนไปยังไง แต่ที่เห็นได้ชัดคือมันมีประโยชน์ต่อพวกเขา !
จินวูเซียเกาคางด้วยความสับสน สวรรค์ช่วยเขางั้นหรือ ? น่าจะใช่ ไม่อย่างนั้นจะเกิดกระแสน้ำเชียวกรากหล่นลงมาจากท้องฟ้าได้ยังไง !
มันไม่ใช่ฝน มีใครเคยเห็นเสาฝนหนาสองเมตรบ้างไหม ? นี่มันเหมือนฝนที่ร่วงลงมาจากสวรรค์สู่โลกมนุษย์ชัด ๆ !
ฝนที่หล่นลงมาจากฟ้ามันพุ่งลงมาด้วยความเร็วที่น่ากลัว มันถึงกับทำให้ขันทีและสาวใช้จำนวนมากจมน้ำตายทันที แม้แต่ขุนนางระดับสูงหลายคนก็อยู่ในสภาพที่เลวร้าย
จิตใจของพวกเขาในตอนนี้เต็มไปด้วยความสงสัย หรือสวรรค์จะช่วยพวกคนทรยศกัน ?
ก่อนที่พวกเขาจะตั้งสติได้ ม้ามังกรหลายร้อยตัวของค่ายร้อยสงครามก็อยู่ห่างจากพวกเขาไม่ถึงร้อยเมตร !
ระยะห่างเพียง 100 เมตรสำหรับคนปกติแล้วมันไม่ค่อยสั้นนัก แต่สำหรับม้ามังกรแล้วเพียงแค่ 3 ลมหายใจก็พอ !
ใบหน้าของเหล่าขุนนางซีดราวกับคนที่ตายแล้ว พวกเขาไม่รู้ว่าค่ายร้อยสงครามจะถูกทำลายในอนาคตหรือไม่ แต่พวกเขารู้ว่าชีวิตของพวกเขาจะไม่ได้เห็นดวงอาทิตย์ในวันพรุ่งนี้ !
ในขณะเดียวกัน ตะขอของเป่ยเฟิงก็หล่นลงมายังโลกใบนี้ เขาไม่สนใจการดิ้นรนเอาชีวิตรอดของผู้คนแม้แต่น้อย จากการมองเห็นของเขา เขาพบก้อนหมอกสีดำบางอย่างที่ลอยอยู่เหนือสนามรบ
เป่ยเฟิงควบคุมตะขอให้ลอยไปยังสนามรบ เขาไม่คิดอะไรมากนัก เขารีบเกี่ยวตะขอเข้ากับหมอกสีดำทันที !
หมอกสีดำแม้ว่าจะจับต้องไม่ได้ แต่มันถูกตะขอเกี่ยวได้ !
“ดูเหมือนว่าข้ายังรู้เกี่ยวกับระบบตกปลาได้ไม่มากนัก ไม่เพียงแค่สิ่งที่จับต้องได้ แม้แต่สิ่งที่เหมือนภาพลวงตามันก็ตกได้เช่นกัน” เป่ยเฟิงพึมพำกับตัวเองจากนั้นก็ม้วนสายเบ็ดเข้ามา
ไม่กี่ลมหายใจเขาก็ดึงมันขึ้นมาจากหลุมดำ หมอกสีดำมันมีกว้างความกว่าหนึ่งเมตรและเปลี่ยนแปลงตัวมันซ้ำไปซ้ำมา
“พลังจิต ! มันคือพลังจิตอันยิ่งใหญ่ !”
จากนั้นเสียงแจ้งเตือนของระบบก็ดังขึ้น
“ดิ๊ง ! ค้นพบร่องรอยระดับ 9 เจตจำนงอมตะ ! (ถูกสร้างมาจากจิตสำนึกและพลังของนักรบนับหมื่นของค่ายบาปทั้งสิบที่เต็มไปด้วยความคิดที่สับสนวุ่นวาย สามารถขัดเกลามันเพื่อซึมซับได้หรือใช้มันเพื่อสร้างกองทัพอมตะได้ !) ประสบการณ์ที่ได้รับ : 20,000,000 แต้ม !”
กลุ่มหมอกสีดำมันทำให้เป่ยเฟิงรู้สึกมึนงงเล็กน้อย เขาไม่ได้คาดคิดเลยว่าระบบจะประเมินมันไว้สูงมาก !
มันเป็นถึงร่องรอยระดับ 9 ซึ้งมันสูงกว่าไผ่จักรพรรดิสวรรค์ไม่น้อยเลยทีเดียว !
แต่คำถามที่ตอบยากก็ตามมาทันที เขาจะทำอย่างไรกับมัน ?
เขาควรจะใช้มันเพื่อขัดเกลาพลังจิตของตัวเองหรือใช้มันเพื่อสร้างกองทัพอมตะดี ?
เป่ยเฟิงขมวดคิ้วและถาม “ระบบข้าจะกลั่นมันเพื่อขัดเกลาพลังจิตได้ยังไง แล้วมันจะช่วยข้าได้มากแค่ไหนหากข้าดูดซับมัน ? “
“ดิ๊ง ! การขจัดความคิดที่สับสนวุ่นวายจะต้องเสียค่าประสบการณ์ 5,000,000 แต้ม หลังจากที่โฮสต์ซึมซับมันแล้วพลังจิตของโฮสต์จะเพิ่มขึ้นถึง 10 เท่า นอกจากนี้วิถีแห่งเต๋าของโฮสต์จะเพิ่มขึ้นถึง 3 ระดับ !”
เสียงของระบบดังขึ้นและทำให้เป่ยเฟิงรู้สึกคอแห้ง
มันเป็นเพียงแค่พลังจิต แต่การดูดซับมันจะทำให้พลังจิตของเขาแข็งแกร่งขึ้นถึง 10 เท่า แค่นั้นยังไม่พอ มันยังทำให้วิถีแห่งเต๋าของเขาแข็งแกร่งขึ้นอีก 3 ระดับ !
ทางเลือกนี้มันช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาอย่างมาก !
ในตอนนั้นเขาคงหาผู้ที่ต่อกรด้วยในระดับเดียวกันนั้นยากมาก คงมีเพียงราชาพันปีที่ผสานเลือดฉีได้อย่างสมบูรณ์แบบเท่านั้นถึงจะต่อกรกับเขาได้ !
ราชาพันปีระดับสูงสุดที่หลอมรวมเลือดฉีได้ 90% จะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอีกต่อไป
เป่ยเฟิงลังเลครู่หนึ่งก่อนจะถามต่อ “แล้วตัวเลือกที่สองล่ะ ?”
“ดิ๊ง ! ตัวเลือกที่สอง สร้างกองทัพอมตะจะเสียแต้มประสบการณ์ 18,000,000 แต้ม ระบบสามารถรับประกันความสำเร็จ 100% ในการสร้างกองทัพที่จงรักภักดีและซื่อสัตย์ต่อโฮสต์เพียงผู้เดียว”
เสียงของระบบยังคงไม่เปลี่ยนแปลง มันยังคงเย็นชาเหมือนเมื่อก่อน
“ควรเลือกอันไหนดี … หากเลือกอันแรก ความแข็งแกร่งของข้าก็จะเพิ่มขึ้นสูงมาก แต่ถ้าเลือกอันที่สอง ข้าก็ไม่ต้องกังวลในการสร้างกองทัพของตัวเองอีกต่อไป” เป่ยเฟิงพึมพำกับตัวเอง ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีดำเหมือนหมอกที่อยู่ตรงหน้าของเขา
